«Σχέδιο διαχείρισης συναθροίσεων»… Ένα ακόμη βήμα στη πολιτική των απαγορεύσεων και της κατάργησης πολιτικών ελευθεριών
«Σχέδιο διαχείρισης συναθροίσεων»… Μια πολιτική σε τρεις λέξεις. Λέξεις επιλεγμένες προσεχτικά, με σαφέστατο περιεχόμενο και βαρύ ιστορικό φορτίο. Ούτε συγκεντρώσεις, ούτε διαδηλώσεις. Επιστρέψαμε στις συναθροίσεις.
Λέξεις παρμένες από το οπλοστάσιο του Μεταξά, του μοναρχοφασισμού του μετεμφυλιακού κράτους και της χούντας. Επανήλθαν με το άλλοθι της πανδημίας για να ξαναγίνουν βάθρα της κοινωνικής ζωής, όπως την ονειρεύεται η κυρίαρχη τάξη.
Ξένα αφεντικά και ντόπιοι λακέδες χρόνια τώρα απεργάζονται αντιδραστικά σχέδια για να επιβάλουν τη φίμωση και την απαγόρευση κάθε κοινωνικής αντίδρασης. Είναι άλλωστε μια προϋπόθεση για τη διαμόρφωση του ελκτικού επενδυτικού περιβάλλοντος, που οραματίζονται οι «δημοκράτες» τύπου Βορίδη και Γεωργιάδη.
Κορονοϊός: 9+1 συμπεράσματα για την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και την επέλαση της πανδημίας
Ηγέτης της νεόκοπης χουντικής νοσταλγίας ένας μετανοημένος πασόκος. Αγαπημένο παιδί των κυρίαρχων, με σταθερή σχεδόν παρουσία σε κάθε κυβερνητική εκδοχή των τελευταίων δεκαετιών. Αυτός που ψήφιζε μνημόνια χωρίς να τα έχει διαβάσει, ξεπλυμένος και αναβαθμισμένος στην τρομοϋστερική κολυμπήθρα της πανδημίας, λανσάρει το νέο πολιτικό στυλ των ανένδοτων, αυταρχικών ακροδεξιών της ΝΔ. Υπηρετώντας τα σχέδια των πλέον αντιδραστικών κυρίαρχων κύκλων, επιχειρεί να ξαναδώσει στην αστυνομία το κύρος και τον ρόλο που είχε στην επταετία. Και για αυτό εκδίδει χουντονόμους και εγκυκλίους, όπως η τελευταία που φέρει τον τίτλο «Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης των Δημοσίων Υπαίθριων Συναθροίσεων».
Κάθε λέξη και της νέας εγκυκλίου ένα ακόμη χτύπημα στα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Ο τοπικός διευθυντής «αξιολογεί το μέγεθος της συνάθροισης σε συνάρτηση με την περιοχή που θα πραγματοποιηθεί…», αλλά «και την τρωτότητά της, την πιθανότητα δηλαδή να παρεισφρήσουν στη συνάθροιση άτομα… και υφίστανται σοβαρές ενδείξεις ότι θα επιδιώξουν να προκαλέσουν βιαιοπραγίες, επεισόδια, καταστροφές…» Και κατόπιν, κουρελιάζοντας τα άρθρα του συντάγματος, όπως ήδη έγινε πολλές φορές το 2020, ο αστυνομικός διευθυντής «αξιολογεί» και αποφασίζει το αν θα πραγματοποιηθεί η συνάθροιση, την «επικινδυνότητά» της, καθώς και το «σχέδιο ασφάλειας»! Σχέδιο το οποίο θα ανακοινώνεται εξ αρχής στους εν δυνάμει διαδηλωτές!
Ταυτόχρονα περιγράφεται ο ασφυκτικός έλεγχος της ενημέρωσης. «Η αστυνομία θα οριοθετήσει έναν συγκεκριμένο χώρο για τους δημοσιογράφους και ένας ορισμένος εκ των προτέρων αξιωματικός θα λειτουργεί ως σύνδεσμος και δίαυλος επικοινωνίας μαζί τους καθ’ όλη την διάρκεια της συνάθροισης…» Και το κενό της ενημέρωσης σύμφωνα με τον Χρυσοχοϊδη θα υποκαταστήσουν οι κάμερες της αστυνομίας! Το υλικό των οποίων βέβαια θα ελέγχεται θα αξιολογείται και θα διαχέεται στα ΜΜΕ όταν και όπως κρίνει η αστυνομία. Προληπτικοί έλεγχοι, που σε όλες τις συγκεντρώσεις του Νοέμβρη και του Δεκέμβρη έγιναν προσαγωγές συμπληρώνουν τα νέα σώματα για πανεπιστήμια και ΜΜΕ και συνολικά το νέο «σχέδιο διαχείρισης συναθροίσεων» έρχεται να επισφραγίσει το καθολικά αστυνομοκρατούμενο και βαθιά αυταρχικό κράτος της ΝΔ. Το θεσμικό πλαίσιο είναι έτοιμο. Με βάση αυτό γίνεται σαφές, ότι τα δημοκρατικά δικαιώματα, όπως ακόμη και από το σύνταγμα περιγράφονται, γίνονται κουρέλι.
Ο τοπικός αστυνομικός διευθυντής αποφασίζει το αν, πότε και μέχρι ποιου σημείου θα επιτρέπεται η δημόσια έκφραση και διαμαρτυρία. Και ο νοών νοείτω!
Σε αυτόν τον αντιδημοκρατικό κατήφορο, η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκει μια σταθερή συμμαχία και στήριξη στη στάση της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης. Όλα τα κόμματα από το ΚΙΝΑΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι το ΜΕΡΑ25 και το ΚΚΕ προσφέρουν εδώ και δέκα μήνες την ανοχή, τη συμμόρφωση και τελικά τη στήριξη τους στην πολιτική των απαγορεύσεων και των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων. Η άρνηση όλων και ειδικά του ΚΚΕ, το προηγούμενο διάστημα να αμφισβητήσουν τις απαγορεύσεις που επιβάλλονται στο όνομα υποτίθεται της πανδημίας και να καλέσουν τον κόσμο σε διαδηλώσεις περιφρούρησης των βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων, αποτελεί συνενοχή.
Οι απαγορεύσεις, η αστυνομοκρατία και τα πρόστιμα, δηλαδή η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση δέκα μήνες τώρα, δεν αφορούν την πανδημία. Επιβάλλονται με πρόσχημα την πανδημία και έχουν στόχο την εδραίωση ενός βαθιά αντιδραστικού πλαισίου. Ενός πλαισίου που διαμορφώνει σε νέους πυλώνες της κοινωνικής ζωής, το αντιδραστικό ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης» και τον ασφυκτικό αστυνομικό έλεγχο. Η αναστολή των πολιτικών ελευθεριών είναι εδώ. Η κατάργηση στοιχειωδών δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών και δεν συγχωρεί κανενός είδους αδράνεια.
Η πανδημία και η τρομοϋστερία που έχουν εξαπολύσει στο όνομα της, έχει μετατραπεί σε ένα όχημα εξυπηρέτησης αδίστακτων συμφερόντων και επιβολής μιας μαύρης πολιτικής. Καθώς στη χώρα εκκρεμεί μόνο το άνοιγμα της εστίασης, κανένας λόγος δε γίνεται για την άρση της χουντικής έμπνευσης απαγόρευσης κυκλοφορίας. Ενός μέτρου που αν και επιβλήθηκε στο όνομα της πανδημίας ο καθένας καταλαβαίνει ότι δεν έχει κανένα απολύτως υγειονομικό περιεχόμενο. Εκτός και αν κάποιοι ξεχνούν τα εκατομμύρια που στοιβάζονται καθημερινά στα βαγόνια του μετρό και στα λεωφορεία.
Έχοντας ικανοποιήσει συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, η πολιτική επιλογή του λεγόμενου lock down (που αφορά πολύ συγκεκριμένους κλάδους και τομείς) φαίνεται να δίνει τη θέση της στο σταδιακό «άνοιγμα της κοινωνίας». Μέχρι τουλάχιστον… την εμφάνιση κάποιου νέου στελέχους του ιού, από αυτά που ήδη παρουσιάζονται. Πίσω από τα σύννεφα του τρόμου στα οποία μήνες τώρα πνίγουν το δημόσιο λόγο, το τοπίο αρχίζει να φαίνεται καθαρά. Η εκτεταμένη αστυνομοκρατία, ο έλεγχος και τα πρόστιμα, ο αυταρχισμός και η καταστολή, η απαγόρευση της κυκλοφορίας και των… συναθροίσεων, ήρθαν για να μείνουν. Θα υποχωρούν και θα εντείνονται, θα ανασύρονται με άλλοθι ή και χωρίς, κάθε φορά που οι κυρίαρχοι θα τα χρειάζονται. Επιχειρώντας να εδραιώσουν ένα βαθιά αντιδημοκρατικό καθεστώς, μια κοινωνία πνιγμένη στο φόβο και το ζόφο.
Δεν διαβάζουν καλά την ιστορία. Η δύναμη των λαϊκών αγώνων μπορεί να σαρώσει τους σχεδιασμούς τους. Όσο και αν τώρα φαίνεται δύσκολο ή και μακρινό, οι διεργασίες στην κοινωνία προχωρούν με γοργούς ρυθμούς. Η αγανάκτηση και η οργή για την ακραία δεξιά αντιλαϊκή πολιτική τους, απλώνεται ανεπίστρεπτα σε όλους τους κοινωνικούς χώρους. Τα δημοκρατικά δικαιώματα και ο αγώνας για την περιφρούρηση τους μπαίνουν στη πρώτη γραμμή. Χρέος της πραγματικής αριστεράς, να κάνει τα πάντα για να ξεσπάσουν και να μπολιαστούν αυτοί οι αναγκαίοι αγώνες. Τώρα! Όχι μετά.
*Ο Βασίλης Πετράκης είναι στέλεχος του Μ-Λ ΚΚΕ και του Εκπαιδευτικού Ομίλου – Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης
