Ο Τσίπρας "πέρασε" την τρίτη επέτειο της διακυβέρνησής του στο Νταβός, με τους εκπροσώπους του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος
Στο Νταβός της Ελβετίας, όπου πραγματοποιείται το διεθνές οικονομικό
φόρουμ, μαζί με τους διεθνείς μεγιστάνες του πλούτου, τους επικεφαλής
των διεθνών κέντρων του ιμπεριαλισμού και του μεγάλου κεφαλαίου, τους
περίφημους “επενδυτές” βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες ο Τσίπρας με τη
συνοδεία της κυβερνητικής του ομάδας.
Σύμπτωση ή όχι, έχει και αυτό τη σημασία του. Στην τρίχρονη επέτειο της "πρώτη φορά κυβέρνησης Αριστεράς" να βρίσκεται ο αρχηγός της στο Νταβός μαζί με την αφρόκρεμα του παγκόσμιου καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού συστήματος για να συζητά καθ' υπαγόρευση των ιμπεριαλιστών την επίλυση του προβλήματος, με την πΓΔΜ και για τη "δίκαιη ανάπτυξη".
Εξωραϊσμός και συγκάλυψη της κυβερνητικής πολιτικής
Στο ίδιο μήκος κύματος με αυτό της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη περίοδο κινή¬θηκε η προγραμματισμένη συνεδρίαση της ΚΕ του στις 19 – 20 Γενάρη. Η ηγετική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος επισημοποίησε και επισφράγισε όλη την προπαγάνδα στην οποία έχει επιδοθεί ο ΣΥΡΙΖΑ το τ¬ε¬λευταίο διάστημα, επιχειρώντας να μετατρέψει το μαύρο σε άσπρο και να πείσει πως “βγαίνουμε στο ξέφωτο”. Αναμασώντας την ίδια δημαγωγική φρασεολογία που αναπαρήγαγαν κατά το παρελθόν και οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πως “βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για την έξοδο από το καθεστώς των Μνημονίων” και εμ-πλουτίζοντάς την ταυτόχρονα με νέες εντυποσιωθηρικές δηλώσεις πως “βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο ιστορικό ορόσημο για την πορεία της χώρας”, αλλά και πως “η Ελλάδα θα επιστρέψει σε καθεστώς κανονικότητας”, ο Τσίπρας επιχείρησε από την εισηγητική του ομιλία να συσκοτίσει τη σκληρή πραγματικότητα που ζουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα εδώ και 9 χρόνια και η οποία φυσικά δεν έχει τελειωμό.
Με θράσος και προκλητικότητα προσδιόρισε μάλιστα και χρονικά το “ιστορικό” αυτό ορόσημο σε 7 μήνες από σήμερα(!), τότε δηλαδή που ολοκληρώνεται – τυπικά – το τρίτο Μνημόνιο που επέβαλε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πριν από τρία χρόνια. Τι κι αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει προσυπογράψει και επιβάλει την αδιάκοπη και αδιατάραχτη συνέχιση της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής στις πλάτες του λαού και των εργαζομένων για δεκαετίες ολόκληρες; Καμία κυβερ¬νητική δημαγωγική ρητορική δεν μπορεί να συγκαλύψει τα πραγματικά γεγονότα. Η εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, με μνημόνιο ή χωρίς – όπως διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ – θα συνεχίσουν να ζουν και να στενάζουν κάτω από το βάρος των συνεπειών της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής και της υποτέλειας.
Σχεδόν μια δεκαετία αδιάκοπου σφυροκοπήματος όλων των κυβερνήσεων υπό την μπαγκέτα των ιμπεριαλιστών, ενάντια στις εργατολαϊκές κατακτήσεις και τα δικαιώματα ενός ολόκληρου λαού, που θεμελιώθηκαν με σκληρούς, πολύχρονους και αιματηρούς αγώνες, ήταν αρκετή για να σημάνει τη βίαιη ανατροπή και το ξερίζωμά τους. Τώρα θα χρειαστούν ακόμα πιο σκληροί και μακρόχρονοι αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος για την επα¬νακατάκτηση όσων, με τόσο βίαιο τρόπο, ανέτρεψε η βάρβαρη πολιτική των μνημονίων.
Η “κανονικότητα” την οποία με τόση άνεση ξεστομίζει ο Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το “τέλος των Μνημονίων” το οποίο συνοδεύεται μάλιστα από “επεν¬δύσεις και ανάπτυξη”, αποτελούν στην πραγματικότητα το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή τη διαιώνιση του καθεστώτος της επιτροπείας, της υποτέλειας και της κοινωνικής εξαθλίωσης τη διαρκή φοροληστεία, τα απανωτά χαράτσια και τον ΕΝΦΙΑ, τη λεηλασία των εισοδημάτων των λαϊκών νοικοκυριών, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου (ΔΕΗ, Ελληνικό, αεροδρόμια, δρόμους, λιμάνια κλπ), τη σύνθλιψη των συλλογικών εργασιακών σχέσεων και τη γενίκευση του εργασιακού Μεσαίωνα, το καίριο χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας, όλα όσα δηλαδή επέφερε η πολιτική των τριών απανωτών μνημονίων στο λαό και στον τόπο.
Κυβερνητική αθλιότητα και διασυρμός του ονόματος της Αριστεράς
Φαίνεται πως για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκούσαν οι προεκλογικές δημαγωγίες της περιόδου πριν το 2015 με την περίφημη “πρώτη φορά Αριστερά”, οι κάλπικες προσδοκίες και οι ψεύτικες ελπίδες που απλόχερα μοίρασε για να αναρριχηθεί στην κυβερνητική εξουσία, κα¬πηλευόμενος τους αγώνες, τα οράματα και τα ιδανικά της Αριστεράς. Ούτε ήταν αρκετή η καπηλεία των συμβόλων του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, το θυ¬σιαστήριο της Καισαριανής, το κολαστήριο της Μα¬κρονήσου, για να ξεπλύνουν την πολιτική του.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ επανέρχεται και με το ίδιο απύθμενο θράσος διακηρύσσει πως αποτελεί την “Αριστερά που δεν προσέρχεται στη μάχη για να καταγράψει μια ηρωική ήττα, για να τη συμπεριλάβει στα βιβλία της ιστορίας. Η Αριστερά που εξαντλεί κάθε δυνατότητα, κάθε πιθανότητα στο δοσμένο πλαίσιο των διεθνών συσχετισμών, για να βελτιωθεί η ζωή των λαϊκών τάξεων. Η Αριστερά που εμπιστεύεται το λαό. Αλλά και η Αριστερά που την εμπιστεύεται ο λαός. Όπως συνέβη όχι μία, αλλά τρεις φορές μέσα σε οχτώ μήνες το 2015”. Αποτελεί πραγματικά πρόκληση για την Αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα να μιλούν για μάχες αυτοί που υποκλίνονται στα κελεύσματα και τις επιταγές των ιμπεριαλιστών, που καταδικάζουν το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση, παραδίδοντας τη χώρα στη μέγκενη της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΝΑΤΟ. Αυτοί που εξωραΐζουν την φιλοπόλεμη και επιθετική πολιτική του Τραμπ και των ΗΠΑ, που σφίγγουν το χέρι των φασιστών του Ισραήλ. Πρόκειται πραγματικά για ύβρη! Ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει την Αριστερά για να εγκλωβίσει για μια ακόμα φορά δημοκρατικές και προ¬οδευτικές δυνάμεις και να συγκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο.
Το ανερχόμενο αστέρι της διεθνούς σκηνής
Στο Νταβός της Ελβετίας, όπου πραγματοποιείται το διεθνές οικονομικό φόρουμ, μαζί με τους διεθνείς μεγιστάνες του πλούτου, τους επικεφαλής των διεθνών κέντρων του ιμπεριαλισμού και του μεγάλου κεφαλαίου, τους περίφημους “επενδυτές” βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες ο Τσίπρας υπό τη συνοδεία της κυβερνητικής του ομάδας. Όχι φυσικά για να παίξει κάποιον ρόλο στις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις ή στις γεωπολιτικές συνθήκες της Μεσογείου και των Βαλκανίων, όπως διατείνεται, αλλά για να επιβεβαιώσει το ρόλο του υποτελούς που ευθυγραμμίζεται στις απαιτήσεις και τα μέτρα που του υπαγορεύουν οι πλανητικοί οικονομικοί επικυρίαρχοι.
Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνουν και οι διμερείς συναντήσεις που είχε με τους πρωθυπουργούς της Αλβανίας και της ΠΓΔΜ. Πίσω από τις συναντήσεις και τις διμερείς συνομιλίες βρίσκονται οι υπαγορεύσεις των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και ΕΕ για τη γρήγορη επίλυση του προβλήματος του ονόματος της ΠΓΔΜ ώστε να προχωρήσει γοργά η ένταξη της τελευταίας στο πολεμοκάπηλο άρμα της βορειο¬ατλαντικής συμμαχίας. Και όλα αυτά υπό την πίεση των αμερικανο-ευρωπαίων ιμπεριαλιστών ώστε να απο¬κτήσουν τον πλήρη έλεγχο στα Βαλκάνια στην αντι¬παράθεσή τους με τη Ρωσία.
Στις συναντήσεις με τη Λαγκάρντ και τον Μοσκοβισί εναπόθεσε τις ελπίδες του ο Τσίπρας για να αποσπάσει κάποια καλά λόγια σε ό,τι αφορά το ζήτημα του χρέους ώστε να μην γυρίσει πίσω με άδεια χέρια. Αντί αυτού όμως εισέπραξε τη “διαβεβαίωση” πως το καθεστώς της κηδεμονίας, της επιτροπείας και της αυστηρής επιτήρησης της χώρας θα παραμείνει ακόμα και μετά τη λήξη του τρίτου Μνημονίου, καταρρίπτοντας τα κυβερνητικά μυθεύματα για το αντίθετο.
Δεν θα φύγει όμως τελείως άπραγος ο Τσίπρας από το Νταβός, αφού απέσπασε και δυο κολακευτικά λόγια από τον Γκούρια, τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ, ο οποίος τον χαρακτήρισε ως το “ανερχόμενο αστέρι της διεθνούς σκηνής”. Για πολλοστή φορά οι εκπρόσωποι των διεθνών κέντρων του ιμπεριαλισμού “κλείνουν” φιλικά το μάτι στον Τσίπρα και στο ΣΥΡΙΖΑ. Και έχουν κάθε λόγο να το κάνουν αφού για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται πως ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν όχι μόνο την καλύτερη εφεδρεία του ντόπιου αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά και το καλύτερο χαρτί, που με μαεστρία επιβάλλει την πιο αδίστακτη πολιτική.
Σύμπτωση ή όχι, έχει και αυτό τη σημασία του. Στην τρίχρονη επέτειο της "πρώτη φορά κυβέρνησης Αριστεράς" να βρίσκεται ο αρχηγός της στο Νταβός μαζί με την αφρόκρεμα του παγκόσμιου καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού συστήματος για να συζητά καθ' υπαγόρευση των ιμπεριαλιστών την επίλυση του προβλήματος, με την πΓΔΜ και για τη "δίκαιη ανάπτυξη".
Εξωραϊσμός και συγκάλυψη της κυβερνητικής πολιτικής
Στο ίδιο μήκος κύματος με αυτό της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη περίοδο κινή¬θηκε η προγραμματισμένη συνεδρίαση της ΚΕ του στις 19 – 20 Γενάρη. Η ηγετική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος επισημοποίησε και επισφράγισε όλη την προπαγάνδα στην οποία έχει επιδοθεί ο ΣΥΡΙΖΑ το τ¬ε¬λευταίο διάστημα, επιχειρώντας να μετατρέψει το μαύρο σε άσπρο και να πείσει πως “βγαίνουμε στο ξέφωτο”. Αναμασώντας την ίδια δημαγωγική φρασεολογία που αναπαρήγαγαν κατά το παρελθόν και οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πως “βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για την έξοδο από το καθεστώς των Μνημονίων” και εμ-πλουτίζοντάς την ταυτόχρονα με νέες εντυποσιωθηρικές δηλώσεις πως “βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο ιστορικό ορόσημο για την πορεία της χώρας”, αλλά και πως “η Ελλάδα θα επιστρέψει σε καθεστώς κανονικότητας”, ο Τσίπρας επιχείρησε από την εισηγητική του ομιλία να συσκοτίσει τη σκληρή πραγματικότητα που ζουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα εδώ και 9 χρόνια και η οποία φυσικά δεν έχει τελειωμό.
Με θράσος και προκλητικότητα προσδιόρισε μάλιστα και χρονικά το “ιστορικό” αυτό ορόσημο σε 7 μήνες από σήμερα(!), τότε δηλαδή που ολοκληρώνεται – τυπικά – το τρίτο Μνημόνιο που επέβαλε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πριν από τρία χρόνια. Τι κι αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει προσυπογράψει και επιβάλει την αδιάκοπη και αδιατάραχτη συνέχιση της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής στις πλάτες του λαού και των εργαζομένων για δεκαετίες ολόκληρες; Καμία κυβερ¬νητική δημαγωγική ρητορική δεν μπορεί να συγκαλύψει τα πραγματικά γεγονότα. Η εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, με μνημόνιο ή χωρίς – όπως διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ – θα συνεχίσουν να ζουν και να στενάζουν κάτω από το βάρος των συνεπειών της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής και της υποτέλειας.
Σχεδόν μια δεκαετία αδιάκοπου σφυροκοπήματος όλων των κυβερνήσεων υπό την μπαγκέτα των ιμπεριαλιστών, ενάντια στις εργατολαϊκές κατακτήσεις και τα δικαιώματα ενός ολόκληρου λαού, που θεμελιώθηκαν με σκληρούς, πολύχρονους και αιματηρούς αγώνες, ήταν αρκετή για να σημάνει τη βίαιη ανατροπή και το ξερίζωμά τους. Τώρα θα χρειαστούν ακόμα πιο σκληροί και μακρόχρονοι αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος για την επα¬νακατάκτηση όσων, με τόσο βίαιο τρόπο, ανέτρεψε η βάρβαρη πολιτική των μνημονίων.
Η “κανονικότητα” την οποία με τόση άνεση ξεστομίζει ο Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το “τέλος των Μνημονίων” το οποίο συνοδεύεται μάλιστα από “επεν¬δύσεις και ανάπτυξη”, αποτελούν στην πραγματικότητα το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή τη διαιώνιση του καθεστώτος της επιτροπείας, της υποτέλειας και της κοινωνικής εξαθλίωσης τη διαρκή φοροληστεία, τα απανωτά χαράτσια και τον ΕΝΦΙΑ, τη λεηλασία των εισοδημάτων των λαϊκών νοικοκυριών, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου (ΔΕΗ, Ελληνικό, αεροδρόμια, δρόμους, λιμάνια κλπ), τη σύνθλιψη των συλλογικών εργασιακών σχέσεων και τη γενίκευση του εργασιακού Μεσαίωνα, το καίριο χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας, όλα όσα δηλαδή επέφερε η πολιτική των τριών απανωτών μνημονίων στο λαό και στον τόπο.
Κυβερνητική αθλιότητα και διασυρμός του ονόματος της Αριστεράς
Φαίνεται πως για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκούσαν οι προεκλογικές δημαγωγίες της περιόδου πριν το 2015 με την περίφημη “πρώτη φορά Αριστερά”, οι κάλπικες προσδοκίες και οι ψεύτικες ελπίδες που απλόχερα μοίρασε για να αναρριχηθεί στην κυβερνητική εξουσία, κα¬πηλευόμενος τους αγώνες, τα οράματα και τα ιδανικά της Αριστεράς. Ούτε ήταν αρκετή η καπηλεία των συμβόλων του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, το θυ¬σιαστήριο της Καισαριανής, το κολαστήριο της Μα¬κρονήσου, για να ξεπλύνουν την πολιτική του.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ επανέρχεται και με το ίδιο απύθμενο θράσος διακηρύσσει πως αποτελεί την “Αριστερά που δεν προσέρχεται στη μάχη για να καταγράψει μια ηρωική ήττα, για να τη συμπεριλάβει στα βιβλία της ιστορίας. Η Αριστερά που εξαντλεί κάθε δυνατότητα, κάθε πιθανότητα στο δοσμένο πλαίσιο των διεθνών συσχετισμών, για να βελτιωθεί η ζωή των λαϊκών τάξεων. Η Αριστερά που εμπιστεύεται το λαό. Αλλά και η Αριστερά που την εμπιστεύεται ο λαός. Όπως συνέβη όχι μία, αλλά τρεις φορές μέσα σε οχτώ μήνες το 2015”. Αποτελεί πραγματικά πρόκληση για την Αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα να μιλούν για μάχες αυτοί που υποκλίνονται στα κελεύσματα και τις επιταγές των ιμπεριαλιστών, που καταδικάζουν το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση, παραδίδοντας τη χώρα στη μέγκενη της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΝΑΤΟ. Αυτοί που εξωραΐζουν την φιλοπόλεμη και επιθετική πολιτική του Τραμπ και των ΗΠΑ, που σφίγγουν το χέρι των φασιστών του Ισραήλ. Πρόκειται πραγματικά για ύβρη! Ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει την Αριστερά για να εγκλωβίσει για μια ακόμα φορά δημοκρατικές και προ¬οδευτικές δυνάμεις και να συγκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο.
Το ανερχόμενο αστέρι της διεθνούς σκηνής
Στο Νταβός της Ελβετίας, όπου πραγματοποιείται το διεθνές οικονομικό φόρουμ, μαζί με τους διεθνείς μεγιστάνες του πλούτου, τους επικεφαλής των διεθνών κέντρων του ιμπεριαλισμού και του μεγάλου κεφαλαίου, τους περίφημους “επενδυτές” βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες ο Τσίπρας υπό τη συνοδεία της κυβερνητικής του ομάδας. Όχι φυσικά για να παίξει κάποιον ρόλο στις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις ή στις γεωπολιτικές συνθήκες της Μεσογείου και των Βαλκανίων, όπως διατείνεται, αλλά για να επιβεβαιώσει το ρόλο του υποτελούς που ευθυγραμμίζεται στις απαιτήσεις και τα μέτρα που του υπαγορεύουν οι πλανητικοί οικονομικοί επικυρίαρχοι.
Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνουν και οι διμερείς συναντήσεις που είχε με τους πρωθυπουργούς της Αλβανίας και της ΠΓΔΜ. Πίσω από τις συναντήσεις και τις διμερείς συνομιλίες βρίσκονται οι υπαγορεύσεις των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και ΕΕ για τη γρήγορη επίλυση του προβλήματος του ονόματος της ΠΓΔΜ ώστε να προχωρήσει γοργά η ένταξη της τελευταίας στο πολεμοκάπηλο άρμα της βορειο¬ατλαντικής συμμαχίας. Και όλα αυτά υπό την πίεση των αμερικανο-ευρωπαίων ιμπεριαλιστών ώστε να απο¬κτήσουν τον πλήρη έλεγχο στα Βαλκάνια στην αντι¬παράθεσή τους με τη Ρωσία.
Στις συναντήσεις με τη Λαγκάρντ και τον Μοσκοβισί εναπόθεσε τις ελπίδες του ο Τσίπρας για να αποσπάσει κάποια καλά λόγια σε ό,τι αφορά το ζήτημα του χρέους ώστε να μην γυρίσει πίσω με άδεια χέρια. Αντί αυτού όμως εισέπραξε τη “διαβεβαίωση” πως το καθεστώς της κηδεμονίας, της επιτροπείας και της αυστηρής επιτήρησης της χώρας θα παραμείνει ακόμα και μετά τη λήξη του τρίτου Μνημονίου, καταρρίπτοντας τα κυβερνητικά μυθεύματα για το αντίθετο.
Δεν θα φύγει όμως τελείως άπραγος ο Τσίπρας από το Νταβός, αφού απέσπασε και δυο κολακευτικά λόγια από τον Γκούρια, τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ, ο οποίος τον χαρακτήρισε ως το “ανερχόμενο αστέρι της διεθνούς σκηνής”. Για πολλοστή φορά οι εκπρόσωποι των διεθνών κέντρων του ιμπεριαλισμού “κλείνουν” φιλικά το μάτι στον Τσίπρα και στο ΣΥΡΙΖΑ. Και έχουν κάθε λόγο να το κάνουν αφού για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται πως ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν όχι μόνο την καλύτερη εφεδρεία του ντόπιου αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά και το καλύτερο χαρτί, που με μαεστρία επιβάλλει την πιο αδίστακτη πολιτική.
