ΟΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΙΝΤΛΙΜΠ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΟΥΡΚΙΑΣ- ΣΥΡΙΑΣ (του Ιωσήφ Σταυρίδη)

Εκρηκτική κατάσταση στο Ιντλίμπ – Ο Ερντογάν κινδυνεύει να συνθλιβεί στις μυλόπετρες των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών

Η πρόσφατη τουρκική εισβολή στη Β. Συρία, επισύρει δραματικά γεγονότα για τους περίπου ενάμισι εκατομμύριο κατοίκους του κυβερνείου του Ιντλίμπ, με ραγδαίες εξελίξεις και απροσδιόριστη εμπλοκή ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ήδη η εκρηκτική κατάσταση μεταφράζεται σε αδήλωτο αριθμό θυμάτων σε άμαχο πληθυσμό και εκατοντάδες χιλιάδες κυνηγημένους πρόσφυγες από τους ανελέητους βομβαρδισμούς. Στην τουρκική επίθεση με ρουκέτες εδάφους-αέρος, απάντησε με σφοδρούς βομβαρδισμούς η ρωσική αεροπορία που στηρίζει τον συριακό στρατό, με αποτέλεσμα δεκάδες Τούρκους στρατιώτες νεκρούς. Κατόπιν τούτου η Άγκυρα ζήτησε από τους δυτικούς συμμάχους της να «αναλάβουν τις ευθύνες τους» ως προς το Ιντλίμπ. Έτσι, η εισβολέας Τουρκία προσφεύγει τόσο στους Ευρωπαίους ζητώντας τετραμερή διάσκεψη (Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία, Τουρκία) στην Κωνσταντινούπολη για το θέμα του Ιντλίμπ, όσο και στο ΝΑΤΟ που συγκάλεσε έκτακτη σύνοδο των πρεσβευτών των χωρών του ΝΑΤΟ, βάσει του άρθρου 4 του Καταστατικού του.

Σημ.1. Σύμφωνα με το άρθρο 4 του εγκληματικού Οργανισμού, οποιοδήποτε κράτος-μέλος της συμμαχίας μπορεί να ζητήσει τη συμβολή του ΝΑΤΟ όταν, κατά τη γνώμη του, απειλείται η εδαφική του ακεραιότητα, η πολιτική ανεξαρτησία ή η ασφάλειά του!!

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΥΓΜΗΣ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Επίδειξη πυγμής από την κυβέρνηση για να επιβάλει σιγή νεκροταφείου και να εφαρμόσει ανεμπόδιστα την αντιλαϊκή της πολιτική

Τρομοκρατία και καταστολή

Η υπεράσπιση δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών αναδεικνύεται σε ζήτημα πρώτης γραμμής για το λαϊκό κίνημα

Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί για αναίρεση, περιστολή και καταπάτηση στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών και καθολική επικράτηση συνθηκών πολιτικού αυταρχισμού και καταστολής εξελίσσονται ταχύτατα. Η διαρκής επίκληση του δόγματος «νόμος, τάξη και ασφάλεια», οι έξαλλες φωνές για «πάταξη της ανομίας με κάθε μέσο, με κάθε κόστος», οι υπαινικτικές ή κραυγαλέες αναφορές ακροδεξιού τύπου για το προσφυγικό ζήτημα, οι συνεχείς συκοφαντικές επιθέσεις ενάντια στις απεργίες των εργαζομένων και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα συντονίζονται με μια πολιτική επίδειξης πυγμής, με ενίσχυση του αντιδραστικού νομοθετικού πλαισίου και των μηχανισμών καταστολής, με αναβαθμισμένο «ρόλο» της ΕΥΠ.
Τα κρούσματα αστυνομικής βαρβαρότητας -ακόμη και σε ανύποπτους πολίτες- πληθαίνουν, το κέντρο της Αθήνας ΜΑΤοκρατείται, «ευέλικτα» αστυνομικά σώματα καταστολής αλωνίζουν την πόλη, οι καταδρομικές έφοδοι στο «άβατο των Εξαρχείων» -και όχι μόνο- διαδέχονται η μια την άλλη, η ανοικτή αστυνομοκρατία είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη. Και είμαστε στην αρχή! Όλα αυτά αποτελούν την έναρξη, προβάρουν τα επερχόμενα.
Αυτές τις μέρες, δρομολογούνται περιορισμοί και απαγορεύσεις για τις διαδηλώσεις. Εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθούν να διαμορφώσουν το κατάλληλο κοινωνικό κλίμα που θα τους επιτρέψει αυτό το βήμα.
Ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που είχε, επί πρωθυπουργίας του, ανακινήσει το ζήτηµα ήταν ο Κ. Σηµίτης. Η πρώτη απόπειρα έγινε επί κυβέρνησης Κ. Καραµανλή, µε τότε υπουργό ∆ηµόσιας Τάξης τον Β. Πολύδωρα. Τη σκυτάλη, τώρα, παίρνει η σηµερινή κυβέρνηση Ν∆ µε αρµόδιο υπουργό και αµείλικτο εκτελεστή τον µεταπηδήσαντα σε αυτήν Μ. Χρυσοχοϊδη. Είναι ο ίδιος που είχε «διαπρέψει» στο ίδιο πόστο και ρόλο επί κυβέρνησης Κ. Σηµίτη.
Το νοµοσχέδιο, που αναµένεται να κατατεθεί στη Βουλή εντός των προσεχών ηµερών, προβλέπει µέτρα που περιορίζουν, εµποδίζουν, απαγορεύουν, διαλύουν διαδηλώσεις, ποινικοποιούν τη συµµετοχή σε κινητοποίηση την οποία η αστυνοµία έχει κηρύξει παράνοµη, επιβάλλουν κυρώσεις στους οργανωτές για «αποκατάσταση τυχόν ζηµιών» κ.ο.κ.
Για την κοινωνική «ωρίµανση» και αποδοχή µέτρων απαγορευτικού και κατασταλτικού χαρακτήρα έχουν επιστρατευτεί όλοι οι δίαυλοι της κυβερνητικής προπαγάνδας που αναµασούν την απαραίτητη επιχειρηµατολογία. ∆ιατυµπανίζουν, µε κάθε τρόπο, την «ανάγκη» διαφύλαξης και προστασίας «του οικονοµικού και κοινωνικού ρυθµού της πόλης». Από κοντά, τους σιγοντάρουν έµποροι και «αγανακτισµένοι πολίτες» που βγαίνουν στα κανάλια και απαιτούν να µη διαταράσσεται η κυκλοφορία η «εύρυθµη λειτουργία της πόλης και των καταστηµάτων», να µην είναι η πόλη και οι πολίτες σε «οµηρία».
Πρόκειται για υποκριτικούς χειρισµούς που έχουν σκοπό να αποπροσανατολίσουν και να συγκαλύψουν την πραγµατική στόχευση που είναι η ευθεία καταπάτηση του στοιχειώδους δηµοκρατικού δικαιώµατος του συνέρχεσθαι και της πολιτικής ελευθερίας της διαδήλωσης της λαϊκής αντίθεσης και αποδοκιµασίας. ∆ικαίωµα και ελευθερία που κατοχυρώνονται συνταγµατικά.
Εάν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για την τόνωση και εύρυθµη λειτουργία της «αγοράς», δεν έχει παρά να εγκαταλείψει την αντιλαϊκή πολιτική της εξοντωτικής λιτότητας και της διευρυνόµενης φτώχειας, ώστε να αυξηθεί η αγοραστική ικανότητα του λαού. Εάν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για την εύρυθµη κυκλοφορία στην πόλη, δεν έχει παρά να υιοθετήσει µέτρα δοµικού χαρακτήρα που θα την εξασφαλίσουν. Εάν, επίσης, ενδιαφέρεται για την ανθρώπινη, ασφαλή µετακίνηση του λαού, δεν έχει παρά να δηµιουργήσει αξιόπιστες αστικές συγκοινωνίες που θα τη σέβονται. Αλλά η πολιτική της κυβέρνησης κινείται στον αντίποδα. Η προβαλλόµενη προπαγάνδα είναι παντελώς διάτρητη. Άλλος είναι ο «πόνος» της σηµερινής κυβέρνησης Ν∆, όπως και όλων των προηγούµενων που είχαν την ίδια στόχευση.

O πραγµατικός εχθρός
Σε συνθήκες µεγάλης όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων, µε την καπιταλιστική εκµετάλλευση και βαρβαρότητα να έχουν απογειωθεί, ο πολιτικός αυταρχισµός και η εκτεταµένη καταστολή αποτελούν αναντικατάστατα όπλα για όλους τους κρατούντες. Το βλέπουµε σε όλο τον κόσµο, το βλέπουµε και εδώ.
∆ηµοκρατικά δικαιώµατα και πολιτικές ελευθερίες, θεωρούµενα επί δεκαετίες ως αυτονόητα και αναφαίρετα, καρατοµούνται εν ψυχρώ, διεθνώς, µε µια επιταχυνόµενη διαδικασία. Τα κυοφορούµενα µέτρα κατά των διαδηλώσεων εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
Προτάσσοντας το ενδιαφέρον τους, τάχα, για την «ασφάλεια και προστασία του πολίτη», δηλητηριάζουν το κοινωνικό σώµα µε µια ακροδεξιά προπαγάνδα και επιχειρούν να δηµιουργήσουν κοινωνικό κλίµα και συνθήκες εθισµού και συναίνεσης στην αναγκαιότητα ασφυκτικής αστυνόµευσης και αποδοχής νέων αντιδραστικών µέτρων, να σπείρουν το φόβο και να ενισχύσουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας.
∆ηµιουργούν φόβο και ανασφάλεια για να αντιµετωπίσουν µετά, δήθεν, το φόβο και την ανασφάλεια του πολίτη. Η αντιδραστική προπαγάνδα τους κλιµακώνεται και απαιτεί επίδειξη πυγµής, νοµιµοποιώντας και δικαιολογώντας στα µάτια της κοινής γνώµης τον αυταρχικό εκτροχιασµό της κυβέρνησης Ν∆, την ευρύτερη αντιδραστικοποίηση της δηµόσιας ζωής, την οικοδόµηση ενός αστυνοµικού κράτους.
Τα ψευδεπίγραφα επιχειρήµατα περί «δηµοκρατίας», που επικαλούνται την «πάταξη» τάχα των «ακραίων στοιχείων και της γενικευµένης ανοµίας», αποσκοπούν στην πραγµατικότητα στο σάρωµα όλων των µεταπολιτευτικών λαϊκών κατακτήσεων και δηµοκρατικών δικαιωµάτων και ελευθεριών. Πραγµατικός τους στόχος δεν είναι οι «µπαχαλάκηδες» και οι αναρχικοί. ∆εν είναι η πραγµατική ανοµία. Αυτά αποτελούν πρόφαση και άλλοθι. Στόχος και πραγµατικός εχθρός τους είναι ο «εσωτερικός εχθρός», ο λαός και η νεολαία, και οι πρωτοπόρες δυνάµεις της κοινωνίας. Αυτούς θέλουν να καταστείλουν.
Γι’ αυτό οι απεργίες, οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας ταυτίζονται -όλο και πιο συχνά- µε «φαινόµενα ανοµίας». Ταυτόχρονα, επιδίδονται σε µια χυδαία επίθεση ενάντια σε κάθε προοδευτική ιδέα και κίνηµα. Με επιθετικό τρόπο, ξεδιπλώνεται η αντιδραστική προπαγάνδα και απλώνει τα πλοκάµια της στο σώµα της ελληνικής κοινωνίας, επιχειρώντας και επιδιώκοντας την πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία της ∆εξιάς. Η αµαύρωση της Αριστεράς και της κοµµουνιστικής ιδεολογίας, η διαστρέβλωση, η παραπληροφόρηση και ο χλευασµός κάθε αγωνιστικής πρακτικής και κινήµατος, η κατασυκοφάντηση της ιστορίας του αριστερού και κοµµουνιστικού κινήµατος είναι πλέον στην ηµερήσια διάταξη.
∆εν νοιάζονται για τη δηµοκρατία, για την ασφάλεια και την προκοπή του λαού, αυτοί που έχουν καταδικάσει πλατιά λαϊκά στρώµατα στην ανέχεια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, αυτοί που έχουν οδηγήσει τη νεολαία στην ανεργία και την ξενιτιά, αυτοί που ευθύνονται για το παρατεταµένο ψυχορράγηµα της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας. Νοιάζονται µόνο να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου για να µπορούν ανεµπόδιστοι να υλοποιούν την αντιλαϊκή τους πολιτική.
Η κλιµακούµενη όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και των ταξικών αντιθέσεων δηµιουργεί, αναπόφευκτα, την αντικειµενική βάση για την ανάπτυξη µαζικών λαϊκών αγώνων. Αγώνων που θα στραφούν, αναπότρεπτα, εναντίον της πηγής της λαϊκής κακοδαιµονίας, της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής της εγχώριας οικονοµικής ολιγαρχίας και των επικυρίαρχων ιµπεριαλιστών. Γι’ αυτό παίρνουν τα µέτρα τους. Η ένταση του αυταρχισµού και της καταστολής απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό» θα αυξηθούν, θα αποκτήσουν όλο και πιο σκληρή έκφραση. Μόνο ένα ισχυρό λαϊκό κίνηµα αποτροπής της αντιδραστικής, αντιλαϊκής επίθεσης, περιφρούρησης των λαϊκών δικαιωµάτων και κατακτήσεων και διεκδίκησης του παρόντος και του µέλλοντός µας µπορεί να δηµιουργήσει συνθήκες λαϊκής ελευθερίας και πραγµατικής ασφάλειας. Η υπεράσπιση των δηµοκρατικών δικαιωµάτων και ελευθεριών αναδεικνύεται σε ζήτηµα πρώτης γραµµής για το λαϊκό κίνηµα.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Καταγγελία του Γραφείου Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ: Για τις άγριες αστυνομικές επιθέσεις ενάντια στους αγωνιζόμενους κατοίκους της Μυτιλήνης και της Χίου

-Το Μ-Λ ΚΚΕ καταγγέλλει την άγρια αστυνομική βία, με την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τον αγώνα των κατοίκων των νησιών για να μην γίνουν στο τόπο τους οι νέες «κλειστές δομές» – φυλακές των προσφύγων – μεταναστών.
Η ωμότητα των αστυνομικών επιθέσεων στη Μυτιλήνη και τη Χίο από μετακλητές και ενισχυμένες δυνάμεις των ΜΑΤ- στην συνέχεια του μέτρου της επίταξης, μέτρου που εφαρμόζεται σε εξαιρετικά κρίσιμες περιόδους, όπως ο πόλεμος, δεν είναι μόνο ένα μέτρο γραφής μιας εξαιρετικά αυταρχικής, κατασταλτικής κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και το μέτρο της απόλυτης δουλικότητας και υποταγής στην εξυπηρέτηση της συμφωνίας Ε.Ε-Τουρκίας, που υλοποιούν οι ελληνικές κυβερνήσεις στο προσφυγικό. Συμφωνία -που προσυπόγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- και έχει σαν αποτέλεσμα τον εγκλεισμό χιλιάδων προσφύγων στα νησιά του Β.Α. Αιγαίου.

Έχασε τη μάχη για τη ζωή η κομμουνίστρια εκπαιδευτικός Ασπασία Δεμερούκη, στέλεχος του Μ-Λ ΚΚΕ

Ανακοίνωση της Κ.Ε. του Μ-Λ ΚΚΕ

Έχασε τη μάχη για τη ζωή η συντρόφισσα Ασπασία Δεμερούκη

Με βαθιά οδύνη η ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ ανακοινώνει ότι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, υπόδειγμα στην αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα, στέλεχος του Μ-Λ ΚΚΕ, η συντρόφισσα Ασπασία ∆εµερούκη, έχασε τη μάχη που έδινε για τη ζωή της το βράδυ της Παρασκευής, 21 Φλεβάρη. Προσβεβλημένη από τον ιό της γρίπης νοσηλεύονταν σε νοσοκομείο της Αθήνας, τρεις εβδομάδες, σε βαριά κατάσταση και το πείσμα της την κρατούσε στη ζωή.
Η Ασπασία ∆εµερούκη γεννήθηκε το Φλεβάρη του 1956 στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας από οικογένεια ψαράδων. Από μαθήτρια αγάπησε τα βιβλία και τη γνώση τους.

ΕΟΙΜΑΖΕΙ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.

20 Φεβρουαρίου 2020

Καραμανλής για απεργίες: Έτοιμο το νομοσχέδιο για το προσωπικό ασφαλείας

Κι άλλο απεργοκτόνο μέσο προωθεί η κυβέρνηση.

Στον υπουργό Επικρατείας, Γιώργο Γεραπετρίτη, βρίσκεται το «πρώτο σχέδιο για το θέμα του προσωπικού ασφαλείας» που ετοίμασε το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών αποκάλυψε ο αρμόδιος υπουργός, Κώστας Καραμανλής.
Μιλώντας στο κεντρικό δελτίο του ΑΝΤ1, ο υπουργός ανέπτυξε το σκεπτικό σημειώνοντας πως «δεν θα νομοθετήσουμε στο γόνατο» και εξηγώντας πως πρόκειται για μία διαδικασία «η οποία θέλει πολύ μεγάλη προσοχή. Να είμαστε συνεπείς με το Σύνταγμα. Να μην έχουμε προβλήματα αντισυνταγματικότητας. Και θέλουμε να πάρουμε πρακτικές που συμβαίνουν σε άλλες χώρες που έχουν ομοιότητες με την Ελλάδα, όπως η Ιταλία και η Γαλλία. Επομένως, όταν νομοθετήσουμε – που θα νομοθετήσουμε πολύ γρήγορα – θέλουμε ο νόμος αυτός να είναι εφαρμόσιμος και να μην έχουμε το κακό παράδειγμα να ψηφίζεται ένας νόμος που δεν εφαρμόζεται».

Αγωνιστικό κάλεσμα της ΕΡΓ.Α.Σ. – Όλοι στην Πανελλαδική απεργία στις 18 Φλεβάρη

Όλοι στην Πανελλαδική απεργία στις 18 Φλεβάρη. Αγωνιστικό κάλεσμα της ΕΡΓ.Α.Σ.

Το νέο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης ένα ακόμη βήμα προς τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης

Η κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή ένα νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Η μεθόδευση που ακολούθησε για την προώθησή του είναι μια επανάληψη αντίστοιχων προηγούμενων, που εδώ και χρόνια ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησαν: Ανέθεσε σε μια «επιτροπή σοφών» να τεκμηριώσει εκ νέου, σε απόλυτη ταύτιση με τις δικές της προθέσεις, τις “απαραίτητες αλλαγές” προκειμένου να (ξανα)“διασωθεί”- υποτίθεται- το Ασφαλιστικό Σύστημα. Στο πλαίσιο αυτής της μεθόδευσης εντάσσεται και η επίσης δοκιμασμένη πρακτική της κινδυνολογίας που επισείει τη «γήρανση του πληθυσμού, την ανεργία και την εξάπλωση των ελαστικών μορφών απασχόλησης ως “απειλές” για την “κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος”. Για τις οποίες, βέβαια, δεν παίρνει μέτρα κατάργησης των ελαστικών μορ­φών απασχόλησης, μείωσης της ανεργίας και επίλυσης του δημογραφικού ζητήματος, άλλα απλά τις χρησιμοποιεί σαν διακαιολογία για να επιβάλει, κατ’ επανάληψη, τη δραματική περικοπή και καθήλωση των συντάξεων και των ασφαλιστικών παροχών και την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης.

ΟΛΗ Η ΦΘΙΩΤΙΔΑ ΣΤΟ ΠΟΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ Η ΛΑΡΚΟ

Με κλείσιμο της Εθνικής οδού συνέχισαν τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ

Κλιμακώνονται οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ που αντιδρούν στα σχέδια που προωθεί η κυβέρνηση με την κατάθεση της σχετικής τροπολογίας από το υπουργείο Ενέργειας  με την οποία η βιομηχανία  τίθεται σε ειδικό καθεστώς εκκαθάρισης εν λειτουργία.
Θα ακολουθήσει η πώληση των στοιχείων ενεργητικού – του εργοστασίου και του ορυχείου – με διαγωνισμό  και αναζήτηση επενδυτή. Σε περίπτωση που δεν τελεσφορήσει η εταιρία θα οδηγηθεί σε πτώχευση. Ο αρμόδιος υπουργός, Κωστής Χατζηδάκης, έχει εκφράσει την αισιοδοξία ότι θα υπάρξει επενδυτής.

Με αφορμή τις τελευταίες αγροτικές κινητοποιήσεις.

Ξανά στα αγροτικά μπλόκα

Δεκάδες αγροτικοί Σύλλογοι και Ομοσπονδίες από πολλές περιοχές της χώρας διαδήλωσαν το περασμένο Σάββατο (1/02) στην είσοδο της «Agrotica», επιχειρώντας να κάμψουν την κυβερνητική αδιαλλαξία και να σκύψει πάνω στα προβλήματα που απασχολούν τη συντριπτική πλειοψηφία της αγροτιάς. Αντ’ αυτού, η αγροτική πολιτική της ΝΔ, όπως άλλωστε και όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, ευθυγραμμιζόμενη με αυτή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, εστιάζει στην εξυπηρέτηση αγροδιατροφικών αλυσίδων, γεωργικών επιχειρήσεων, τραπεζών και μίας μειοψηφίας μεγαλοαγροτών, που καρπούνται το μεγάλο ποσοστό (80%) των αγροτικών επιδοτήσεων/ενισχύσεων. Εξάλλου, απολύτως ψεύτικες αποδεικνύονται οι προεκλογικές υποσχέσεις του πρωθυπουργού για κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο, ή για τις «άμεσες» αποζημιώσεις στο 100% της ζημιάς από τον ΕΛΓΑ.

Η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα αντιασφαλιστική επίθεση

10 Φεβρουαρίου 2020

Η αντιασφαλιστική επίθεση ως συνέχεια και κλιμάκωση της επίθεσης που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90

Η επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων δεν είναι κάτι καινούριο, ούτε ξεκίνησε με τα μνημόνια τα τελευταία δέκα χρόνια. Μετρά ως σήμερα την 3η δεκαετία της. Πρόκειται το δίχως άλλο για μια σχεδιασμένη μακροπρόθεσμη πολιτική, η οποία μέσα από νόμους-λαιμητόμους, όπου ο ένας έρχονταν ως συνέχεια του προηγούμενου, κατάφεραν να αποδομήσουν σταδιακά τον θεσμό της Κοινωνικής Ασφάλισης. Στην τελευταία δεκαετία, με όχημα την κρίση και τα μνημόνια, η αποδόμηση κλιμακώθηκε δραματικά.
Η δεκαετία του 1990 υπήρξε μια δεκαετία ριζικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις και στην κοινωνική πολιτική των κρατών της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Σε αυτό χωρίς αμφιβολία συνέβαλαν αποφασιστικά γεγονότα, όπως η κατάρρευση των ψευδο-σοσιαλιστικών συστημάτων, η οποία είχε συνέπεια και την οπισθοχώρηση πλήθους εργασιακών δικαιωμάτων που στο μεταξύ είχαν κατακτηθεί.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ Μ-Λ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ (απόφαση του συνεδρίου του 2018)

 

 

  Μπροστά σε αυτές τις κρίσιμες εξελίξεις αναδημοσιεύουμε τμήμα των αποφάσεων του 6^ου Συνεδρίου του Μ-Λ ΚΚΕ (Μάης 2018) που αναφέρονται στην περιοχή μας, στο βαθμό που βοηθούν να κατανοηθούν οι εξελίξεις που σημειώνονται σήμερα και να χαραχθεί ένας σωστός πολιτικός προσανατολισμός.

 

 

Για την εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική

Αυτό που χαρακτηρίζει την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρια Αφρική είναι οι ανακατατάξεις στη δύναμη των διεθνών κέντρων και στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων ανάμεσά τους, που προκαλούν απότομη κλιμάκωση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής και σκοτεινιάζουν το διεθνή ορίζοντα.
Εξασθενούν οι θέσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη φλεγόμενη Μέση Ανατολή και ενισχύονται οι θέσεις του ρώσικου ιμπεριαλισμού
Πριν δεκαπέντε χρόνια, το 2003, οι ΗΠΑ επεξεργάστηκαν και έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιο της “Μεγάλης Μέσης Ανατολής”. Το σχέδιο αυτό περιελάμβανε δεκάδες χώρες, συνολικά 32, από την Αλγερία και Τυνησία στη Β. Αφρική, μέχρι το Ιράν, το Αφγανιστάν, το Ουζμπεκιστάν στη Ν.Δ Ασία και αποσκοπούσε να θέσει κάτω από τον έλεγχο και την κυριαρχία των ΗΠΑ όλη αυτή την τεράστια περιοχή. Απαιτούσε την ευθυγράμμιση όλων αυτών των χωρών στις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, διαφορετικά απειλούσε με την εξαπόλυση πολέμων και κάθε είδους επεμβάσεων ενάντια στις χώρες και τους λαούς που αρνούνταν να υποταχθούν σε αυτά τα σχέδια. Από τότε, η Μέση Ανατολή, που ποτέ δεν έπαψε να αποτελεί εστία έντασης και πεδίο αντιπαράθεσης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, έχει γίνει βασικό θέατρο πολέμων και επεμβάσεων, καταστρέφοντας χώρες και λαούς, οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στο θάνατο, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά.
Η πρώτη φάση του ιμπεριαλιστικού σχεδίου ξεκίνησε με τη στρατιωτική εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, το 2003, που εξελίχθηκε σε μακρόχρονο, αιματηρό κατακτητικό πόλεμο, συναντώντας τη γενναία αντίσταση του ιρακινού λαού και προκαλώντας μεγάλα πλήγματα, πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Δύο χρόνια νωρίτερα είχε ξεκινήσει ο κατακτητικός πόλεμος στο Αφγανιστάν με τα ίδια χαρακτηριστικά και συνέπειες για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.