ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Επιχείρηση συγκάλυψης της αντιλαϊκής πολιτικής      

    Συνεχίζοντας την αντιπαράθεση με τη ΝΔ για την ονομασία της πΓΔΜ και για το μέγεθος του συλλαλητηρίου της περασμένης Κυριακής, διατυμπανίζοντας την έκδοση 7ετούς κρατικού ομολόγου για τη δημιουργία του «αποθεματικού ασφαλείας» εν μέσω κραχ της Wall street  και φέρνοντας τώρα στην επικαιρότητα τις αυταπάτες της κάθαρσης για το σκάνδαλο της Novartis, η κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρεί για άλλη μία φορά να αποπροσανατολίσει το λαό από το ζήτημα της εφαρμογής και της συνέχισης της μνημονιακής πολιτική

     Πράγματι, το σύνολο του λαού μας οδηγείται, μέσα από τη  φαινομενική αντίφαση των εθνικιστικών παραληρημάτων και της ξένης εξάρτησης, μέσα από τη δυσοσμία των σκανδάλων και της συνεχιζόμενης διαπλοκής, μέσα από το καμίνι των λεηλατημένων εισοδημάτων, των πλειστηριασμών, των κατασχέσεων, της φοροληστείας, της ισοπέδωσης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων στην πλήρη εξαθλίωση.

      Η επικείμενη τέταρτη «αξιολόγηση» με τα 88 «προαπαιτούμενα» (Μεσοπρόθεσμο Πρό­γραμμα, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, αφορολόγητο, ανεξάρτητες Αρχές, ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ στα νησιά, είσπραξη ληξιπροθέσμων, ναυτιλία, παλιές και νέες συντάξεις, ΕΚΑΣ, ιδιωτικοποιήσεις, φάρμακα, αδήλωτη εργασία, ΔΕΗ, αγορά εργασίας, κλπ. κλπ.), ο σχεδιασμός της περιλάλητης «εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής» (Κυβέρνηση-Ε.Ε.-ΔΝΤ), με τις περιφερόμενες παραστάσεις των «περιφερειακών Συνεδρίων» ανά την Ελλάδα, όχι μόνο δεν πρόκειται να φέρει πίσω τις κατακτήσεις του εργατολαϊκού κινήματος, αλλά αντίθετα πάνω ακριβώς στη συντριβή τους και με αντιλαϊκούς όρους που θα επιβάλλει συνεχώς το ξένο και ντόπιο μονοπωλιακό κεφάλαιο, θα χτιστεί η λεγόμενη «ανάπτυξη». Τυχόν «χαλάρωση» των μέτρων δεν θα αφορά την ουσία, αλλά κάποια συγκυριακή μικροπολιτική (επιστροφή μικροποσών, «κοινωνικά μερίσματα», λοταρίες, αύξηση αριθμού δόσεων για ληξιπρόθεσμες οφειλές, κ.α.) που θα διατυμπανίζεται αναλόγως. Η ουσία θα είναι και θα παραμείνει για αρκετές δεκαετίες ακόμα, η συνέχιση και η ένταση της αυστηρής τήρησης των εργατοκτόνων «μεταρρυθμίσεων», κάτω από την εποπτεία του ιμπεριαλιστικού παράγοντα, ώστε να μην υπάρξουν υποχωρήσεις. Και σ’ αυτό το σημείο ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε καθοριστικό ρόλο ξεπερνώντας και τις πιο σκληρές παρακαταθήκες των Νεοδημοκρατικών και ΠΑΣΟΚικών κυβερνήσεων. Μάλιστα, ο απερχόμενος πρό­εδρος του Euroworking group, Τ. Βίζερ, δίνοντας εύσημα στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τη σφοδρή αντιλαϊκή πολιτική της που στραγγάλισε βασικές λαϊκές κατακτήσεις και δημοκρατικά δικαιώματα, δήλωσε ότι:  «…η εφαρμογή του προγράμματος δεν συνέβη στην Ελλάδα, με καμιά κυβέρνηση. Τα πράγματα βελτιώθηκαν ανέλπιστα μόνο τον τελευταίο χρόνο…».

★★★

       Αφού ισοπεδώθηκε το συνδικαλιστικό και αποψιλώθηκαν τα εργασιακά (μισθοί, μεροκάματα συντάξεις, ωράρια, κλπ.), δημιουργώντας έναν «κρανίου τόπο» για την επέλαση του κεφαλαίου, οι «επενδυτές» ανακαλύπτουν και νέα «αγκάθια», απαιτώντας άμεσες λύσεις. Σαν τέτοια αναφέρουν το προβληματικό ασφαλιστικό σύστημα, το αναποτελεσματικό φορολογικό σύστημα και το υπέρογκο χρέος του. Κατά συνέπεια ζητούν να επιβληθεί άμεση μείωση των συντάξεων (ισχυριζόμενοι ότι το ελληνικό κράτος χρη­ματο­δοτεί το ασφαλιστικό με το 10% του ΑΕΠ, την ώρα που στην ΕΕ ο μέσος όρος είναι στο 2,5% του ΑΕΠ), μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων (ο ΣΕΒ προτείνει ενιαίο συντελεστή 20% επί των καθαρών κερδών για όλες τις επιχειρήσεις, συντελεστή από 20% μέχρι 30% για τα φυσικά πρόσωπα, ενιαίο συντελεστή 20% για όλα τα εισοδήματα από τόκους, μερίσματα, ενοίκια κ.λπ., και ενιαίο υψηλό ΦΠΑ 20% και χαμηλό 10%)  και ρύθμιση του χρέους δημοσίου (με βάση τη γαλλική πρόταση, δηλ. μείωση ανάλογα με την ανάπτυξη).
      Πάνω σε αυτά τα ζητήματα, τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα «ανάθεσαν» στην κυβέρνηση Τσίπρα να εκπονήσει ένα «δικό της» μεταμνημονιακό πλαίσιο δεσμεύσεων, που θα περιλαμβάνει επίσης τη διατήρηση της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και παράλληλα τη συνέχιση του «μεταρρυθμιστικού έργου», με έμφαση στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που δήθεν θα α­ποκαταστήσουν τη χαμένη ανταγω­νιστι­κότητα της οικονομίας μας. Κι όλ’ αυτά  μέσα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό και επικίνδυνο διεθνές περιβάλλον!
     Το σχέδιο, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, θα περιλαμβάνει και «κοινωνικές» (sic) και αναπτυξιακές πολιτικές, στη βάση της συνδιαμόρφωσης της «εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής» με Ε.Ε και ΔΝΤ.
     Όλοι αυτοί οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί αναμένεται να τεθούν και στο πλαίσιο της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ (20-22 Απρίλη), προκειμένου να στηθεί το «νέο» εποπτικό πλαίσιο, το «προληπτικό πρόγραμμα» χρηματοπιστωτικής στήριξης και βέβαια η πολυπόθητη «διαχείριση» του χρέους.
Και για να πείσει «εαυτόν και αλλήλους», ο Τσακαλώτος δηλώνει: «…πρέπει να δείξουμε τόσο στους θεσμούς, όσο και στις αγορές, ότι αυτό είναι το δικό μας πρόγραμμα, ότι έχουμε την ιδιοκτησία του. Πρόκειται για αυτά που θέλουμε να κάνουμε..».
Σημειώνουμε πως αυτά τα «δικά μας», θα γίνουν κάτω από σκληρό καθεστώς εξάρτησης και αυστηρής εποπτείας!

★★★

      Αυτού του είδους η «ανάπτυξη», με όρους βίαιης υποτίμησης των όρων διαβίωσης των λαϊκών νοικοκυριών, ασύδοτης ποδοπάτησης εργασιακών κατακτήσεων και σύνθλιψης του μισθού (και των συντάξεων) της εργατικής δύναμης, έρχεται να κυριαρχήσει διαχρονικά στην πολιτική ζωή του τόπου με τις ευλογίες Ευρωπαίων και Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, αλλά και του ντό­πιου κεφαλαίου. Ήδη, την περασμένη Πέμπτη στη διήμερη επίσκεψή του ο επίτροπος Οικονομικών της Ε.Ε., Π. Μοσκοβισί (ομιλητής τόσο στο συνέδριο του Economist, όσο και στο ελληνογαλλικό φόρουμ), εκτός από τις συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς και τα οικονομικά επιτελεία, είχε και συνάντηση με το προεδρείο του ΣΕΒ. Η συζήτηση άπτονταν της τέταρτης «αξιολόγησης» και των «μεταρρυθμίσεων», αλλά κυρίως του τρόπου διαμόρφωσης σταθερού «επενδυτικού περιβάλλοντος» και οικονομικών παροχών και διευκολύνσεων προς το ξένο και ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο. Μεγάλο μέρος της συζήτησης αναλώθηκε στο προβαλλόμενο θέμα του χτισίματος ενός «αποθεματικού ασφαλείας» για τις ανάγκες της «μεταμνημονιακής» εποχής. Προφανώς αυτό το «αποθεματικό» έχει σαν αποδέκτες πρώτα τις τράπεζες (ενόψει των stress tests) και στη συνέχεια τις «επενδύσεις», μέσα στον ήδη διαμορφωμένο εργασιακό Μεσαίωνα των μεροκάματων πείνας και των ανύπαρκτων συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Γι’ αυτόν το σκοπό, η πλευρά του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM) ετοιμάζεται να συνεισφέρει 5-5,5 δις €, προφανώς με τους γνωστούς τοκογλυφικούς όρους. Επίσης, το υπό έκδοση κρατικό ομόλογο ύψους 3 δις € (αλλά και τα επόμενα δάνεια) με διαμεσολαβητές της έκδοσης τους τραπεζικούς ομίλους «Barclays», «BNP Paribas», «Citi­group», «JP Morgan» και «Nomura», αυτόν ακριβώς το στόχο υπηρετεί. Όλα επίσης τα «πρωτογενή πλεονάσματα» που διαμορφώνονται με τον ιδρώτα και το αίμα του λαού μας, θα κατευθύνονται για να γυρίζουν το μύλο της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Τέλος, από τα 6,7 δις € της νέας δόσης, ένα ποσό της τάξης των 2 δις € θα ενισχύσει το εν λόγω «αποθεματικό». Με δυο λόγια, τα πάντα για το κεφάλαιο.

★★★

       Πολλοί αναρωτιούνται για το ποια σχέση έχει ο ιμπεριαλισμός με την ανάπτυξη μιας χώρας. Το ζήτημα θα πρέπει να απαντηθεί όχι μόνο με πολιτικούς αλλά και με γεωστρατηγικούς όρους, ιδιαίτερα για μία χώρα-κόμβο της γεωπολιτικής σκακιέρας, όπου οι κυβερνήσεις-πιόνια κινούνται κάτω από το αδηφάγο βλέμμα των ισχυρών της Γης. Ακόμα και οι θέσεις κομμάτων με κομμουνιστικούς και αριστερούς τίτλους (ΚΚΕ, ΝΑΡ, κ.α.) επιβαρύνουν καταλυτικά το εθνικοανεξαρτησιακό μέτωπο και στρώνουν κι αυτά με τον τρόπο τους το χαλί για τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις. Επιδιώξεις που πραγματοποιούνται ή που θα πραγματοποιηθούν μέσω συγκεκριμένων επενδυτικών σχεδίων (αγωγοί φυσικού αερίου, εξαγορές λιμανιών και αεροδρομίων, έλεγχος αποβλήτων, νερού, αέρα, υπεδάφιου και θαλασσίου πλούτου, κ.α). Τρανταχτό παράδειγμα, η πρόσφατη ομιλία του Αμερικανού πρέσβη, Τζ. Πάιατ, σε εκδήλωση του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, που έδωσε το στίγμα των «ενδιαφερόντων» των αμερικάνικών μονοπωλίων στην «ανάπτυξη» της χώρας μας: «…Είτε ενδιαφέρονται για ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα της Ενέργειας, είτε για συμφέροντα στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, στην πολιτική αεροπορία ή στα ναυπηγεία, μεγάλοι Αμερικανοί επενδυτές και εταιρείες αναζητούν τρόπους να συνεργαστούν με ελληνικές εταιρείες και να επωφεληθούν από τις ευκαιρίες που προσφέρει η Ελλάδα…». Και φυσικά υπάρχουν πάμπολλες συναντήσεις του πρωθυπουργού με Τραμπ, Σι Τζινπίνγ, Μακρόν, Μέρκελ, Νετανιάχου, κλπ., κλπ., για παρόμοια «επενδυτικά» σχέδια. Τέλος να θυμίσουμε  τη μεταβίβαση του συνόλου των μετοχών του κράτους σε επιχειρήσεις, στην «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και ΠεριουσίαςΑΕ».
      Πρόκειται για επιχειρήσεις όπως:  ο ΟΑΣΑ και οι θυγατρικές του (δηλαδή όλες οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας), ο ΟΣΕ, τα ΕΛΤΑ, η ΕΥΑΘ, η ΕΥΔΑΠ, η ΔΕΗ, ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, το ΟAKA, οι Ελληνικές Αλυκές, η ΕΤΒΑ, η Διώρυγα Κορίνθου, ο Οργανισμός Κεντρικών Αγορών και Αλιείας, η Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης, η ΔΕΘ - Helexpo και τα Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών. Όλα ξεπουλιούνται στα ξένα μονοπώλια με σαφή και άμεσα αρνητικά αποτελέσματα τις μαζικές απολύσεις εργαζομένων για τη μείωση του κόστους και την αύξηση των τιμών των παρεχομένων υπηρεσιών. Καμία κοινωνική διάσταση για ένα λαό που ασφυκτιά οικονομικά. Τα πάντα για την ασύδοτη κερδοσκοπία.
     Και δυστυχώς αδυναμία παρέμβασης του εργατολαϊκού κινήματος, είτε λόγω της κραυγαλέας κυβερνητικής - εργοδοτικής στά­σης των ξεπουλημένων ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος, είτε λόγω των διασπαστικών κινήσεων του ΠΑΜΕ, είτε λόγω των περιορισμένων δυνάμεων και δυνατοτήτων της πραγματικής αριστεράς, φουσκώνει τα πανιά του κυβερνητικού συνασπισμού σε όφελος της κυριαρχίας των ιμπεριαλιστών και της ντόπιας ολιγαρχίας.