ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΥΣΤΕΡΙΑ ΑΠ' ΤΟΝ Μ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Ο Μίκης Θεοδωράκης γράφει για την αντικομμουνιστική υστερία! 

Δημοσιεύουμε με μεγάλη ικανοποίηση την απάντηση καταπέλτη του μεγάλου συνθέτη της αριστεράς, Μ. Θεοδωράκη στην ενορχηστρωμένη αντικομμουνιστική υστερία που έχει εξαπολυθεί τη τελευταία περίοδο και με βασική αιτία τη συμπλήρωση των 100 χρόνων απ' την Οκτωβριανή επανάσταση. πιστεύουμε ότι το κείμενο αυτό αποτελεί ένα σημαντικό ντοκουμέντο για το δημοκρατικό και αριστερό κίνημα.

Με τρομάζει η αντικομμουνιστική υστερία που κατακλύζει την εφημερίδα σας.

Ως νέος κομμουνιστής είχα την τιμή να παλέψω μέσα απ' τις γραμμές του ΕΑΜ για την κατάκτηση της Ελευθερίας. Αργότερα, την εποχή της Χούντας, μέσα από το Πατριωτικό Μέτωπο για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Ομως για την πάντοτε ενιαία εθνικοφροσύνη και για σας που την εκπροσωπείτε μαζί με τα υπόλοιπα ΜΜΕ δεν έχουν καμιά σημασία οι όποιες πράξεις με αριστερό πρόσημο, ακόμα και οι πιο σημαντικές, όσο και αν αυτές βοηθούν και τιμούν την πατρίδα και το λαό μας. Ακόμα και την αναγνωρισμένη από εχθρούς και φίλους, ντόπιους και ξένους προσφορά μας στην ανάδειξη του νεοελληνικού πολιτισμού, την αγνοείτε επιδεικτικά. Το μόνο που μετράει για σας είναι η ήττα μας στον Εμφύλιο και η ενόχλησή σας γιατί η ιδεολογία της Αριστεράς εξακολουθεί να υπάρχει, να δρα και να επιδρά ύστερα από τόσους και τόσους διωγμούς.

Εντάξει λοιπόν! Νικηθήκαμε και μπήκαμε στην γωνία! Τι άλλο θέλετε από εμάς εσείς οι νικητές και ξύνετε τις πληγές μας; Με το αίμα το δικό μας που συνέβαλε αποφασιστικά στην κατάκτηση της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας τα πήρατε όλα! Κράτος, Κυβέρνηση, Παιδεία, Πολιτισμό, Στρατό, Αστυνομία, Τράπεζες, Τύπο, Τηλεοράσεις. Εμείς μείναμε στην γωνία, ουσιαστικά και πάλι (όπως στον Εμφύλιο) πολίτες β' κατηγορίας.

  

Και από τον Στάλιν δεν θυμάστε παρά μόνο τα εγκλήματά του... Το μόνο που δεν άκουσα γι' αυτόν είναι ότι με το πρωινό του έτρωγε τηγανητό ανθρώπινο κρέας. Για κείνον τον Στάλιν, τον Αρχιστράτηγο του Κόκκινου Στρατού με τις νίκες στο Στάλινγκραντ, στη Μόσχα, στο Λένινγκραντ και στο Βερολίνο, δεν έχετε τίποτα να πείτε; Αν έλειπε ο Κόκκινος Στρατός και ο Στάλιν, τι θα είχαμε σήμερα; Αραγε το σκεφτήκατε; Ποιος θα εμπόδιζε τον Χίτλερ να γεμίσει την υφήλιο με χιλιάδες Αουσβιτς; Φαντάζεστε την Ελλάδα γεμάτη με στρατόπεδα εξόντωσης;  Εκεί πάνω στην Ευρώπη και ειδικά στα ρατσιστικά κράτη, ξέρω γιατί πονάνε και τα βάζουνε με τον Στάλιν και τον κομμουνισμό. Γιατί νίκησε κατά κράτος τον πολυαγαπημένο τους Φύρερ. Τον Αδόλφο Χίτλερ! Ομως εσείς εδώ, τι λόγο έχετε; Εσείς τους κομμουνιστές τους σκοτώνατε σαν μύγες. Με τις συμμορίες τύπου Σούρλα και Βρεττάκου. Με τα στρατοδικεία και τις εκτελέσεις 16.000, νέων κυρίως κομμουνιστών. Αγοριών και κοριτσιών. Με τα Μακρονήσια όπου μαρτύρησαν 100.000 Ελληνες κομμουνιστές. Με τα σφαγεία της Ασφάλειας, όπου βασανίστηκαν με τις πιο φρικαλέες μεθόδους χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες. Τι είμαστε λοιπόν όλοι εμείς, εγκληματίες ή θύματα; Και γιατί παλεύαμε; Δεν αγωνιζόμασταν τάχα για την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό; Μήπως μέσα από τις γραμμές μας ξεπήδησαν ο θρόνος, οι παρακρατικές οργανώσεις που σκότωσαν τον Λαμπράκη και η Χούντα; Για να μην αναφερθώ στους συνεργάτες των ξένων κατακτητών που πάνω τους στηρίχτηκε η Αμερικανοκρατία που ζει και βασιλεύει μεταμφιεσμένη σε Μνημόνια και Τρόικες που μας έχουν οδηγήσει στο χείλος της εθνικής καταστροφής.

  

Πιστεύω ότι εύκολα μπορείτε να κατανοήσετε το θυμό μου, γιατί για μένα όπως και για χιλιάδες άλλους, η στράτευση και οι αγώνες μας κάτω από την Κόκκινη Σημαία αποτελεί την ιερότερη περίοδο της ζωής μας, που είχε ένα και μόνο στόχο, να κάνει τον Λαό μας ελεύθερο, ανεξάρτητο και ευτυχισμένο.

Αθήνα, 26.8.2017

Μίκης Θεοδωράκης

Για το αντικομμουνιστικό Συνέδριο της Εσθονίας (Αναδημοσίευση απ' την εφημερίδα ΛΑΪΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ)

ΟΡΓΙΟ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΥΣΤΕΡΙΑΣ ΑΠ' ΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Με πρωτοβουλία της Εσθονικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης διοργανώθηκε στις 23 Αυγούστου στο Ταλίν, Διεθνές Συνέδριο με τίτλο «Η κληρονομιά του 21ου αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα».
Αφετηρία των αντικομουνιστικών αυτών εκδηλώσεων αποτέλεσε το ψήφισμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2006 και ιδιαίτερα το ψήφισμα που ακολούθησε τον Απρίλη του 2009 περί «Ευρωπαϊκής Συνείδησης και Ολοκληρωτισμού», ενώ ακολούθησαν ανάλογες αντικομουνιστικές αποφάσεις της Ε.Ε.
Στα πλαίσια αυτά με στόχο πάντα το ξαναγράψιμο της ιστορίας, η 9η Μάη, ημέρα της λαμπρής Αντιφασιστικής Νίκης στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, που πρωτεργάτης ο κόκκινος στρατός «τσαλαπάτησε» την σημαία του φασισμού και ύψωσε την κόκκινη σημαία στο Ραϊχσταγκ, μετατράπηκε σε μέρα της Ευρώπης.
Με συνεχείς ενέργειες μέσω τυπικών και άτυπων «συσκέψεων», εκθέσεων, σύσταση ομάδων ευρωβουλευτών, τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία προωθούν το στόχο τους να σβήσουν την πραγματική ιστορία και να την ξαναγράψουν σύμφωνα με τα ταξικά και πολιτικά τους συμφέροντα και την αντιδραστική τους ιδεολογία. Διατυπώνουν ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές ότι «η Ευρώπη δεν θα ενωθεί ποτέ αν δεν μπορέσει να καταλήξει σε κοινή θεώρηση της ιστορίας της, να αναγνωρίσει το φασισμό, το σταλινισμό, τα φασιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα ως μέρος της κοινής ιστορίας της και αν δεν διεξάγει τίμιο και ουσιαστικό διάλογο για τα εγκλήματα των καθεστώτων μεταξύ άλλων του καθεστώτος της ΕΣΣΔ…».
Στην πραγματικότητα στόχος όλης της καμπάνιας είναι ο κομμουνισμός, η κομμουνιστική ιδεολογία και ο επαναστατικός αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση από τα βάρβαρα δεσμά του καπιταλισμού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι επιβραβεύονται κράτη που έχουν θεσμοθετήσει την απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων, τη φυλάκιση όποιου αρνείται τα εγκλήματα του κομμουνισμού: στην Τσεχία απαγορεύτηκε η δράση της Κομμουνιστικής Ένωσης Νεολαίας ενώ επιβραβεύονται οι συνεργάτες των ναζί και τιμώνται ως αγωνιστές της ελευθερίας.
Γενικότερος στόχος της ευρωπαϊκής καμπάνιας είναι η προάσπιση των ιμπεριαλιστικών – καπιταλιστικών συμφερόντων, το πέρασμα αντιδημοκρατικών νόμων, το κτύπημα των εργατικών λαϊκών κατακτήσεων, ελευθεριών και δικαιωμάτων και κάθε μαζικής εργατολαϊκής αντίστασης που θα εναντιώνεται και θα μπαίνει φραγμός στα ιμπεριαλιστικά μονοπωλιακά τους σχέδια. Στα πλαίσια αυτά διοργανώθηκε και η πρωτοβουλία του Ταλίν στην Εσθονία.


Η άρνηση του υπουργού Κοντονή και του Μαξίμου να συμμετέχει η κυβέρνηση στο Διεθνές Συνέδριο του Ταλίν δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ένα «πολιτικό» παιχνίδι μιάς συστηματικής πολιτικής παραπλάνησης του λαού με κάλπικη αντιπαράθεση έξω από τα πραγματικά του προβλήματα.
Η Ν.Δ. και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης εν χορώ με τα προσκείμενα ΜΜΕ, με προσχήματα όπως: η κίνηση αυτή διαταράσσει τις σχέσεις με την Ε.Ε., δημιουργεί σοβαρά ρήγματα στην ελληνική διπλωματία, κάνει «ζημιά» στις σχέσεις με την Εσθονία που στέκεται φιλικά και κατανοεί τις ελληνικές θέσεις στο Αιγαίο και την Κύπρο, καταγγέλλει τη θέση της κυβέρνησης και την καλούσε να συμμετάσχει στο Συνέδριο της Εσθονίας.
Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, με την άρνησή του να συμμετέχει στο Ταλίν σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως «σηκώνει το λάβαρο υπεράσπισης του κομμουνισμού». Οι λόγοι που αρνήθηκε τη συμμετοχή του στο Συνέδριο της Εσθονίας είναι φτηνές πολιτικάντικες τακτικές στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του έχουν ανακηρυχτεί πρωταθλητές. Πρώτα-πρώτα βρίσκεται στα πλαίσια της τακτικής να αλλάζει τη λεγόμενη πολιτική ατζέντα για να αποσπά την προσοχή του λαού από τα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζει και ακόμα από εκείνα που έρχονται και θα τον οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση. Και δεύτερο να συγκρατήσει μέρος της κομματικής του βάσης και των φίλων του για να αποφύγει ακόμα μεγαλύτερες απώλειες και τον κίνδυνο της κομματικής αποδιάρθρωσης.
Οι ιδεολογικοπολιτικές του βάσεις και διακηρύξεις – αν μπορεί σήμερα να τις πάρει κανείς στα σοβαρά – ήταν πάντα εχθρικές στον κομμουνισμό και το περίγραμμα των ιδεολογικοπολιτικών του θέσεων είναι ένα συνονθύλευμα αποκομμουνιστικοποιημένων, σοσιαλδημοκρατικών θέσεων.
Οι ιδεολογικοπολιτικοί του πρόγονοι Χρουστσώφ και σια, ήταν αυτοί που με πρόσχημα την προσωπολατρία κατάγγειλαν ένα «ολοκληρωτικό- εγκληματικό» σταλινικό καθεστώς και έδωσαν τροφή στα ιμπεριαλιστικά ιδεολογικά προπαγανδιστικά επιτελεία να «κατασκευάσουν» ένα απάνθρωπο κομμουνιστικό καθεστώς. Με αυτή την αντικομουνιστική ιδεολογία διαπαιδαγώγησαν για ολόκληρες δεκαετίες τα στελέχη και τα μέλη τους και μέσα από αυτή την ιδεολογική πολιτική αναρριχήθηκε ο Τσίπρας στην εξουσία για να εφαρμόσει μια δεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Τα προπαγανδιστικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ επ΄ ευκαιρία της συμμετοχής στο Ταλίν ή όχι, επιτίθενται στην αντιπολίτευση για την πολιτική των «δύο άκρων» που ακολουθεί, κτυπώντας ταυτόχρονα και εξισώνοντας τον φασισμό με τον κομμουνισμό.
Όποιος διαβάσει όμως στην ΑΥΓΗ στις 15 Ιουλίου 2017 ένα κατάπτυστο άρθρο του Θ. Παπαδόπουλου θα διαπιστώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί τη γραμμή των δύο άκρων στο βαθύτερο ιδεολογικό τους περιεχόμενο και όχι μόνο στις τρέχουσες πολιτικές. Γράφει συγκεκριμένα: «Το μίσος που χωρίζει τις ιδεολογίες της Άκρας Δεξιάς και της Άκρας Αριστεράς δεν είναι μίσος πολιτικό ούτε ταξικό. Είναι μίσος θρησκευτικό. Το μεγάλο και δυνατό κράτος που ονειρεύτηκαν όλοι οι βασιλιάδες, οι αυτοκράτορες του κόσμου, όλοι οι δικτάτορες και οι τύραννοι έγινε ιδανικό και μοντέλο των ιδεολογιών τόσο της Άκρας Δεξιάς όσο και της Άκρας Αριστεράς. Επειδή λίγο πολύ είχαν και έχουν τους ίδιους σκοπούς και στόχους». Και συνεχίζει παρακάτω: «Η Άκρα Αριστερά στη Ρωσία πίστευε στην εργατική τάξη, στο κομμουνιστικό κόμμα, στον Στάλιν και στην Ελλάδα στο ΚΚΕ και στο Ζαχαριάδη. Αυτή η τυφλή πίστη είναι κατάλοιπο της θρησκευτικής πίστης. Μια υποκατάσταση».
Και μόλις την Τρίτη, 22 Αυγούστου ο υφυπουργός Άμυνας Βίτσας με δήλωσή του, με τη γνωστή συριζέικη γλώσσα, επιβεβαιώνει πως για τις μεγαλύτερες περιόδους στη Σοβιετική Ένωση υπήρξε ολοκληρωτικό καθεστώς και εγκλήματα που οι ίδιοι οι αρχηγοί της Χρουτσώφ – Γιέλτσιν είχαν αποκαλύψει.
Πράγματι όπως αναφέραμε παραπάνω ο Χρουστσώφ τροφοδότησε το ιμπεριαλιστικό προπαγανδιστικό οπλοστάσιο με άφθονο αντικομουνισμό και ο Γιέλτσιν παλινόρθωσε τον καπιταλισμό και τυπικά που την απαρχή του είχε εγκαινιάσει με το 20ο Συνέδριο ο Χρουτσώφ.
Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει πως ο οπορτουνισμός στην πολιτική δεν έχει όρια.