Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Διεθνιστικό διήμερο 4-5 Νοέμβρη για τα 100 χρόνια από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση
Δημοσιεύτηκε στις: 19, Νοε 2017
Η έκθεση φωτογραφικού υλικού και αφίσας για τον Οκτώβρη που είχε στηθεί στο χώρο έξω από την αίθουσα εκδηλώσεων, καθώς και τα βίντεο εκείνης της εποχής που προβλήθηκαν πριν από κάθε συζήτηση, όπως επίσης και τα “τραπεζάκια” των οργανώσεων με βιβλία και έντυπα σχετικά με την Οκτωβριανή Επανάσταση, έδιναν ερεθίσματα και κέντριζαν το ενδιαφέρον των παρευρισκόμενων πάνω στο περιεχόμενο των συζητήσεων.
Η πρώτη μέρα ξεκίνησε με αγωνιστική πορεία το πρωί του Σαββάτου από την Ομόνοια μέχρι την ΑΣΟΕΕ, στην οποία συμμετείχαν αρκετοί σύντροφοι και φίλοι. Με ένα πανό στην κεφαλή της πορείας που έγραφε : “Η σοσιαλιστική επανάσταση, εμπνέει, διδάσκει και οδηγεί”, με κόκκινες σημαίες των διοργανωτών και μαχητικά συνθήματα για το δρόμο του Οκτώβρη και την επαναστατική πάλη των λαών, η πορεία κατευθύνθηκε διαμέσου της Γ' Σεπτεμβρίου και Πατησίων μέχρι την ΑΣΟΕΕ, οπότε στις 12 περίπου ξεκίνησε ο πρώτος κύκλος της συζήτησης.
Με βάση το πρόγραμμα που είχε καταρτιστεί άρχισε η πρώτη συζήτηση με εισηγητές το σύντροφο Βασίλη Πετράκη εκ μέρους του Μ-Λ ΚΚΕ, το σύντροφο Δημήτρη Γαγγάδη εκ μέρους του ΚΚΕ (μ-λ), τους συντρόφους του ΤKP-ML και του IARKP από την Αυστρία.
Οι εισηγήσεις και οι τοποθετήσεις που έγιναν στη συνέχεια από συντρόφους αναφέρονταν στις παραμονές της Οκτωβριανής Επανάστασης, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τον αδύναμο κρίκο, το ρόλο του μπολσεβίκικου κόμματος σαν οργανωτή και καθοδηγητή του επαναστατικού αγώνα της εργατικής τάξης, τις κοινωνικές συμμαχίες και τη διακύμανση των φάσεων απ' την αστικοδημοκρατική επανάσταση του Φλεβάρη μέχρι το ξέσπασμα της επανάστασης του Οκτώβρη, και το τιτάνιο έργο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που ξεκίνησε, ταυτόχρονα με τον εμφύλιο πόλεμο και την ιμπεριαλιστική επέμβαση και που έληξε με τη νίκη του νεαρού σοβιετικού κράτους το 1921 -22
Το απόγευμα του Σαββάτου πραγματοποιήθηκε η κεντρική εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση.
Εισηγήσεις έγιναν από τους συντρόφους του ΤKP/ML, από το σύντροφο Αντρέα Βογιατζόγλου εκ μέρους του ΚΚΕ ( μ-λ), από τον σύντροφο Πέτρο Κουφοβασίλη εκ μέρους του Μ-Λ ΚΚΕ, από τους συντρόφους του IARKP της Αυστρίας και τους συντρόφους του OCML-VP από τη Γαλλία.
Οι εισηγήσεις εστιάστηκαν πάνω στα ιστορικά επιτεύγματα και τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση κάτω από την ηγεσία του Λένιν και στη συνέχεια του Στάλιν, πάνω στα διδάγματα και τις παρακαταθήκες που μας έδωσε ο δρόμος του Οκτώβρη για τους σημερινούς αγώνες της εργατικής τάξης, των καταπιεζόμενων εθνών και λαών, αντικρούοντας παράλληλα τον λυσσασμένο αντικομμουνισμό των αντιδραστικών δυνάμεων που πασχίζουν δεκαετίες να αμαυρώσουν και να σπιλώσουν την Οκτωβριανή Επανάσταση, τους ηγέτες και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση.
Από το γενικό αυτό πλαίσιο που κινήθηκαν οι ομιλητές της κεντρικής εκδήλωσης, διέφερε η ομιλία των εκπροσώπων της γαλλικής οργάνωσης που επέλεξαν να αναφερθούν στο θέμα “οι γυναίκες στην επανάσταση των μπολσεβίκων”, το οποίο φάνηκε με όσα υποστήριζε η εισήγησή τους πως αποτελούσε “πρόλογο” της τοποθέτησής τους για το ζήτημα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης την επόμενη μέρα.
★★★
Η τρίτη συζήτηση της Κυριακής, που αφορούσε το ζήτημα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, ήταν με μια έννοια και η πιο ενδιαφέρουσα, αφού αναδείχθηκαν ριζικές διαφορές στις θέσεις των οργανώσεων πάνω στο κεφαλαιώδες ζήτημα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, ξεκινώντας από την τοποθέτηση της γαλλικής οργάνωσης. Η οποία υποστήριξε πως από το 1918 κιόλας έχουμε στη Ρωσία “μια κατ' όνομα δικτατορία του προλεταριάτου” στην οποία “ο εργατικός έλεγχος αποσυντίθεται”, εκτιμώντας μάλιστα πως “το στρώμα της αστικής τάξης που γεννιέται σχηματοποιείται ανάμεσα στους παλιούς και νέους δημόσιους υπαλλήλους, τους ειδικούς και τους τεχνικούς, τους κομμουνιστές υπεύθυνους στα όργανα του κόμματος, στα συνδικάτα, τα σοβιέτ” και έτσι ξεκινώντας σταδιακά από το 1918 η διαδικασία της καπιταλιστικής παλινόρθωσης ολοκληρώνεται στα τέλη της δεκαετίας του 1920, οπότε “στη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, η αστική τάξη έχει γίνει η άρχουσα τάξη στην ΕΣΣΔ”.
Πρόκειται για μια ανιστόρητη, αυθαίρετη τοποθέτηση που δεν προσκομίζει κανένα στοιχείο ότι τη δεκαετία του '20 ή του '30 ανατράπηκε η επαναστατική, λενινιστική πολιτική του μπολσεβίκικου κόμματος, επιβλήθηκε μια αντεπαναστατική πολιτική στη βάση και το εποικοδόμημα και παλινορθώθηκε ο καπιταλισμός. Μια θέση που βρίσκεται στον αντίποδα των θέσεων του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος και όλης της θυελλώδους πολεμικής που ανέπτυξε το ΚΚΚίνας και ο Μάο ενάντια στην αντισταλινική - αντικομμουνιστική γραμμή του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού.
Πρόκειται για μια τοποθέτηση που αναπαράγει κατά γράμμα την αναρχοτροτσκιστική θέση και το μόνο που της έλειπε ήταν τα “σταλινικά εγκλήματα”.
Προφανώς, σύμφωνα με αυτήν τη θέση, από τα τέλη της δεκαετίας του '20 το μπολσεβίκικο κόμμα μετατράπηκε σε ένα αστικό κόμμα και με ηγέτη τον Στάλιν η κυρίαρχη αστική τάξη παλινόρθωσε τον καπιταλισμό.
Με βάση αυτήν τη θέση η ορμητική κολλεκτιβοποίηση του 1930 – 33 και η συντριβή της αστικής τάξης του χωριού, των κουλάκων, η θυελλώδης σοσιαλιστική οικοδόμηση της δεκαετίας του '30, η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης από τη χιτλερική εισβολή και η συντριβή του γερμανικού φασισμού, η ανοικοδόμηση για δεύτερη φορά της κατεστραμμένης χώρας των σοβιέτ και η συμβολή της στην παγκόσμια ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος με την πραγματοποίηση επαναστάσεων σε μια σειρά χώρες, είναι προφανώς το έργο της κυρίαρχης αστικής τάξης και του παλινορθωμένου καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση!
Εν τέλει πρόκειται για μια τοποθέτηση που με “αριστερό”, τροτσκιστικό περιτύλιγμα αναπαράγει την προπαγάνδα των κάθε λογής αντισταλινικών- αντικομμουνιστικών δυνάμεων.
Μια ματιά να ρίξει κανείς στα κείμενα του ΣΕΚ ή του ΝΑΡ για τον Οκτώβρη και την επόμενη μέρα θα δει ακριβώς αυτές τις θέσεις. Ότι, δηλαδή, αμέσως μετά την επανάσταση του 1917 “καταπνίγηκε το σπέρμα της εργατικής δημοκρατίας”, ότι “η κοινωνία αυτή τελικά δεν έγινε ποτέ σοσιαλιστική”, ότι από τη δεκαετία του '20, “η επαναστατική διαδικασία ακολούθησε οπισθοδρομική πορεία και τελικά η σοβιετική κοινωνία μετατράπηκε σε ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία με ιδιόμορφες καπιταλιστικές σχέσεις”.
Στη βάση αυτών των θέσεων μάλιστα, στην πρόσφατη διακήρυξη του ΝΑΡ για την Οκτωβριανή Επανάσταση, γίνεται λόγος για την ανάγκη επαναθεμελίωσης του κομμουνιστικού κινήματος, θεωρώντας προφανώς ξεπερασμένα και χρεοκοπημένα τα θεμέλια της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας.
Και ενώ οι εκπρόσωποι της γαλλικής οργάνωσης ανέπτυξαν τις θέσεις τους αντλώντας τα επιχειρήματά τους κατευθείαν από το χρεοκοπημένο οπλοστάσιο του τροτσκισμού, κάνοντας λόγο για εκφυλισμό του κόμματος και του κράτους στη ΣΕ από την επομένη της επανάστασης, οι σύντροφοι του ΚΚΕ (μ-λ) στις τοποθετήσεις του τόσο από κάτω, όσο ιδιαίτερα στο κλείσιμό του ο εισηγητής τους, προσπέρασαν με μια – δυο φράσεις την τοποθέτηση της γαλλικής οργάνωσης και στράφηκαν αποκλειστικά και με ξεχωριστό ζήλο επιτέθηκαν στις θέσεις που υποστήριξε το Μ-Λ ΚΚΕ.
Φαίνεται πως οι σύντροφοι του ΚΚΕ (μ-λ) θεωρούν ότι οι θέσεις τους βρίσκονται σε μεγαλύτερη αντίθεση με τις θέσεις του Μ-Λ ΚΚΕ παρά με αυτές της γαλλικής οργάνωσης, με τις οποίες αναζητούν σημεία επαφής και επικοινωνίας απ' ότι έδειξε και η εισήγησή τους, ή για να το πούμε διαφορετικά, φαίνεται πως βρίσκουν περισσότερη συγγένεια στις θέσεις της OCML-VP απ' ότι στις δικές μας θέσεις για το ζήτημα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στη Σοβιετική Ένωση.
Αλλιώς δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τη συγκεκριμένη στάση τους.
