ΣΤΟ ΝΤΑΒΟΣ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ: ΣΤΟ ΓΥΨΟ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ

Ο Τσίπρας "πέρασε" την τρίτη επέτειο της διακυβέρνησής του στο Νταβός,  με τους εκπροσώπους του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος 

Στο Νταβός της Ελβετίας, όπου πραγματοποιείται το διεθνές οικονομικό φόρουμ, μαζί με τους διεθνείς μεγιστάνες του πλούτου, τους επικεφαλής των διεθνών κέντρων του ιμπεριαλισμού και του μεγάλου κεφαλαίου, τους περίφημους “επενδυτές” βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες ο Τσίπρας με τη συνοδεία της κυβερνητικής του ομάδας.
Σύμπτωση ή όχι, έχει και αυτό τη σημασία του. Στην τρίχρονη επέτειο της "πρώτη φορά κυβέρνησης Αριστεράς" να βρίσκεται ο αρχηγός  της στο Νταβός μαζί με την αφρόκρεμα  του παγκόσμιου καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού συστήματος για να συζητά καθ' υπαγόρευση των ιμπεριαλιστών την επίλυση του προβλήματος, με την πΓΔΜ και για τη "δίκαιη ανάπτυξη".

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

 

Στα μπλόκα του αγώνα μάχη επιβίωσης δίνει η φτωχομεσαία αγροτιά

Από την περασμένη Δευτέρα άρχισαν να στήνονται τα αγροτικά μπλόκα της φτωχομεσαίας αγροτιάς στην Καρδίτσα, τα Τρίκαλα, στο Ηράκλειο Κρήτης, το Αερινό Μαγνησίας, στον Πλατύκαμπο της Λάρισας, στη γέφυρα της Άρτας, στην Κουλούρα της Ημαθίας, στο σταθμό Μεσσήνης, στο δρόμο Αγρινίου-Μεσολογγίου, στο Κρυονέρι της Ευρυτανίας, στη γέφυρα Σερβίων της Κοζάνης, στο Αμύνταιο της Φλώρινας, στους κόμβους Ανθήλης και Δομοκού της Φθιώτιδας, κ.α., ενώ οι συσκέψεις στους αγροτικούς συλλόγους και τις ομοσπονδίες, τις αγροτικές επιτροπές και τους αγροτικούς συνεταιρισμούς συνεχίζονται. Δεν πρόκειται για «επετειακές» γραφικές συγκεντρώσεις. Είναι πλέον φανερό πως η κατάσταση για τη φτωχομεσαία αγροτιά κάθε χρόνο χειροτερεύει. Αυτό που απομένει είναι ο αγώνας των αγροτών να κλιμακωθεί, συγκεντρώνοντας στις γραμμές του τον μεγάλο όγκο της φτωχομεσαίας αγροτιάς και να μην οδηγηθεί σε ένα άδοξο τέλος, όπως έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια.
Στα δομικά προβλήματα της ελληνικής Γεωργίας προστίθενται η νέα ΚΑΠ (2015-2020), το «Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων (κυρίως το άρθρο 65 του πολυνομοσχεδίου του 3ου Μνημονίου που αυστηροποιεί τα κριτήρια. Έτσι, με βάση το νόμο, από τους 725.000 που έχουν αγροτική δραστηριότητα, μόνο 275.000 εντάσσονται στο «μητρώο αγροτών» σαν «κατά κύριο επάγγελμα αγρότες»), η εφαρμογή των μέτρων του 1ου, 2ου και 3ου Μνημονίου και ο αντι-Ασφαλιστικός νόμος Κατρούγκαλου (όσοι συνταξιούχοι έχουν εισοδήματα από αγροτικές δραστηριότητες, χάνουν το 60% της σύνταξής τους).

Ανακοίνωση της Λα΄ϊκής Αντίστασης Αριστερής Αντιιμπεριαλσιτκής Συνεργασίας για τα Βαλκάνια.

ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ! Κοινό μέτωπο των βαλκανικών λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στους εθνικισμούς!

Η επανέναρξη των επίσημων διαπραγματεύσεων ανάμεσα στις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, στις 17 Γενάρη στη Νέα Υόρκη με τη διαμεσολάβηση του εκπροσώπου του ΟΗΕ, καθώς και οι πρόσφατες δημόσιες και παρασκηνιακές συναντήσεις και δηλώσεις των υπουργών Εξωτερικών και αξιωματούχων των δύο χωρών αναζωπύρωσαν το ενδιαφέρον και την ένταση γύρω από το λεγόμενο Μακεδονικό. Για μια ακόμη φορά, ερήμην των αληθινών διαθέσεων και των πραγματικών συμφερόντων των δύο λαών, γίνεται προσπάθεια να επιβληθούν «λύσεις» ή να υποδαυλιστεί μια νέα εθνικιστική υστερία για να εξυπηρετηθούν άλλοι επικίνδυνοι στόχοι και πολιτικές. 


Οι τελευταίες εξελίξεις και η επείγουσα αναζήτηση μιας διευθέτησης γύρω απ’ το όνομα είναι κυρίως αποτέλεσμα των ισχυρών πιέσεων των δυτικών ιμπεριαλιστών και ιδιαίτερα των Αμερικανών. Οι τελευταίοι βιάζονται να βάλουν την ΠΓΔΜ - όπως πριν λίγο καιρό το Μαυροβούνιο - στον επιθετικό πολεμικό συνασπισμό του ΝΑΤΟ. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν να εξουδετερώσουν τη ρώσικη επιρροή, να αποτρέψουν τις παρεμβάσεις άλλων περιφερειακών δυνάμεων, να παγιώσουν την πολιτικό-στρατιωτική παρουσία τους στα Βαλκάνια και να τα χρησιμοποιήσουν ως εξέδρα για επιθετικές κινήσεις στην Ανατολική Ευρώπη, τη Μαύρη Θάλασσα, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Αφού νωρίτερα, με τις βόμβες και το αίμα των βαλκανικών λαών, αξιοποιώντας τους εθνικιστές και τους αντιδραστικούς κάθε είδους, πέτυχαν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την εγκαθίδρυση προτεκτοράτων στο Κοσσυφοπέδιο και στη Βοσνία και την αιχμαλωσία στο Νατοϊκό συνασπισμό όλης σχεδόν της βαλκανικής χερσονήσου, με εξαίρεση την Σερβία. Τώρα σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και με αντιθέσεις αναμεταξύ τους για την πρωτοκαθεδρία, επιχειρούν να κλείσουν τα κενά στο βαλκανικό χάρτη. Μια ένταξη στο ΝΑΤΟ της ΠΓΔΜ θα μεγαλώσει τις πιέσεις στην Σερβία και θα αναβαθμίσει τις πολεμικές πρωτοβουλίες των Αμερικανών με στόχο τη Ρωσία.

Σε αυτούς τους σχεδιασμούς έσπευσε πρόθυμα να πάρει μέρος αλλά και να πρωταγωνιστήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η προβαλλόμενη από τη Νατοϊκή και κυβερνητική προπαγάνδα ως "ευκαιρία" για τη διευθέτηση των σχέσεων με την ΠΓΔΜ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έκφραση της ισχυρής βούλησης των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να σφραγίσουν την κυριαρχία τους πάνω στους λαούς των κεντροδυτικών Βαλκανίων. Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση Τσίπρα ευθυγραμμίζεται με τις αμερικάνικες ιμπεριαλιστικές υπαγορεύσεις και πολιτικές. Από την αρχή της θητείας της έχει αναδειχθεί ως μια από τις πιο φιλοαμερικάνικες - φιλονατοϊκές κυβερνήσεις των τελευταίων σαράντα χρόνων. Ανανέωσε και επέκτεινε την αμερικάνικη στρατιωτική παρουσία στην Κρήτη, υποσχέθηκε νέες διευκολύνσεις και αγορές πολεμικού εξοπλισμού, ενίσχυσε την εμπλοκή της χώρας στα ΝΑΤΟϊκά γρανάζια, παίρνει δραστήρια μέρος σε σχέδια και άξονες με φιλο-αμερικάνικα αντιδραστικά καθεστώτα στην ανατολική Μεσόγειο με χαρακτηριστικότερη περίπτωση τις στενές σχέσεις με το ισραηλινό κράτος - τρομοκράτη. Μέχρι και για τη Β. Κορέα έτρεξε να συνταχθεί με τις αμερικάνικες ψυχροπολεμικές απειλές και κυρώσεις στη συνάντηση που οργάνωσε η κυβέρνηση Τραμπ στον Καναδά. Η κυβέρνηση, με την συναίνεση της ΝΔ, της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης» και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, μπλέκει ολοένα και πιο βαθιά τη χώρα σε επικίνδυνα γεωπολιτικά παιγνίδια στην Ανατολική Μεσόγειο, διεκδικεί να της αναθέσει ευρύτερους ρόλους ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, προετοιμάζει ένα νέο γύρο πολεμικών εξοπλισμών.

Οι λαοί των Βαλκανίων έζησαν ο ένας δίπλα στον άλλον για εκατοντάδες χρόνια. Ακόμα και στις αρχές του 20ου αιώνα, διάστημα στο οποίο κορυφώθηκαν οι εθνικοί ανταγωνισμοί και διαχωρισμοί και ξέσπασαν οι λεγόμενοι βαλκανικοί πόλεμοι, το περισσότερο αίμα κύλησε εξαιτίας των ξένων εισβολέων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που υποδαύλισαν συστηματικά τον εθνικισμό και την δράση αντιδραστικών και αλυτρωτικών δυνάμεων. Το σκηνικό επαναλήφθηκε και στο τέλος του αιώνα. Το κομμάτιασμα της Γιουγκοσλαβίας με εργαλείο τις αποσχιστικές εθνικιστικές δυνάμεις το ξεκίνησαν και το ολοκλήρωσαν οι ιμπεριαλιστές. Πρώτα η Γερμανία και στη συνέχεια οι ΗΠΑ μέσω της Νατοϊκής στρατιωτικής επέμβασης. Συνεργοί σε αυτό το ιστορικό έγκλημα για μια ακόμη φορά υπήρξαν οι αστικές τάξεις και οι αντιδραστικές εθνικιστικές δυνάμεις στις διάφορες χώρες και περιοχές. Καμία από αυτές δεν υπήρξε αμέτοχη στην αιματηρή επαναχάραξη των συνόρων, προοπτική που ακόμα και σήμερα ελλοχεύει ως κίνδυνος για την ασφάλεια και την ειρήνη όλων των λαών των Βαλκανίων. Με επίκεντρο το Κοσσυφοπέδιο, τη Βοσνία, τη νότια Σερβία αλλά και τις δυτικές περιοχές της ΠΓΔΜ οι ιμπεριαλιστές ζεσταίνουν στην αγκαλιά τους εθνικιστές, τους χρησιμοποιούν ως ενεργούμενα για να προωθήσουν τα πολεμικά σχέδια τους. Είναι ψέμα πως η ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα οδηγήσει σε σταθερότητα και ευημερία την περιοχή. Όση «σταθερότητα» εγγυάται το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο ανάμεσα σε δύο κράτη-μέλη του και όση «ευημερία» επεφύλαξε στον ελληνικό λαό η Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο θα εισπράξουν και τα νέα μέλη αυτών των λύκο-συμμαχιών.

Συνεργός στην αποσταθεροποίηση που προέκυψε από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας υπήρξε και η ελληνική αστική τάξη με τις κυβερνήσεις της στην περίοδο της δεκαετίας του ‘90. Πρώτα η κυβέρνηση της ΝΔ με επικεφαλής τον Υπουργό Εξωτερικών Σαμαρά και στη συνέχεια η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με το εμπάργκο στην ΠΓΔΜ. Και οι δύο πτέρυγες της διαχείρισης του ντόπιου εξαρτημένου καπιταλισμού θεώρησαν πως μπορεί να μετατραπεί η Ελλάδα σε υπεργολάβο και τοπικό ηγέτη στα Βαλκάνια εκπροσωπώντας τους δυτικούς ιμπεριαλιστές στη λεηλασία και την εκμετάλλευση. Σε αυτόν τον μεγαλομανή εθνικιστικό παροξυσμό αξιοποίησαν κάθε σκοταδιστική και αντιδραστική δύναμη, αγκαλιάστηκαν με την εκκλησιαστική ιεραρχία, τις σοβινιστικές αλυτρωτικές ομάδες και εξέθρεψαν την ιδεολογία του μίσους και του διχασμού. Ιδιαίτερη κορύφωση αυτών των πολιτικών εκφράστηκε απέναντι στη ΠΓΔΜ με σημαία το ζήτημα του ονόματος. Σε αυτόν τον αντιδραστικό συναγερμό με τα διαβόητα συλλαλητήρια συμμετείχαν όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις αλλά και ο Συνασπισμός του Κύρκου και των δήθεν ανανεωτών αριστερών, που έφτιαξαν στη συνέχεια τον ΣΥΡΙΖΑ. Με το ίδιο τρόπο συμπεριφέρθηκαν παρά την προφανή διαφορά ισχύος και οι αντιδραστικές και σοβινιστικές δυνάμεις στις υπόλοιπες χώρες. Και στην ΠΓΔΜ η οποία αναδύθηκε μέσα από τις στάχτες της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας επικράτησαν οι εθνικιστικές και αλυτρωτικές τάσεις την ίδια στιγμή που στο εσωτερικό της ξέσπασαν εμφύλιες διαμάχες. Σε αντίθεση με την αληθινή διάθεση των δύο λαών για φιλία και συνεργασία για πολλά χρόνια επικράτησαν και στις δύο πλευρές οι κραυγές του μίσους που αναπαρήγαν συστηματικά οι αντιδραστικοί και οι εθνικιστές.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, βλέποντας τις φιλοδοξίες που εξέθρεψαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 να μην καρποφορούν, οδηγήθηκαν στην αναζήτηση ενός συμβιβασμού στο θέμα του ονόματος της γειτονικής χώρας με την κυβέρνηση Καραμανλή να προτείνει προ δεκαετίας μια «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων», η οποία «δεν περπάτησε» όμως, γιατί το αρνούνταν οι κυρίαρχοι εθνικιστές της ΠΓΔΜ και κυρίως, γιατί άλλα ήθελε τότε ο ιμπεριαλιστικός παράγοντας που τους στήριζε. Οι επιδιώξεις των δυτικών ιμπεριαλιστών και κυρίως των ΗΠΑ, σε αυτή τη φάση όξυνσης της αντιπαράθεσης του με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό στα Βαλκάνια, να επισπεύσουν την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, δρομολόγησαν διαδικασίες (αλλαγή κυβέρνησης στη ΠΓΔΜ, παρεμβάσεις στην ελληνική κυβέρνηση) που έχουν αναζωπυρώσει το ζήτημα του διεθνούς και συνταγματικού ονόματος της ΠΓΔΜ, και άλλα που συνδέονται με αυτό. Ασφαλώς δεν είναι διόλου αδιάφορο το όνομα, τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται από την άποψη ότι και αυτά μπορούν να παίζουν ρόλο στην ενίσχυση ή όχι του αλυτρωτισμού και στην συντήρηση μιας ασταθούς κατάστασης που αναπαράγει διενέξεις, υπονομεύει την ειρηνική συνύπαρξη των λαών και κρατών και αξιοποιείται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να συνεχίζουν να επεμβαίνουν και να προωθούν τους σκοπούς τους. Όμως ο «συμβιβασμός» που επιχειρείται να επανατοποθετηθεί προς συζήτηση προσδιορίζεται από τις ιμπεριαλιστικές σκοπιμότητες και τις πολιτικές υποτέλειας των αστικών τάξεων και αυτό προκαθορίζει και τι αποτέλεσμα μπορεί να δώσει. Το ζήτημα της ονομασίας θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με θετικό αποτέλεσμα για τους λαούς στην βάση του σεβασμού των ιστορικών και γεωγραφικών δεδομένων, των συνόρων, της γειτονίας, της φιλίας και της συνεργασίας των λαών στον βαθμό που θα αποτραπεί οι ιμπεριαλιστές και οι εθνικιστές να υπαγορεύουν τις εξελίξεις ανάμεσα στις δύο χώρες. Με ριζική απόρριψη κάθε αλυτρωτικής και σοβινιστικής πολιτικής και ιδεολογίας και κάθε άμεσης ή έμμεσης εδαφικής ή άλλης διεκδίκησης από τη μεριά της ΠΓΔΜ σε βάρος της Ελλάδας και της Ελλάδας σε βάρος της ΠΓΔΜ.

Με επιδιαιτητές τους διορισμένους από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές εκπροσώπους του ΟΗΕ, κηδεμόνες τους Νατοϊκούς αξιωματούχους και με παρασκηνιακούς ενορχηστρωτές τους διπλωμάτες των ΗΠΑ και των ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών τίποτε σταθερό και αποδεκτό από τους λαούς δεν πρόκειται να προκύψει. Το αντίθετο θα συμβεί! Ακόμα κι αν βρεθεί μια διπλωματική «λύση», προοπτική όχι εύκολη, αυτή θα είναι σημαδεμένη και υπονομευμένη από την Νατοϊκή - ιμπεριαλιστική κηδεμονία. Θα είναι μια επιτυχία και νίκη του ΝΑΤΟ και όχι της ειρήνης και των συνεργασίας των δύο λαών! Όσο στα Βαλκάνια θα διαφεντεύει ο ιμπεριαλισμός και θα κυριαρχούν οι αστικές τάξεις και οι εθνικιστικές-αντιδραστικές δυνάμεις οι κίνδυνοι της αλληλοσφαγής θα παραμονεύουν!

Σε διαφορετική κατεύθυνση πρέπει οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι λαοί συνολικά, των Βαλκανίων να αναζητήσουν μια ειρηνική προοπτική και ένα ασφαλές μέλλον. Στην κατεύθυνση που εναντιώνεται στον αλυτρωτισμό και τις επεκτατικές βλέψεις, στηρίζει το απαραβίαστο των συνόρων, την εδαφική ακεραιότητα και την ανεξαρτησία των χωρών και στρέφεται κατά της ιμπεριαλιστικής «προστασίας». Η ανάπτυξη ενός σταθερού, ρωμαλέου και μαζικού αντιιμπεριαλιστικού-αντιπολεμικού-διεθνιστικού κινήματος είναι η καλύτερη γέφυρα για την φιλία και τη συνεργασία των λαών! Στο έδαφος αυτής της κοινής προσπάθειας μπορούν να δημιουργηθούν δεσμοί αλληλεγγύης, να νικηθούν οι αντιδραστικές εθνικιστικές δυνάμεις και να εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας και συνεργασίας. Η νέα -καθοδηγούμενη από συγκεκριμένα αντιδραστικά κέντρα- εθνικιστική υστερία αποτελεί πρόσχημα και αποπροσανατολισμό για να κρυφτεί η Νατοϊκή λύση που ετοιμάζεται. Η πάλη ενάντια στον πολεμικό συνασπισμό του ΝΑΤΟ στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί άμεσο και ζωτικό καθήκον!

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ 2018: Για το δυνάμωμα της αγωνιστικής λαϊκής πάλης

Μοναδικός ρεαλιστικός μονόδρομος για τον λαό  ο δρόμος του αγώνα

Στην αυγή του 2018 ο ελληνικός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με τα ίδια σενάρια που υφαίνουν για το μέλλον του τόπου οι ξένοι δυνάστες και τα ντόπια κυβερνητικά ανδρείκελα.
Ένα νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων που ψηφίζεται στη Bουλή -πάντα- με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, για να ακολουθήσει η 3η  αξιολόγηση του 3ου μνημονίου, που για μία ακόμη φορά πα­ρου­σιάζεται ως η τελευταία θυσία πριν  την «έξοδο από την κρί­ση». Άλλωστε ακόμη και για αυτή την τρίτη αξιολόγηση μέχρι πριν από λίγους μήνες ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του ορκίζονταν ότι δεν θα υπάρξουν πρόσθετα μέτρα.
Τώρα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το έκαναν οι προηγούμενοι, χωρίς δηλαδή να προλαβαίνουν καν να διαβάσουν τις 1500 σελίδες του πολυνομοσχεδίου που πρό­κειται να ψηφίσουν, υλοποιούν δηλωμένους στόχους και διακαείς πόθους της  κυρίαρχης τάξης και των πιο αδίστακτων ξένων συμφερόντων. Με αλλεπάλληλους νόμους διαμορφώνουν το περίφημο «ανταγωνιστικό» περιβάλλον πάνω στο οποίο θα εδραιωθεί η «ανάπτυξή» τους. Με αναρίθμητους νέους φόρους για το λαό και φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο, με τη συνεχή υπονόμευση και ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας και της πρόνοιας, με συνεχείς περικοπές και τη συμπίεση έως ισοπέδωση του κατώτατου μισθού, με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα των τελευταίων ασημικών της χώρας, με τον ΕΝΦΙΑ και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς διαμορφώνουν τη νέα εργασιακή και κοινωνική ζούγκλα μέσα στην οποία θα «ανθίσουν» οι δείκτες τους.

ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ FYROM. MIA ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ.

Με αφορμή το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ

Το κείμενο που ακολουθεί, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα "Λαϊκός Δρόμος" στο φύλλο της 27ης Μάη 2008 με τον τίτλο Δυο δεκαετίες αιματηρών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και συγκρούσεων στα Βαλκάνια. Με αφορμή το ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ το αναδημοσιεύουμε.

 Δυο δεκαετίες αιματηρών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και συγκρούσεων στα Βαλκάνια

    Δεκαεπτά χρόνια από τότε που ξεκίνησε ο διαμελισμός της ενιαίας Oμόσπονδης Γιουγκοσλαβίας και 9 χρόνια μετά την πολεμική επιδρομή του NATO ενάντια στη νέα Γιουγκοσλαβία, τα Bαλκάνια όχι μόνο εικόνα σταθερότητας δεν παρουσιάζουν, αλλά δονούνται ξανά από τις εστίες αστάθειας και συγκρούσεων που προκαλούν οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Oι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οι επεμβάσεις οξύνουν τις αντιθέσεις στη Bαλκανική και δημιουργούν ένα εύφλεκτο υπόστρωμα αναπαραγόμενης κρίσης με απειλή συγκρούσεων και πολεμικούς κινδύνους που επικρέμονται μόνιμα πάνω από το κεφάλι των Bαλκανικών λαών και αποτελούν δυναμίτη για την ειρήνη. Aν στη δεκαετία του '90 οι HΠA-NATO-EE δρούσαν σχεδόν ανενόχλητα με μοναδική αντίσταση το Bελιγράδι, σήμερα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν ισχυρό ανταγωνιστή, τη Pωσία, που θέτει όρια και «κόκκινες γραμμές» στην Aμερικανο-Nατοϊκή επέλαση προς ανατολάς, μετατρέποντας τα Bαλκάνια σε επίκεντρο έντονου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, για ανακατανομή σφαιρών γεωπολιτικής και οικονομικής (κυρίως ενεργειακής) επιρροής.

ΕΡΓ.Α.Σ. ΒΟΛΟΥ (Εργατοϋπαλληλική Αγωνιστική Συσπείρωση)

Για το εργατικό ατύχημα στη Β ΒΙΠΕ ΒΟΛΟΥ

Την Τρίτη 9/1/2018 στις 16:30 μ.μ. σημειώθηκε εργατικό ατύχημα στη Β ΒΙΠΕ Βόλου. Θύματα για ακόμη μια φορά δύο εργαζόμενοι ηλικίας 54 και 45 ετών  από έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφάλειας. Στην προσπάθειά τους να ζεστάνουν πίσσα σε πιεστικό καζάνι σημειώθηκε έκρηξη με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί το υλικό και να τραυματίσει τους δυο εργαζόμενους. Ο 54χρονος σύμφωνα με πληροφορίες υπέστη εγκαύματα τρίτου βαθμού στο πρόσωπο και τα χέρια και ο 45χρονος ελαφρότερα στα χέρια.

Οι δύο τραυματίες, ελλείψει επιβλέποντος επιχείρησαν να μεταφερθούν με δικό τους μέσο στο νοσοκομείο, όμως δεν στάθηκε δυνατό λόγω της σοβαρότητας των τραυμάτων. Κάλεσαν βοήθεια, και ασθενοφόρο του Βελεστίνου τους μετέφερε στο νοσοκομείο Βόλου.

Ο ένας, λόγω της σοβαρότητας των εγκαυμάτων διαμετακομίσθηκε δια σωληνωμένος στη μονάδα εγκαυμάτων του Θριάσιου νοσοκομείου.

Το ατύχημα αυτό όπως και άλλα που έχουν συμβεί παλαιότερα σε πολλά εργοστάσια της Α και Β ΒΙΠΕ Βόλου, τα χρεώνονται η εργοδοσία, που φαίνεται ότι δεν έλαβε στην προκειμένη περίπτωση τα κατάλληλα μέτρα για την ασφάλεια και την υγιεινή των εργαζομένων της, αλλά και οι αρμόδιες υπηρεσίες της κυβέρνησης που όπως φαίνεται δεν κάνουν τακτικούς και αποτελεσματικούς ελέγχους στις επιχειρήσεις, όπου υπάρχει υψηλός κίνδυνος ατυχημάτων, με αποτέλεσμα να συμβαίνουν συχνά τέτοια σοβαρά αλλά και θανατηφόρα ατυχήματα.

Τέλος, ας το ακούσουν εργοδοσία και κυβέρνηση θέλουμε να γυρνάμε στις οικογένειές μας σώοι!

ΔΥΟ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗ Β΄ΒΙΠΕ ΣΤΟ ΒΟΛΟ

 ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΣΤΟ ΒΟΛΟ.

Εργατικό ατύχημα σημειώθηκε στη Β΄ ΒΙΠΕ (βιομηχανική περιοχή) στο Βόλο. Συγκεκριμένα έσκασε ένα καζάνι πίσσας με αποτέλεσμα να τραυματιστούν δύο εργάτες, μάλιστα ο ένας απ’ τους δύο σοβαρά.

Το ατύχημα αυτό που ευτυχώς δεν είχε απώλειες ανθρώπινων ζωών, δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε θα είναι και το τελευταίο στη βιομηχανική ζώνη του νομού.

ΕΝΤΟΝΕΣ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Πλασιέ των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών ο Α. Τσίπρας

Ευρω - νατοϊκές μεθοδεύσεις και διεργασίες κατανομής ρόλων στα Βαλκάνια

      Έντονες διεργασίες πραγματοποιούνται στις βαλκανικές πρωτεύουσες, στην κατεύθυνση της εξομάλυνσης των αντιθέσεων και «εκκρεμών» διαφορών, που αποτελούν εμπόδια στην ενσωμάτωση των χωρών που απομένουν εκτός των Ευρωατλαντικών δομών, ενόψει της ΝΑΤΟϊκής Συνόδου Κορυφής τον προσεχή Ιούλη. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσονται τόσο οι πρόσφατες επαφές, σε ευνοϊκό κλίμα, του ειδικού απεσταλμένου του ΓΓ του ΟΗΕ, Νίμιτς, με Αθήνα και Σκόπια, όσο και η τετραμερής  Σύνοδος Κορυφής, που πραγματοποιήθηκε στις 08-09 Δεκεμβρίου2017, στο Βελιγράδι.

Η τετραμερής Σύνοδος Ελλάδας-Βουλγαρίας- Σερβίας-Ρουμανίας είναι η δεύτερη και έγινε σε συνέχεια της προηγούμενης Συνόδου, στη Βάρνα της Βουλγαρίας, τον περασμένο Οκτώβρη, γεγονός που δείχνει το μέτρο της βιασύνης των συνδιοργανωτών. Στη Σύνοδο, εκτός του Έλληνα πρωθυπουργού, Τσίπρα, πήραν μέρος ο πρόεδρος της Σερβίας, Βούτσιτς, ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, Μπορίσοφ και ο πρωθυπουργός της Ρουμανίας, Τουντόσε.

    Η ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ, η προετοιμασία της βουλγαρικής προεδρίας το πρώτο εξάμηνο του 2018 και της συνόδου ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων, που είναι προγραμματισμένη για τον ερχόμενο Μάη, καθώς και θέματα υποδομών, ενέργειας και οικονομικής συνεργασίας, ήταν στην ημερήσια διάταξη της Συνόδου. Φυσικά, στο επίκεντρο βρέθηκε η Σερβία, όπου οι τρεις χώρες-μέλη της ΕΕ (Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία) δεσμεύτηκαν να βοηθήσουν την είσοδό της στην ΕΕ, με άμεσα επιδιωκόμενο από τη Δύση στόχο την αποτροπή της αυξανόμενης επιρροής της Μόσχας στο Βελιγράδι.

    Οι συγκοινωνίες, ειδικά τα λιμάνια Θεσσαλονίκης και Αλεξανδρούπολης, τα ενεργειακά δίκτυα και υποδομές, προτάσσονται προφανώς στη βάση της αντίθεσης των ΗΠΑ στα σχέδια προώθησης των ρωσικών συμφερόντων, κύρια στον τομέα ενεργειακής τροφοδότησης της Ευρώπης, περιλαμβανομένων και των Βαλκανίων.

    Ταυτόχρονα, η Σύνοδος αποτέλεσε και αφορμή για την επιβεβαίωση, από τη μεριά των συμμετεχουσών χωρών, της σταθερότητας των συνόρων, με αφορμή την τουρκική αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης. Ειδικά η Βουλγαρία, με την αυξημένη τουρκική μειονότητα στην επικράτειά της, αντιμετωπίζει ανάλογες απειλές με την Ελλάδα, ενώ κρίσιμα ζητήματα, όπως του Κοσσυφοπεδίου και των καθοδηγούμενων σεναρίων για Μεγάλη Αλβανία, αφορούν το Βελιγράδι αλλά και την Αθήνα.

   Ρόλο δραστήριου “πλασιέ” των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων αναλαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση. Σύμφωνα με τα λόγια του Α. Τσίπρα, “δεν μπορούμε να περιμένουμε έναν υπουργό μιας “μεγάλης δύναμης” να μας υποδείξει τι πρέπει να κάνουμε. Πρώτα απ’ όλα γιατί δεν υπάρχουν μεγάλες δυνάμεις, με την έννοια που γνωρίζαμε παλιά, που θα μας πάρουν από το χέρι και θα μας καθοδηγήσουν, που θα μας δείξουν τον ορθό δρόμο για την περιοχή μας”... Ο άλλοτε μασκαρεμένος “αριστερός” αναζητά ρόλο εξωραϊστή των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Συζητήσεις για την ονομασία της ΠΓΔΜ

     «Τον επόμενο χρόνο το θέμα μπορεί και πρέπει να επιλυθεί», εκτίμησε ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ για την ονομασία της ΠΓΔΜ, Νίμιτς, στην αρχή της βδομάδας, στις Βρυξέλλες, σε μια νέα προσπάθεια διαπραγματεύσεων που έχει ξεκινήσει από το 2014. Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, παρουσία των εντεταλμένων διαπραγματευτών Αθήνας και Σκοπίων, δήλωσε ότι οι συζητήσεις έγιναν «σε πολύ καλό κλίμα» καθώς η θετική ατμόσφαιρα ανάμεσα στις δύο πλευρές, «πηγάζει από τις δύο πρωτεύουσες», συμπληρώνοντας ότι «η κυβέρνηση στα Σκόπια έχει θέσει το ζήτημα σε υψηλή προτεραιότητα και σκοπεύει να βελτιώσει τις σχέσεις με την Ελλάδα». Το ίδιο σημείωσε και για την ελληνική πλευρά, εκτιμώντας ότι η επίλυση θα οδηγήσει στη σταθεροποίηση της περιοχής. «Είχαμε τηλεφωνικές επαφές και στο παρελθόν, αλλά είναι πρώτη φορά που συζητήθηκε σοβαρά το ζήτημα του ονόματος», σημείωσε ο Νίμιτς, προσθέτοντας ότι το επόμενο διάστημα οι συζητήσεις θα εντατικοποιηθούν.

    Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον, οι βασικοί δηλαδή υπεύθυνοι για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την υποκίνηση της εχθρότητας και των πολέμων ανάμεσα στους Βαλκανικούς λαούς, τώρα καλλιεργούν και πιέζουν για την ταχεία διαμόρφωση ενός ιδιαίτερα ευνοϊκού κλίματος και την προοπτική γρήγορης βελτίωσης των σχέσεων Ελλάδας και ΠΓΔΜ, μόνο από το γεγονός  της ανάδειξης του Ζόραν Ζάεφ στην πρωθυπουργία της ΠΓΔΜ. Ταυτόχρονα, καταφεύγουν σε εκβιαστικές “προσφορές”, εκτιμώντας ότι η επίλυση του ζητήματος των Σκοπίων θα ενισχύσει την ελληνική κυριαρχία σε μια περίοδο που η Τουρκία αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάνης, ενώ θα βελτιώσει και τις σχέσεις με Αλβανία και Βουλγαρία. Αντίστοιχα, τα Σκόπια θα “ωφεληθούν” από την ένταξη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς και με όλες τις οικονομικές και θεσμικές βελτιώσεις που αυτό συνεπάγεται.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

       Πριν μερικές μέρες στα ΜΜΕ ανέβηκε η εξής είδηση. Άνεργος 24 χρόνων στη πόλη του Βόλου συνελήφθη μετά από καταγγελία ιδιοκτήτη σουπερμάρκετ, επειδή έκλεψε παιδικό γάλα για να ταΐσει το μικρό του παιδί! Η είδηση αυτή για την οποία δόθηκε αρκετά μεγάλη δημοσιότητα, εμφανίστηκε σαν κάτι πρωτοφανές μέσα στην ελληνική κοινωνία. Γι’ αυτούς όμως που ζουν τη καθημερινή πραγματικότητα, γι’ αυτούς που η αγωνία για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό  για τα παιδιά τους και τους ίδιους, η είδηση αυτή δεν ήταν παρά ένα ακόμα γεγονός που καθημερινά συμβαίνει.

Το γεγονός ότι αυτό δεν γίνεται ιδιαίτερα γνωστό πολλές φορές οφείλεται στο ότι δεν γίνονται καταγγελίες ή ακόμα και από το ότι μερικές φορές επικρατεί μια αντίληψη ανοχής μπροστά στα φαινόμενα της εξαθλίωσης που βλέπουν γύρω τους.

Αναρχισμός και αυθορμητισμός: μια ενδιαφέρουσα ανάλυση

Για τον αναρχισμό και τις θεωρίες του αυθόρμητου

Σε τι θα μπορούσαμε να συμπυκνώσουμε τα σημαντικότερα στοιχεία του μαρξισμού σ' αντίθεση με τον αναρχισμό;

α) στο φιλοσοφικό υλισμό και κυρίως στον πρωταρχικό του πυρήνα, που είναι η σχέση της νόησης με το είναι: «H ύλη προηγείται της συνείδησης», αυτή είναι η βασική αλήθεια του υλισμού,

β) στη διαλεκτική, σαν την επιστήμη των γενικών νόμων της κίνησης του εξωτερικού κόσμου και της ανθρώπινης σκέψης,

γ) στην υλιστική αντίληψη της ιστορίας (ιστορικός υλισμός). H ουσία του ιστορικού υλισμού βρίσκεται στο ότι ο οικονομικός παράγοντας αποτελεί το βασικό στοιχείο,