Η «πρώτη φορά αριστερά» εξωραΐζει απροκάλυπτα το αποκρουστικό πρόσωπο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού
Ο Τσίπρας στην επίσκεψή του στις ΗΠΑ ξεπέρασε κάθε όριο ιδεολογικού
εξευτελισμού, πολιτικού καιροσκοπισμού, πνεύμα βαθιάς υποτέλειας και
ταπεινωτικής ξενοδουλείας.Ταυτόχρονα έδωσε ένα βαρύ χτύπημα στην έννοια της Αριστεράς, τις αξίες, τα ιδανικά και τους αγώνες της, προσβάλλοντας τους αγωνιστές της και βεβηλώνοντας τη μνήμη δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών που θυσίασαν περήφανα τη ζωή τους παλεύοντας ενάντια στην αμερικανοκρατία και τα καθεστώτα που επέβαλε στη χώρα μας μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, όταν προσφωνώντας τον πλανητάρχη «με το διαβολικό πρόσωπο αλλά τους καλούς σκοπούς», του δήλωσε ότι οι Έλληνες «μοιράζονται κοινές αρχές και αξίες, κατ’ αρχήν της δημοκρατίας και της ελευθερίας» με τον ιμπεριαλισμό και συμπλήρωσε: «Χαίρομαι ιδιαίτερα που βρίσκομαι εδώ, είναι πραγματικά τιμή για μένα».
Αλήθεια, ποιος τον εξουσιοδότησε να μιλά εκ μέρους του ελληνικού λαού, εκ μέρους της Αριστεράς και να δηλώνει με ανείπωτο θράσος πως ο ελληνικός λαός και «οι φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» έχουν τις ίδιες αρχές και τις ίδιες αξίες; Ο ελληνικός λαός δεκάδες χρόνια παλεύει για την εθνική του ανεξαρτησία, για τη δημοκρατία, για ψωμί, δουλειά, μόρφωση, για την ειρήνη και την πρόοδο, ενώ τα επιτελεία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού προσπαθούν να επιβάλλουν και να διατηρήσουν την παγκόσμια κυριαρχία, μετατρέπουν τις χώρες σε σύγχρονες αποικίες, δολοφονούν και ρημάζουν τους λαούς για τα κέρδη των κολοσσιαίων μονοπωλίων τους, ανάβοντας τις φωτιές του πολέμου, του θανάτου, της καταστροφής και της δυστυχίας.
Πάνω σε ποια βάση η επίσκεψη του Τσίπρα στις ΗΠΑ και η συνάντησή του με τον Τραμπ επικυρώνουν μια στρατηγική συμμαχία και η εξαρτημένη πολλαπλά χώρα μας από την ιμπεριαλιστική αμερικανική δύναμη γίνονται στρατηγικοί σύμμαχοι; Όταν η χώρα μας παλεύει για την εθνική της ανεξαρτησία απέναντι στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους ισχυρούς «εταίρους» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η βάση της Σούδας για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, και κάθε άλλη ελληνική κυβέρνηση που ήλθε στην εξουσία, εγκαταστάθηκε με το πρόσχημα ότι θα αποτελέσει ένα απαραίτητο και ισχυρό αντίμετρο στην τουρκική επιθετικότητα.
Η βάση της Σούδας διοικείται αποκλειστικά από αμερικανικά επιτελεία και εξυπηρετεί τα επιθετικά τους σχέδια και τις πολεμικές τους επιχειρήσεις στην περιοχή. Αυτούς τους σκοπούς εξυπηρέτησε και πρόσφατα και τα αμερικανικά στρατιωτικά επιτελεία επιβράβευσαν το ρόλο και τη χρησιμότητά της στις επιθέσεις ενάντια στο Ιράκ και άλλες χώρες της Α. Μεσογείου που ήταν στόχοι των αμερικανικών δυνάμεων.
Η αναβάθμιση λοιπόν της Σούδας και άλλων βάσεων που πολύ πιθανόν να εγκατασταθούν – χωρίς καθόλου μάλιστα να αποκλείεται και η εγκατάσταση πυρηνικών – θα εξυπηρετήσουν τα αμερικανικά γεωστρατηγικά συμφέροντα σε μια περιοχή όπου πράγματι οι γενικές ισορροπίες αλλάζουν και θα μετατρέψουν ολόκληρη τη χώρα μας – όπως τη θεωρούν και στην Ουάσιγκτον – σ' ένα μεγάλο αβύθιστο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Έτσι κι αλλιώς η βάση στη Σούδα, από τις ελάχιστες που μπορούν να “φιλοξενήσουν” αεροπλανοφόρα, θ' αποτελέσει μια πανίσχυρη βάση από την οποία θα εξαπολύονται επιθέσεις ενάντια σε φίλους λαούς και χώρες και θα δολοφονούν χιλιάδες ανθρώπους, θα ρημάζουν και θα καταστρέφουν χώρες.
Ο λαός μας κανένα απολύτως συμφέρον δεν έχει από τέτοιου είδους συμμαχίες και πολεμικές επιχειρήσεις. Οι λαοί που δέχονται τις επιθέσεις είναι φίλοι λαοί και αδέλφια μας. Ζωντανό παράδειγμα οι πρόσφυγες που έρχονται στη χώρα μας. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι θύματα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και βρίσκουν καταφύγιο στη χώρα μας που μαστίζεται από την κρίση και τα συνακόλουθά της.
Σύμφωνα με την προπαγάνδα της κυβέρνησης και του μεγαλύτερου μέρους της αντιπολίτευσης η χώρα μας αποτελεί «δύναμη σταθερότητας και ασφάλειας» στη Μεσόγειο. Αυτή είναι μια «εκτίμηση» που ευνοεί την πολιτική της υποτέλειας και παρουσιάζει μια κοντόθωρη εικόνα των εξελίξεων. Αντίθετα η γεωστρατηγική και γεωοικονομική θέση της Ελλάδας προσελκύει, όπως το μέλι τις μέλισσες, τις μεγάλες δυνάμεις που αναζητούν ζωτικό στρατηγικό χώρο και έδαφος για επενδύσεις και κέρδη. Η χώρα μας είναι ένα σημείο που μπορεί να προκαλέσει την όξυνση των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και να προκαλέσουν κρίση στον α ή β βαθμό.
Εξάλλου, όπως μέχρι τώρα επιβεβαιώνουν τα γεγονότα, οι δυνάμεις που βρίσκονται στην εξουσία κάθε άλλο παρά μπορούν να εκμεταλλευτούν αυτή τη «συγκυρία». Ο Τσίπρας και τα προπαγανδιστικά επιτελεία του πριν πάει στις ΗΠΑ έλεγαν πως το ταξίδι αυτό θα εκτινάξει τη χώρα μας οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά, θα δώσει λύση στα προβλήματα της χώρας: χρέος, επενδύσεις, πολιτικό κύρος διεθνώς και άλλα παρόμοια. Στο τέλος ο λογαριασμός δεν ήρθε με τ' ανάλογα αποτελέσματα. Απ’ ό,τι έγινε γνωστό, (δια στόματος Τραμπ) 2,4δις θα στοιχίσουν τα F-16 που θα μας πουλήσουν οι «στρατηγικοί σύμμαχοι Αμερικάνοι» και 2.500 Αμερικανοί θα βρουν δουλειά.
Από τα προπαγανδιστικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά απουσιάζει η φαντασία, το ψέμα και το θράσος. Το ξεπούλημα της χώρας και τη μετατροπή της σε μια νεοαποικιακού τύπου σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, πολιτικό, στρατιωτικό ( Ε.Ε, Αμερικάνοι, Κινέζοι ) την προβάλλουν σαν μια διορατική πολυδιάστατη πολιτική. Εκεί όμως που πραγματοποιεί πραγματικό ρεσιτάλ πολιτικού θράσους είναι όταν προσπαθεί να δικαιολογήσει τις θέσεις που κονταροκτυπιούνται. Δηλαδή, από τη μια «οι κοινές αρχές και αξίες» ανάμεσα στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και την ελληνική Αριστερά και τη στρατηγική συμμαχία και από την άλλη το σύνθημα «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», που σύμφωνα με τον διευθυντή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Ζαχαριάδη, θα φωνάξει το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιαμερικάνικη διαδήλωση, στις 17 Νοέμβρη. Η δικαιολογία είναι ότι το σύνθημα αυτό κυριαρχούσε σε άλλες εποχές και άλλες συνθήκες για την Ελλάδα, αλλά παραμένει η ίδια θέση για το ρόλο των Αμερικανών σε διεθνές επίπεδο.
Υπάρχουν ακόμα πιο προωθημένες θέσεις, όπως αυτή του Αλεξιάδη, βουλευτή και πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ, που δήλωσε σε συνέντευξή του στον Focus 103,6 ότι «Το σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» είναι γνωστό ότι έχει να κάνει με το ρόλο των ΗΠΑ σε παλαιότερες δεκαετίες». « Το αντιαμερικανικό κίνημα του ’70 και του ’80 είχε συγκεκριμένες αφορμές που είχαν να κάνουν με την πολιτική των ΗΠΑ και τη χώρα μας» και πρόσθεσε: «Η χώρα δεν είναι απομονωμένη όπως επέμεναν να την εμφανίζουν. Μόνο καλές ειδήσεις ακούμε από τα διεθνή μέσα για την Ελλάδα, αλλά και από βασικές μορφές όπως ο Μακρόν και ο Τραμπ».
Αλλά το προπαγανδιστικό ρεπερτόριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν σταματά εδώ. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Σάκης Παπαδόπουλος, μιλώντας σε ενημερωτική εκπομπή του ΣΚΑΪ δίνει μια ακόμα διευκρίνιση σχετικά με το σύνθημα: «Φονιάδες των λαών αμερικάνοι», υποστηρίζοντας πως δεν ανταποκρίνεται στα σημερινά δεδομένα, γιατί υπάρχουν πολλοί φονιάδες, όπως η φονταμεταλιστική τρομοκρατία, που έχουν αντικαταστήσει το σύνθημα.
Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ τι προτείνει; Ο Ζαχαριάδης, διευθυντής της Κ.Ο., θεωρεί αυτονόητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φωνάζει στην πορεία του Πολυτεχνείου «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», ο Αλεξιάδης το θεωρεί άκαιρο και λαθεμένο γιατί παίρνουμε καλές ειδήσεις από τον Τραμπ και ο Παπαδόπουλος θέλει να αντικαταστήσουμε το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» μ' ένα νέο σύνθημα ενάντια στη φονταμεταλιστική τρομοκρατία!
Τελικά πολλά μπορεί ν' αμφισβητήσει κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ. Να εναντιωθεί στην αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθεί, να εναντιωθεί στην πολιτική της υποτέλειας. Ένα όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει: ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πολιτική εκείνη δύναμη που καταρράκωσε, διέσυρε, απαξίωσε πλήρως την έννοια της Αριστεράς, η πολιτική δύναμη που ανέκοψε τη δυναμική του κινήματος ενάντια στα μνημόνια και την πολιτική της εξάρτησης, που εξίσωσε την πολιτική της Αριστεράς με τη δεξιά συντηρητική πολιτική, την πολιτική της υποτέλειας. Ότι είναι η πολιτική δύναμη που έσπειρε τη σύγχυση, την απογοήτευση, τον αποπροσανατολισμό, τη γενικότερη απέχθεια προς την πολιτική.
Χρέος του κάθε δημοκράτη προοδευτικού ανθρώπου, κάθε αριστερού, κάθε κομμουνιστή είναι να δώσουμε τον αγώνα να καθαρίσει το τοπίο από την πολιτική ομίχλη, τη λάσπη και τη βρωμιά και να επιστρέψουμε στους αγώνες για τα λαϊκά αιτήματα, τις αξίες της Αριστεράς και του Κομμουνιστικού Κινήματος. Οι μαρξιστές – λενινιστές θα μπουν μπροστά σ’ αυτό τον αγώνα και με τις μικρές, σήμερα, δυνάμεις τους θα παλέψουν για τους παραπάνω στόχους.
