Διαδηλώνουμε ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ – ολιγαρχίας
Παλεύουμε για την ταξική αγωνιστική ανασυγκρότηση του
εργατικού κινήματος ενάντια στη συνθηκολόγα γραμμή των συνδικαλιστικών
ηγεσιών
Συνάδελφοι εργαζόμενοι/ες
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενώ πρόσθεσε στις πλάτες και των εργαζόμενων και του λαού ένα τρίτο μνημόνιο, προσπαθεί τώρα να αντικαταστήσει την πρώτη απάτη της, ότι δήθεν θα “καταργούσε” τα μνημόνια, με μια δεύτερη απάτη : Διατυμπανίζει πως τον Αύγουστο του 2018 θα έχουμε “έξοδο από τα μνημόνια” και ότι θα σταματήσει η “ξένη εποπτεία”.
Πρόκειται για ένα ακόμα μεγάλο κυβερνητικό ψεύδος: Έξοδος από τα μνημόνια θα σήμαινε να μην συνεχισθούν τα αντιλαϊκά μέτρα και να καταργηθούν όλοι οι αντιλαϊκοί νόμοι και μέτρα. Όμως τίποτα τέτοιο δεν θα συμβεί. Αντίθετα τα αντιλαϊκά μέτρα των 8 χρόνων των μνημονίων θα μείνουν άθικτα, όπως το απαιτεί η τρόικα και έχει αποδεχθεί και συμφωνήσει η κυβέρνηση Τσίπρα: 88 επιπλέον “προααπαιτούμενα” αντιλαϊκά μέτρα της “τέταρτης αξιολόγησης” βρίσκονται προ των πυλών, ενώ από τις αρχές του 2019 νέο κύμα αντιλαϊκών μέτρων έρχεται, με πρώτα την μέχρι και 18% περικοπή των συντάξεων, την ολοκληρωτική κατάργηση του ΕΚΑΣ, τη μείωση του αφορολόγητου, την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών που θα επιβαρύνει τις λαϊκές συνοικίες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ψηφίσει στη Βουλή και έχει δεσμευτεί απέναντι στους ξένους δανειστές ότι για τα επόμενα 40 χρόνια (ως το 2060!) θα εξασφαλίζει θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα στον κρατικό προϋπολογισμό. Δέσμευση που σημαίνει ότι για να επιτυγχάνονται αυτά οι δαπάνες για τις κοινωνικές ανάγκες (μισθοί, ασφάλιση, υγεία, παιδεία, πρόνοια κλπ.) θα μπαίνουν κάθε χρόνο στον “κόφτη”. Ότι όχι μόνο θα διατηρηθούν για πολλά χρόνια τα σημερινά αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και ότι θα υπάρχει διαρκής επέκτασή τους. Και όλα αυτά θα συνεχίζουν να γίνονται κάτω από την άμεση εποπτεία της ΕΕ μέχρι να εξοφλήσει η Ελλάδα, μετά από δεκαετίες, το 75% των δανείων που έχει λάβει από την ΕΕ.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, απόλυτα υπάκουη στις απαιτήσεις των δανειστών, της εγχώριας και ξένης ολιγαρχίας, εφαρμόζει την ίδια πολιτική όλων των προκατόχων της, η οποία ευθύνεται για: Το πέταγμα πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζομένων στην ανεργία και τη μαζική μετανάστευση της νεολαίας στο εξωτερικό, την κατάργηση της σταθερής εργασίας και τη μαζική αντικατάστασή της με την προσωρινή, μερική, ελάχιστα αμειβόμενη και συχνά απλήρωτη απασχόληση, τη μεγάλη περικοπή των μισθών και των συντάξεων και με τη διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τη ληστρική αύξηση της φορολογίας των λαϊκών στρωμάτων, το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας, με το πετσόκομμα δαπανών σε Παιδεία – Υγεία – Ασφάλιση – Πρόνοια, την αρπαγή της λαϊκής στέγης.
Συνάδελφοι,εργαζόμενοι/εργαζόμενες
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, και χωρίς καμιά αυταπάτη ότι και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν και να στηρίζουν τη αντιλαϊκή πολιτική, είναι αναγκαίο να βαδίσουμε το μόνο δρόμο που μπορεί να ανακόψει την συνέχιση της βάρβαρης αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής και να οδηγήσει στην ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων, στην πραγματική έξοδο από το τούνελ των μνημονίων.
Τον δρόμο της μαζικής, ενωτικής, σθεναρής, αγωνιστικής αντίστασης των εργαζομένων, των νέων, των ανέργων, των συνταξιούχων.
Προς αυτή την κατεύθυνση οφείλουμε να αξιοποιήσουμε και το κάλεσμα για την 24ωρη απεργία στις 30 Μάη.
Είναι καθαρό πως οι ηγεσίες τόσο της ΓΣΕΕ όσο και της ΑΔΕΔΥ με τη στάση τους και την αδράνειά τους επιλέγουν την οδό του συμβιβασμού και της υποταγής απέναντι στην κυρίαρχη αντεργατική πολιτική και έχουν μετατραπεί σε στηρίγματα της κυβερνητικής πολιτικής. Πέρα και μακριά από τα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων, ακολουθούν γραμμή παράλυσης των εργατικών αγώνων, αποδιοργάνωσης του συνδικαλιστικού κινήματός τους. Αυτοί οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποί του το έχουν βάλει στις ράγες του συνεχούς εκφυλισμού και της αποδυνάμωσής του. Χρόνια τώρα έχουν εγκαταλείψει τον δρόμο της διεκδίκησης των αιτημάτων των εργαζομένων και συνδιαλέγονται με τους «κοινωνικούς εταίρους», δηλαδή τους εργοδότες -εκμεταλλευτές των εργαζομένων, υπογράφοντας συμφωνίες που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργοδοτών και των κυβερνήσεων.
Αυτή την πολιτική της εγκατάλειψης των εργατικών δικαιωμάτων και των εργατικών αγώνων, που σαν εργαζόμενοι τη ζήσαμε ξανά πρόσφατα, τον Γενάρη του 2018, με την διαλυτική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ απέναντι στην ψήφιση των μέτρων της τρίτης αξιολόγησης, οι διοικήσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ την έντυσαν τώρα και με τον μανδύα της “κοινωνικής συμμαχίας” και της “πανεθνικής μέρας δράσης” που συμφώνησαν με φορείς των συνταξιούχων, των μικροεπαγγελματιών και των εμπόρων, στα πλαίσια της οποίας κάλεσαν πανελλαδική απεργία.
Η διευρυμένη και πλατιά κοινωνική δράση ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τα μνημόνια -που αν είναι πραγματική είναι αναγκαία και πιο αποτελεσματική-, ωστόσο, δεν καθορίζεται από ευκαιριακά κατασκευασμένους τίτλους αλλά από το αν η εργατική και κοινωνική αντίσταση και πάλη οικοδομείται πάνω σε μια κατεύθυνση πραγματικής υπεράσπισης των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, μιας πραγματικής ευρύτερης αγωνιστικής συσπείρωσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή η κατεύθυνση δεν υπάρχει στην ψευδεπίγραφη “κοινωνική συμμαχία” των ηγεσιών της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και των άλλων φορέων της “πανεθνικής μέρας δράσης”, αλλά αντίθετα κυριαρχεί σε αυτές η γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής στην αντιλαϊκή πολιτική που καμουφλάρεται με την εξαγγελία μιας περιστασιακής δήθεν “πανεθνικής” κινητοποίησης.
Οι εργαζόμενοι καλούνται να δώσουν μέσα στους χώρους δουλειάς, τα σωματεία, και τις γειτονιές τη μάχη της μαζικής συμμετοχής στην εργατοϋπαλληλική απεργία της 30 Μάη , αντιπαρατιθέμενοι με την κατεύθυνση που προβάλλουν οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και η “κοινωνική συμμαχία” τους και με στόχο η μαζικοποίηση της απεργίας και των απεργιακών συλλαλητηρίων να αποτελέσει γεγονός ισχυρότερης και πλατύτερης αντίστασης στην πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, να γίνει πεδίο προώθησης της απαίτησης για συνέχιση και κλιμάκωση του μαζικού ενωτικού εργατικού αγώνα. Κάθε άποψη που παραιτείται από μια τέτοια προσπάθεια ή ακόμα και καταλήγει και σε χαρακτηρισμούς για “αντιδραστική απεργία” ή και σε αποκήρυξη της απεργίας και σε απεργοσπασία, στ’ όνομα της συνθηκολόγας γραμμής των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, παρά τα όσα μπορεί να ισχυρίζεται, συμβάλλει σε μια ακόμα υπόσκαψη των δυνατοτήτων να προβληθεί εργατική αντίσταση. Ενώ κάθε πρακτική που με ανάλογα επιχειρήματα διασπά τις εργατικές κινητοποιήσεις έρχεται να την αποδυναμώσει.
Η ΕΡΓ.Α.Σ καλεί όλους τους εργαζόμενους, τους νέους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, στην πάλη για την ανάπτυξη μαζικών απεργιακών αγώνων που θα έχουν στόχο και κλιμάκωση, κόντρα σε όσους υπονομεύουν την πραγματική δύναμη του συνδικαλιστικού κινήματος.
Να χτίσουμε το Παλλαϊκό – Πανεργατικό Μέτωπο Αντίστασης ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της υποτέλειας
- Για την ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων και την κατάργηση όλων των αντιλαϊκών, αντεργατικών νόμων και μέτρων
- Για την επανακατάκτηση και τη διεύρυνση όλων των δικαιωμάτων σε δουλειά-μισθούς-ασφάλιση-εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα
Μόνο οι μαζικοί πανεργατικοί αγώνες και η ταξική αγωνιστική ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος μπορούν να βάλουν φραγμό στα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα.
Συνάδελφοι εργαζόμενοι/ες
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενώ πρόσθεσε στις πλάτες και των εργαζόμενων και του λαού ένα τρίτο μνημόνιο, προσπαθεί τώρα να αντικαταστήσει την πρώτη απάτη της, ότι δήθεν θα “καταργούσε” τα μνημόνια, με μια δεύτερη απάτη : Διατυμπανίζει πως τον Αύγουστο του 2018 θα έχουμε “έξοδο από τα μνημόνια” και ότι θα σταματήσει η “ξένη εποπτεία”.
Πρόκειται για ένα ακόμα μεγάλο κυβερνητικό ψεύδος: Έξοδος από τα μνημόνια θα σήμαινε να μην συνεχισθούν τα αντιλαϊκά μέτρα και να καταργηθούν όλοι οι αντιλαϊκοί νόμοι και μέτρα. Όμως τίποτα τέτοιο δεν θα συμβεί. Αντίθετα τα αντιλαϊκά μέτρα των 8 χρόνων των μνημονίων θα μείνουν άθικτα, όπως το απαιτεί η τρόικα και έχει αποδεχθεί και συμφωνήσει η κυβέρνηση Τσίπρα: 88 επιπλέον “προααπαιτούμενα” αντιλαϊκά μέτρα της “τέταρτης αξιολόγησης” βρίσκονται προ των πυλών, ενώ από τις αρχές του 2019 νέο κύμα αντιλαϊκών μέτρων έρχεται, με πρώτα την μέχρι και 18% περικοπή των συντάξεων, την ολοκληρωτική κατάργηση του ΕΚΑΣ, τη μείωση του αφορολόγητου, την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών που θα επιβαρύνει τις λαϊκές συνοικίες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ψηφίσει στη Βουλή και έχει δεσμευτεί απέναντι στους ξένους δανειστές ότι για τα επόμενα 40 χρόνια (ως το 2060!) θα εξασφαλίζει θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα στον κρατικό προϋπολογισμό. Δέσμευση που σημαίνει ότι για να επιτυγχάνονται αυτά οι δαπάνες για τις κοινωνικές ανάγκες (μισθοί, ασφάλιση, υγεία, παιδεία, πρόνοια κλπ.) θα μπαίνουν κάθε χρόνο στον “κόφτη”. Ότι όχι μόνο θα διατηρηθούν για πολλά χρόνια τα σημερινά αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και ότι θα υπάρχει διαρκής επέκτασή τους. Και όλα αυτά θα συνεχίζουν να γίνονται κάτω από την άμεση εποπτεία της ΕΕ μέχρι να εξοφλήσει η Ελλάδα, μετά από δεκαετίες, το 75% των δανείων που έχει λάβει από την ΕΕ.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, απόλυτα υπάκουη στις απαιτήσεις των δανειστών, της εγχώριας και ξένης ολιγαρχίας, εφαρμόζει την ίδια πολιτική όλων των προκατόχων της, η οποία ευθύνεται για: Το πέταγμα πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζομένων στην ανεργία και τη μαζική μετανάστευση της νεολαίας στο εξωτερικό, την κατάργηση της σταθερής εργασίας και τη μαζική αντικατάστασή της με την προσωρινή, μερική, ελάχιστα αμειβόμενη και συχνά απλήρωτη απασχόληση, τη μεγάλη περικοπή των μισθών και των συντάξεων και με τη διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τη ληστρική αύξηση της φορολογίας των λαϊκών στρωμάτων, το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας, με το πετσόκομμα δαπανών σε Παιδεία – Υγεία – Ασφάλιση – Πρόνοια, την αρπαγή της λαϊκής στέγης.
Συνάδελφοι,εργαζόμενοι/εργαζόμενες
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, και χωρίς καμιά αυταπάτη ότι και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν και να στηρίζουν τη αντιλαϊκή πολιτική, είναι αναγκαίο να βαδίσουμε το μόνο δρόμο που μπορεί να ανακόψει την συνέχιση της βάρβαρης αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής και να οδηγήσει στην ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων, στην πραγματική έξοδο από το τούνελ των μνημονίων.
Τον δρόμο της μαζικής, ενωτικής, σθεναρής, αγωνιστικής αντίστασης των εργαζομένων, των νέων, των ανέργων, των συνταξιούχων.
Προς αυτή την κατεύθυνση οφείλουμε να αξιοποιήσουμε και το κάλεσμα για την 24ωρη απεργία στις 30 Μάη.
Είναι καθαρό πως οι ηγεσίες τόσο της ΓΣΕΕ όσο και της ΑΔΕΔΥ με τη στάση τους και την αδράνειά τους επιλέγουν την οδό του συμβιβασμού και της υποταγής απέναντι στην κυρίαρχη αντεργατική πολιτική και έχουν μετατραπεί σε στηρίγματα της κυβερνητικής πολιτικής. Πέρα και μακριά από τα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων, ακολουθούν γραμμή παράλυσης των εργατικών αγώνων, αποδιοργάνωσης του συνδικαλιστικού κινήματός τους. Αυτοί οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποί του το έχουν βάλει στις ράγες του συνεχούς εκφυλισμού και της αποδυνάμωσής του. Χρόνια τώρα έχουν εγκαταλείψει τον δρόμο της διεκδίκησης των αιτημάτων των εργαζομένων και συνδιαλέγονται με τους «κοινωνικούς εταίρους», δηλαδή τους εργοδότες -εκμεταλλευτές των εργαζομένων, υπογράφοντας συμφωνίες που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργοδοτών και των κυβερνήσεων.
Αυτή την πολιτική της εγκατάλειψης των εργατικών δικαιωμάτων και των εργατικών αγώνων, που σαν εργαζόμενοι τη ζήσαμε ξανά πρόσφατα, τον Γενάρη του 2018, με την διαλυτική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ απέναντι στην ψήφιση των μέτρων της τρίτης αξιολόγησης, οι διοικήσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ την έντυσαν τώρα και με τον μανδύα της “κοινωνικής συμμαχίας” και της “πανεθνικής μέρας δράσης” που συμφώνησαν με φορείς των συνταξιούχων, των μικροεπαγγελματιών και των εμπόρων, στα πλαίσια της οποίας κάλεσαν πανελλαδική απεργία.
Η διευρυμένη και πλατιά κοινωνική δράση ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τα μνημόνια -που αν είναι πραγματική είναι αναγκαία και πιο αποτελεσματική-, ωστόσο, δεν καθορίζεται από ευκαιριακά κατασκευασμένους τίτλους αλλά από το αν η εργατική και κοινωνική αντίσταση και πάλη οικοδομείται πάνω σε μια κατεύθυνση πραγματικής υπεράσπισης των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, μιας πραγματικής ευρύτερης αγωνιστικής συσπείρωσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή η κατεύθυνση δεν υπάρχει στην ψευδεπίγραφη “κοινωνική συμμαχία” των ηγεσιών της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και των άλλων φορέων της “πανεθνικής μέρας δράσης”, αλλά αντίθετα κυριαρχεί σε αυτές η γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής στην αντιλαϊκή πολιτική που καμουφλάρεται με την εξαγγελία μιας περιστασιακής δήθεν “πανεθνικής” κινητοποίησης.
Οι εργαζόμενοι καλούνται να δώσουν μέσα στους χώρους δουλειάς, τα σωματεία, και τις γειτονιές τη μάχη της μαζικής συμμετοχής στην εργατοϋπαλληλική απεργία της 30 Μάη , αντιπαρατιθέμενοι με την κατεύθυνση που προβάλλουν οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και η “κοινωνική συμμαχία” τους και με στόχο η μαζικοποίηση της απεργίας και των απεργιακών συλλαλητηρίων να αποτελέσει γεγονός ισχυρότερης και πλατύτερης αντίστασης στην πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, να γίνει πεδίο προώθησης της απαίτησης για συνέχιση και κλιμάκωση του μαζικού ενωτικού εργατικού αγώνα. Κάθε άποψη που παραιτείται από μια τέτοια προσπάθεια ή ακόμα και καταλήγει και σε χαρακτηρισμούς για “αντιδραστική απεργία” ή και σε αποκήρυξη της απεργίας και σε απεργοσπασία, στ’ όνομα της συνθηκολόγας γραμμής των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, παρά τα όσα μπορεί να ισχυρίζεται, συμβάλλει σε μια ακόμα υπόσκαψη των δυνατοτήτων να προβληθεί εργατική αντίσταση. Ενώ κάθε πρακτική που με ανάλογα επιχειρήματα διασπά τις εργατικές κινητοποιήσεις έρχεται να την αποδυναμώσει.
Η ΕΡΓ.Α.Σ καλεί όλους τους εργαζόμενους, τους νέους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, στην πάλη για την ανάπτυξη μαζικών απεργιακών αγώνων που θα έχουν στόχο και κλιμάκωση, κόντρα σε όσους υπονομεύουν την πραγματική δύναμη του συνδικαλιστικού κινήματος.
Να χτίσουμε το Παλλαϊκό – Πανεργατικό Μέτωπο Αντίστασης ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της υποτέλειας
- Για την ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων και την κατάργηση όλων των αντιλαϊκών, αντεργατικών νόμων και μέτρων
- Για την επανακατάκτηση και τη διεύρυνση όλων των δικαιωμάτων σε δουλειά-μισθούς-ασφάλιση-εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα
Μόνο οι μαζικοί πανεργατικοί αγώνες και η ταξική αγωνιστική ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος μπορούν να βάλουν φραγμό στα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα.
