Η κυβέρνηση με Δούρειο ίππο τον Γεωργιάδη επιχειρεί νέα επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων.
Δεν πρόλαβε να εφαρμοστεί καλά- καλά ο εργασιοκτόνος Νόμος Χατζηδάκη που καταργούσε ουσιαστικά το οχτάωρο και κατοχύρωνε τις απλήρωτες υπερωρίες και ο νέος υπουργός εργασίας(!) Άδωνις Γεωργιάδης που χτύπησε πάλι τα εργασιακά δικαιώματα με τη δολοφονικά ρύθμιση με την οποία επιχειρεί να νομοθετήσει την εφαρμογή της 16ώρης εργασίας σε δύο διαφορετικούς εργοδότες.
Οι εργαζόμενοι είναι άνθρωποι με σεβαστά δικαιώματα», είχε δηλώσει ο Α. Γεωργιάδης λίγες μέρες έπειτα από την ανάληψη του υπουργείου Εργασίας στη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, με αφορμή τα περιστατικά τραυματισμού εργαζομένου στον τουριστικό τομέα. Το πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται αυτά τα «σεβαστά δικαιώματα», είχε γίνει εμφανές ήδη από τις επόμενες ημέρες, όταν έλεγε πως «η συζήτηση περί αξιοπρέπειας» στην εργασία «είναι μία περισσότερο φιλοσοφική συζήτηση» και πως αν «ο εργαζόμενος είναι χαρούμενος» τότε το κράτος δεν πρέπει να παρέμβει.
Σύμφωνα με τη ρύθμιση αυτή οι εργαζόμενοι «μπορούν» να εργάζονται δύο συνεχή 8ώρα την ίδια μέρα. Και επειδή η νομοθεσία υποχρεώνει προσωρινά την 11άωρη ανάπαυση μετέτρεψε την εξαγγελία αυτή σε 13 ώρες δουλειάς γιατί δεν χωράνε 16 ώρες δουλειάς και 11 ώρες συνεχούς ανάπαυσης, αφού το άθροισμα αυτό κάνει 27 ώρες!
«Θεσπίζουμε τη δυνατότητα ενός εργαζόμενου να δουλεύει σε πολλαπλούς εργοδότες, δηλαδή μπορεί κάποιος εργαζόμενος να δουλεύει δύο 8ωρα σε δυο διαφορετικούς εργοδότες και να είναι αυτό απολύτως νόμιμο», είπε ο Γεωργιάδης. Σε ερώτηση δημοσιογράφου αν πρόκειται για δυο 8ωρα την ίδια ημέρα, άρα 16 ώρες τη μέρα, ο υπουργός απάντησε χωρίς ντροπή: «Αν το επιθυμεί ναι, δική του είναι η απόφαση όχι δική μου, από δω και μπρος θα του το επιτρέπουμε, σήμερα δεν γίνεται».
Η δικαιολογίες που προβάλει ο υπουργός εργασίας, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σαν επιεικώς αστείες, έχουν να κάνουν με την επιθυμία κάποιων εργαζόμενων να αυξήσουν τις αποδοχές τους και να βελτιώσουν έτσι τη ζωή τους. Εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με μια δουλειά. Όμως προφανώς δεν περνάει απ’ το μυαλό των κυβερνώντων η σκέψη να αυξήσουν τους μισθούς έτσι ώστε να μην υποχρεώνονται να δουλεύουν σαν σκλάβοι για να τα βγάλουν πέρα. Έτσι λοιπόν προτείνει την δήθεν εθελοντική επιλογή των να δουλεύουν όλη την ημέρα, στο μοτίβο της γνωστής εικόνας του «εργαζόμενου κολυμβητή» στη Ρόδο, που όμως του άρεσε να το κάνει!
Η ουσία το νόμου Γεωργιάδη παρά τις όποιες δικαιολογίες και αν προβάλει, έχουν σαν μοναδικό στόχο την εξαθλίωση των εργαζομένων, που με την ατομική τους ευθύνη θα αντιμετωπίζουν τη καπιταλιστική βαρβαρότητα, που θέλει να φέρει τους εργαζόμενους στον εργασιακό μεσαίωνα, που θέλει να υποτάξει κάθε διεκδίκηση απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Μέχρι στιγμής οι αντιδράσεις των συνδικάτων κάθε άλλο παρά δείχνουν τη διάθεση να συγκρουστούν με την κυβερνητική πολιτική. Το ίδιο ισχύει και για τα πολιτικά κόμματα του κοινοβουλίου που ναι μεν έβγαλαν κάποιες βαρύγδουπες ανακοινώσεις όμως μοιάζουν μα κενά λόγια αφού δεν συνοδεύονται από κάποια πρακτικά μέτρα που θα μπορούσαν να αποκρούσουν τη νέα κυβερνητική επίθεση.
