Ο αντικομμουνισμός είναι εχθρός των λαών (Αναδημοσίευση απ' την εφημερίδα ΛΑΪΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ)

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΥΣΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Ένα φάντασμα πλανιέται (πλανήθηκε) πάνω απ’ την Ευρώπη. Το φάντασμα του αντικομμουνισμού.
Με αφορμή το συνέδριο που συγκάλεσε στο Ταλίν (23 Αυγούστου 2017) η Εσθονία, ως χώρα που προεδρεύει στο συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναβίωσαν όλα τα γερασμένα κακά τέρατα που θέλουν να εξισώσουν το φασισμό με τον κομμουνισμό. Η 23η Αυγούστου έχει ανακηρυχτεί απ’ την ΕΕ ως πανευρωπαϊκή μέρα μνήμης για τα θύματα όλων των αυταρχικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων. Η δεξιά κυβέρνηση της Εσθονίας άδραξε την ευκαιρία για να συγκαλέσει ένα αντικομμουνιστικό συνέδριο, συνεχίζοντας και βαθαίνοντας το χορό της αντιδραστικής υστερίας των τελευταίων χρόνων. Είχε βέβαια προηγηθεί η περυσινή σύνοδος στην Μπρατισλάβα της Σλοβακίας, στην οποία συμμετείχε η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου.
Φέτος, στην αντικομμουνιστική φιέστα συμμετείχαν (μόλις) 8 από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Σλοβακία, Τσεχία, Ουγγαρία και Κροατία). Όχι τυχαία, όλες οι χώρες προέρχονται από το παλιό σύμφωνο της Βαρσοβίας (πλην Κροατίας), βρίσκονται παραστάτες στις ΗΠΑ και στον Τραμπ, ενώ οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ συμμετείχαν στις επακόλουθες εκδηλώσεις μνήμης για τα θύματα του ναζισμού και του σταλινισμού(!), που διοργανώθηκαν στην Εσθονία. Είχαν προηγηθεί σειρές σεμιναρίων, συνεδρίων και προσπαθειών των ιμπεριαλιστικών κύκλων και προθύμων τους στην Ευρώπη, να τεμαχίσουν και να ξαναγράψουν την ιστορία, αξιοποιώντας το πισωπάτημα του κομμουνιστικού κινήματος και την ολοφάνερη προδοσία του ρεβιζιονισμού. Το 2008, η διακήρυξη της Πράγας και η αντίστοιχη στη Βαρσοβία (2011) καταδίκαζε ισοδύναμα το ναζισμό και τον κομμουνισμό, δηλαδή εξίσωνε τη ναζιστική Γερμανία με την σοσιαλιστική ΕΣΣΔ, ενώ το 2009 η ΕΕ σε ψήφισμα ανάφερε πως η Ευρώπη δε θα ενωθεί ποτέ αν δε μπορέσει να καταλήξει σε μια κοινή θεώρηση της ιστορίας, αν δεν αναγνωρίσει τον ναζισμό, τον σταλινισμό και τα φασιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα ως «κοινή κληρονομιά».
Ως μακρύ χέρι της πολιτικοϊστορικής αναθεώρησης, βραχίονα του αντικομμουνισμού και σταυροφόρο της θεωρίας των δύο άκρων, έχουν επιλεγεί οι λεγόμενες χώρες της Βαλτικής ((Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία) και παραστάτες η Ουγγαρία, Πολωνία, Κροατία και Τσεχία. Στην Εσθονία, η 23η Σεπτέμβρη (μέρα που ο Σοβιετικός Στρατός την απελευθέρωσε από τους Γερμανούς κατακτητές) έχει κηρυχτεί μέρα πένθους, ενώ και στις τρεις χώρες της Βαλτικής έχουν γκρεμιστεί τα μνημεία του αντιφασιστικού αγώνα ως δείγματα κατοχής και ολοκληρωτισμού, χρηματοδοτούνται οι φασιστικές οργανώσεις, διώκονται οι κομμουνιστές, αναγείρονται μνημεία υπέρ των φασιστών (Κροατία), αναβιώνει ο ρατσισμός σ’ όλες τις εκδοχές του. Είναι εξόχως χαρακτηριστικό ότι στο κακόφημο συνέδριο της Εσθονίας ταυτίστηκε το ανεπανάληπτο έργο του Κ.Μαρξ «Το Κεφάλαιο» με τα ιδεοληπτικά παραληρήματα –νιτσεϊκής φιλοσοφίας- του βιβλίου του Χίτλερ «ο Αγών μου», ενώ οι διοργανωτές δήλωσαν πως θα προσπαθήσουν να στήσουν ειδικό δικαστήριο για όσους ευθύνονται για κομμουνιστικά εγκλήματα. Κάτι σαν ανάποδη Νυρεμβέργη δηλαδή.
Αυτή είναι η “δημοκρατία” της ΕΕ για την οποία κομπάζουν οι εκπρόσωποί της. Μια “δημοκρατία” που μισεί θανάσιμα και απαγορεύει τις ιδέες και τα σύμβολα του κομμουνιστικού κινήματος, αυτά που κλόνισαν συθέμελα  την καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική κυριαρχία  στην Ευρώπη και σ' όλο τον κόσμο, που ενέπνευσαν  εκατομμύρια και εκατομμύρια εργαζόμενους για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Παρά τους πανηγυρισμούς στους οποίους  επιδίδονται οι αστικές κυβερνήσεις για το τέλος του κομμουνισμού, οι διαρκείς συκοφαντικές, αντικομμουνιστικές επιθέσεις τους, η κήρυξη σε παρανομία των κομμουνιστικών ιδεών και συμβόλων πιστοποιούν το μίσος και το φόβο τους απέναντι στην ακατάβλητη απελευθερωτική δύναμη που εξακολουθούν να διατηρούν.
Οι αστοί και τα δάκρυα του ΣΥΡΙΖΑ
Όπως είναι εύκολα εξηγήσιμο, οι ντόπιοι αστοί, η δεξιά και τα φερέφωνά της συντάχτηκαν στο πλευρό της θεωρίας των δύο άκρων, του χυδαίου αντισταλινισμού και της ταύτισης φασισμού-κομμουνισμού. Ο Κυρ. Μητσοτάκης σ’ ένα αμήχανο άρθρο του (Καθημερινή 27/08/2017) μας υπέδειχνε να κοιτάζουμε μπροστά γιατί δεν ήθελε να μπλέξει με ιδεολογίες αλλά με τις …αγορές. Πιο επιθετικά κινήθηκαν οι πολιορκητικές μηχανές των δύο παλιών και νέων ιδιοκτητών μέσων ενημέρωσης. Η Καθημερινή του Αλαφούζου (ΠΑΟ) και ο ΔΟΛ του Μαρινάκη (ΟΣΦΠ). Με καθαρή φωνή υποστήριζαν όλα τα αντικομμουνιστικά αναμασήματα και κυρίως αυτό της εξίσωσης φασισμού και ΕΣΣΔ.
Για την ιστορία σημειώνουμε ξανά πως σ’ επίπεδο φιλοσοφίας και ιδεολογίας ο φασισμός υποκλίνεται στον αρχηγό, ενώ ο κομμουνισμός εστιάζει στις μάζες, οι φασίστες μιλούν για τη συνεργασία των τάξεων, ενώ οι κομμουνιστές για την ταξική πάλη, οι οπαδοί των κρεματορίων για την καθαρότητα της φυλής και το αίμα, ενώ οι επαναστάτες για το διεθνισμό και την αλληλεγγύη, οι οπαδοί του Νίτσε για τον υπεράνθρωπο, ενώ οι ουμανιστές-κομμουνιστές για την κοινωνική βοήθεια, οι φασίστες είναι υπέρ του άγριου καπιταλισμού, ενώ οι κομμουνιστές αγωνίζονται για ένα ανώτερο, δικαιότερο, κοινωνικότερο πολιτικό σύστημα, τον σοσιαλισμό, ως πρώτο στάδιο για την πλήρη απελευθέρωση του ανθρώπου για τον κομμουνισμό.
Έχουμε ξαναγράψει –πιστεύουμε- πειστικά για το γεγονός πως ο αντιφασισμός στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο πλανητικά και εθνικά έχει συγκεκριμένο όνομα. Ονομάζεται Σοβιετική Ένωση, κομμουνιστές, Ιωσήφ Στάλιν και αυτό το γεγονός δεν αποτελεί εφεύρημα αλλά ακλόνητη ιστορική σύλληψη, θέαση και επιχείρημα. Το ότι και οι αστικές κυβερνήσεις της Αγγλίας, ΗΠΑ, Γαλλίας, αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν με την ΕΣΣΔ, αποδείχνει του λόγου το αληθές. Τα 30 εκατομμύρια σοβιετικών πολιτών ως θύματα του φασισμού αποτελούν ατράνταχτο επιχείρημα για την απόκρουση των αστικών επινοήσεων. Αυτά είναι γνωστά πράγματα και πλήρως εμπεδωμένα από τους κομμουνιστές, τους επαναστάτες αριστερούς και κάθε τίμιο άνθρωπο. Αλλά οφείλουμε να πάμε παραπέρα τους συλλογισμούς μας, αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τα «αυτονόητα».
Είναι προφανέστατο ότι οι Κοντονής-Τσίπρας, με την κίνηση της μη παρουσίας στην ακραία αντικομμουνιστική φιέστα της ΕΕ-Εσθονών, κοιτούσαν το εσωτερικό ακροατήριο και τους αριστερούς της χώρας μας. Ήθελαν να παρουσιαστούν ως συνέχεια της ΕΑΜικής αντίστασης που στάθηκε όρθια απέναντι στο ναζιστικό κτήνος και μαζί με τη Γιουγκοσλαβία έγραψε τις πιο λαμπρές αντιστασιακές σελίδες. Μπορεί το παλιό ΠΑΣΟΚ ν’ αποτελεί την εκλογική δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τα απλά μέλη του που προέρχονται από την αριστερά δεν έχουν «οξειδωθεί» εντελώς. Το δεύτερο ζήτημα είναι ακόμα πιο σημαντικό. Οι πατέρες της «εγκληματολογίας» και του αντισταλινισμού βρίσκονται μέσα στο στρατόπεδο του ρεβιζιονισμού. Αυτός που μίλησε για πτώματα, εκτελέσεις, αυταρχισμό κι ολοκληρωτισμό στον κόσμο της αριστεράς δεν είναι ο Τσώρτσιλ αλλά ο Χρουστσώφ.
Ήταν η μυστική έκθεσή του στο διαβόητο 20ο συνέδριο που έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για την αντισταλινική-αντιλενινιστική και εν τέλει αντικομμουνιστική υστερία. Οι «εγκληματολόγοι» του αστικού κόσμου αναπαρήγαγαν ευρύτερα, κομψότερα και με περισσή δεξιοτεχνία αυτά που πλάσαρε από τα μέσα ο Χρουστσώφ και η αντισοβιετική ομάδα του. Η ντόπια αναθεώρηση της ηγεσίας του ΚΚΕ, οι Κολιγιάννης-Παρτσαλίδης, δηλαδή ο δικέφαλος ρεβιζιονισμός που διασπάστηκε το 1968, πίσω απ’ τον αντισταλινισμό, έκρυψαν όλο το μίσος τους για το παλιό επαναστατικό ΚΚΕ, για τον ΔΣΕ και για μία αριστερά που είχε ως στόχο την εξουσία. Η 6η ολομέλεια του ΚΚΕ (1956) καθαίρεσε τον νόμιμο γραμματέα του κόμματος, Ν.Ζαχαριάδη, εκτός των άλλων και με τις κατηγορίες περί σταλινισμού. Από τότε κάθε συνεπής ρεβιζιονιστής, και μαζί τους οι τροτσκιστές σαν το πιο «εγγράμματο» τμήμα του, δίνουν εξετάσεις στην άρχουσα τάξη ανάλογα με το αντισταλινικό μπόι τους. Η Αυγή (27/08/2017) φροντίζει να λέει τα παραπάνω ανοιχτά και καθαρά. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μην πήγε στο Ταλίν, αλλά όποιος θέλει να ενταχθεί στην αντικομμουνιστική ορχήστρα γράφει τα παρακάτω. Διαβάζουμε: «Δεν υποτιμώνται οι αντιφάσεις της πορείας του σταλινικού κομμουνισμού… γραφειοκρατικός συγκεντρωτισμός… εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων… παρέκκλιση ενός επαναστατικού κινήματος… η κινεζική πολιτιστική επανάσταση επισκίασε τους αγώνες και τις θυσίες των κομμουνιστών». Αυγή 27/08.Τα ίδια, με περίσσευμα περί δημοκρατίας κι ελευθερίας, γράφει και η εφημερίδα της ΑΚΟΑ -συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ.
Από τη διπλανή πλευρά το ΚΚΕ κι ο Ριζοσπάστης επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ διότι ο αντικομμουνισμός των ημερών μας θέλει… να ρίξει το μεροκάματο! Αλλά η ηγεσία του ΚΚΕ αποφεύγει τα πραγματικά γεγονονότα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Μπορεί να ωρύεται για τη γνωστή υστερία των ημερών, αλλά τηρεί σιγήν ιχθύος για το 20ό συνέδριο, «την εγκληματολογία» και ό,τι ακολούθησε. Ξέχασε να πει ότι τόσο  αυτοί όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ (ΕΑΡ-ΚΚΕ εσωτερικού) γεννήθηκαν από την ίδια μήτρα που αναθεμάτιζε την ΕΣΣΔ και το επαναστατικό ΚΚΕ. Έτσι εξηγούνται οι τεράστιες λευκές σελίδες στην ιστορία, η πολιτική αμνησία και τα ιστορικά σάλτα πάνω από τα γεγονότα.
Η θέση μας
1) Όταν ξεσπάει αντικομμουνιστική καταιγίδα ετοιμάζονται νέα δεινά για τους λαούς και τους εργάτες. Οι ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους θέλουν να πάρουν στρατηγική ρεβάνς από την –προσωρινή- υποχώρηση του εθνικοαπελευθερωτικού, λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος και επανέρχονται με παλιά και νέα ιδεολογικοπολιτικά όπλα.
2) Η αντικομμουνιστική σταυροφορία μ’ επίκεντρο τον αντισταλινισμό θέλει να ξεριζώσει από το νου και την ψυχή των λαϊκών στρωμάτων την πεποίθηση της νίκης. Μπορεί να κάνετε ό,τι θέλετε, αρκεί να μην αμφισβητήσετε έμπρακτα το καπιταλιστικό καθεστώς. Αυτό λένε 100 χρόνια –όχι τυχαία- από τη νικηφόρα Οκτωβριανή Επανάσταση.
3) Η πολιτική υστερία που ζούμε μπορεί να είναι παλιά: ο αντιμπολσεβικισμός ήταν συστατικό στοιχείο όλων των αστικών θεωριών στις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά το δεξί του χέρι είναι ο ρεβιζιονισμός, δηλαδή η αναθεώρηση των κομμουνιστικών αρχών. Το Μ-Λ κίνημα δικαιώνεται πλήρως όταν δείχνει κι αναδεικνύει την καταστροφική πολιτική του 20ου συνεδρίου που σηματοδότησε την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ.
4) Η αντικομμουνιστική-αντισταλινική εκστρατεία συνδυάζεται με την επίθεση ενάντια στο σύνολο των εργατολαϊκών δικαιωμάτων. Η συκοφαντία του κομμουνιστικού κινήματος –αν περάσει- θα παραλύσει περισσότερο τις πολιτικοκοινωνικές αντι¬στάσεις.
5) Είναι καθήκον όλων των ταξικών συνδικαλιστών, των δημοκρατικών συλλογικοτήτων, των αριστερών και κομμουνιστών, να υψώσουν με έργα και λόγια «τείχος αντίστασης» απέναντι στο αντιδραστικό κύμα και να υπερασπίσουν τις ιδέες του σοσιαλισμού.

Η επέλαση των ξένων πολυεθνικών μονοπωλίων

"Δίκαιη ανάπτυξη", "επενδύσεις", "επιστροφή στην κανονικότητα", "βγαίνουμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια"!

Φράσεις που επαναλαμβάνονται μονότονα και συμπυκνώνουν την τρέχουσα κυβερνητική προπαγάνδα. Βέβαια, οι ρυθμοί ανάπτυξης που -πριν λίγες ημέρες- δημοσιοποιήθηκαν, άλλα μαρτυρούν. Το αναιμικό 0,8%, που καταγράφηκε το δεύτερο τρίμηνο, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ακυρώνει το συριζαίικο success story και ναρκοθετεί την ετήσια πρόβλεψη του 1,8% του Μεσοπρόθεσμου για το 2017. Και ο πρωθυπουργός τρέχει σε μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις όπου "εντυπωσιασμένος" από την "υγιή επιχειρηματικότητα", που διαπιστώνει, πλέκει το εγκώμιό τους, πασχίζοντας να τεκμηριώσει το κυβερνητικό αφήγημα περί "ανάκαμψης".
Ποιες είναι οι συγκεκριμένες εταιρείες και σε ποια ανάκαμψη αναφέρεται; Η πρώτη είναι η πάλαι ποτέ ισχυρότερη ελληνική καπνοβιομηχανία "Παπαστράτος", η οποία έχει εξαγοραστεί από την αμερικανική πολυεθνική "Philip Morris", και η δεύτερη είναι η ελληνική εταιρεία φυσικών καλλυντικών "Apivita", που εξαγοράστηκε -πρόσφατα- από την ισπανική πολυεθνική "PUIG".
Ο Α. Τσίπρας έχει εξελιχθεί σε έναν απροκάλυπτο υμνητή των, κατ' αυτόν, "καλών καπιταλιστών" που συνδράμουν στην ανάκαμψη και επιπρόσθετα "σέβονται" -τάχα- τα εργατικά δικαιώματα, και ασυγκράτητο πλέον πλασιέ του ξένου μεγάλου κεφαλαίου.
Η εγχώρια οικονομική ολιγαρχία, έχοντας ταυτίσει -από τα γεννοφάσκια της- την τύχη και τα συμφέροντά της με αυτά των κάθε φορά "προστάτιδων" δυνάμεων, υποκλίνεται και αλώνεται από το πολυεθνικό κεφάλαιο, με τους πολιτικούς της εκπροσώπους να διαγκωνίζονται στην εθελοδουλία.
Η περίφημη ανάκαμψη και οι επενδύσεις, στα οποία μανιωδώς αναφέρεται ο πρωθυπουργός και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι -στην πραγματικότητα- η επέλαση των πολυεθνικών των επικυρίαρχων, το καθολικό ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων -ακόμη και αυτών στρατηγικής σημασίας-, του πλούτου και των υποδομών της χώρας, ο απόλυτος έλεγχος της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας από τα διεθνή αρπακτικά. Επέλαση που συντελείται πάνω στη συντριβή του εργατικού μισθού και των εργατικών δικαιωμάτων, σε συνθήκες γενικευμένης εργοδοτικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας. Με το τρίτο Μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να εδραιώνει και να συνεχίζει τις αντεργατικές ανατροπές. Το γεγονός αυτό δεν μπορούν να το συγκαλύψουν οι δήθεν φιλολαϊκές κυβερνητικές διακηρύξεις ούτε τα "φιλεργατικά" φτιασιδώματα τύπου νομοσχεδίου Αχτσιόγλου.
Τις επόμενες ημέρες, θα οριστικοποιηθεί η εκποίηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης σε επενδυτικό σχήμα που αποτελείται από γαλλική εταιρεία, γερμανικό κεφάλαιο και εγχώριους διαπλεκόμενους (Ι. Σαββίδης). Η παράδοση των δυο μεγαλύτερων, στρατηγικής σημασίας, λιμανιών της χώρας σε ιμπεριαλιστικά συμφέροντα είναι κομβικής σημασίας στην πορεία της βαθιάς υποδούλωσης της Ελλάδας στους δυνάστες της. Στην εποχή των μνημονίων, η ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας έχει βαθύνει και έχει προσλάβει πλέον νεοαποικιακά χαρακτηριστικά.
Ένα πελώριο ψέμα
Οι αγωνιώδεις κυβερνητικές προσπάθειες δημιουργίας θετικών εντυπώσεων -με τις φιέστες εγκαινίων, τις όποιες κάλπικες εξαγγελίες θα ανακοινώσει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, την επικοινωνιακή αξιοποίηση της επίσκεψης Μακρόν- ακυρώνονται εν τη γενέσει.
Η κίβδηλη εικόνα «επιτυχιών» και υποσχέσεων δεν μπορεί να κρύψει το βαθιά αντιλαϊκό και ξενόδουλο χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής. Η εφιαλτική πραγματικότητα της καθημαγμένης Ελλάδας  η κλιμακούμενη επιδείνωση της ζωής πλατιών εργατολαϊκών στρωμάτων, με τη φτώχια και την εξαθλίωση να διευρύνονται δραματικά, το εξελισσόμενο σαρωτικό κύμα πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας, ματαιώνει την κυβερνητική επιχείρηση εξαπάτησης, εκτόνωσης και χειραγώγησης της λαϊκής αγανάκτησης.
Το διακηρυσσόμενο «τέλος» της εποχής των μνημονίων και της επιτροπείας είναι θρασύτατη προπαγάνδα, ένα πελώριο ψέμα. Όχι μόνο γιατί επίκειται η τρίτη αξιολόγηση -που μόνο ανώδυνη για τα εργατολαϊκά συμφέροντα δεν είναι-, τα 113(!) προαπαιτούμενα και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Ο ανηλεής έλεγχος των δανειστών, η λεηλασία της χώρας και του λαού δεν τελειώνουν τον Αύγουστο του 2018, όπως κομπάζει ο Α. Τσίπρας. Για μια πενταετία ακόμη, από το 2018 έως και το 2022, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει δεσμεύσει τη χώρα με επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ. Επιπλέον, για τα καταστεί το χρέος "βιώσιμο", όπως εκλιπαρούν οι κυβερνώντες, οι "εταίροι" τους και δανειστές ετοιμάζουν νέο πρόγραμμα απαιτώντας αδιανόητους ρυθμούς ανά¬πτυξης και πλεονάσματα για τέσσερις δεκαετίες ακόμη, μέχρι το 2060!
Τελικά, το κατά Τσίπρα "εξιτήριο από το πρόγραμμα" και η "επιστροφή στην κανονικότητα με την κοινωνία όρθια" είναι η συνέχιση της επιτροπείας και η ατέρμονη μνημονιακή βαρβαρότητα. Οι δανειστές και δυνάστες του λαού μας επέβαλαν τα μνημόνια για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, να παγιωθεί η ασφυκτική εποπτεία και έλεγχός τους.
Η πρόσφατη κατηγορηματική δήλωση του Επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ, Πιερ Μοσκοβισί, πως "τα κράτη μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη μέλη, τον ΕΜΧΣ, τον ΕΜΣ ή το ΕΤΧΣ" είναι σαφής και δεν επιδέχεται παρερμηνείες.
Ούτε «νέο» ούτε φιλολαϊκό
Σε μια εποχή πολιτικής αστάθειας και ρευστότητας, που ευρύτατα λαϊκά στρώματα διαπιστώνουν πως η βασική πολιτική γραμμή των κομμάτων του νέου διπολισμού (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ) και των κομμάτων εφεδρειών (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) ταυτίζεται, πως για όλα αυτά τα κόμματα τα μνημόνια υποδούλωσης αποτελούν μονόδρομο και θέσφατο, τα αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία προκαλούν και εντείνουν πολιτικές διεργασίες, προσπαθώντας να ανασυντάξουν τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, να δημιουργήσουν αξιοποιήσιμες πολιτικές εφεδρείες για να εγκλωβίσουν τη λαϊκή χειραφέτηση, να χειραγωγήσουν τις πολιτικές εξελίξεις και να εξασφαλίσουν συνθήκες ελεγχόμενων κυβερνητικών εναλλαγών και πολιτικής σταθερότητας, ώστε να μη διαταραχθεί η αντιλαϊκή επέλαση.
Επίμονη και μακροχρόνια είναι η περίφημη προσπάθεια ανασυγκρότησης της λεγόμενης Κεντροαριστεράς. Η κατάρρευση του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, η επακόλουθη συσσώρευση κομματιδίων και οι ισχυροί διαγκωνισμοί φιλόδοξων αρχηγών στο χώρο αυτό, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε νέο ισχυρό φορέα της σοσιαλδημοκρατίας που απολαμβάνει την εύνοια των ισχυρών εντός και εκτός της χώρας, λόγω της ικανότητάς του να ενσωματώνει και να ευνουχίζει τη λαϊκή ριζοσπαστικοποίηση, υπονόμευαν σταθερά την προσπάθεια αυτή.
Η συνεχιζόμενη όμως αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ, όσο πλησιάζουν οι βουλευτικές εκλογές, και η εξαιρετικά αμφίβολη προοπτική επίτευξης αυτοδυναμίας της ΝΔ αναζωπυρώνουν τις σχετικές διεργασίες. Οι επικείμενες εκλογές στη ΔΗΣΥ, στην οποία προσχώρησε και το παραπαίον Ποτάμι τελικά, για ανάδειξη προέδρου, σε αυτή τη διαδικασία εντάσσονται. Ισχυρά κέντρα εξουσίας πριμοδοτούν το όλο εγχείρημα.
Το αν η εν λόγω προσπάθεια ευοδωθεί ή ναυαγήσει, για μια ακόμη φορά, είναι ένα κρίσιμο και ανοιχτό ζήτημα. Ο συνωστισμός επίδοξων αρχηγών και η πανσπερμία των συνιστωσών, με στοιχείο που ενώνει και ταυτόχρονα διχάζει τη διεκδίκηση συμπληρωματικού ρόλου σε μελλοντικά κυβερνητικά σχήματα εξουσίας, με επίδικο την προσκόλληση στη ΝΔ ή το ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποτελούν την καλύτερη εγγύηση.
Το μόνο βέβαιο είναι πως ούτε «νέο» ούτε φιλολαϊκό θα είναι το αποτέλεσμα που θα προκύψει.

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΥΣΤΕΡΙΑ ΑΠ' ΤΟΝ Μ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Ο Μίκης Θεοδωράκης γράφει για την αντικομμουνιστική υστερία! 

Δημοσιεύουμε με μεγάλη ικανοποίηση την απάντηση καταπέλτη του μεγάλου συνθέτη της αριστεράς, Μ. Θεοδωράκη στην ενορχηστρωμένη αντικομμουνιστική υστερία που έχει εξαπολυθεί τη τελευταία περίοδο και με βασική αιτία τη συμπλήρωση των 100 χρόνων απ' την Οκτωβριανή επανάσταση. πιστεύουμε ότι το κείμενο αυτό αποτελεί ένα σημαντικό ντοκουμέντο για το δημοκρατικό και αριστερό κίνημα.

Με τρομάζει η αντικομμουνιστική υστερία που κατακλύζει την εφημερίδα σας.

Ως νέος κομμουνιστής είχα την τιμή να παλέψω μέσα απ' τις γραμμές του ΕΑΜ για την κατάκτηση της Ελευθερίας. Αργότερα, την εποχή της Χούντας, μέσα από το Πατριωτικό Μέτωπο για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Ομως για την πάντοτε ενιαία εθνικοφροσύνη και για σας που την εκπροσωπείτε μαζί με τα υπόλοιπα ΜΜΕ δεν έχουν καμιά σημασία οι όποιες πράξεις με αριστερό πρόσημο, ακόμα και οι πιο σημαντικές, όσο και αν αυτές βοηθούν και τιμούν την πατρίδα και το λαό μας. Ακόμα και την αναγνωρισμένη από εχθρούς και φίλους, ντόπιους και ξένους προσφορά μας στην ανάδειξη του νεοελληνικού πολιτισμού, την αγνοείτε επιδεικτικά. Το μόνο που μετράει για σας είναι η ήττα μας στον Εμφύλιο και η ενόχλησή σας γιατί η ιδεολογία της Αριστεράς εξακολουθεί να υπάρχει, να δρα και να επιδρά ύστερα από τόσους και τόσους διωγμούς.

Εντάξει λοιπόν! Νικηθήκαμε και μπήκαμε στην γωνία! Τι άλλο θέλετε από εμάς εσείς οι νικητές και ξύνετε τις πληγές μας; Με το αίμα το δικό μας που συνέβαλε αποφασιστικά στην κατάκτηση της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας τα πήρατε όλα! Κράτος, Κυβέρνηση, Παιδεία, Πολιτισμό, Στρατό, Αστυνομία, Τράπεζες, Τύπο, Τηλεοράσεις. Εμείς μείναμε στην γωνία, ουσιαστικά και πάλι (όπως στον Εμφύλιο) πολίτες β' κατηγορίας.

  

Και από τον Στάλιν δεν θυμάστε παρά μόνο τα εγκλήματά του... Το μόνο που δεν άκουσα γι' αυτόν είναι ότι με το πρωινό του έτρωγε τηγανητό ανθρώπινο κρέας. Για κείνον τον Στάλιν, τον Αρχιστράτηγο του Κόκκινου Στρατού με τις νίκες στο Στάλινγκραντ, στη Μόσχα, στο Λένινγκραντ και στο Βερολίνο, δεν έχετε τίποτα να πείτε; Αν έλειπε ο Κόκκινος Στρατός και ο Στάλιν, τι θα είχαμε σήμερα; Αραγε το σκεφτήκατε; Ποιος θα εμπόδιζε τον Χίτλερ να γεμίσει την υφήλιο με χιλιάδες Αουσβιτς; Φαντάζεστε την Ελλάδα γεμάτη με στρατόπεδα εξόντωσης;  Εκεί πάνω στην Ευρώπη και ειδικά στα ρατσιστικά κράτη, ξέρω γιατί πονάνε και τα βάζουνε με τον Στάλιν και τον κομμουνισμό. Γιατί νίκησε κατά κράτος τον πολυαγαπημένο τους Φύρερ. Τον Αδόλφο Χίτλερ! Ομως εσείς εδώ, τι λόγο έχετε; Εσείς τους κομμουνιστές τους σκοτώνατε σαν μύγες. Με τις συμμορίες τύπου Σούρλα και Βρεττάκου. Με τα στρατοδικεία και τις εκτελέσεις 16.000, νέων κυρίως κομμουνιστών. Αγοριών και κοριτσιών. Με τα Μακρονήσια όπου μαρτύρησαν 100.000 Ελληνες κομμουνιστές. Με τα σφαγεία της Ασφάλειας, όπου βασανίστηκαν με τις πιο φρικαλέες μεθόδους χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες. Τι είμαστε λοιπόν όλοι εμείς, εγκληματίες ή θύματα; Και γιατί παλεύαμε; Δεν αγωνιζόμασταν τάχα για την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό; Μήπως μέσα από τις γραμμές μας ξεπήδησαν ο θρόνος, οι παρακρατικές οργανώσεις που σκότωσαν τον Λαμπράκη και η Χούντα; Για να μην αναφερθώ στους συνεργάτες των ξένων κατακτητών που πάνω τους στηρίχτηκε η Αμερικανοκρατία που ζει και βασιλεύει μεταμφιεσμένη σε Μνημόνια και Τρόικες που μας έχουν οδηγήσει στο χείλος της εθνικής καταστροφής.

  

Πιστεύω ότι εύκολα μπορείτε να κατανοήσετε το θυμό μου, γιατί για μένα όπως και για χιλιάδες άλλους, η στράτευση και οι αγώνες μας κάτω από την Κόκκινη Σημαία αποτελεί την ιερότερη περίοδο της ζωής μας, που είχε ένα και μόνο στόχο, να κάνει τον Λαό μας ελεύθερο, ανεξάρτητο και ευτυχισμένο.

Αθήνα, 26.8.2017

Μίκης Θεοδωράκης

Για το αντικομμουνιστικό Συνέδριο της Εσθονίας (Αναδημοσίευση απ' την εφημερίδα ΛΑΪΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ)

ΟΡΓΙΟ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΥΣΤΕΡΙΑΣ ΑΠ' ΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Με πρωτοβουλία της Εσθονικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης διοργανώθηκε στις 23 Αυγούστου στο Ταλίν, Διεθνές Συνέδριο με τίτλο «Η κληρονομιά του 21ου αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα».
Αφετηρία των αντικομουνιστικών αυτών εκδηλώσεων αποτέλεσε το ψήφισμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2006 και ιδιαίτερα το ψήφισμα που ακολούθησε τον Απρίλη του 2009 περί «Ευρωπαϊκής Συνείδησης και Ολοκληρωτισμού», ενώ ακολούθησαν ανάλογες αντικομουνιστικές αποφάσεις της Ε.Ε.
Στα πλαίσια αυτά με στόχο πάντα το ξαναγράψιμο της ιστορίας, η 9η Μάη, ημέρα της λαμπρής Αντιφασιστικής Νίκης στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, που πρωτεργάτης ο κόκκινος στρατός «τσαλαπάτησε» την σημαία του φασισμού και ύψωσε την κόκκινη σημαία στο Ραϊχσταγκ, μετατράπηκε σε μέρα της Ευρώπης.
Με συνεχείς ενέργειες μέσω τυπικών και άτυπων «συσκέψεων», εκθέσεων, σύσταση ομάδων ευρωβουλευτών, τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία προωθούν το στόχο τους να σβήσουν την πραγματική ιστορία και να την ξαναγράψουν σύμφωνα με τα ταξικά και πολιτικά τους συμφέροντα και την αντιδραστική τους ιδεολογία. Διατυπώνουν ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές ότι «η Ευρώπη δεν θα ενωθεί ποτέ αν δεν μπορέσει να καταλήξει σε κοινή θεώρηση της ιστορίας της, να αναγνωρίσει το φασισμό, το σταλινισμό, τα φασιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα ως μέρος της κοινής ιστορίας της και αν δεν διεξάγει τίμιο και ουσιαστικό διάλογο για τα εγκλήματα των καθεστώτων μεταξύ άλλων του καθεστώτος της ΕΣΣΔ…».
Στην πραγματικότητα στόχος όλης της καμπάνιας είναι ο κομμουνισμός, η κομμουνιστική ιδεολογία και ο επαναστατικός αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση από τα βάρβαρα δεσμά του καπιταλισμού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι επιβραβεύονται κράτη που έχουν θεσμοθετήσει την απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων, τη φυλάκιση όποιου αρνείται τα εγκλήματα του κομμουνισμού: στην Τσεχία απαγορεύτηκε η δράση της Κομμουνιστικής Ένωσης Νεολαίας ενώ επιβραβεύονται οι συνεργάτες των ναζί και τιμώνται ως αγωνιστές της ελευθερίας.
Γενικότερος στόχος της ευρωπαϊκής καμπάνιας είναι η προάσπιση των ιμπεριαλιστικών – καπιταλιστικών συμφερόντων, το πέρασμα αντιδημοκρατικών νόμων, το κτύπημα των εργατικών λαϊκών κατακτήσεων, ελευθεριών και δικαιωμάτων και κάθε μαζικής εργατολαϊκής αντίστασης που θα εναντιώνεται και θα μπαίνει φραγμός στα ιμπεριαλιστικά μονοπωλιακά τους σχέδια. Στα πλαίσια αυτά διοργανώθηκε και η πρωτοβουλία του Ταλίν στην Εσθονία.


Η άρνηση του υπουργού Κοντονή και του Μαξίμου να συμμετέχει η κυβέρνηση στο Διεθνές Συνέδριο του Ταλίν δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ένα «πολιτικό» παιχνίδι μιάς συστηματικής πολιτικής παραπλάνησης του λαού με κάλπικη αντιπαράθεση έξω από τα πραγματικά του προβλήματα.
Η Ν.Δ. και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης εν χορώ με τα προσκείμενα ΜΜΕ, με προσχήματα όπως: η κίνηση αυτή διαταράσσει τις σχέσεις με την Ε.Ε., δημιουργεί σοβαρά ρήγματα στην ελληνική διπλωματία, κάνει «ζημιά» στις σχέσεις με την Εσθονία που στέκεται φιλικά και κατανοεί τις ελληνικές θέσεις στο Αιγαίο και την Κύπρο, καταγγέλλει τη θέση της κυβέρνησης και την καλούσε να συμμετάσχει στο Συνέδριο της Εσθονίας.
Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, με την άρνησή του να συμμετέχει στο Ταλίν σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως «σηκώνει το λάβαρο υπεράσπισης του κομμουνισμού». Οι λόγοι που αρνήθηκε τη συμμετοχή του στο Συνέδριο της Εσθονίας είναι φτηνές πολιτικάντικες τακτικές στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του έχουν ανακηρυχτεί πρωταθλητές. Πρώτα-πρώτα βρίσκεται στα πλαίσια της τακτικής να αλλάζει τη λεγόμενη πολιτική ατζέντα για να αποσπά την προσοχή του λαού από τα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζει και ακόμα από εκείνα που έρχονται και θα τον οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση. Και δεύτερο να συγκρατήσει μέρος της κομματικής του βάσης και των φίλων του για να αποφύγει ακόμα μεγαλύτερες απώλειες και τον κίνδυνο της κομματικής αποδιάρθρωσης.
Οι ιδεολογικοπολιτικές του βάσεις και διακηρύξεις – αν μπορεί σήμερα να τις πάρει κανείς στα σοβαρά – ήταν πάντα εχθρικές στον κομμουνισμό και το περίγραμμα των ιδεολογικοπολιτικών του θέσεων είναι ένα συνονθύλευμα αποκομμουνιστικοποιημένων, σοσιαλδημοκρατικών θέσεων.
Οι ιδεολογικοπολιτικοί του πρόγονοι Χρουστσώφ και σια, ήταν αυτοί που με πρόσχημα την προσωπολατρία κατάγγειλαν ένα «ολοκληρωτικό- εγκληματικό» σταλινικό καθεστώς και έδωσαν τροφή στα ιμπεριαλιστικά ιδεολογικά προπαγανδιστικά επιτελεία να «κατασκευάσουν» ένα απάνθρωπο κομμουνιστικό καθεστώς. Με αυτή την αντικομουνιστική ιδεολογία διαπαιδαγώγησαν για ολόκληρες δεκαετίες τα στελέχη και τα μέλη τους και μέσα από αυτή την ιδεολογική πολιτική αναρριχήθηκε ο Τσίπρας στην εξουσία για να εφαρμόσει μια δεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Τα προπαγανδιστικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ επ΄ ευκαιρία της συμμετοχής στο Ταλίν ή όχι, επιτίθενται στην αντιπολίτευση για την πολιτική των «δύο άκρων» που ακολουθεί, κτυπώντας ταυτόχρονα και εξισώνοντας τον φασισμό με τον κομμουνισμό.
Όποιος διαβάσει όμως στην ΑΥΓΗ στις 15 Ιουλίου 2017 ένα κατάπτυστο άρθρο του Θ. Παπαδόπουλου θα διαπιστώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί τη γραμμή των δύο άκρων στο βαθύτερο ιδεολογικό τους περιεχόμενο και όχι μόνο στις τρέχουσες πολιτικές. Γράφει συγκεκριμένα: «Το μίσος που χωρίζει τις ιδεολογίες της Άκρας Δεξιάς και της Άκρας Αριστεράς δεν είναι μίσος πολιτικό ούτε ταξικό. Είναι μίσος θρησκευτικό. Το μεγάλο και δυνατό κράτος που ονειρεύτηκαν όλοι οι βασιλιάδες, οι αυτοκράτορες του κόσμου, όλοι οι δικτάτορες και οι τύραννοι έγινε ιδανικό και μοντέλο των ιδεολογιών τόσο της Άκρας Δεξιάς όσο και της Άκρας Αριστεράς. Επειδή λίγο πολύ είχαν και έχουν τους ίδιους σκοπούς και στόχους». Και συνεχίζει παρακάτω: «Η Άκρα Αριστερά στη Ρωσία πίστευε στην εργατική τάξη, στο κομμουνιστικό κόμμα, στον Στάλιν και στην Ελλάδα στο ΚΚΕ και στο Ζαχαριάδη. Αυτή η τυφλή πίστη είναι κατάλοιπο της θρησκευτικής πίστης. Μια υποκατάσταση».
Και μόλις την Τρίτη, 22 Αυγούστου ο υφυπουργός Άμυνας Βίτσας με δήλωσή του, με τη γνωστή συριζέικη γλώσσα, επιβεβαιώνει πως για τις μεγαλύτερες περιόδους στη Σοβιετική Ένωση υπήρξε ολοκληρωτικό καθεστώς και εγκλήματα που οι ίδιοι οι αρχηγοί της Χρουτσώφ – Γιέλτσιν είχαν αποκαλύψει.
Πράγματι όπως αναφέραμε παραπάνω ο Χρουστσώφ τροφοδότησε το ιμπεριαλιστικό προπαγανδιστικό οπλοστάσιο με άφθονο αντικομουνισμό και ο Γιέλτσιν παλινόρθωσε τον καπιταλισμό και τυπικά που την απαρχή του είχε εγκαινιάσει με το 20ο Συνέδριο ο Χρουτσώφ.
Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει πως ο οπορτουνισμός στην πολιτική δεν έχει όρια.

Η δεύτερη αξιολόγηση τελείωσε. Εμπρός για τη τρίτη! Νέα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα

Μόλις τελείωσε η 2η αξιολόγηση, ανακοινώθηκαν τα νέα (113) αντιλαϊκά μέτρα που θα εφαρμοστούν το πρώτο εξάμηνο του 2018

Μόνο ο παλλαϊκός αγώνας μπορεί να ανατρέψει τα αντεργατικά μέτρα και να σπάσει τα δεσμά των ιμπεριαλιστικών μνημονίων

"Μετά το καλοκαίρι θα επιστρέψουμε για την τρίτη αξιολόγηση" δήλωσε ο Ντ. Κοστέλο, εκπρόσωπος της ΕΕ στο κουαρτέτο, ενώ ανακοινώνονταν άλλα 113 προαπαιτούμενα σκληρά αντι­λαϊκά μέτρα που πρέπει να υλοποιηθούν μέχρι το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2018. Έπεται, δηλαδή, μετά την "καλή συμφωνία" για την οποία θριαμβολογεί ο Α. Τσίπρας, τρίτη αξιολόγηση. Και μετά από αυτήν άλλη, και άλλη, κ.ο.κ. Τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Επί επτά χρόνια, μόλις ολοκληρώνεται μια δέσμη μέτρων αρχίζει η "προετοιμασία" για την επό­μενη.

ΣΚΛΗΡΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ. ΕΝΤΟΝΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ

Πολύπλευρες ιμπεριαλιστικές πιέσεις για την επιβολή διχοτομικών σχεδίων στην Κύπρο

Αρχίσε την Τετάρτη (28/6) στο ελβετικό θέρετρο Κρανς Μοντάνα το “τέλος του παιχνιδιού”, όπως χαρακτήρισε την αναβίωση της πενταμερούς Διάσκεψης ο απεσταλμένος του ΓΓ του ΟΗΕ, Έιντε. Η ναυαγισμένη, στο Μον Πελεράν, νεκρανάσταση της Διάσκεψης της Γενεύης, αποφασίστηκε στις αρχές του μήνα στη Ν. Υόρκη, στη συνάντηση Αναστασιάδη - Ακιντζί με τον ΓΓ του ΟΗΕ, Γκουτέρες. Στα ασφυκτικά χρονικά πλαίσια κλιμακώνονται οι διμερείς και πολυμερείς διαβουλεύσεις, βολιδοσκοπήσεις και πιέσεις όλων των εμπλεκομένων μερών για την προώθηση των γεωστρατηγικών τους επιλογών στην περιοχή, που επιβάλλουν στην πράξη ένα άτυπο πλέγμα ιμπεριαλιστικής επιδιαιτησίας, επαναφέροντας στο προσκήνιο των διαπραγματεύσεων το διχοτομικό σχέδιο Ανάν, που απόρριψε το 2004 ο κυπριακός λαός.

η πραγματικότητα για τη λρ'ιση στο Περσικό κόλπο (Αναδημοσίευση απ' την εφημερίδα ΛΑΪΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ)

Αμερικανικές μπίζνες εξοπλισμού του Κατάρ και κλιμάκωσης των επιθέσεων στη Συρία

Παραμένει η ένταση, ως απότοκο της κόντρας ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών δυνάμεων, της κρίσης στις σχέσεις του Κατάρ με χώρες της περιοχής, με πρώτη τη Σαουδική Αραβία, και τις προσπάθειες συμμάχων (ΗΠΑ, Γαλλία, Τουρκία, Μαρόκο, Κουβέιτ κ.ά.) να αξιοποιήσουν την κρίση προς όφελος των ιδιαίτερων συμφερόντων τους. Παράλληλα, φάνηκε να φουντώνουν επικίνδυνα τα πολεμικά μέτωπα στη Συρία, με φόντο την πρόσφατη έναρξη της επιχείρησης για την ανακατάληψη της Ράκα. Σαν να μην έφθαναν οι εξελίξεις αυτές, η αμερικάνικη Γερουσία αποφάσισε την επιβολή νέων κυρώσεων σε βάρος του Ιράν έναντι όλων όσοι εμπλέκονται με το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, σηματοδοτώντας για άλλη μία φορά τον στόχο της.

 Παράλληλα με την αντιπαράθεση με το Κατάρ, που κατηγορείται από ΗΠΑ και μοναρχίες του Κόλπου για χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, όταν όλοι μαζί θέριεψαν το «Ισλαμικό Κράτος και τις σύμμαχες μισθοφορικές ισλαμιστικές οργανώσεις που μάχονται για την ανατροπή του 'Ασαντ στην Συρία, η κυβέρνηση των ΗΠΑ προωθεί και τις μπίζνες. Έτσι, οι υπουργοί Άμυνας συμφώνησαν για την πώληση 36 μαχητικών αεροσκαφών «F-15» στο Κατάρ, αξίας 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Επίσης, δύο νέα πλοία του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού κατέπλευσαν στο λιμάνι Χάμαντ του Κατάρ προκειμένου να συμμετάσχουν σε κοινή ναυτική άσκηση με πλοία του καταριανού Πολεμικού Ναυτικού.

 Όσον αφορά τη συμφωνία πώλησης των μαχητικών «F-15», οι υπουργοί Άμυνας ΗΠΑ, Τζέιμς Μάτις, και Κατάρ, Χάλεντ αλ Ατίγια, τόνισαν «τη σημασία άμβλυνσης των εντάσεων» στην περιοχή του Κόλπου ώστε «όλοι οι εταίροι να μπορέσουν να επικεντρωθούν στα επόμενα βήματα προκειμένου να πετύχουν τους κοινούς τους στόχους». Ο Μάτις πρόσθεσε πως η πώληση των μαχητικών θα προσφέρει στο Κατάρ τεχνολογία αιχμής και θα ενισχύσει τη διμερή συνεργασία στον τομέα ασφάλειας, σαν να μην έφθανε η τεράστια αμερικανική στρατιωτική βάση Αλ Ουντέιντ, περίπου 10.000 στρατιωτικών, που έχει το Κατάρ στο έδαφός του. Το νέο πακέτο ανακοινώνεται επτά μήνες μετά την ανακοίνωση πώλησης άλλων 71 μαχητικών αεροσκαφών τύπου «F-15QA» στο Κατάρ από την κυβέρνηση του τότε απερχόμενου Προέδρου, Ομπάμα, αξίας 21,1 δις δολαρίων. Χοντρές μπίζνες λοιπόν και συμφέροντα πίσω από διπλωματικές κορώνες και κινήσεις με πρόσχημα την τρομοκρατία.

 Στη σκιά του φρέσκου στρατιωτικού πακέτου των 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων, συνεχίζεται η έντονη διπλωματική κινητικότητα σε Ουάσιγκτον, Άγκυρα, Κουβέιτ και Παρίσι με στόχο ένα συμβιβασμό, καθώς τα εγκατεστημένα οικονομικά συμφέροντα αυτών των χωρών, που δρουν στην περιοχή και εμπλέκονται με διάφορους τρόπους στην εκμετάλλευση των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου του Κατάρ στον Περσικό Κόλπο, δείχνουν να μην επιθυμούν, επί του παρόντος, πιο τεταμένη κατάσταση από την ήδη υπάρχουσα, με φόντο βεβαίως και τον οξυμμένο ανταγωνισμό περιφερειακών δυνάμεων όπως η Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, που επισκέφθηκε το Κατάρ, το Κουβέιτ και τη Σαουδική Αραβία, δήλωσε πως η Σαουδική Αραβία, που πρωτοστάτησε στην επιβολή κυρώσεων σε βάρος του Κατάρ, «έχει τη δυνατότητα να λύσει την κρίση», ως «μεγάλος αδελφός και σημαντικός παράγοντας στην περιοχή». Ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμ. Μακρόν, πραγματοποιώντας επίσκεψη στο Μαρόκο, δήλωσε πως Παρίσι και Ραμπάτ «μοιράζονται κοινό ενδιαφέρον για την επίλυση της διπλωματικής κρίσης στον Κόλπο».

 Και ενώ οι μπίζνες, η διπλωματία και οι ιμπεριαλιστικές πιέσεις βρίσκονται σε εξέλιξη στο Κατάρ, νέα επικίνδυνη στρατιωτική κλιμάκωση στη Συρία προκαλεί η επιλογή των ΗΠΑ να καταρρίψουν συριακό μαχητικό αεροσκάφος με πύραυλο αέρος - αέρος πάνω από την περιοχή Ρασάφαχ, στα νότια περίχωρα της Ράκα, ενώ αυτό επιχειρούσε κατά δυνάμεων τζιχαντιστών. Η εξέλιξη προκάλεσε την έντονη αντίδραση της συριακής κυβέρνησης, που σημείωσε ότι η κατάρριψη του συριακού αεροσκάφους την ώρα που χτυπούσε δυνάμεις τζιχαντιστών «δείχνει πως οι ΗΠΑ στηρίζουν την τρομοκρατία» και παράλληλα απαίτησε άμεση σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την καταδίκη της αμερικανικής επίθεσης.

Ένα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση της επικίνδυνης όξυνσης της κόντρας ΗΠΑ και Ρωσίας –Ιράν έκαναν οι ΗΠΑ, καταρρίπτοντας ιρανικό μη επανδρωμένο στρατιωτικό αεροσκάφος, τύπου «Shaheed 129 UAV», στη μεθόριο της νότιας Συρίας με την Ιορδανία και το Ιράκ.

 Είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ χτυπούν συριακό αεροσκάφος από την έναρξη του πολέμου στη Συρία (Μάρτης 2011) και το γεγονός συνιστά πολύ επικίνδυνη εξέλιξη, η οποία αναμενόμενα οξύνει την αντιπαράθεση βασικά με τη Ρωσία.

 Μετά από αυτά η Μόσχα ανακοίνωσε ότι από τις 19 Ιούνη αναστέλλει την ισχύ του μνημονίου διμερούς συνεργασίας που υπογράφηκε στις 20/10/15, με στόχο την αποτροπή θερμών επεισοδίων μεταξύ των αεροπορικών τους δυνάμεων στη Συρία, και ότι θα θεωρεί εχθρικό «οποιοδήποτε ιπτάμενο αντικείμενο» πετά στον συριακό εναέριο χώρο δυτικά του Ευφράτη (προς τη μεριά δηλαδή των συνόρων με το Ιράκ), το οποίο και θα γίνεται εφεξής στόχος είτε από τα ρωσικά χερσαία συστήματα αεράμυνας, είτε από τα ρωσικά πολεμικά αεροσκάφη.

Ταυτόχρονα, η Τεχεράνη επιβεβαίωσε ότι οι ιρανικές δυνάμεις έριξαν «επιτυχώς» έξι πυραύλους από το δυτικό τμήμα της χώρας τους στην ανατολική Συρία, για να χτυπήσουν βάση διοίκησης των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους», σε απόσταση 600 χιλιομέτρων. Σημείωσε ότι οι πύραυλοι «πέρασαν από τον ιρακινό εναέριο χώρο και έπληξαν τους στόχους τους στη Συρία», σε συνεργασία με την ιρακινή και συριακή κυβέρνηση, ως αντίποινα για τη διπλή επίθεση των τζιχαντιστών στο κοινοβούλιο και στο μαυσωλείο του Χομεϊνί στην Τεχεράνη, στις 5 Ιούνη. Πρόκειται για τα πρώτα πλήγματα που εξαπολύει το Ιράν σε ξένο έδαφος εδώ και 30 χρόνια.

Στις ΗΠΑ, Αμερικανοί γερουσιαστές κάλεσαν το Κογκρέσο να καθορίσει κατά πόσον οι ΗΠΑ θα εντείνουν τον πόλεμο στη Συρία, τονίζοντας ότι οι εκεί πρόσφατες αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές δεν καλύπτονταν από την υπάρχουσα νομοθεσία που επιτρέπει την ανάληψη στρατιωτικής δράσης. Ήδη επιτροπή της Γερουσίας εξετάζει νομοθεσία που θα μπορεί να εγκρίνει την ανάληψη στρατιωτικής δράσης στη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Σομαλία, τη Λιβύη και την Υεμένη με πρόσχημα τους τζιχαντιστές.

Οι εξελίξεις αυτές πιστοποιούν την πορεία όξυνσης των αντιτιθέμενων οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπου εμπλέκονται βασικά οι ΗΠΑ και η Ρωσία, με τις σύμμαχές τους ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις, που διεκδικούν χώρο και ρόλο.