Μέσα και από την αντιπαράθεση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ με Ρωσία στην Ουκρανία
Μέσα από την ιστορία των 70 χρόνων ένταξης της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, έχει αναδειχτεί ο επεμβατικός, κατασταλτικός του ρόλος και η πολιτική της υποτέλειας και της εξάρτησης που ασκήθηκε διαχρονικά, από σύσσωμο το αστικό πολιτικό προσωπικό και όλες τις κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ). Τα τελευταία όμως χρόνια, η χώρα έχει καταστεί «κόμβος» μεταφοράς αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων και ταυτόχρονα μια απέραντη ΝΑΤΟική βάση.
1. Ο ρώσος πρόεδρος μετά την απόφασή του να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ προχώρησε στο επόμενο βήμα και εξαπέλυσε γενικευμένη πολεμική επίθεση με στόχο απ’ ό,τι φαίνεται να καταστρέψει τις στρατιωτικές δυνάμεις της Ουκρανίας συνολικά, να την διαμελίσει, να ανατρέψει το αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου που εγκαθίδρυσαν οι αμερικανοευρωπαίοι ιμπεριαλιστές με το φασιστικό πραξικόπημα του Μειντάν το 2014, και να επιβάλει ένα νέο καθεστώς ανδρεικέλων που θα υπηρετεί τα συμφέροντα του ρώσικου ιμπεριαλισμού.
1. Κλιμακώνεται και οξύνεται επικίνδυνα η κρίση στην Ουκρανία και στις σχέσεις Ρωσίας-Δύσης ύστερα από την απόφαση του ρώσου προέδρου να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ και να διατάξει την ανάπτυξη ρωσικών στρατευμάτων σε αυτές για να αναλάβουν «ειρηνευτικό» ρόλο. Μια νέα κατάσταση διαμορφώνεται τώρα στην Ανατολική Ευρώπη από την επιθετική κίνηση του Πούτιν να προχωρήσει στην απόσχιση του Ντομπάς, που οξύνει επικίνδυνα τον ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και απειλεί να τυλίξει στις φλόγες του πολέμου τους λαούς της περιοχής. Καθόλου τυχαία στο διάγγελμά του ο Πούτιν εμφανίστηκε ως ακραιφνής εκπρόσωπος του αντικομμουνισμού και του μεγαλορώσικου σωβινισμού, κάνοντας λόγο για «πραγματική αποκομμουνιστικοποίηση», καλλιεργώντας το πνεύμα του αντιδραστικού εθνικισμού στο λαό της Ρωσίας και της Ανατολικής Ουκρανίας για να περάσει, όπως και το 2014 με την προσάρτηση της Κριμαίας, το διαμελισμό της Ουκρανίας.
Ο αντεργατικός Νόμος Χατζηδάκη 4808/2021, που ψηφίστηκε τον περασμένο Ιούνιο, φέρνει τεράστιες ανατροπές στη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων, καθώς πολλές αντιδραστικές διατάξεις του εφαρμόστηκαν ήδη από τη στιγμή της ψήφισής του (π.χ. άμεση υπήρξε η εφαρμογή των διατάξεων για τις απεργίες και την «προστασία της εργασίας»), ενώ άλλες θα εφαρμοστούν από την αρχή του επόμενου έτους. Την ίδια στιγμή, τα Διοικητικά Συμβούλια των συνδικαλιστικών οργανώσεων έρχονται αντιμέτωπα με μία νέα κατάσταση, και πρέπει να συζητήσουν και να δουν πώς θα κινηθούν πρακτικά μπροστά σε αυτήν.
Ενεργώντας σαν παγκόσμιος προβοκάτορας και εμπρηστής του πολέμου ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, τα πολιτικά και προπαγανδιστικά επιτελεία του, τα αμερικάνικα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ένα δίμηνο τώρα, είχαν ενορχηστρώσει και επιδίδονταν σε μια πρωτοφανή προπαγάνδα πολέμου προεξοφλώντας καθημερινά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η τελευταία ημερομηνία που έδιναν για την εισβολή ήταν την περασμένη Τετάρτη, 16 Φλεβάρη και ώρα στις 3.00 τα ξημερώματα. Ένα μάλιστα «έγκυρο» παγκόσμιο πρακτορείο, το Μπλούμπεργκ, ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες ότι ξεκίνησε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Με μια σειρά από υστερικές και συνάμα πανικόβλητες κινήσεις τα αμερικάνικα επιτελεία έστηναν ένα πολεμοκάπηλο σκηνικό. Εκκένωσαν την πρεσβεία τους στο Κίεβο και τη μετέφεραν σε άλλη πόλη, καλούσαν εσπευσμένα τους υπηκόους τους να εγκαταλείψουν άμεσα την Ουκρανία, ακύρωναν τις αεροπορικές πτήσεις, δημοσίευαν στρατιωτικούς χάρτες και υποδείκνυαν τα σημεία εισβολής, απαριθμούσαν τις ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις και τις θέσεις τους και κλιμάκωναν καθημερινά μια πολεμοχαρή προπαγάνδα που προφήτευε και προεξοφλούσε το ξέσπασμα του πολέμου.
Αλυσιδωτές εξελίξεις δρομολογούνται μετά την άρση της αμερικανικής υποστήριξης στον αγωγό αερίου East Med, που συγκλίνουν στη χαλάρωση της αμερικανοτουρκικής έντασης. Καταλύτης στις εξελίξεις η εκκολαπτόμενη από καιρό επαναπροσέγγιση της Τουρκίας με το Ισραήλ, τον χωροφύλακα των ΗΠΑ στην περιοχή.
Σε αγωνιστική κινητοποίηση βρίσκονται οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι εκφράζοντας την έντονη αντίθεσή τους στην αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Ο αντιδραστικός προσανατολισμός της Κοινής Αγροτικής Παραγωγής (ΚΑΠ) της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ οδηγεί στην εξόντωση των φτωχών γεωργο-κτηνοτρόφων με την υφαρπαγή του αγροτικού κλήρου από τους μεγαλοεπιχειρηματίες των αγροτικών εκμεταλλεύσεων.
Η τριήμερη κοινοβουλευτική διαδικασία που ακολούθησε την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προκαθορισμένη στόχευση, αναμενόμενο τέλος και, σίγουρα, προβλέψιμο περιεχόμενο. Γενικά κάθε «πρόταση δυσπιστίας» -και πολύ περισσότερο σε αυτές τις συνθήκες- στοχεύει στην καλλιέργεια εκλογικών αυταπατών, στρέφει τα βλέμματα εντός των τειχών του κοινοβουλίου και επιχειρεί τον εγκλωβισμό σε ρεφορμιστικές αυταπάτες κάθε είδους. Από αυτή την άποψη, εξ αρχής, ο ελληνικός λαός δεν είχε να περιμένει καμία θετική εξέλιξη από ένα καλοστημένο θέατρο, που ειδικά από το ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάστηκε ως σφοδρή πολιτική αναμέτρηση και από τα ΜΜΕ ως μια ακόμη κορυφαία δημοκρατική διαδικασία.
Συνεχίζεται το αδιέξοδο στις συνομιλίες ΗΠΑ-Ρωσίας και μαζί οι αλληλοκαταγγελίες και οι επιθέσεις για το ποιος ευθύνεται, οι πολεμικές κραυγές των Δυτικών για επικείμενη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η δημόσια παρέμβαση του Πούτιν ύστερα από ένα μήνα, δηλώνοντας ότι «οι ΗΠΑ αγνόησαν τις κύριες προτάσεις μας για εγγυήσεις ασφαλείας στις γραπτές απαντήσεις τους» και κατήγγειλε την Ουάσιγκτον ότι προσπαθεί να παρασύρει τη χώρα του σε ένοπλη σύρραξη με την Ουκρανία, κάτι που η Μόσχα δεν επιθυμεί. Ταυτόχρονα συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις με αλλεπάλληλες συναντήσεις των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών και τηλεφωνικές συνομιλίες του Ρώσου προέδρου με τους ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών, Γαλλίας, Γερμανίας, Βρετανίας, Ιταλίας, ενώ από χθες 4 Φλεβάρη βρίσκεται στο Πεκίνο για την έναρξη των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων -που μποϊκοτάρουν οι ΗΠΑ- και για συνομιλίες με τον κινέζο πρόεδρο.
Με «πράσινη» ή «καθαρή» ενέργεια
Η «ανάπτυξή» τους καταστρέφει το περιβάλλον και τις ζωές μας
Οδηγεί στην ενεργειακή -και όχι μόνο- εξάρτηση της χώρας
και στην εκτόξευση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος στα ύψη
Εισαγωγή
Πολλά λέγονται το τελευταίο διάστημα για την «πράσινη» και την «καθαρή» ενέργεια, για τις ΑΠΕ, για την ηλεκτροκίνηση αυτοκινήτων, για την κατάργηση του λιγνίτη κλπ, που θα μας οδηγήσουν σε μια άλλη ανάπτυξη που δεν θα καταστρέφει το περιβάλλον και «άλλα ηχηρά παρόμοια».
Εμείς από τις θέσεις του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής ότι όλοι οι τρόποι παραγωγής και οι μορφές ενέργειας έχουν κοινωνικοοικονομικές και περιβαλλοντικές αιτίες και επιπτώσεις. Επίσης κάθε τεχνολογική ανακάλυψη και εφαρμογή συνδέεται άμεσα με το κοινωνικό σύστημα που την δημιούργησε.
Όπως σημειώνει ο Μαρξ: «Οι κοινωνικές σχέσεις είναι σφιχτοδεμένες με τις παραγωγικές δυνάμεις. Αποχτώντας καινούργιες παραγωγικές δυνάμεις οι άνθρωποι αλλάζουν τον τρόπο παραγωγής τους. Και αλλάζοντας τον τρόπο παραγωγής, τον τρόπο που κερδίζουν τη ζωή τους, αλλάζουν όλες τις κοινωνικές τους σχέσεις. Ο χερόμυλος θα σας δώσει την κοινωνία με τον χωροδεσπότη (αφέντη). Ο ατμόμυλος την κοινωνία με την βιομηχανική κεφαλαιοκρατία».
(Η αθλιότητα της φιλοσοφίας, Εκδόσεις Αναγνωστίδη σελ. 107)