ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΟΥ Μ-Λ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ (ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Διεθνής κατάσταση)

 Το διάστημα 22-24 Απρίλη θα διεξαχθεί η συνδιάσκεψη του Μ-Λ ΚΚΕ στην Αθήνα. ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΗ ΝΑΓΝΗΣΙΑ  θα παρουσιάσει τις θέσεις τη Κ.Ε. Εξαιτίας της μεγάλης έκτασης του κειμένου θα παρουσιάσουμε τις θέσεις τμηματικά. στο κείμενο που ακολουθεί παρουσιάζονται οι θέσεις για τη διεθνή κατάσταση. Τις επόμενες μέρες θα παρουσιάσουμε σταδιακά όλες τις ενότητες.

                                                                Ο διαχειριστής.                                   

 Α. ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ορισμένα βασικά γνωρίσματα

1. Η κρίση που ξέσπασε πριν 8 χρόνια στις ΗΠΑ, προκαλώντας βαθύ κλονισμό όλου του οικονομικού συστήματος του καπιταλισμού, δεν έχει ξεπεραστεί. Η καπιταλιστική οικονομία εξακολουθεί να κλυδωνίζεται και να παραδέρνει αγκομαχώντας στο έδαφος της κρίσης.

Οι αισιόδοξες προβλέψεις των ιθυνόντων και των απολογητών του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού συστήματος για “α­νά­καμψη”, από χρόνο σε χρόνο μετριάζονται και οι “δείκτες” της υποτιθέμενης ανάπτυξης αναθεωρούνται κατά κανόνα προς τα κάτω. Στην πραγματικότητα, αν και κάποια αμφιλεγόμενη και ασταθής άνοδος της οικονομίας φάνηκε να έχει δρομολογηθεί στις ΗΠΑ, η αμερικανική οικονομία ξανά οπισθοδρομεί, ενώ διεθνώς δυσοίωνα σημάδια νέων κλονισμών της καπιταλιστικής οικονομίας έχουν ήδη εμφανιστεί. Βουτιές στα διεθνή χρηματιστήρια που ακολούθησαν το κραχ της Σαγκάης, οικονομική επιβράδυνση στην Κίνα, αλλά και ευρύτερα στις λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες, έκδηλες ανησυχίες συστημικών παραγόντων για τις τραπεζικές αναταράξεις στην Ευρώπη, βύθισμα της μετοχής της κολοσσιαίας γερμανικής Ντόιτσε Μπανκ, που πυροδότησε όργιο φημολογιών ακόμα και για χρεοκοπία της, προβάλλουν σαν απειλητικά προμηνύματα νέας βαθιάς κρίσης πριν ακόμα ξεπεραστεί η προηγούμενη. Χαρακτηριστικό της κρίσης είναι ότι δεν χτυπά ταυτόχρονα με την ίδια σφοδρότητα τα διεθνή καπιταλιστικά και ιμπεριαλιστικά κέντρα και τα ξεχωριστά κράτη, αλλά ποικίλουν απ' το ένα στο άλλο, τόσο η ένταση και το βάθος όσο και οι μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται.

2. Η κρίση όξυνε παραπέρα τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, που κλιμακώνονται και παίρνουν νέες επικίνδυνες διαστάσεις, επαναφέροντας στην ατζέντα τής ιμπεριαλιστικής πολιτικής την απειλή για παγκόσμιο πόλεμο και τον πυρηνικό αλληλοεκβιασμό, επικυρώνοντας αλλαγές στους συσχετισμούς και ανακατατάξεις στη γενική δύναμη των διεθνών κέντρων. Η παλιά κατανομή των εδαφών και των σφαιρών επιρροής ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έρχεται σε σύγκρουση με τον καινούργιο συσχετισμό των δυνάμεων, οδηγώντας αναπόφευκτα σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για αναδιανομή σύμφωνα με τους νέους συσχετισμούς. Η διαδικασία αυτή σκοτεινιάζοντας τη διεθνή ατμόσφαιρα βάζει τη σφραγίδα της στις τωρινές εξελίξεις. Στη βάση αυτή αναζωπυρώνονται και επεκτείνονται οι εστίες πολεμικοστρατιωτικής έντασης και αντιπαράθεσης, στη Β.Δ. Αφρική, τη Μ. Ανατολή, την Ουκρανία, τον Ειρηνικό, κλιμακώνονται νέες πολεμικές επιχειρήσεις με επίκεντρο τη Συρία σ' όλη την ευρύτερη περιοχή, απειλούνται και κυοφορούνται νέες επεμβάσεις και ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, άμεσα ή μέσω “αντιπροσώπων” υποταχτικών κάτω από την μπαγκέτα των ιμπεριαλιστών σ' αυτό ή το άλλο σημείο του πλανήτη, παρά τις συναλλαγές, τα παζάρια και τις συμφωνίες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων μεταξύ τους, που δεν αποτελούν παρά μια προσωρινή ανάπαυλα προετοιμασίας νέων αναμετρήσεων και συγκρούσεων. Τα γεγονότα μαρτυρούν πως τα στρατοκρατικά μέσα υποδούλωσης και ευθυγράμμισης των ανυπάκουων, και οι επιχειρήσεις κατάπνιξης και εξόντωσης της ασίγαστης αντίστασης των καταπιεζομένων εθνών και λαών αδιάλειπτα εντατικοποιούνται και στις χώρες – θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων εκατομμύρια άνθρωποι καταδικάζονται από τον ιμπεριαλισμό και τα όργανά του στη λιμοκτονία και το θάνατο.

3. Συνέπεια των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της νεοαποικιακής λεηλασίας, της διάλυσης και της κατερείπωσης πόλεων, περιοχών και ολόκληρων χωρών, είναι το τεράστιο σημερινό προσφυγικό – μεταναστευτικό κύμα. Το κύμα αυτό, σήμανε την απότομη και εκρηκτική ανάδυση στο διεθνές προσκήνιο ενός νέου παράγοντα, που επηρεάζει καίρια τα τεκταινόμενα και επαναπροσδιορίζει την πορεία των διεθνών εξελίξεων, ειδικά την κατάσταση στην Ευρώπη. Το Προσφυγικό πυροδότησε προϋπάρχουσες και ανέδειξε και νέες εσωτερικές συγκρούσεις και αποσυνθετικές διεργασίες στην ΕΕ. Έκφραση τέτοιων διεργασιών αποτελούν, στην τωρινή φάση, οι μονομερείς αποφάσεις της λεγόμενης ομάδας χωρών Βίζεγκραντ, καθώς και της Αυστρίας, και ακόμα εντονότερα τα περί Brexit και το δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι στην ΕΕ της Βρετανίας. Τόσο τα αντιμεταναστευτικά, ξενοφοβικά και ρατσιστικά μέτρα στην Ευρώπη εναντίον των προσφυγικών ομάδων που μπόρεσαν να φτάσουν εκεί, όσο και η στρατοκρατική θωράκιση στις “πύλες εισόδου” και η προσφυγή στη Νατοϊκή περιφρούρηση της Μεσογείου και του Αιγαίου για την αποτροπή και ανάσχεση των προσφυγικών ροών, σηματοδοτούν την ένταση της πολιτικής αντίδρασης και του εκφασισμού στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Στο εσωτερικό ορισμένων από τα “πολιτισμένα” κράτη της Ευρώπης, τα μέτρα των κυβερνήσεων έφτασαν να αναβιώνουν τερατώδεις σύγχρονες προσομοιώσεις μεθόδων του χιτλεροφασισμού και να διαχειρίζονται την εργατική δύναμη των μεταναστών με όρους δουλοκτησίας. Τέτοια και τρισχειρότερα εξάλλου σοκαριστικά κρούσματα, κάνουν με κάθε επισημότητα την εμφάνισή τους στην προεκλογική σκηνή των ΗΠΑ, συνοψισμένα στα θρασύτατα κρωξίματα του Τραμπ, μπροστά στα οποία ωχριά η πολεμοκάπηλη ρητορική Μπους.

4. Αναζητώντας διέξοδο από την κρίση στην κλιμάκωση των επιθέσεων εναντίον των λαών, οι κυρίαρχες κλίκες του μονοπωλιακού κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις τους συνεχίζουν να επιβάλλουν στις καπιταλιστικές χώρες σαρωτικά μέτρα, που επιδεινώνουν οικτρά την κατάσταση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών μαζών. Ο ακρωτηριασμός των δημοκρατικών δικαιωμάτων και τα απανωτά κατασταλτικά μέτρα για την παρεμπόδιση, τον έλεγχο και την κατάπνιξη των εργατικών και λαϊκών αγώνων, κορυφώθηκαν απότομα και πήραν πρωτόγνωρες διαστάσεις στις συνθήκες που δημιουργήθηκαν μετά τα εγκληματικά χτυπήματα του καλούμενου “Ισλαμικού Κράτους” στη Γαλλία. Στο όνομα της ασφάλειας, για πρώτη φορά ύστερα από μισό αιώνα, επιβλήθηκε στην καρδιά της Ευρώπης στρατιωτικός νόμος, ο Ολάντ κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση “πολέμου” και παρόμοια μέτρα πάρθηκαν και σε άλλα κράτη της ΕΕ. Βγάζοντας το στρατό και τα τεθωρακισμένα στους δρόμους, καθηλώνοντας και επιδιώκοντας να εκφοβίσουν με τρομοσενάρια τους λαούς, διεγείροντας τις εθνικιστικές και ρατσιστικές προκαταλήψεις και υποδαυλίζοντας την ξενοφοβία, στρώνουν έτσι στην πράξη το δρόμο στην άνοδο των δυνάμεων της ακροδεξιάς, που συμμετέχει ήδη σε κυβερνήσεις συνασπισμού των ευρωπαϊκών αντιδραστικών δυνάμεων σε πολλές χώρες της ΕΕ. Με άλλοθι τον πόλεμο κατά του ΙΚ, η Γαλλία, που πρωτοστάτησε πριν στον πόλεμο εναντίον της Λιβύης και στις στρατιωτικές επεμβάσεις στη Β.Δ. Αφρική, ντύθηκε ξανά με την πολεμική στολή και συμμετέχει στους βομβαρδισμούς με στόχο, υποτίθεται, το Ι.Κ., και στην πραγματικότητα με στόχο να μη μείνει έξω από μελλοντική μοιρασιά της λείας. Το ίδιο κάνει και η Βρετανία και στον ίδιο δρόμο, επεκτείνοντας με άλλους όρους τη δράση του γερμανικού στρατού στο εξωτερικό, βαδίζει επίσης και η Γερμανία. Οι αδίστακτες επιθέσεις της ευρωπαϊκής αντίδρασης εναντίον της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών μαζών, επισωρεύοντας στερήσεις, ανεργία και κατεδάφιση των δικαιωμάτων τους, προκαλούν και αναπαράγουν τις εργατικές και λαϊκές αντιστάσεις και σημαντικοί αγώνες των εργαζομένων ξεσπούν στη μια ή την άλλη χώρα της ΕΕ, όχι μόνο στις παραλυμένες οικονομικά χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και στα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Οι λαοί, παρά τα αναρίθμητα εμπόδια που υψώνονται μπροστά τους, αντιστέκονται στα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα των εκμεταλλευτριών τάξεων και αμφισβητούν την κυρίαρχη πολιτική της λιτότητας, που υπαγορεύει και επιβάλλει ηγεμονικά ο γερμανικός ιμπεριαλισμός στην ΕΕ, ενώ ιδιαίτερη σημασία αποκτούν στις συνθήκες αυτές, οι εκδηλώσεις αποδοκιμασίας των αντιμεταναστευτικών κηρυγμάτων και τα κινήματα αλληλεγγύης στους πρόσ­φυγες, που αναπτύσσονται σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη.

5. Βασικό θέατρο του πολέμου αποτελεί η Συρία. Στον πόλεμο που διεξάγεται στη Συρία, διασταυρώνονται τώ­ρα η δράση και τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα πολλών δυ­νάμεων.Οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές και οι συνεργάτες τους δεν μπόρεσαν να ανατρέψουν τον Άσαντ, να υποτά­ξουν τη Συρία και να συντρίψουν την αντίσταση του συριακού λαού, παρά τις προσπάθειες που έκαναν σε μια προηγούμενη περίοδο, εξαπολύοντας τις δυνάμεις που προόριζαν για κατοχικά τους ανδρείκελα σ' έναν ανηλεή πόλεμο στη Συρία. Η ολέθρια για το λαό της Συρίας δράση των δυνάμεων αυτών, που βαπτίστηκαν συλλήβδην “δημοκρατική και μετριοπαθής αντιπολίτευση”, α­να­πτύχθηκε για καιρό κάτω από τον έλεγχο των Αμερικάνων, με τη συνδρομή των λακέδων τους στην περιοχή, με την ανάθεση βασικού ρόλου για τη χρηματοδότηση, τον εξοπλισμό και εκπαίδευσή τους στα μοναρχοφασιστικά καθεστώτα του Κόλπου και με τη συνέργεια της Τουρκίας. Κύρια δύναμη και ένοπλη αιχμή της “αντιπολίτευσης” αυτής, που δεν άργησε να αναδειχτεί, ή­ταν ακριβώς οι συμμορίες του “Ισλαμικού Κρά­τους” και τα παρακλάδια τους. Όταν το Ι.Κ. βγήκε από τον έλεγχο, απ­λώνοντας την αιματηρή δράση και την “επικράτειά” του στη Συρία και το Ιράκ, ο ιμπεριαλισμός βρέθηκε αντιμέτωπος με το δημιούργημά του.

6. διαίτερα κρίσιμο και ξεχωριστό ρόλο διαδραματίζει στην περιοχή η Τουρκία, διεκδικώντας, κάτω από την αυταρχική εξουσία του Ερντογάν, το δυνάμωμα των τουρκικών θέσεων και τον φιλόδοξο ρόλο μιας ισχυρής περιφερειακής δύναμης. Έχοντας την πίεση του τεράστιου όγκου προσφύγων που εισρέουν από τις εμπόλεμες ζώνες στα ε­δά­φη της, η Τουρκία μετέτρεψε το Προσφυγικό σε πολιτικό της όπλο, και εμπορεύεται τις ροές απαιτώντας οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα. Αντιμέτωπη στο εσωτερικό με κοινωνικές εκρήξεις, επιχειρεί να ελέγξει, να ποδηγετήσει και να καταστείλει με κάθε μέσο το κουρδικό κίνημα. Το τουρκικό κράτος, στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, διεξάγει πολεμικές επιχειρήσεις στις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας και απλώνει τη δράση του τουρκικού στρατού μέσα κι έξω από τα τουρκικά σύνορα σ' όλη τη μεθόριο με το Ιράκ και τη Συρία. Στέλνοντας δυνάμεις στο Ιράκ και προχωρώντας σε βομβαρδισμούς των Κούρδων της Συρίας, η Τουρκία απειλεί με εισβολή στα συριακά εδάφη και δεν διστάζει να πυροδοτήσει μια ρωσοτουρκική αντιπαράθεση. Στις περιφερειακές της βλέψεις η Τουρκία περιορίζεται με βάση τους ευρύτερους σχεδιασμούς και επιδιώξεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που επεμβαίνουν στην περιοχή, αλλά και την παρέμβαση των άλλων περιφερειακών δυνάμεων.

7. Εκτός από τη Συρία, μόνιμα στο αμερικάνικο στόχαστρο βρισκόταν επίσης και το Ιράν, η πολιτική των ΗΠΑ ωστόσο απέναντι στο Ιράν, σταδιακά, διαφοροποιήθηκε. Έκφραση των μετατοπίσεων και ανασχεδιασμών της αμερικανικής πολιτικής, ήταν οι συμφωνίες με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα και η άρση των κυρώσεων. Όσο κι αν οι συμφωνίες αυτές παραμένουν εύθραυστες, τροποποίησαν τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή. Επανακαθορίζοντας σε σημαντικό βαθμό τα υπάρχοντα μέτωπα, προκάλεσαν την οργή του Ισραηλινού δήμιου του παλαιστινιακού λαού, Νετανιάχου, καθώς και την έκδηλη δυσαρέσκεια και τις υπόγειες και φανερές αντιρρήσεις της Σαουδικής Αραβίας, προπύργιου της αραβικής αντίδρασης των πετρελαιομοναρχιών, αλλά και σφοδρού ανταγωνιστή του Ιράν και πολέμιου κάθε εστίας της σιιτικής επιρροής.

8. Ενώ τα μέτωπα που έχουν ανοιχτεί συνδέουν με μια αλυσίδα από φλεγόμενους κρίκους όλη την περιοχή, καθοριστική είναι η σημασία της άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής της Ρωσίας στον πόλεμο στη Συρία. Η Ρωσία -συνεπικουρούμενη στο διπλωματικό κυρίως επίπεδο από την Κίνα- ανέκαθεν έθετε εμπόδια στα επεμβατικά σχέδια των δυτικών ιμπεριαλιστών για την ανατροπή του Άσαντ, επιδιώκοντας να αποτρέψει την κατάκτηση άλλης μιας χώρας της Μ. Ανατολής από τους Αμερικανονατοϊκούς και να διατηρήσει την επιρροή και τις στρατιωτικές βάσεις που διαθέτει στη Συρία. Η Ρωσία επανήλθε τώρα με νέους όρους, κι αφού, πριν, είχε δείξει τις διαθέσεις και τις δυνατότητές της στο μέτωπο της Ουκρανίας. Στην Ουκρανία, το φασιστικό πραξικόπημα του Μεϊντάν, που εγκαθίδρυσε μια εξουσία υποχείριο της Δύσης με σκοπό να εξαλείψει κάθε ρωσική πολιτική πρόσβαση και επιρροή στη χώρα, είχε αποτελέσματα αντίθετα προς τις επιδιώξεις αυτές. Η προσάρτηση της Κριμαίας και η δημιουργία στην πράξη ρωσικών προγεφυρωμάτων στην ανατολική Ουκρανία, η επιβολή, απέναντι στα μέτρα της Δύσης, αντιμέτρων, ήταν η απάντηση της Ρωσίας του Πούτιν, που άλλαξε το χάρτη και δημιούργησε “τετελεσμένα”, εφαρμόζοντας πολιτική ενεργητικής ανάσχεσης των Νατοϊκών, διεκδίκησης και ανάκτησης της επιρροής και δυναμικής προώθησης των συμφερόντων του ρωσικού ιμπεριαλισμού στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και όχι μόνο. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των επίλεκτων του ουκρανικού στρατού και των φασιστών πραιτοριανών του στις ρωσόφωνες περιοχές για την κατάπνιξη των αντιφασιστικών αντιστάσεων και των φιλορωσικών αποσχιστικών κινημάτων, γνώρισαν πλήρη αποτυχία, οδηγώντας στη χρεοκοπία των σχεδίων του ουκρανικού σωβινισμού και των Νατοϊκών πατρόνων του, που υποχρεώθηκαν σε αναδίπλωση, προσυπογράφοντας τις συμφωνίες του Μινσκ. Ακόμα πιο κρίσιμο και αποφασιστικό βήμα δυναμικής επανόδου του ρωσικού ιμπεριαλισμού στην κεντρική αρένα του διεθνούς ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, είναι η άμεση ρωσική εμπλοκή στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία, στο πλευρό των δυνάμεων του Άσαντ, με την κλιμακούμενη δράση των ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών, τους βομβαρδισμούς και τα πυραυλικά πλήγματα κατά θέσεων του “Ισλαμικού Κράτους” και των παρακλαδιών του. Το χτύπημα και η εξάλειψη του Ι.Κ. στη Συρία και στο Ιράκ, είναι ο κοινός τόπος που συναντιούνται οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ρωσίας, η βάση για τις εύθραυστες συμφωνίες και συνεργασίες που κάνουν από τη μια, και ταυτόχρονα το πεδίο που αντιπαρατίθενται και συγκρούονται οι ξεχωριστές ιμπεριαλιστικές βλέψεις και τα συμφέροντά τους για τον έλεγχο της περιοχής και τη νομή της πολεμικής λείας.

9. Ενώ οι πολεμικές επιχειρήσεις μαίνονται στη Συρία και στο Ιράκ, αναταράζοντας τη Μ. Ανατολή, διάσπαρτες εστίες έντασης και πολέμου απλώνονται απ' τη Β.Δ. Αφρική ως τη διαλυμένη Λιβύη και την Αίγυπτο του Σίσι, κι απ' τη μαρτυρική Παλαιστίνη ως την Υεμένη... Αλλά δεν περιορίζονται εκεί. Οι παντοειδείς επεμβάσεις των ΗΠΑ για την προώθηση και επιβολή των ιμπεριαλιστικών τους σχεδίων εκτείνονται, πέρα απ' τη Μεσόγειο, στην ανατολική Ασία και τον Ειρηνικό. Στην Κορέα και στις θάλασσες της Κίνας... Η συγκέντρωση μεγάλων ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στον Ειρηνικό, κάτω από τη διεύθυνση του αμερικανικού στρατηγείου στο Περλ Χάρμπορ, αναπτύσσεται παράλληλα με μια μεγάλης κλίμακας όσο και αβέβαιης έκβασης επιχείρηση οικονομικής ιμπεριαλιστικής διείσδυσης και οικονομικής συνένωσης κρατών της ευρύτερης περιοχής κάτω από την αμερικανική πρωτοκαθεδρία, σ' έναν κλιμακούμενο ανταγωνισμό με την Κίνα, για την κυριαρχία στην Ασία και τον Ειρηνικό. Η Κίνα, ύστερα από μια μεγάλη περίοδο ορμητικής καπιταλιστικής ανάπτυξης που την ανύψωσε στη δεύτερη θέση στην παγκόσμια οικονομία, ταυτόχρονα ανάπτυξε, εκσυγχρόνισε τον εξοπλισμό και μεγέθυνε τις στρατιωτικές της δυνατότητες, έστειλε πολεμικό τού στόλου της στη Μεσόγειο, ενώ στηρίζει δυναμικά τις θέσεις της στην Ανατολική και τη Νότια Θάλασσα της Κίνας απέναντι στην Ιαπωνία, το Βιετνάμ και άλλους, σε εντεινόμενες διενέξεις για την κυριαρχία σε διαφιλονικούμενα νησιά και θαλάσσια σύνορα. Παρά την επιβράδυνση την τελευταία περίοδο της κινεζικής οικονομίας, που είχε ισχυρές διεθνείς επιπτώσεις, ενώ χαμήλωσε τις βλέψεις και μείωσε το οικονομικό βάρος της οικονομικής συνένωσης των BRΙCS, στην οποία η Κίνα διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, η οικονομία της δεν παύει να διατηρεί ρυθμούς ανάπτυξης τριπλάσιους από εκείνους των ΗΠΑ, ενώ η μεγαλοκρατική πολιτική και η εφαρμογή των οικονομικοπολιτικών σχεδιασμών της, όπως στην Ασία ο καλούμενος “Δρόμος του μεταξιού”, την καθιστούν έναν απ' τους σημαντικότερους πόλους του διεθνούς ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.

10. Σοβαρή εστία έντασης και αντιπαράθεσης, που γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη, παραμένει η Κορεάτικη χερσόνησος, σαν αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών επιβουλών και των συστηματικών προκλήσεων των ΗΠΑ και των υποτακτικών τους της Νότιας Κορέας, προκλήσεων που γίνονται με την ενεργητική συμμετοχή και συνεργασία της Ιαπωνίας, κατά της Λ.Δ. Κορέας (Βόρεια Κορέα). Οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές και τα ανδρείκελά τους ξεσηκώνουν πολύ θόρυβο για τα πυρηνικά της Λ.Δ. Κορέας, όταν είναι­ ακριβώς οι ίδιοι που έχουν τις βάσεις, το στόλο, τους πυραύλους και το πυρηνικό τους οπλοστάσιο στραμμένο εναντίον της Λ.Δ. Κορέας και υπονομεύουν επί δεκαετίες ολόκληρες τις προσπάθειες της Λ.Δ. Κορέας για αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου, στέλνοντας στα αζήτητα τις προτάσεις της που απηχούν την επιθυμία για ειρήνη όλου του κορεάτικου έθνους. Όχι μόνο απορρίπτουν τις προτάσεις αυτές, αλλά και προσπαθούν να στραγγαλίσουν οικονομικά τη Λ.Δ. Κορέας, επιβάλλοντάς της ασφυκτι­κό εμπάργκο, κρατώντας την περικυκλωμένη και επιδιώκοντας με κάθε μέσο να καταλύσουν την ανεξαρτησία της και να ανατρέψουν το κοινωνικό της καθεστώς. Ο προπαγανδιστικός θόρυβος που ξεσηκώνουν οι Αμερικανοί, έχει σκοπό να δικαιολογήσει την εντατική ενίσχυση της στρατιωτικής τους παρουσίας στην περιοχή και της συγκέντρωσης κι άλλων ναυτικών δυνάμεων στον Ειρηνικό. Οι κινήσεις τους σε συντονισμό με την Ιαπωνία δεν στρέφονται μόνο κατά της Λ.Δ. Κορέας, αλλά και κατά κυρίως της Κίνας καθώς και της Ρωσίας. Η ανακοίνωση των ΗΠΑ πως έχουν ξεκινήσει οι μελέτες για την ανάπτυξη και εγκατάσταση στη Ν. Κορέα υπερσύγχρονου αντιπυραυλικού συστήματος, προαναγγέλλει ουσιαστικά την κλιμάκωση των εντάσεων σ' όλη την ευρύτερη περιοχή.

11. Σε φάση υποχώρησης βρίσκονται τα κινήματα και οι λαϊκοί αγώνες στη Λατινική Αμερική, όπου ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Βενεζουέλα, η Βολιβία κ.ά., έχουν προωθηθεί ορισμένες προοδευτικού χαρακτήρα αλλαγές σε βάρος της ντόπιας αντίδρασης και στη βάση αμφισβήτησης της νεο­αποικιακής κυριαρχίας των ΗΠΑ και των ξένων μονοπωλίων. Ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες που διαμορφώνονται στις διάφορες περιοχές και χώρες του κόσμου, οι α­γώ­νες της εργατικής τάξης και των καταπιεζομένων εθνών και λαών, γνωρίζοντας εξάρσεις ή υποχωρήσεις, εξελίσσονται κάτω από δυσμενείς διεθνείς προϋποθέσεις. Από γενική ά­πο­ψη το επίπεδο ανάπτυξης των επαναστατικών, αντιιμπεριαλιστικών και εθνικοαπελευθερω­τικών αγώ­νων της εργατικής τάξης και των καταπιεζομένων εθνών και λαών, παραμένει αναντίστοιχο προς το μέγεθος της επίθεσης των αντιδραστικών δυνάμεων, αποτυπώνοντας τους δυσμενείς για την επαναστατική υπόθεση των λαών συσχετισμούς δύναμης, την υποχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος και την αρνητική επίδραση διαφόρων λαθεμένων και επικίνδυνων ιδεολογικών ρευμάτων. Καθοριστικής σημασίας ζήτημα είναι η κατάσταση του κομμουνιστικού κινήματος. Παραμένει αδήριτη αναγ­καιό­τητα η ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος πά­νω στα βάθρα του μαρξισμού - λενινισμού, το ξεπέρασμα της διαλυτικής και αποσυνθετικής επίδρασης του ρεβιζιονισμού και της κα­πιτα­λιστικής παλινόρθωσης. Η διαδικασία ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος θα απαιτήσει πολυχρονους και σκληρούς αγώνες σε όλα τα μέτωπα. Η πάλη των λαών για την απολύτρωση από τα δεσμά της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας μπορεί να προχωρήσει, μόνο, αν στην πορεία του μακρόχρονου α­γώνα αντίστασης αναδειχθούν γνήσιες, λαϊκές κομμουνιστι­κές δυνάμεις, που καταπολεμώντας εχθρικά ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα και προσδιορίζοντας το πραγματικό περιεχόμενο του αγώνα, θα τον μετασχηματίζουν σε προοδευτικές και επαναστατικές κατευθύνσεις ενάντια στους ξένους και ντό­πιους εκμεταλλευτές και καταπιεστές, σε αγώνα α­ντί­στασης και ανατροπής της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας για την κατάκτηση της Λευτεριάς, της Δημοκρατίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και του Σοσιαλισμού.