Στρατηγικός εταίρος" ή υποτελής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού;
Με αφορμή την επίσκεψη του Καμμένου στις ΗΠΑ και τις γνωστές του δηλώσεις δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο που αποκαλύπτει την ουσιαστική σύμπλευση Τσίπρα -Καμμένου στη πολιτική της εξάρτησης και υποτέλειας
«Aν θέλουμε να προστατεύσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα, να
αναβαθμίσουμε το ρόλο της χώρας μας και να την κάνουμε μέρος της λύσης
και όχι του προβλήματος – όπως ήταν τρία χρόνια πριν – αυτό σημαίνει ότι
πρέπει να διαμορφώσουμε συμμαχίες. Και ο καλύτερος στρατηγικός σύμμαχος
στην περιοχή είναι οι ΗΠΑ».
Για να προσθέσει ο πρωθυπουργός Τσίπρας, σε άλλο σημείο της συνέντευξής του στη Γουόλ Στριτ Τζέρναλ πως “Η συνεργασία και η σχέση με τις ΗΠΑ είναι καλύτερες από ποτέ. Ίσως είναι περίεργο αλλά αυτό είναι αλήθεια».
Καθόλου περίεργο. Από πολύ νωρίς, αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ, βήμα-βήμα, η ξενοδουλεία και η υποτέλεια, η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και οι λέξεις δημαγωγία, μεθοδευμένη παραπλάνηση, όπως και πολιτικό θράσος δεν μπορούν να περιγράψουν με ακρίβεια την πολιτική του. Αυτό εξ άλλου επιβεβαιώνουν και τα ανώτερα πολιτικό-στρατιωτικά στελέχη των ΗΠΑ που δηλώνουν πως τέτοια καλή συνεργασία δεν είχαν ποτέ στο παρελθόν.
Με τις δηλώσεις αυτές του Τσίπρα στις ΗΠΑ αποστέλλεται στον ελληνικό λαό το μήνυμα πως η υποτελής, εξαρτημένη Ελλάδα και ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχουν να παίξουν κοινούς ρόλους σε κοινούς στόχους που τελικά θα είναι προς το συμφέρον της χώρας μας.
Φυσικά, συγκρίνοντας κανείς τις δηλώσεις αυτές με τις προγραμματικές και τις πολιτικές θέσεις του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ και τις διάφορες διακηρύξεις τους όσο βρίσκονταν στην αντιπολίτευση για την αναγκαιότητα της πάλης ενάντια στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, τους φονιάδες των λαών και την απαίτησή τους να φύγουν οι βάσεις θα βρει μια ανεξήγητη αντίφαση. Σ’ αυτό τα προπαγανδιστικά επιτελεία του και οι εξ απορρήτων σύμβουλοι έχουν τη «λύση».
Πρώτο επιχείρημα πως ήδη από την περίοδο της προεδρίας του Ομπάμα άλλαξε όχι μόνο το «πολιτικό κλίμα» στις σχέσεις της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, αλλά και ο ρόλος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη διεθνή σκηνή και διατηρείται και σήμερα έτσι ώστε μπορεί να οικοδομηθεί μια στρατηγική συμμαχία ανάμεσα στις δύο χώρες. Και δεύτερο, σύμφωνα με τις δηλώσεις Τσίπρα : «Παρά τις ιδεολογικές μας διαφορές για την εξωτερική πολιτική αυτό που προέχει είναι η υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων».
Πράγματι μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, με «αριστερή» ή όχι διακυβέρνηση, ακόμη και μια σοσιαλιστική χώρα μπορεί να έχει διάφορες, εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με μια ιμπεριαλιστική δύναμη. Σε καμία περίπτωση όμως μια τέτοια μικρή χώρα δεν μπορεί να γίνει στρατηγικός εταίρος με μια υπερδύναμη με κοινούς στόχους στη διεθνή σκηνή.
Όμως το μεγάλο προπαγανδιστικό «όπλο» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι με στρατηγικό εταίρο τις ΗΠΑ θα αλλάξει ριζικά το τοπίο, θα αναβαθμιστεί η χώρα σε πρωταγωνιστική δύναμη στα Βαλκάνια με στρατιωτική, οικονομική και πολιτική αδιαμφισβήτητη υπεροχή και ταυτόχρονα «ηγέτιδα δύναμη» των αμερικανό-νατοϊκών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή των Δ. Βαλκανίων και πολιτικό-διπλωματικός «μεντεσές» με τις χώρες της Α. Μεσογείου και τις αφρικανικές χώρες της Μεσογείου, τώρα μάλιστα που περνούν βαθιά κρίση οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Ακόμη θα βγάλει τη χώρα από τη δίνη της κρίσης και θα τη μετατρέψει σε μια ευημερούσα χώρα που θα επικρατεί σταθερότητα και ασφάλεια από τους επίδοξους εχθρούς της.
Όλα αυτά είναι προπαγανδιστικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ποια είναι η πραγματικότητα;
Οι Αμερικάνοι, πράγματι, σχεδιάζουν και μελετούν ένα μεγάλο πλάνο επενδύσεων στη μεταφορά ενέργειας, του ορυκτού πλούτου, τις οδικές μεταφορές, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ενέργεια, δηλαδή στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, φυσικού αερίου, αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και μεταφορά φυσικού αερίου από τη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Διαδικασίες για την εξαγορά υποδομών, όπως των Ναυπηγείων Ελευσίνας που προωθεί η αμερικανικών συμφερόντων ONEX Shipyard, έχουν πράγματι αρχίσει. Η πρόταση γίνεται από την πάρα πάνω εταιρεία η οποία σημειωτέον, ύστερα από δικαστικό αγώνα, απέκτησε τα ναυπηγεία Σύρου. Μάλιστα το ενδιαφέρον για τα ναυπηγεία αφορά τόσο το εμπορικό όσο και το στρατιωτικό τμήμα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Οι σχεδιασμοί γι’ αυτές τις επενδύσεις με την τεράστια οικονομική δύναμη έχουν γενικότερους στόχους και ταυτόχρονα τη στήριξη της αμερικάνικης κυβέρνησης, ακόμα και των αμερικανό-νατοϊκών στρατιωτικών δυνάμεων.
Πολύ χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Αλεξανδρούπολης. Πέρα από τα σχέδια για την κατασκευή μεγάλου εμπορικού κέντρου από αμερικανικές εταιρείες καθώς και την παραγωγή υγροποιημένου αερίου, μεθοδεύεται η στρατιωτική χρήση της πόλης και μάλιστα, χωρίς να το κρύβουν, τη θεωρούν πολύ κρίσιμη και «κλειδί» για γενικότερες εξελίξεις στον ανταγωνισμό με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό και την Κίνα. Ακριβώς σ’ αυτά τα πλαίσια αξιώνουν όλο και περισσότερη στρατιωτική παρουσία στην πόλη αυτή. Αρχικά ζήτησαν διευκολύνσεις στο λιμάνι και το αεροδρόμιο και στη συνέχεια ζήτησαν στρατιωτική βάση ελικοπτέρων για να καταλήξουν στην εγκατάσταση μιας μεγαλύτερης βάσης με πολύ ευρύτερες δυνατότητες.
Όλα αυτά δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους αλλά εντάσσονται σ’ ένα γενικότερο σχεδιασμό μεγάλης εμβέλειας. Έχουμε αρχικά τη σύνδεση του Αιγαίου με τη Βουλγαρία και τη Μαύρη Θάλασσα. Αυτή θα συνδεθεί με την κατασκευή της λεγόμενης «σιδηροδρομικής Εγνατίας» που αποσκοπεί να συνδέσει την Αδριατική με τη Μαύρη Θάλασσα και τον Δούναβη. Από την Αλεξανδρούπολη, με βάση τις ανάγκες των αμερικάνικων ενεργειακών κολοσσών, το αμερικανικό υγροποιημένο αέριο θα κατευθύνεται αρχικά στη Βουλγαρία και στη συνέχεια θα διανέμεται σε διάφορα σημεία στα Δ. Βαλκάνια.
Τα πάρα πάνω προωθούνται με βάση τους αμερικάνικους σχεδιασμούς και οι ελληνικές κυβερνήσεις θα παίξουν το ρόλο κομπάρσου, διεκδικώντας κάποιες υπεργολαβίες και ζητώντας την πρόσληψη ελληνικού εργατικού δυναμικού.
Όμως πέρα από τους οικονομικούς υπολογισμούς, το ενδιαφέρον των Αμερικάνων έχει στόχο το Βόσπορο με την κρίσιμη γεωστρατηγική αξία που έχει. Η Αλεξανδρούπολη διευκολύνει τον έλεγχο των στενών του Βοσπόρου και εγκλωβίζει τον ρωσικό στόλο στη Μαύρη Θάλασσα, δυσκολεύοντας στρατηγικά τις ναυτικές του δυνάμεις να δράσουν στη Συρία, την Α. Μεσόγειο και τα βόριο-ανατολικά μεσογειακά παράλια της Αφρικής.
Όσον αφορά τον τομέα της ενέργειας (κοιτάσματα υδρογονανθράκων, φυσικού αερίου, αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και μεταφορά φυσικού αερίου από τη Μέση Ανατολή και τη νοτιοανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη) ο έλεγχός τους θα πέσει στα χέρια των αμερικάνικων μονοπωλιακών κολοσσών και τα τεράστια ποσοστά των κερδών θα γεμίσουν τα ταμεία των αμερικάνικων εταιρειών και κάποια υπόλοιπα θα καταλήξουν σε ελληνικές εταιρείες που πάρα πολλές από αυτές βρίσκονται έμμεσα ή άμεσα, και είναι λίγο ως πολύ κάτω από τον έλεγχο ξένων κεφαλαίων. Έτσι κι αλλιώς η εξόρυξη και η παραγωγή των κοιτασμάτων στο Αιγαίο θα στηρίζεται από τις αμερικανό-νατοϊκές στρατιωτικές δυνάμεις.
★★★
Τώρα, αν δει κανείς τη σχέση των «στρατηγικών εταίρων» ΗΠΑ και Ελλάδας σε στρατιωτικό επίπεδο και την προπαγάνδα του Τσίπρα και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που μιλούν για τον αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας, που αγγίζει τάχα τα όρια της ισοτιμίας με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, θα ήταν για γέλια αν η χώρα και ο λαός μας δεν οδηγείται σε ιδιαίτερα επικίνδυνους δρόμους και εφιαλτικές καταστάσεις.
Πρώτα απ΄ όλα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μια-δύο στρατιωτικές αμερικανό-νατοϊκές βάσεις, αλλά όλη η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια αμερικανό-νατοϊκή στρατιωτική βάση επίθεσης.
- Η βάση της Σούδας είναι αμερικανική ναυτική και αεροπορική βάση, ένα από τα σοβαρότερα στηρίγματα του 6ου Στόλου και έχει αναπτυχθεί σε σημείο κορεσμού ώστε να εξετάζεται η δημιουργία και άλλης βάσης στο Τυμπάκι της Κρήτης, γιατί ακόμη και η αεροναυτική βάση στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων δεν επαρκεί.
- Στη Λάρισα πέρα από τη Βάση των drones λειτουργούν τα νατοϊκά Στρατηγεία για την επιτήρηση των βαλκανικών χωρών και στρατηγείο επιφορτισμένο με άλλες αρμοδιότητες.
- Σχετικά με την Αλεξανδρούπολη έχουμε αναφερθεί ενώ πρέπει να αναφέρουμε και τη δράση της 71ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας στη Νέα Σάντα στο Κιλκίς.
- Στον κατάλογο των βάσεων – αεροπορικού κυρίως προσανατολισμού – βρίσκονται οι βάσεις της Ανδραβίδας, του Άκτιου κ.α.
Πρέπει εδώ να υπογραμμιστεί η περίπτωση του Άραξου, όπου παρά τις καταγγελίες για εγκατάσταση «ειδικών» όπλων, μέχρι και πυρηνικών, δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία κυβερνητική διάψευση.
Ο κατάλογος των βάσεων και άλλων υπηρεσιών των αμερικανό-νατοϊκών σε μέρη «φιλόξενα» και των στρατιωτικών διευκολύνσεων είναι πολύ μακρύτερος και θα μεγαλώσει κι άλλο. Κατά την άφιξή του στην Αθήνα ο Αμερικανός γενικός επιτελάρχης, Τζόζεφ Ντάνφορτ, δήλωσε ότι: «Αν δει κανείς τη γεωγραφία και τις εν εξελίξει στρατιωτικές επιχειρήσεις μας στη Λιβύη και τη Συρία και αναλογιστεί πιθανές άλλες στην Α. Μεσόγειο τότε η θέση της Ελλάδας και οι δυνατότητες που προσφέρονται εδώ είναι σημαντικές».
Και τα μηνύματα που έρχονται από την Αμερική – κατά τη Σύνοδο του ΟΗΕ – από τις παράπλευρες συζητήσεις των κυβερνητικών επιτελείων του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι Αμερικανοί «αναβαθμίζουν τη στρατιωτική τους παρουσία και τις βάσεις στη χώρα μας» και αυτό προβάλλει με πηχυαίους τίτλους ο φιλικός προς τον ΣΥΡΙΖΑ τύπος. Σ’αυτά τα πλαίσια κινούμενα τα διάφορα αμερικανικά στρατιωτικά εξειδικευμένα επιτελεία αλωνίζουν όλη τη χώρα για να επιλέξουν συγκεκριμένες περιοχές για την εγκατάσταση καθορισμένων στρατιωτικών βάσεων και υπηρεσιών. Η ταχύτητα με την οποία ανακοινώνονται οι στρατιωτικές διευκολύνσεις είναι πρωτοφανέρωτη.
Όμως η «αμυντική συνεργασία» με τους στρατηγικούς εταίρους – όπως τους αποκαλούν τα κυβερνητικά στελέχη – δεν σταματούν εδώ. Πέρα από τις θέσεις για την εγκατάσταση των βάσεων καταφθάνουν ειδικά αμερικανικά στρατιωτικά επιτελεία για να εκπαιδεύσουν στελέχη και ειδικές μονάδες στην αεροπορία και το ναυτικό. Θα ελέγξουν τα όπλα του ελληνικού στρατού, θα υποδείξουν όπλα βαριάς και υψηλής τεχνολογίας και θα απαιτήσουν και θα απαιτούν σε κάθε περίπτωση την ανάλογη προσαρμογή τους. Οι στρατιωτικές υποχρεώσεις προς τους στρατηγικούς εταίρους δεν σταματούν εδώ. Οι εταίροι του Τσίπρα και της άρχουσας τάξης γενικότερα δεν αρκούνται πλέον στις παραχωρήσεις βάσεων και διευκολύνσεων, απαιτούν τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού, ναυτικού, αεροπορίας, πεζικού στις τυχοδιωκτικές τους επιχειρήσεις. Το «Έλλη» του ελληνικού ναυτικού παρακολουθεί τον ρωσικό στόλο καθώς και άλλα σκάφη, όπως το «Παπανικολής», αλλά η κυβέρνηση προσπαθεί όσο το δυνατόν να το αποκρύψει.
Τι θα συμβεί όμως αν υπάρξει μια σύγκρουση του ΝΑΤΟ με τον ρωσικό, για παράδειγμα, στόλο; Ήδη έξω από τα ανοικτά της θάλασσας της Συρίας συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός αντίπαλων στόλων. Η ένταση έχει ανέβει αρκετά και οι πιθανότητες μιας μικρής ή μεγάλης περιφερειακής ή γενικότερης σύρραξης δεν είναι καθόλου μικρή.
Αλήθεια, με ποια από τις χώρες αυτές, Συρία, Ιράν, Ρωσία, έχουμε ανοικτούς λογαριασμούς, είναι μήπως κηρυγμένοι εχθροί της Ελλάδας παρά τις διακηρύξεις του Τσίπρα πως η Ελλάδα ακολουθεί μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική; Η χώρα μας μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα βρίσκεται πιασμένη πιο σφικτά στα δίχτυα ενός καθεστώτος πολυ-εξάρτησης σε όλους τους τομείς. Τυπικά είναι μια αστική δημοκρατία, στην πράξη όμως όλο και περισσότερο μετατρέπεται σε ένα καθεστώς απροκάλυπτης ξενοκρατίας που οι αποφάσεις στρατιωτικές, οικονομικές, πολιτικές παίρνονται σε ξένα κέντρα. Στον στρατιωτικό τομέα η Ελλάδα θα έχει φιλικές ή εχθρικές σχέσεις με άλλες χώρες και λαούς σύμφωνα με τη θέληση και τα συμφέροντα των αμερικανό-νατοϊκών ιμπεριαλιστών. Οι εχθροί τους είναι εχθροί μας και οι φίλοι τους (σιωνιστικό Ισραήλ- στρατιωτικοφασιστικό καθεστώς Αιγύπτου) φίλοι μας.
Στην πράξη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την υποστήριξη μεγάλων και ισχυρών τμημάτων της μεγαλοαστικής τάξης, τυχοδιωκτικά αναζητεί μέσα από τις «στρατηγικές συμμαχίες» να αναβαθμίσει τη θέση της, να πάρει μερτικό από την εκμετάλλευση της γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας στις μεταφορές, την ενέργεια, τον ορυκτό πλούτο, τις μεγάλες κατασκευές, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα έχει αυτή η πολιτική για το λαό μας και τη χώρα μας.
★★★
Στον οικονομικό τομέα τώρα. Όλοι οι βασικοί τομείς της οικονομίας, ορυκτός πλούτος, υποδομές, ενέργεια, μεταφορές, εμπόριο, θα βρίσκονται στα χέρια των μεγάλων εταιρειών του ξένου κεφαλαίου. Αυτοί με τους ντόπιους πλασιέδες τους, τον ΣΕΒ και άλλους Έλληνες κεφαλαιούχους, θα επιβάλλουν στις ελληνικές κυβερνήσεις αποφάσεις που απαιτούν τα συμφέροντά τους. Τα μνημόνια είναι ένα ζωντανό παράδειγμα της οικονομικής επιβολής από τα ξένα κέντρα.
Ένας πολύ μικρός αριθμός πολύ μεγάλων ή και μικρότερης κλίμακας κεφαλαιούχων θα «τσιμπήσουν» κάποια ποσοστά από το κέρδος του ξεπουλήματος της χώρας μας που θα ξεζουμίζουν οι κολοσσιαίες αμερικανικές και ευρωπαϊκές πολυεθνικές επιχειρήσεις.
Όσον αφορά το λαό, θα ξεζουμίζεται συνεχώς κάτω από την πολλαπλή εξάρτηση, θα ζει σε συνθήκες εργασιακής ζούγκλας την ίδια στιγμή που θα προσφέρεται σαν πάμφθηνο εργατικό δυναμικό στους «επενδυτές». Οι συνθήκες διαβίωσης όχι μόνο δεν θα βελτιώνονται, αλλά καθημερινά θα παλεύουμε με την ανεργία, τους μισθούς πείνας, για κοινωνική πρόνοια.
Αυτό είναι το τοπίο και το όραμα που διακηρύσσει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, υποσχόμενοι πως με τις αμερικανικές επενδύσεις και τη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό στρατιωτικό συνασπισμό του ΝΑΤΟ η χώρα θα αναβαθμιστεί, η Ελλάδα θα γίνει πρωταγωνιστής των Βαλκανικών χωρών και θα αποκτήσει παγκόσμιο κύρος.
Στην απέναντι όχθη είναι η πραγματικότητα όπου το όραμα αυτό θα γίνει εφιάλτης για το λαό. Ο λαός πρέπει να δει καθαρά τι σημαίνει το όραμα και οι δημαγωγίες του Τσίπρα και των άλλων αστικών πολιτικών κομμάτων και να χαράξει σταθερά τον αγώνα του για να φύγουν οι βάσεις από την Ελλάδα, να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για καλύτερες μέρες, για δουλειά, μόρφωση και προκοπή.
Για να προσθέσει ο πρωθυπουργός Τσίπρας, σε άλλο σημείο της συνέντευξής του στη Γουόλ Στριτ Τζέρναλ πως “Η συνεργασία και η σχέση με τις ΗΠΑ είναι καλύτερες από ποτέ. Ίσως είναι περίεργο αλλά αυτό είναι αλήθεια».
Καθόλου περίεργο. Από πολύ νωρίς, αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ, βήμα-βήμα, η ξενοδουλεία και η υποτέλεια, η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και οι λέξεις δημαγωγία, μεθοδευμένη παραπλάνηση, όπως και πολιτικό θράσος δεν μπορούν να περιγράψουν με ακρίβεια την πολιτική του. Αυτό εξ άλλου επιβεβαιώνουν και τα ανώτερα πολιτικό-στρατιωτικά στελέχη των ΗΠΑ που δηλώνουν πως τέτοια καλή συνεργασία δεν είχαν ποτέ στο παρελθόν.
Με τις δηλώσεις αυτές του Τσίπρα στις ΗΠΑ αποστέλλεται στον ελληνικό λαό το μήνυμα πως η υποτελής, εξαρτημένη Ελλάδα και ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχουν να παίξουν κοινούς ρόλους σε κοινούς στόχους που τελικά θα είναι προς το συμφέρον της χώρας μας.
Φυσικά, συγκρίνοντας κανείς τις δηλώσεις αυτές με τις προγραμματικές και τις πολιτικές θέσεις του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ και τις διάφορες διακηρύξεις τους όσο βρίσκονταν στην αντιπολίτευση για την αναγκαιότητα της πάλης ενάντια στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, τους φονιάδες των λαών και την απαίτησή τους να φύγουν οι βάσεις θα βρει μια ανεξήγητη αντίφαση. Σ’ αυτό τα προπαγανδιστικά επιτελεία του και οι εξ απορρήτων σύμβουλοι έχουν τη «λύση».
Πρώτο επιχείρημα πως ήδη από την περίοδο της προεδρίας του Ομπάμα άλλαξε όχι μόνο το «πολιτικό κλίμα» στις σχέσεις της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, αλλά και ο ρόλος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη διεθνή σκηνή και διατηρείται και σήμερα έτσι ώστε μπορεί να οικοδομηθεί μια στρατηγική συμμαχία ανάμεσα στις δύο χώρες. Και δεύτερο, σύμφωνα με τις δηλώσεις Τσίπρα : «Παρά τις ιδεολογικές μας διαφορές για την εξωτερική πολιτική αυτό που προέχει είναι η υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων».
Πράγματι μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, με «αριστερή» ή όχι διακυβέρνηση, ακόμη και μια σοσιαλιστική χώρα μπορεί να έχει διάφορες, εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με μια ιμπεριαλιστική δύναμη. Σε καμία περίπτωση όμως μια τέτοια μικρή χώρα δεν μπορεί να γίνει στρατηγικός εταίρος με μια υπερδύναμη με κοινούς στόχους στη διεθνή σκηνή.
Όμως το μεγάλο προπαγανδιστικό «όπλο» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι με στρατηγικό εταίρο τις ΗΠΑ θα αλλάξει ριζικά το τοπίο, θα αναβαθμιστεί η χώρα σε πρωταγωνιστική δύναμη στα Βαλκάνια με στρατιωτική, οικονομική και πολιτική αδιαμφισβήτητη υπεροχή και ταυτόχρονα «ηγέτιδα δύναμη» των αμερικανό-νατοϊκών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή των Δ. Βαλκανίων και πολιτικό-διπλωματικός «μεντεσές» με τις χώρες της Α. Μεσογείου και τις αφρικανικές χώρες της Μεσογείου, τώρα μάλιστα που περνούν βαθιά κρίση οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Ακόμη θα βγάλει τη χώρα από τη δίνη της κρίσης και θα τη μετατρέψει σε μια ευημερούσα χώρα που θα επικρατεί σταθερότητα και ασφάλεια από τους επίδοξους εχθρούς της.
Όλα αυτά είναι προπαγανδιστικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ποια είναι η πραγματικότητα;
Οι Αμερικάνοι, πράγματι, σχεδιάζουν και μελετούν ένα μεγάλο πλάνο επενδύσεων στη μεταφορά ενέργειας, του ορυκτού πλούτου, τις οδικές μεταφορές, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ενέργεια, δηλαδή στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, φυσικού αερίου, αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και μεταφορά φυσικού αερίου από τη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Διαδικασίες για την εξαγορά υποδομών, όπως των Ναυπηγείων Ελευσίνας που προωθεί η αμερικανικών συμφερόντων ONEX Shipyard, έχουν πράγματι αρχίσει. Η πρόταση γίνεται από την πάρα πάνω εταιρεία η οποία σημειωτέον, ύστερα από δικαστικό αγώνα, απέκτησε τα ναυπηγεία Σύρου. Μάλιστα το ενδιαφέρον για τα ναυπηγεία αφορά τόσο το εμπορικό όσο και το στρατιωτικό τμήμα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Οι σχεδιασμοί γι’ αυτές τις επενδύσεις με την τεράστια οικονομική δύναμη έχουν γενικότερους στόχους και ταυτόχρονα τη στήριξη της αμερικάνικης κυβέρνησης, ακόμα και των αμερικανό-νατοϊκών στρατιωτικών δυνάμεων.
Πολύ χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Αλεξανδρούπολης. Πέρα από τα σχέδια για την κατασκευή μεγάλου εμπορικού κέντρου από αμερικανικές εταιρείες καθώς και την παραγωγή υγροποιημένου αερίου, μεθοδεύεται η στρατιωτική χρήση της πόλης και μάλιστα, χωρίς να το κρύβουν, τη θεωρούν πολύ κρίσιμη και «κλειδί» για γενικότερες εξελίξεις στον ανταγωνισμό με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό και την Κίνα. Ακριβώς σ’ αυτά τα πλαίσια αξιώνουν όλο και περισσότερη στρατιωτική παρουσία στην πόλη αυτή. Αρχικά ζήτησαν διευκολύνσεις στο λιμάνι και το αεροδρόμιο και στη συνέχεια ζήτησαν στρατιωτική βάση ελικοπτέρων για να καταλήξουν στην εγκατάσταση μιας μεγαλύτερης βάσης με πολύ ευρύτερες δυνατότητες.
Όλα αυτά δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους αλλά εντάσσονται σ’ ένα γενικότερο σχεδιασμό μεγάλης εμβέλειας. Έχουμε αρχικά τη σύνδεση του Αιγαίου με τη Βουλγαρία και τη Μαύρη Θάλασσα. Αυτή θα συνδεθεί με την κατασκευή της λεγόμενης «σιδηροδρομικής Εγνατίας» που αποσκοπεί να συνδέσει την Αδριατική με τη Μαύρη Θάλασσα και τον Δούναβη. Από την Αλεξανδρούπολη, με βάση τις ανάγκες των αμερικάνικων ενεργειακών κολοσσών, το αμερικανικό υγροποιημένο αέριο θα κατευθύνεται αρχικά στη Βουλγαρία και στη συνέχεια θα διανέμεται σε διάφορα σημεία στα Δ. Βαλκάνια.
Τα πάρα πάνω προωθούνται με βάση τους αμερικάνικους σχεδιασμούς και οι ελληνικές κυβερνήσεις θα παίξουν το ρόλο κομπάρσου, διεκδικώντας κάποιες υπεργολαβίες και ζητώντας την πρόσληψη ελληνικού εργατικού δυναμικού.
Όμως πέρα από τους οικονομικούς υπολογισμούς, το ενδιαφέρον των Αμερικάνων έχει στόχο το Βόσπορο με την κρίσιμη γεωστρατηγική αξία που έχει. Η Αλεξανδρούπολη διευκολύνει τον έλεγχο των στενών του Βοσπόρου και εγκλωβίζει τον ρωσικό στόλο στη Μαύρη Θάλασσα, δυσκολεύοντας στρατηγικά τις ναυτικές του δυνάμεις να δράσουν στη Συρία, την Α. Μεσόγειο και τα βόριο-ανατολικά μεσογειακά παράλια της Αφρικής.
Όσον αφορά τον τομέα της ενέργειας (κοιτάσματα υδρογονανθράκων, φυσικού αερίου, αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και μεταφορά φυσικού αερίου από τη Μέση Ανατολή και τη νοτιοανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη) ο έλεγχός τους θα πέσει στα χέρια των αμερικάνικων μονοπωλιακών κολοσσών και τα τεράστια ποσοστά των κερδών θα γεμίσουν τα ταμεία των αμερικάνικων εταιρειών και κάποια υπόλοιπα θα καταλήξουν σε ελληνικές εταιρείες που πάρα πολλές από αυτές βρίσκονται έμμεσα ή άμεσα, και είναι λίγο ως πολύ κάτω από τον έλεγχο ξένων κεφαλαίων. Έτσι κι αλλιώς η εξόρυξη και η παραγωγή των κοιτασμάτων στο Αιγαίο θα στηρίζεται από τις αμερικανό-νατοϊκές στρατιωτικές δυνάμεις.
★★★
Τώρα, αν δει κανείς τη σχέση των «στρατηγικών εταίρων» ΗΠΑ και Ελλάδας σε στρατιωτικό επίπεδο και την προπαγάνδα του Τσίπρα και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που μιλούν για τον αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας, που αγγίζει τάχα τα όρια της ισοτιμίας με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, θα ήταν για γέλια αν η χώρα και ο λαός μας δεν οδηγείται σε ιδιαίτερα επικίνδυνους δρόμους και εφιαλτικές καταστάσεις.
Πρώτα απ΄ όλα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μια-δύο στρατιωτικές αμερικανό-νατοϊκές βάσεις, αλλά όλη η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια αμερικανό-νατοϊκή στρατιωτική βάση επίθεσης.
- Η βάση της Σούδας είναι αμερικανική ναυτική και αεροπορική βάση, ένα από τα σοβαρότερα στηρίγματα του 6ου Στόλου και έχει αναπτυχθεί σε σημείο κορεσμού ώστε να εξετάζεται η δημιουργία και άλλης βάσης στο Τυμπάκι της Κρήτης, γιατί ακόμη και η αεροναυτική βάση στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων δεν επαρκεί.
- Στη Λάρισα πέρα από τη Βάση των drones λειτουργούν τα νατοϊκά Στρατηγεία για την επιτήρηση των βαλκανικών χωρών και στρατηγείο επιφορτισμένο με άλλες αρμοδιότητες.
- Σχετικά με την Αλεξανδρούπολη έχουμε αναφερθεί ενώ πρέπει να αναφέρουμε και τη δράση της 71ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας στη Νέα Σάντα στο Κιλκίς.
- Στον κατάλογο των βάσεων – αεροπορικού κυρίως προσανατολισμού – βρίσκονται οι βάσεις της Ανδραβίδας, του Άκτιου κ.α.
Πρέπει εδώ να υπογραμμιστεί η περίπτωση του Άραξου, όπου παρά τις καταγγελίες για εγκατάσταση «ειδικών» όπλων, μέχρι και πυρηνικών, δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία κυβερνητική διάψευση.
Ο κατάλογος των βάσεων και άλλων υπηρεσιών των αμερικανό-νατοϊκών σε μέρη «φιλόξενα» και των στρατιωτικών διευκολύνσεων είναι πολύ μακρύτερος και θα μεγαλώσει κι άλλο. Κατά την άφιξή του στην Αθήνα ο Αμερικανός γενικός επιτελάρχης, Τζόζεφ Ντάνφορτ, δήλωσε ότι: «Αν δει κανείς τη γεωγραφία και τις εν εξελίξει στρατιωτικές επιχειρήσεις μας στη Λιβύη και τη Συρία και αναλογιστεί πιθανές άλλες στην Α. Μεσόγειο τότε η θέση της Ελλάδας και οι δυνατότητες που προσφέρονται εδώ είναι σημαντικές».
Και τα μηνύματα που έρχονται από την Αμερική – κατά τη Σύνοδο του ΟΗΕ – από τις παράπλευρες συζητήσεις των κυβερνητικών επιτελείων του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι Αμερικανοί «αναβαθμίζουν τη στρατιωτική τους παρουσία και τις βάσεις στη χώρα μας» και αυτό προβάλλει με πηχυαίους τίτλους ο φιλικός προς τον ΣΥΡΙΖΑ τύπος. Σ’αυτά τα πλαίσια κινούμενα τα διάφορα αμερικανικά στρατιωτικά εξειδικευμένα επιτελεία αλωνίζουν όλη τη χώρα για να επιλέξουν συγκεκριμένες περιοχές για την εγκατάσταση καθορισμένων στρατιωτικών βάσεων και υπηρεσιών. Η ταχύτητα με την οποία ανακοινώνονται οι στρατιωτικές διευκολύνσεις είναι πρωτοφανέρωτη.
Όμως η «αμυντική συνεργασία» με τους στρατηγικούς εταίρους – όπως τους αποκαλούν τα κυβερνητικά στελέχη – δεν σταματούν εδώ. Πέρα από τις θέσεις για την εγκατάσταση των βάσεων καταφθάνουν ειδικά αμερικανικά στρατιωτικά επιτελεία για να εκπαιδεύσουν στελέχη και ειδικές μονάδες στην αεροπορία και το ναυτικό. Θα ελέγξουν τα όπλα του ελληνικού στρατού, θα υποδείξουν όπλα βαριάς και υψηλής τεχνολογίας και θα απαιτήσουν και θα απαιτούν σε κάθε περίπτωση την ανάλογη προσαρμογή τους. Οι στρατιωτικές υποχρεώσεις προς τους στρατηγικούς εταίρους δεν σταματούν εδώ. Οι εταίροι του Τσίπρα και της άρχουσας τάξης γενικότερα δεν αρκούνται πλέον στις παραχωρήσεις βάσεων και διευκολύνσεων, απαιτούν τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού, ναυτικού, αεροπορίας, πεζικού στις τυχοδιωκτικές τους επιχειρήσεις. Το «Έλλη» του ελληνικού ναυτικού παρακολουθεί τον ρωσικό στόλο καθώς και άλλα σκάφη, όπως το «Παπανικολής», αλλά η κυβέρνηση προσπαθεί όσο το δυνατόν να το αποκρύψει.
Τι θα συμβεί όμως αν υπάρξει μια σύγκρουση του ΝΑΤΟ με τον ρωσικό, για παράδειγμα, στόλο; Ήδη έξω από τα ανοικτά της θάλασσας της Συρίας συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός αντίπαλων στόλων. Η ένταση έχει ανέβει αρκετά και οι πιθανότητες μιας μικρής ή μεγάλης περιφερειακής ή γενικότερης σύρραξης δεν είναι καθόλου μικρή.
Αλήθεια, με ποια από τις χώρες αυτές, Συρία, Ιράν, Ρωσία, έχουμε ανοικτούς λογαριασμούς, είναι μήπως κηρυγμένοι εχθροί της Ελλάδας παρά τις διακηρύξεις του Τσίπρα πως η Ελλάδα ακολουθεί μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική; Η χώρα μας μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα βρίσκεται πιασμένη πιο σφικτά στα δίχτυα ενός καθεστώτος πολυ-εξάρτησης σε όλους τους τομείς. Τυπικά είναι μια αστική δημοκρατία, στην πράξη όμως όλο και περισσότερο μετατρέπεται σε ένα καθεστώς απροκάλυπτης ξενοκρατίας που οι αποφάσεις στρατιωτικές, οικονομικές, πολιτικές παίρνονται σε ξένα κέντρα. Στον στρατιωτικό τομέα η Ελλάδα θα έχει φιλικές ή εχθρικές σχέσεις με άλλες χώρες και λαούς σύμφωνα με τη θέληση και τα συμφέροντα των αμερικανό-νατοϊκών ιμπεριαλιστών. Οι εχθροί τους είναι εχθροί μας και οι φίλοι τους (σιωνιστικό Ισραήλ- στρατιωτικοφασιστικό καθεστώς Αιγύπτου) φίλοι μας.
Στην πράξη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την υποστήριξη μεγάλων και ισχυρών τμημάτων της μεγαλοαστικής τάξης, τυχοδιωκτικά αναζητεί μέσα από τις «στρατηγικές συμμαχίες» να αναβαθμίσει τη θέση της, να πάρει μερτικό από την εκμετάλλευση της γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας στις μεταφορές, την ενέργεια, τον ορυκτό πλούτο, τις μεγάλες κατασκευές, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα έχει αυτή η πολιτική για το λαό μας και τη χώρα μας.
★★★
Στον οικονομικό τομέα τώρα. Όλοι οι βασικοί τομείς της οικονομίας, ορυκτός πλούτος, υποδομές, ενέργεια, μεταφορές, εμπόριο, θα βρίσκονται στα χέρια των μεγάλων εταιρειών του ξένου κεφαλαίου. Αυτοί με τους ντόπιους πλασιέδες τους, τον ΣΕΒ και άλλους Έλληνες κεφαλαιούχους, θα επιβάλλουν στις ελληνικές κυβερνήσεις αποφάσεις που απαιτούν τα συμφέροντά τους. Τα μνημόνια είναι ένα ζωντανό παράδειγμα της οικονομικής επιβολής από τα ξένα κέντρα.
Ένας πολύ μικρός αριθμός πολύ μεγάλων ή και μικρότερης κλίμακας κεφαλαιούχων θα «τσιμπήσουν» κάποια ποσοστά από το κέρδος του ξεπουλήματος της χώρας μας που θα ξεζουμίζουν οι κολοσσιαίες αμερικανικές και ευρωπαϊκές πολυεθνικές επιχειρήσεις.
Όσον αφορά το λαό, θα ξεζουμίζεται συνεχώς κάτω από την πολλαπλή εξάρτηση, θα ζει σε συνθήκες εργασιακής ζούγκλας την ίδια στιγμή που θα προσφέρεται σαν πάμφθηνο εργατικό δυναμικό στους «επενδυτές». Οι συνθήκες διαβίωσης όχι μόνο δεν θα βελτιώνονται, αλλά καθημερινά θα παλεύουμε με την ανεργία, τους μισθούς πείνας, για κοινωνική πρόνοια.
Αυτό είναι το τοπίο και το όραμα που διακηρύσσει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, υποσχόμενοι πως με τις αμερικανικές επενδύσεις και τη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό στρατιωτικό συνασπισμό του ΝΑΤΟ η χώρα θα αναβαθμιστεί, η Ελλάδα θα γίνει πρωταγωνιστής των Βαλκανικών χωρών και θα αποκτήσει παγκόσμιο κύρος.
Στην απέναντι όχθη είναι η πραγματικότητα όπου το όραμα αυτό θα γίνει εφιάλτης για το λαό. Ο λαός πρέπει να δει καθαρά τι σημαίνει το όραμα και οι δημαγωγίες του Τσίπρα και των άλλων αστικών πολιτικών κομμάτων και να χαράξει σταθερά τον αγώνα του για να φύγουν οι βάσεις από την Ελλάδα, να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για καλύτερες μέρες, για δουλειά, μόρφωση και προκοπή.
