Η γύμνια της κυβέρνησης μπροστά στις πλημμύρες

Άλλη μια φορά για την πραγματική εγκληματική κυβερνητική πολιτική

Η προεκλογική μαρκίζα αυτού του συρφετού πρόβαλλε πριν τρεισήμισι μήνες την παραγωγική, κοινωνική, ψηφιακή, δίκαιη και ισχυρή ανάπτυξη, σαν κορωνίδα του επιτελικού κράτους των αρίστων, όπως αρέσκονταν να λένε. Ο Μητσοτάκης κόμπαζε για την επικείμενη «πράσινη και ψηφιακή ανάπτυξη», κορδωνόταν για το 40,6% του εκλογικού αποτελέσματος, αγνοούσε το άλλο 45,5% που δεν ψήφισε, απαξίωνε την ανύπαρκτη στην πραγματικότητα αντιπολίτευση, εξύψωνε την ολιγαρχία. Σήμερα, μετά τις φονικές πυρκαγιές και τις βιβλικές πλημμύρες, με τα φτερά κατεβασμένα, έχει πάρει το δρόμο της ζητιανιάς, όπου προσπαθεί να αποσπάσει πόρους για τη θεσσαλική και εβρίτικη ασύλληπτη καταστροφή. Ωστόσο, η δήθεν «αλληλεγγύη» των εταίρων της ΕΕ περιλαμβάνει μεν αποζημιώσεις με βάση τις διαδικασίες που είναι εξαιρετικά χρονοβόρες. Τα αιτήματα εξετάζονται και αξιολογούνται με βάση τις «δημοσιονομικές αντοχές» και υπάγονται σε κάθε λογής παζάρια από τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Σημειώνουμε πως οι εγκρίσεις από τα ευρωπαϊκά Ταμεία (Κοινωνικό, Φυσικών καταστροφών, ΕΣΠΑ, γεωργικά διαρθρωτικά, Εγγυήσεων κ.ά.) μπορεί να χρειαστούν αρκετούς μήνες για να ολοκληρωθούν. Επιπλέον, έχουν ήδη διαθέσει τους πόρους τους για το 2023. Άρα, τυχόν ενισχύσεις θα δοθούν προς το τέλος του 2024 ή αρχές του 2025. Το ίδιο ισχύει και για τον ΕΛΓΑ, που αφενός έχει εξαντλήσει ήδη τους πόρους του (167 εκατ. όλα κι όλα) και αφετέρου οι εκτιμήσεις του δεν θα ξεπεράσουν το 70% των ζημιών, σύμφωνα με τις κρατικές εντολές. Το πότε θα εμφανισθούν οι ελεγκτές του ΕΛΓΑ είναι άγνωστο.

Στις δηλώσεις της για το θέμα, η φον ντερ Λάιεν, έκανε λόγο για 2-2,5 δισ. € που «θα μπορούσαν να κινηθούν», (όταν τα κόστη από τις καταστροφές υπολογίζονται στο πολλαπλάσιο), όπως και κάποια «αχρησιμοποίητα κονδύλια από το προηγούμενο ελληνικό Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης», ή ακόμα και «τα κονδύλια του τρέχοντος ελληνικού στρατηγικού σχεδίου της ΚΑΠ». Με δύο λόγια, η επίτροπος «καρφώνει» τις ελληνικές κυβερνήσεις για ήδη προϋπολογισμένα έργα που θα έπρεπε να έχουν γίνει, αλλά δεν ήταν «επιλέξιμα» από τις ελληνικές κυβερνήσεις! Η εξήγηση είναι απλή. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις προτιμούσαν να δώσουν στους αγρότες κάποια ψίχουλα από τις αποζημιώσεις, από το να κάνουν έργα υποδομής, που δεν είναι ανταποδοτικά για τις κατασκευαστικές εταιρείες, όπως οι οδικοί άξονες, λιμάνια, αεροδρόμια, μεγάλες γέφυρες χωρικής σύζευξης κ.ά. και γι’ αυτό το λόγο δεν είναι επιλέξιμα. Η ίδια η Επίτροπος -από τα συμ­φραζόμενα- επικροτεί τα ψίχουλα των επιδοτήσεων παρά τα μεγάλα έργα, που δεν προτιμούν ιδιαίτερα τα μονοπώλια. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στον Έβρο, πριν ακόμη σβήσουν οι πυρκαγιές και καταλαγιάσουν οι πλημμύρες, ξεκίνησαν οι απευθείας αναθέσεις των μεγάλων έργων στις εταιρείες Mytilineos, ΓΕΚ Τέρνα και Ελλάκτωρ, «αναδόχους» για να αναλάβουν δράση για το νέο «πράσινο» πλιάτσικο πάνω στα αποκαΐδια του φυσικού πλούτου της χώρας. Το ίδιο γίνεται αυτή τη στιγμή στη Θεσσαλία, με τους μικροεργολάβους των παραπάνω εταιρειών να απαιτούν από την Περιφέρεια σωρεία αναθέσεων, είτε για τη μεταφορά κατοίκων, είτε για την ανύψωση των αναχωμάτων στις κοίτες του Πηνειού, είτε για διάνοιξη παραποτάμων και δρόμων, είτε για την απομάκρυνση της λάσπης, είτε για τη συλλογή των νεκρών ζώων!

Είναι πλέον γεγονός ότι το «επιτελικό» κράτος των αρίστων, αλλά και η κυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστεράς» βούλιαξαν μέσα στη λάσπη της Θεσσαλίας, έχοντας επιτελέσει μέσα σε μία δεκαπενταετία: α) τη συντριβή των εργασιακών κλπ δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, μαζί και τον έλεγχο των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, β) την κατάρρευση της παραγωγικής βάσης της χώρας, με την εγκατάλειψη του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα της οικονομίας γ) την αναδιανομή του πλούτου υπέρ της ολιγαρχίας, δ) την πλήρη αδυναμία -σαν πολιτική επιλογή- να αποτρέψουν την υγειονομική, οικονομική, πολιτική, κοινωνική, ενεργειακή, περιβαλλοντική κρίση.

Μέσα από τις λάσπες υψώνεται ένα ουρλιαχτό οργής, αγανάκτησης, απόγνωσης, κατάρας για τη γύμνια της κυβερνητικής πολιτικής, απέναντι στα προβλήματα του λαού, που προσπαθεί να γιατρέψει μόνος του τις πληγές του. Καμία υποδομή, καμία πρόνοια, καμία αρωγή. Ό,τι γίνεται, γίνεται με πρωτοφανή καθυστέρηση και με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Το κύριο βάρος έχει πέσει στις πλάτες των ίδιων των αγροτών που αλληλοϋποστηρίζονται, με τη γνήσια και άδολη αλληλεγγύη τους. Να σημειώσουμε ότι τα πρώτα 600 εκατ. των αποζημιώσεων δόθηκαν για διαχείριση στις παραπάνω μεγάλες εταιρείες και απομένει να δούμε πόσα θα δοθούν τελικά στους δικαιούχους!

Ο Μητσοτάκης αναμασά συνεχώς την κλιματική αλλαγή για τις φυσικές καταστροφές. Κανένας δεν απαλλάσσει τη κλιματική αλλαγή από το όλο κάδρο. Όμως πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα. Ο άνθρωπος έχει κατορθώσει με την τεχνική του να υψώνει τείχη απέναντι στις περιβαλλοντικές καταστροφές, όπως θα δούμε παρακάτω. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αγνόησαν κάθε σύστημα πρόληψης. Σήμερα, η κυβερνητική έγνοια συνοψίζεται στην εφαρμογή του προγράμματος «Ελλάδα 2.0», που περιλαμβάνει την ανάθεση των μεγάλων έργων της «πράσινης ανάπτυξης» μέσω του «Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας» (το Ταμείο δεν προβλέπει αντιπλημμυρικά, αποστραγγιστικά κ.ά. τέτοια έργα) σε ξένους κολοσσούς και στους ντόπιους εκπροσώπους τους. Περιλαμβάνει επίσης εξοπλιστικά προγράμματα (το κράτος ξοδεύει κάθε χρόνο πάνω από 4 δισ. για τις εξοπλιστικές δαπάνες των επιθετικών και όχι αμυντικών πολέμων που σχεδιάζει το ΝΑΤΟ με τις αγορές όπλων που εντάσσονται στους γεωπολιτικούς του σχεδιασμούς, όπως τα Rafale, οι φρεγάτες κ.ά.). Αυτό το κράτος πέρα από τη συνεχή αναφορά στην απρόβλεπτη κλιματική αλλαγή ενοχοποιεί για τις φυσικές καταστροφές και την Τοπική Αυτοδιοίκηση (Κικίλιας) για χάρη των κομματικών του συμφερόντων. Ξεχνά, προφανώς, τον «εκσυγχρονισμό» που θα έφερνε ο περιβόητος «Καλλικράτης» στους Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας, σύμφωνα με τις υποσχέσεις των υμνητών του από τα κόμματα εξουσίας, που ως επιβράβευση για τις τραγικές ευθύνες του εξακολουθεί να διεκδικεί την ψήφο των πολιτών στις εκλογές του Οκτώβρη!

Αυτό το κράτος που δεν έχει δώσει ούτε μία πεντάρα για την προμήθεια αναγκαίων εναέριων και αμφίβιων μέσων και κάθε άλλου μεταφορικού μέσου και μηχανημάτων που είναι απαραίτητα για την διάσωση των εκατοντάδων ανθρώπων, που αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι τις προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού, που έχει εγκαταλείψει στη φθορά του χρόνου κάθε είδους υποδομή, υποχρεώνει σήμερα κυβερνητικούς εκπροσώπους, υπουργούς, περιφερειάρχες, δημάρχους και κοινοτάρχες να κρύβονται προκειμένου να αποφύγουν τη δίκαιη οργή των πλημμυροπαθών, που εξακολουθούν να παραμένουν υπό άκρως επικίνδυνες συνθήκες για τρίτη εβδομάδα αποκλεισμένοι και εξουθενωμένοι απ’ όλη αυτή την κρατική ανικανότητα, που δήθεν αποτελεί το μηχανισμό της πολιτικής προστασίας!

Τι πραγματικά διαθέτει όμως αυτό το κράτος για τέτοιες περιπτώσεις;

Διαθέτει μία πομπώδη κυνική, φρασεολογία αντιμετώπισης των πληγέντων κατοίκων, μία λογοκοπία γεμάτη επιχειρηματικά «πράσινα» σχέδια για τις καμένες περιοχές, διαθέτει ένα αντιπλημμυρικό και ένα αντιπυρικό σχέδιο επί χάρτου, διαθέτει την ικανότητα να παραπέμπει στις καλένδες τα τρέχοντα καυτά προβλήματα του λαού και όλα αυτά εντάσσονται στο γενικό σχέδιο πολιτικής προστασίας με τη συνθηματική ονομασία «Ξενοκράτης»! Αυτός ο διαβόητος «Ξενοκράτης», που μπήκε σε ισχύ το 2003, δεν διαθέτει ούτε υποδομές, ούτε οργάνωση, ούτε προσωπικό, ούτε μηχανήματα και εργαλεία, ούτε οχήματα, ούτε διασωστικό μηχανισμό, παρά μόνον ένα κατεβατό από κυβερνητικές εντολές και οδηγίες. Ωστόσο, φέρει την ευθύνη για το κάψιμο 87 ανθρώπων στην Πελοπόννησο το 2007 και 103 στο ΜΑΤΙ το 2018, 24 πνιγμένων από τις πλημμύρες στην Μάνδρα το 2017 και ακόμα άγνωστο αριθμό πνιγμένων στη θεσσαλική λάσπη. Μία Θεσσαλία με κατεστραμμένες δημόσιες υποδομές και με εκατοντάδες περιουσίες, καλλιέργειες και επιχειρήσεις πνιγμένες μέσα στο νερό στις ίδιες ακριβώς περιοχές της Θεσσαλίας με τις πλημμύρες του 2020 με τον «Ιανό»!

Ωστόσο, παρά την πληθώρα νόμων, υπουργικών αποφάσεων κοινοτικών εγκυκλίων κλπ για την κατασκευή αντιπλημμυρικών και αποστραγγιστικών έργων, στις περισσότερες πόλεις δεν έχουν καθαριστεί ούτε τα φρεάτια, ούτε οι μικροχείμαρροι, ούτε οι παραπόταμοι. Τα πάντα είναι βουλωμένα ή χτισμένα!
Ας αναφέρουμε εδώ τα μεγάλα έργα που δεν αφήνουν ικανά κέρδη στα μονοπώλια, εξαιτίας της εξειδικευμένης γνώσης και της πολυπλοκότητας των μηχανημάτων. Σαν τέτοια είναι: α) ένας συγκροτημένος Εθνικός Μηχανισμός Έρευνας & Διάσωσης στα πλαίσια της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, β) ένας κρατικός φορέας εξειδικευμένος στην υδρολογία, «…αρμόδιος για την έκδοση επίσημης προειδοποίησης σχετικά με τον κίνδυνο πλημμύρας, σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, με την χρήση κατάλληλων μοντέλων προσομοίωσης υδρολογικού ισοζυγίου της λεκάνης απορροής, μετά τη λήψη της πρόγνωσης από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία για την ένταση, τη διάρκεια και τη χωρική κατανομή των βροχοπτώσεων…), γ) ειδικά μετεωρολογικά Radar, με κατάλληλο λογισμικό για την πρόβλεψη και την εξέλιξη των φαινομένων τις επόμενες ώρες, δ) επαρκή επίγεια και αμφίβια μέσα διάσωσης και μεταφοράς,

Σήμερα, οι «προβλέψεις» γίνονται είτε από τους γραφικούς «μετεωρολόγους» των καναλιών, είτε από τα «μερομήνια» των πάλαι ποτέ αλχημιστών, είτε από τους αστρολόγους!

Οι κάτοικοι της Αν. Μακεδονίας και Θράκης, της Ρόδου, της Αττικής, της Εύβοιας, της Βοιωτίας, της Φθιώτιδας, της Χαλκιδικής, της Πελοποννήσου κ.ά. έζησαν τον εφιάλτη των πυρκαγιών και ένιωσαν στο πετσί τους την κυβερνητική «προστασία». Μέσα στο δάσος της Δαδιάς, λίγο μακρύτερα από το Τείχος της ντροπής, 20 πρόσφυγες-μετανάστες, κυνηγημένοι από τους πολέμους των ιμπεριαλιστών και την καταστροφή, κάηκαν ζωντανοί, με την άθλια μομφή Μητσοτάκη πως αυτοί έβαλαν φωτιά στο δάσος!

πηγή: Λαϊκός Δρόμος