του εγχώριου καπιταλιστικού συστήματος
Οι κυβερνητικές ιαχές για το «τελειωτικό χτύπημα στη διαπλοκή και τη διαφθορά» αποκαλύφθηκε πως εκτός από τις τρέχουσες πολιτικές σκοπιμότητες -να περάσει σε δεύτερο πλάνο η άγρια κλιμάκωση της μνημονιακής επέλασης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ- απέβλεπαν να συσκοτίσουν το, πασιφανές πλέον, γεγονός της εκκολαπτόμενης "νέας" διαπλοκής.
Στόχος δεν ήταν το διακηρυσσόμενο
"τελειωτικό χτύπημα" αλλά η διεκδίκηση συμμετοχής στο σύστημα διαπλοκής,
η δημιουργία συμμαχιών και προνομιακών σχέσεων με μερίδες της
πλουτοκρατίας και ο, κατά το δυνατόν, έλεγχος της εκπεμπόμενης
προπαγάνδας από τα ΜΜΕ...
Πριν ξεκινήσει τη δεύτερη αξιολόγηση, η οποία απειλεί με ολοσχερή εξαφάνιση τα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, η κυβέρνηση Α. Τσίπρα ψήφισε τα προαπαιτούμενα της πρώτης αξιολόγησης, που εκκρεμούσαν ακόμη. Και ολοκλήρωσε την παράδοση της χώρας στους δανειστές. Με απίστευτο θράσος και ασύστολα ψεύδη, μετέφερε στο περιβόητο "Υπερταμείο", για 99 ολόκληρα χρόνια, όλο το δημόσιο πλούτο και περιουσία, όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, ακόμη και τις πιο κρίσιμες για την επιβίωση του λαού, ακόμη και τις πιο σημαντικές, στρατηγικής σημασίας, για την υπόσταση της χώρας. Όχι μόνο τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, όχι μόνο τις συγκοινωνίες, τα τραίνα και το Ελληνικό, αλλά και το νερό, την αποχέτευση, και την ηλεκτρική ενέργεια! Ό,τι δεν τόλμησε καμιά κυβέρνηση, στα χρονικά αυτής της χώρας, το έπραξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έδωσε, στην κυριολεξία, γη και ύδωρ στους δυνάστες του λαού και της χώρας.
Οι αντιθέσεις στους κόλπους της ελληνικής ολιγαρχίας έχουν οξυνθεί. Άγρια διαμάχη έχει ξεσπάσει ανάμεσα στα ανταγωνιζόμενα κέντρα οικονομικής ισχύος. Από όλους τους πόρους του εγχώριου καπιταλιστικού συστήματος αναδύεται μια φοβερή δυσωδία, με τις αποκαλύψεις για την εκτεταμένη διαπλοκή και συναλλαγή ισχυρών οικονομικών συμφερόντων με το αστικό πολιτικό σύστημα -"παλιό" και "νέο"- να κατακλύζουν τις οθόνες των τηλεοράσεων, τις στήλες των εφημερίδων και τα ερτζιανά. Οι πραγματικές διαστάσεις του φαινομένου, βεβαίως, απέχουν παρασάγγας από τα αποκαλυπτόμενα.
Ο χειρισμός του ζητήματος των τηλεοπτικών αδειών από την κυβέρνηση Α. Τσίπρα και η επιχειρούμενη «αναδιάρθρωση» του τηλεοπτικού σκηνικού -ιδιαίτερα μετά την απόσυρση Καλογρίτσα και εν αναμονή της απόφασης του Συμβουλίου Επικρατείας- μετατράπηκαν από προνομιακό πεδίο νέας παραπλανητικής κυβερνητικής επιχείρησης σε πεδίο αποκάλυψης και της δικής της διαπλοκής και, επιπλέον, σε ζήτημα κομβικής σημασίας για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις.
Οι κυβερνητικές ιαχές για το «τελειωτικό χτύπημα στη διαπλοκή και τη διαφθορά» αποκαλύφθηκε πως εκτός από τις τρέχουσες πολιτικές σκοπιμότητες -να περάσει σε δεύτερο πλάνο η άγρια κλιμάκωση της μνημονιακής επέλασης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ- απέβλεπαν να συσκοτίσουν το, πασιφανές πλέον, γεγονός της εκκολαπτόμενης "νέας" διαπλοκής. Στόχος δεν ήταν το διακηρυσσόμενο "τελειωτικό χτύπημα" αλλά η διεκδίκηση συμμετοχής στο σύστημα διαπλοκής, η δημιουργία συμμαχιών και προνομιακών σχέσεων με μερίδες της πλουτοκρατίας και ο, κατά το δυνατόν, έλεγχος της εκπεμπόμενης προπαγάνδας από τα ΜΜΕ.
Διεργασίες που τροποποιούν το συσχετισμό των δυνάμεων στους κόλπους της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας και δημιουργούν νέα "τζάκια", νέες ισορροπίες και μέτωπα, είναι αυτήν τη στιγμή σε εξέλιξη με άδηλο μέλλον. Ο ανοιχτός πόλεμος που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στην κυβέρνηση Α. Τσίπρα και ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες -στον οποίο παρεμβαίνουν δραστικά τα αντιπολιτευόμενα κόμματα και ιδιαίτερα η ΝΔ, για ευνόητους λόγους- είναι εκδήλωση αυτών ακριβώς των διεργασιών. Το ξαναμοίρασμα της "πίτας", σε συνθήκες μάλιστα συρρίκνωσής της σε μια χώρα που εποπτεύεται ασφυκτικά και λεηλατείται από τους ιμπεριαλιστές δανειστές της, διεξάγεται με σκληρούς όρους.
Τα φαινόμενα της διαπλοκής και της διαφθοράς δεν αποτελούν παρεκκλίσεις, δε συνιστούν επιμέρους δυσλειτουργίες του αστικού συστήματος. Η συνδιαλλαγή, η διαπλοκή και αλληλεξάρτηση των αστικών πολιτικών κομμάτων με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα είναι καθολικό φαινόμενο στον καπιταλισμό, αποτελούν προϋποθέσεις και παράγωγα της όποιας εκδοχής αστικής διακυβέρνησης.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ παλιότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ σήμερα, όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν, κυβερνούν και θα κυβερνήσουν αυτό τον τόπο στα πλαίσια του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος, σαν κόμματα υποταγμένα στον ιμπεριαλισμό και την εγχώρια οικονομική ολιγαρχία και ταγμένα στην υπηρεσία τους, διαπλέκονται με τους εκπροσώπους τους για να εξυπηρετήσουν αμοιβαία οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα και μετέρχονται κάθε μέσο και μέθοδο προκειμένου να εδραιώσουν την κυβερνητική τους εξουσία και να επωφεληθούν από την κατοχή της. Τα σκάνδαλα, οι πιέσεις, οι εκβιασμοί, οι πάσης φύσεως ατασθαλίες, ήταν, είναι, και θα είναι στην ημερήσια διάταξη.
Ολοκληρωτική παράδοση
της χώρας στους δανειστές
Οι εμπλοκές και οι ανατροπές στο μέτωπο των τηλεοπτικών αδειών επιταχύνουν τη φθορά και δοκιμάζουν τις αντοχές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Όλα δείχνουν πως ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα γι' αυτήν. Ο έβδομος χρόνος μνημονιακής βαρβαρότητας -που διανύουμε- είναι ακόμη πιο βαρύς και σκληρός. Η γενικευμένη αντιλαϊκή επίθεση, που φτωχοποιεί και εξαθλιώνει την εργατική τάξη, την αγροτιά και τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης, συνεχίζεται. Οι ρυθμοί επιδείνωσης της δραματικής κατάστασης που βιώνουν ευρύτατα εργατολαϊκά στρώματα είναι επιταχυνόμενοι.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδεικνύεται και χρησιμοποιείται σαν η μοναδική εκείνη πολιτική δύναμη που μπορεί να ανταποκριθεί -σήμερα- στον επαίσχυντο ρόλο της πειθήνιας διεκπεραίωσης των σκληρών απαιτήσεων των δανειστών και της ελληνικής ολιγαρχίας, προκαλώντας περιορισμένες -προς το παρόν- λαϊκές αντιδράσεις. Η μοναδική εκείνη πολιτική δύναμη που, με συντεταγμένη την ισχνή κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, ψηφίζει τερατώδη νομοσχέδια και πολυνομοσχέδια, κατ' εντολή του κουαρτέτου, ισοπεδώνοντας ό,τι έχουν αφήσει όρθιο οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.
Πριν ξεκινήσει τη δεύτερη αξιολόγηση, η οποία απειλεί με ολοσχερή εξαφάνιση τα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, η κυβέρνηση Α. Τσίπρα ψήφισε τα προαπαιτούμενα της πρώτης αξιολόγησης, που εκκρεμούσαν ακόμη. Και ολοκλήρωσε την παράδοση της χώρας στους δανειστές. Με απίστευτο θράσος και ασύστολα ψεύδη, μετέφερε στο περιβόητο "Υπερταμείο", για 99 ολόκληρα χρόνια, όλο το δημόσιο πλούτο και περιουσία, όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, ακόμη και τις πιο κρίσιμες για την επιβίωση του λαού, ακόμη και τις πιο σημαντικές, στρατηγικής σημασίας, για την υπόσταση της χώρας. Όχι μόνο τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, όχι μόνο τις συγκοινωνίες, τα τραίνα και το Ελληνικό, αλλά και το νερό, την αποχέτευση, και την ηλεκτρική ενέργεια! Ό,τι δεν τόλμησε καμιά κυβέρνηση, στα χρονικά αυτής της χώρας, το έπραξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έδωσε, στην κυριολεξία, γη και ύδωρ στους δυνάστες του λαού και της χώρας.
Γι' αυτό θριαμβολογούν οι κονδυλοφόροι της αντίδρασης επισημαίνοντας πως "καίγονται με θεαματικό και ραγδαίο τρόπο ταμπού και στερεότυπα" και πως "οι διάδοχοι του κ. Τσίπρα θα έχουν στρωμένο το έδαφος, ιδεολογικά και πολιτικά, για να μη δειλιάζουν μπροστά στα αυτονόητα"! (Αλ. Παπαχελάς, Καθημερινή 25/9)
Αυτή είναι, λοιπόν, η "Αριστερά του αποτελέσματος", όπως κόμπασε, πρόσφατα, με απύθμενο θράσος, ο Α. Τσίπρας, συνεχίζοντας να παριστάνει τον αριστερό. Η πολιτική δύναμη που παγιώνει και βαθαίνει τη νεοαποικιακή υποδούλωση της χώρας και σφιχταγκαλιάζεται με τα αφεντικά της, εντός και εκτός της χώρας, προκειμένου να παρατείνει την παραμονή της στην κυβερνητική εξουσία και να δημιουργήσει όρους για τη σταθεροποίησή της στον πολιτικό χάρτη της χώρας σαν ο ένας από τους δυο διεκδικητές της κυβερνητικής εξουσίας.
Η λαϊκή ανοχή εξαντλήθηκε
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί εναγωνίως να επιβραδύνει την πολιτική της φθορά, να συσπειρώσει τις παραπαίουσες δυνάμεις της, να σταθεροποιήσει την εύθραυστη κυβερνητική της πλειοψηφία και εξουσία. Με ακατάσχετη ψευδολογία και τετριμμένα επικοινωνιακά τεχνάσματα πασχίζει να υπονομεύσει, να περιορίσει και να συγκρατήσει την οργάνωση και ανάπτυξη του εργατολαϊκού κινήματος.
Τα πλατιά λαϊκά στρώματα, όμως, που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα, απομακρύνονται από την επιρροή του, αφυπνίζονται. Η λαϊκή ανοχή εξαντλήθηκε, η λαϊκή αποδοκιμασία είναι -πλέον- συντριπτική, η λαϊκή αγανάκτηση φουσκώνει. Οι εργατολαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις είναι όλο και πιο συχνές, όλο και πιο μαζικές. Όπως όλες οι προηγούμενες μνημονιόδουλες κυβερνήσεις, που μόνο μεγάλα δεινά και δυστυχία έφεραν στο λαό, έτσι και η κυβέρνηση Α. Τσίπρα, γνωρίζει -τώρα- την αυξανόμενη λαϊκή απαξίωση, έρχεται αντιμέτωπη με τη λαϊκή οργή.
Το αστικό πολιτικό σύστημα, πλήρως απαξιωμένο στη συνείδηση του λαού, αντιμετωπίζει μεγάλη κρίση και αδιέξοδα.
Ενώ η κυβέρνηση Α. Τσίπρα έχει εξαντλήσει -εν πολλοίς- τη δυναμική της, η ΝΔ, που προβάλλεται σαν ο βέβαιος διεκδικητής της κυβερνητικής εξουσίας, μένει καθηλωμένη σε χαμηλά ποσοστά. Τα κόμματα του νέου δίπολου -ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ- αδυνατούν να εγγυηθούν σταθερές κυβερνήσεις. Τα κόμματα-εφεδρείες -ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ- παραπαίουν. Εισπράττουν όλοι μαζί τα επίχειρα της μνημονιόδουλης πολιτικής τους.
Πριν ξεκινήσει τη δεύτερη αξιολόγηση, η οποία απειλεί με ολοσχερή εξαφάνιση τα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, η κυβέρνηση Α. Τσίπρα ψήφισε τα προαπαιτούμενα της πρώτης αξιολόγησης, που εκκρεμούσαν ακόμη. Και ολοκλήρωσε την παράδοση της χώρας στους δανειστές. Με απίστευτο θράσος και ασύστολα ψεύδη, μετέφερε στο περιβόητο "Υπερταμείο", για 99 ολόκληρα χρόνια, όλο το δημόσιο πλούτο και περιουσία, όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, ακόμη και τις πιο κρίσιμες για την επιβίωση του λαού, ακόμη και τις πιο σημαντικές, στρατηγικής σημασίας, για την υπόσταση της χώρας. Όχι μόνο τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, όχι μόνο τις συγκοινωνίες, τα τραίνα και το Ελληνικό, αλλά και το νερό, την αποχέτευση, και την ηλεκτρική ενέργεια! Ό,τι δεν τόλμησε καμιά κυβέρνηση, στα χρονικά αυτής της χώρας, το έπραξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έδωσε, στην κυριολεξία, γη και ύδωρ στους δυνάστες του λαού και της χώρας.
Οι αντιθέσεις στους κόλπους της ελληνικής ολιγαρχίας έχουν οξυνθεί. Άγρια διαμάχη έχει ξεσπάσει ανάμεσα στα ανταγωνιζόμενα κέντρα οικονομικής ισχύος. Από όλους τους πόρους του εγχώριου καπιταλιστικού συστήματος αναδύεται μια φοβερή δυσωδία, με τις αποκαλύψεις για την εκτεταμένη διαπλοκή και συναλλαγή ισχυρών οικονομικών συμφερόντων με το αστικό πολιτικό σύστημα -"παλιό" και "νέο"- να κατακλύζουν τις οθόνες των τηλεοράσεων, τις στήλες των εφημερίδων και τα ερτζιανά. Οι πραγματικές διαστάσεις του φαινομένου, βεβαίως, απέχουν παρασάγγας από τα αποκαλυπτόμενα.
Ο χειρισμός του ζητήματος των τηλεοπτικών αδειών από την κυβέρνηση Α. Τσίπρα και η επιχειρούμενη «αναδιάρθρωση» του τηλεοπτικού σκηνικού -ιδιαίτερα μετά την απόσυρση Καλογρίτσα και εν αναμονή της απόφασης του Συμβουλίου Επικρατείας- μετατράπηκαν από προνομιακό πεδίο νέας παραπλανητικής κυβερνητικής επιχείρησης σε πεδίο αποκάλυψης και της δικής της διαπλοκής και, επιπλέον, σε ζήτημα κομβικής σημασίας για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις.
Οι κυβερνητικές ιαχές για το «τελειωτικό χτύπημα στη διαπλοκή και τη διαφθορά» αποκαλύφθηκε πως εκτός από τις τρέχουσες πολιτικές σκοπιμότητες -να περάσει σε δεύτερο πλάνο η άγρια κλιμάκωση της μνημονιακής επέλασης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ- απέβλεπαν να συσκοτίσουν το, πασιφανές πλέον, γεγονός της εκκολαπτόμενης "νέας" διαπλοκής. Στόχος δεν ήταν το διακηρυσσόμενο "τελειωτικό χτύπημα" αλλά η διεκδίκηση συμμετοχής στο σύστημα διαπλοκής, η δημιουργία συμμαχιών και προνομιακών σχέσεων με μερίδες της πλουτοκρατίας και ο, κατά το δυνατόν, έλεγχος της εκπεμπόμενης προπαγάνδας από τα ΜΜΕ.
Διεργασίες που τροποποιούν το συσχετισμό των δυνάμεων στους κόλπους της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας και δημιουργούν νέα "τζάκια", νέες ισορροπίες και μέτωπα, είναι αυτήν τη στιγμή σε εξέλιξη με άδηλο μέλλον. Ο ανοιχτός πόλεμος που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στην κυβέρνηση Α. Τσίπρα και ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες -στον οποίο παρεμβαίνουν δραστικά τα αντιπολιτευόμενα κόμματα και ιδιαίτερα η ΝΔ, για ευνόητους λόγους- είναι εκδήλωση αυτών ακριβώς των διεργασιών. Το ξαναμοίρασμα της "πίτας", σε συνθήκες μάλιστα συρρίκνωσής της σε μια χώρα που εποπτεύεται ασφυκτικά και λεηλατείται από τους ιμπεριαλιστές δανειστές της, διεξάγεται με σκληρούς όρους.
Τα φαινόμενα της διαπλοκής και της διαφθοράς δεν αποτελούν παρεκκλίσεις, δε συνιστούν επιμέρους δυσλειτουργίες του αστικού συστήματος. Η συνδιαλλαγή, η διαπλοκή και αλληλεξάρτηση των αστικών πολιτικών κομμάτων με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα είναι καθολικό φαινόμενο στον καπιταλισμό, αποτελούν προϋποθέσεις και παράγωγα της όποιας εκδοχής αστικής διακυβέρνησης.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ παλιότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ σήμερα, όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν, κυβερνούν και θα κυβερνήσουν αυτό τον τόπο στα πλαίσια του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος, σαν κόμματα υποταγμένα στον ιμπεριαλισμό και την εγχώρια οικονομική ολιγαρχία και ταγμένα στην υπηρεσία τους, διαπλέκονται με τους εκπροσώπους τους για να εξυπηρετήσουν αμοιβαία οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα και μετέρχονται κάθε μέσο και μέθοδο προκειμένου να εδραιώσουν την κυβερνητική τους εξουσία και να επωφεληθούν από την κατοχή της. Τα σκάνδαλα, οι πιέσεις, οι εκβιασμοί, οι πάσης φύσεως ατασθαλίες, ήταν, είναι, και θα είναι στην ημερήσια διάταξη.
Ολοκληρωτική παράδοση
της χώρας στους δανειστές
Οι εμπλοκές και οι ανατροπές στο μέτωπο των τηλεοπτικών αδειών επιταχύνουν τη φθορά και δοκιμάζουν τις αντοχές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Όλα δείχνουν πως ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα γι' αυτήν. Ο έβδομος χρόνος μνημονιακής βαρβαρότητας -που διανύουμε- είναι ακόμη πιο βαρύς και σκληρός. Η γενικευμένη αντιλαϊκή επίθεση, που φτωχοποιεί και εξαθλιώνει την εργατική τάξη, την αγροτιά και τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης, συνεχίζεται. Οι ρυθμοί επιδείνωσης της δραματικής κατάστασης που βιώνουν ευρύτατα εργατολαϊκά στρώματα είναι επιταχυνόμενοι.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδεικνύεται και χρησιμοποιείται σαν η μοναδική εκείνη πολιτική δύναμη που μπορεί να ανταποκριθεί -σήμερα- στον επαίσχυντο ρόλο της πειθήνιας διεκπεραίωσης των σκληρών απαιτήσεων των δανειστών και της ελληνικής ολιγαρχίας, προκαλώντας περιορισμένες -προς το παρόν- λαϊκές αντιδράσεις. Η μοναδική εκείνη πολιτική δύναμη που, με συντεταγμένη την ισχνή κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, ψηφίζει τερατώδη νομοσχέδια και πολυνομοσχέδια, κατ' εντολή του κουαρτέτου, ισοπεδώνοντας ό,τι έχουν αφήσει όρθιο οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.
Πριν ξεκινήσει τη δεύτερη αξιολόγηση, η οποία απειλεί με ολοσχερή εξαφάνιση τα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, η κυβέρνηση Α. Τσίπρα ψήφισε τα προαπαιτούμενα της πρώτης αξιολόγησης, που εκκρεμούσαν ακόμη. Και ολοκλήρωσε την παράδοση της χώρας στους δανειστές. Με απίστευτο θράσος και ασύστολα ψεύδη, μετέφερε στο περιβόητο "Υπερταμείο", για 99 ολόκληρα χρόνια, όλο το δημόσιο πλούτο και περιουσία, όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, ακόμη και τις πιο κρίσιμες για την επιβίωση του λαού, ακόμη και τις πιο σημαντικές, στρατηγικής σημασίας, για την υπόσταση της χώρας. Όχι μόνο τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, όχι μόνο τις συγκοινωνίες, τα τραίνα και το Ελληνικό, αλλά και το νερό, την αποχέτευση, και την ηλεκτρική ενέργεια! Ό,τι δεν τόλμησε καμιά κυβέρνηση, στα χρονικά αυτής της χώρας, το έπραξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έδωσε, στην κυριολεξία, γη και ύδωρ στους δυνάστες του λαού και της χώρας.
Γι' αυτό θριαμβολογούν οι κονδυλοφόροι της αντίδρασης επισημαίνοντας πως "καίγονται με θεαματικό και ραγδαίο τρόπο ταμπού και στερεότυπα" και πως "οι διάδοχοι του κ. Τσίπρα θα έχουν στρωμένο το έδαφος, ιδεολογικά και πολιτικά, για να μη δειλιάζουν μπροστά στα αυτονόητα"! (Αλ. Παπαχελάς, Καθημερινή 25/9)
Αυτή είναι, λοιπόν, η "Αριστερά του αποτελέσματος", όπως κόμπασε, πρόσφατα, με απύθμενο θράσος, ο Α. Τσίπρας, συνεχίζοντας να παριστάνει τον αριστερό. Η πολιτική δύναμη που παγιώνει και βαθαίνει τη νεοαποικιακή υποδούλωση της χώρας και σφιχταγκαλιάζεται με τα αφεντικά της, εντός και εκτός της χώρας, προκειμένου να παρατείνει την παραμονή της στην κυβερνητική εξουσία και να δημιουργήσει όρους για τη σταθεροποίησή της στον πολιτικό χάρτη της χώρας σαν ο ένας από τους δυο διεκδικητές της κυβερνητικής εξουσίας.
Η λαϊκή ανοχή εξαντλήθηκε
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί εναγωνίως να επιβραδύνει την πολιτική της φθορά, να συσπειρώσει τις παραπαίουσες δυνάμεις της, να σταθεροποιήσει την εύθραυστη κυβερνητική της πλειοψηφία και εξουσία. Με ακατάσχετη ψευδολογία και τετριμμένα επικοινωνιακά τεχνάσματα πασχίζει να υπονομεύσει, να περιορίσει και να συγκρατήσει την οργάνωση και ανάπτυξη του εργατολαϊκού κινήματος.
Τα πλατιά λαϊκά στρώματα, όμως, που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα, απομακρύνονται από την επιρροή του, αφυπνίζονται. Η λαϊκή ανοχή εξαντλήθηκε, η λαϊκή αποδοκιμασία είναι -πλέον- συντριπτική, η λαϊκή αγανάκτηση φουσκώνει. Οι εργατολαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις είναι όλο και πιο συχνές, όλο και πιο μαζικές. Όπως όλες οι προηγούμενες μνημονιόδουλες κυβερνήσεις, που μόνο μεγάλα δεινά και δυστυχία έφεραν στο λαό, έτσι και η κυβέρνηση Α. Τσίπρα, γνωρίζει -τώρα- την αυξανόμενη λαϊκή απαξίωση, έρχεται αντιμέτωπη με τη λαϊκή οργή.
Το αστικό πολιτικό σύστημα, πλήρως απαξιωμένο στη συνείδηση του λαού, αντιμετωπίζει μεγάλη κρίση και αδιέξοδα.
Ενώ η κυβέρνηση Α. Τσίπρα έχει εξαντλήσει -εν πολλοίς- τη δυναμική της, η ΝΔ, που προβάλλεται σαν ο βέβαιος διεκδικητής της κυβερνητικής εξουσίας, μένει καθηλωμένη σε χαμηλά ποσοστά. Τα κόμματα του νέου δίπολου -ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ- αδυνατούν να εγγυηθούν σταθερές κυβερνήσεις. Τα κόμματα-εφεδρείες -ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ- παραπαίουν. Εισπράττουν όλοι μαζί τα επίχειρα της μνημονιόδουλης πολιτικής τους.
