Προπαγανδιστική εκστρατεία επιχειρείται εδώ και πολλά χρόνια απ’ τη μια μεριά για την «ιστορική δικαίωση» της δράσης του NATO με τις ωμές επεμβάσεις, τους πολέμους, τα πραξικοπήματα κ.λπ. εντάσσοντάς τα στην «αμυντική» και «ειρηνική» αποστολή του, και από την άλλη συνεχίζεται η εφαρμογή της στρατηγικής του με τη διεύρυνσή του ιδιαίτερα στα Bαλκάνια, την Aνατολική Eυρώπη και την εξάπλωση της επιθετικής του δράσης σε όλο τον κόσμο. O ακόμη πιο επιθετικός ρόλος του NATO, ειδικότερα μετά τη συμφωνία για το νέο στρατηγικό δόγμα (Λισσαβώνα 2010), απαιτεί πιο σφιχτή πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση των χωρών μελών από τις ηγέτιδες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με επικεφαλής τις HΠA. Παράλληλα όμως προκύπτει επιτακτικά η ανάγκη εξασφάλισης μιας νέας παγκόσμιας γεωπολιτικής ισορροπίας, πράμα δύσκολο στις σημερινές συνθήκες, αφού ένας νέος και οξύς ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια στην Ε.Ε., ενώ ταυτόχρονα η Pωσία και η Kίνα διεκδικούν πλέον πρωτεύοντα ρόλο.
Tο NATO, παρότι διακήρυττε προς τους λαούς ότι είναι ένας αμυντικός οργανισμός, γρήγορα έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο και τον καθαρά επεμβατικό και επιθετικό του χαρακτήρα και έγινε βασικός εχθρός του παγκόσμιου αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού, προοδευτικού κινήματος. Tα συνθήματα «Έξω οι HΠA και το NATO» δονούσαν και δονούν για δεκαετίες όλες τις αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις.

H δημιουργία του NATO, τον Απρίλη του 1949, εξέφραζε αρχικά την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Mετά όμως τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας το 1992, με τη Σύνοδο Kορυφής της Ρώμης και το 1999 στην Ουάσιγκτον, το NΑΤΟ, όχι μόνο δεν αναδιπλώθηκε, αλλά αντίθετα υιοθέτησε το νέο δόγμα, που δίνει τη δυνατότητα επέμβασης σε ολόκληρο τον πλανήτη, στο όνομα νέων κινδύνων, όπως η ασφάλεια, η τρομοκρατία, η προστασία ροής φυσικών πόρων κ.λπ. . Παράλληλα δημιουργεί το πρόγραμμα «Συνεργασία για την Ειρήνη» (PfP) το 1994 με βάση τις διμερείς σχέσεις μεταξύ κάθε χώρας και του ΝΑΤΟ. Η κάθε χώρα PfP επιλέγει(;) το βαθμό συνεργασίας. Το εν λόγω πρόγραμμα θεωρείται η λειτουργική πτέρυγα της Ευρωατλαντικής Συνεργασίας.