Απόφαση της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ για την κατεύθυνση και τα καθήκοντά μας μπροστά στις κρίσιμες εξελίξεις
Η ρωσική εισβολή και ο πόλεμος που μαίνεται οκτώ μήνες στην Ουκρανία, η απότομη όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ο κίνδυνος επέκτασης του πολέμου, η κλιμάκωση της σκληρής ταξικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη και η λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος με τις εξωφρενικές αυξήσεις στην ενέργεια και στα βασικά είδη κατανάλωσης, βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνεδρίασης και των αποφάσεών της, μαζί με τα κομματικά, οργανωτικά μας καθήκοντα που τέθηκαν με έμφαση στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του περασμένου Μάη.
Το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η κλιμάκωση των πολεμικών συγκρούσεων στην Ουκρανία και η ασίγαστη πάλη των λαών για Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό
1. Οκτώ μήνες από τη στρατιωτική εισβολή του ρωσικού ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία, την κατάκτηση ουκρανικών εδαφών και την προσάρτησή τους στη Ρωσία, ο πόλεμος κλιμακώνεται διαρκώς με το ρίξιμο νέων δυνάμεων στις μάχες που επιστράτευσε ο Πούτιν και την εμπλοκή της Λευκορωσίας στον πόλεμο, με την οργανωμένη και καθοδηγημένη από τους Αμερικανούς αντεπίθεση των Ουκρανών για την ανακατάληψη εδαφών και την ανατίναξη των αγωγών Nord Stream στη Βαλτική θάλασσα και τη γέφυρα Κερτς στην Κριμαία και τη μεταφορά νέων νατοϊκών στρατευμάτων σε όλη τη δυτική συνοριογραμμή της Ρωσίας. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια καταστροφική για την Ουκρανία και το λαό της σύγκρουση, που απειλεί να πυροδοτήσει έναν ευρύτερο πόλεμο, ενώ όλο και επανέρχονται οι απειλές για πυρηνικά πλήγματα.
Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, ΕΕ ακροβολίζονται σε μια άγρια διαμάχη ενίσχυσης της παγκόσμιας επιρροής τους. Ένας επιθετικός παροξυσμός επικρατεί σε διεθνές επίπεδο, ιδιαίτερα στην Ευρώπη και την Ασία, όπως πιστοποιεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και η κρίση που ξέσπασε το καλοκαίρι στην Ταϊβάν, με αφορμή την επίσκεψη Πελόζι, που απείλησε με ανάφλεξη όλη την περιοχή. Η τρομερή κλιμάκωση των εξοπλισμών, οι νέες στρατιωτικές συνεργασίες που αποφασίζονται, οι γιγαντιαίες στρατιωτικές ασκήσεις των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε κάθε γωνιά του πλανήτη αποτελούν προετοιμασίες για πόλεμο. Μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση δημιουργείται για τους λαούς όλου του κόσμου. Στην ημερήσια διάταξη βρίσκεται το ξαναμοίρασμα των αγορών και των ζωνών επιρροής, η καταλήστευση του πλούτου της μεγάλης πλειοψηφίας των χωρών και των λαών, η εξαπόλυση κατακτητικών πολέμων και η κατάπνιξη του αγώνα των λαών για την εθνική και κοινωνική τους απελευθέρωση.
Η ρωσική εισβολή και ο πόλεμος στην Ουκρανία έδωσαν το έναυσμα για να αναπτυχθεί στο έπακρο ο αμερικανικός επιθετισμός. Η προοπτική απώλειας της ηγεμονικής του θέσης στην παγκόσμια σκηνή κάνει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό πιο επικίνδυνο και τυχοδιωκτικό, πηγή πολέμου και επίθεσης. Ο χρόνος είναι αδυσώπητος και τα επιτελεία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού γνωρίζουν ότι δουλεύει αναπότρεπτα σε βάρος τους και υπέρ των ανταγωνιστών τους. Αυτό τους υπαγορεύει να δράσουν άμεσα, ακραία επιθετικά και σε παγκόσμια κλίμακα. Έτσι αποφάσισαν να εγκαταστήσουν νέες νατοϊκές δυνάμεις μάχης με δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες σε Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σλοβακία και ετοιμάζονται να εντάξουν στο ΝΑΤΟ τη Φιλανδία και τη Σουηδία, ενώ ταυτόχρονα μεταφέρουν με επιταχυνόμενους ρυθμούς το μεγαλύτερο μέρος των αεροναυτικών τους δυνάμεων στη ζώνη Ασίας-Ειρηνικού για την αντιμετώπιση της Κίνας και την εξαπόλυση πολεμικών απειλών ενάντια στη Β. Κορέα. Οι ΗΠΑ δημιουργούν, με κάθε τρόπο, συνθήκες ώστε ο πόλεμος στην Ουκρανία να παρατείνεται, για να προκαλεί τη μεγαλύτερη δυνατή φθορά και αποδυνάμωση -οικονομική, πολιτική, στρατιωτική- στη Ρωσία και να κρατά γονατισμένη την ΕΕ, ιδιαίτερα τη Γερμανία, παραδομένες στους αμερικανικούς σχεδιασμούς και σε ρήξη με τη Ρωσία.
Έτσι η Ρωσία, που επανέκαμψε στην ιμπεριαλιστική αρένα αξιώνοντας ρόλο ισχυρής παγκόσμιας δύναμης, πρέπει να εξουδετερωθεί. Η ραγδαία αναπτυσσόμενη Κίνα στοχοποιείται, σαν ο μεγάλος στρατηγικός αντίπαλος και ανταγωνιστής, η δεύτερη ιμπεριαλιστική χώρα στον πλανήτη που διαθέτει τη γενική δύναμη για να διεκδικήσει την παγκόσμια κυριαρχία. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και το αντιρωσικό μέτωπο χρησιμοποιούνται για να δημιουργηθούν όροι και συνθήκες που θα αποτρέψουν τις μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις και ανατροπές που κυοφορούνται σε παγκόσμια κλίμακα. Σε ένα πλαίσιο όπου, παρά τις αποστάσεις που κρατά η Κίνα από τη Ρωσία, οι σχέσεις τους γίνονται όλο και πιο στενές, διαμορφώνεται σταδιακά ένας άλλος, μεγαλύτερος κόσμος, που αμφισβητεί έμπρακτα την κυριαρχία των ΗΠΑ και της Δύσης. Τόσο στα πλαίσια του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης όσο και στην ομάδα των BRICS, η Κίνα και η Ρωσία όχι μόνο προωθούν την οικονομική και πολιτική συνεργασία των χωρών που συμμετέχουν, αλλά έχουν θέσει και το ζήτημα της στενής συνεργασίας τους και στον στρατιωτικό τομέα.
2. Ο οικονομικός πόλεμος που έχει εξαπολύσει η Δύση στη Ρωσία διευρύνεται με αλλεπάλληλα πακέτα κυρώσεων. Κρίσιμο ζήτημα σε αυτό τον οικονομικό πόλεμο αποτελεί η ενεργειακή αντιπαράθεση. Η βίαιη απεξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο, πετρέλαιο και άνθρακα οδήγησε στην εκτόξευση των τιμών και σε δεινή θέση τις ευρωπαϊκές οικονομίες, που πληρώνουν πανάκριβα το υγροποιημένο φυσικό αέριο στα αμερικάνικα μονοπώλια.
Αν οι τιμές του φυσικού αερίου παραμείνουν στα σημερινά αστρονομικά επίπεδα τότε η ευρωπαϊκή οικονομία θα υποστεί καταστροφικό πλήγμα σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας απέναντι στις οικονομίες των άλλων μεγάλων καπιταλιστικών κέντρων, αφού οι τιμές αυτές είναι 2 με 3 φορές υψηλότερες απ’ ό,τι στην Κίνα και στις ΗΠΑ, και 20 φορές πάνω από τα «φυσιολογικά» επίπεδα πριν την κρίση. Η ΕΕ βρίσκεται σε μια παραλυτική κατάσταση, εγκλωβισμένη σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Στη βάση αυτή, σοβαρές αντιθέσεις αναπτύσσονται ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ και ανάμεσα στις ίδιες τις ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα τώρα που αποφάσισε η γερμανική κυβέρνηση να επιδοτήσει με 200 δισεκατομμύρια ευρώ την οικονομία της και να αρνηθεί την επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου, κουρελιάζοντας την περιβόητη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» και τις συνθήκες ανταγωνισμού ανάμεσα στα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Ενώ αρχικά φάνηκε να ενισχύονται οι δεσμοί ΗΠΑ-ΕΕ και να περιορίζονται οι μεταξύ τους αντιθέσεις, τώρα όλο και πιο ευδιάκριτα διαγράφεται μια διαφοροποίηση στη στάση των βασικών χωρών της ΕΕ. Ταυτόχρονα προχωρούν, ιδιαίτερα η Γερμανία, σε ένα τεράστιο πρόγραμμα στρατιωτικών εξοπλισμών. Οι συνέπειες από αυτή τη νέα πορεία μιλιταρισμού δεν θα σημάνουν μόνο μια στυγνότερη οικονομική αφαίμαξη των ευρωπαϊκών λαών για να χρηματοδοτηθούν οι γιγαντιαίοι εξοπλισμοί. Θα σημάνουν και παραπέρα ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αναμφίβολα ενίσχυση των πολεμοκάπηλων χαρακτηριστικών της ΕΕ.
3. Πριν κοπάσει η οικονομική κρίση που ξέσπασε στην περίοδο της πανδημίας και των παρατεταμένων λοκντάουν το 2020-21, τώρα κι ένα χρόνο ξεκίνησε και κλιμακώνεται διαρκώς μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, ένα οικονομικό τσουνάμι που έρχεται να σαρώσει με μεγαλύτερη καταστροφική ορμή από το 2008 και να πλήξει την εργατική τάξη και τους λαούς όλου του κόσμου.
Οι διεθνείς καπιταλιστικοί οργανισμοί αναφέρονται σε όλο και μεγαλύτερη επιβράδυνση της ανάπτυξης στις χώρες της ΕΕ (ο ΟΟΣΑ προβλέπει για τη Γερμανία μείωση του ΑΕΠ της το 2023), σε όλο και μεγαλύτερη εκτίναξη του ανεξέλεγκτου πλέον πληθωρισμού, σε όλο και υψηλότερη ανεργία. Το ευρώ και η στερλίνα καταρρέουν έναντι του δολαρίου. Με μεγάλη βιαιότητα ξέσπασε η οικονομική και νομισματική κρίση στη Μ. Βρετανία, που μετασχηματίστηκε σε πολιτική κρίση, οδηγώντας σε πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα το βρετανικό ιμπεριαλισμό. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, 46 τρισ. δολάρια σε οικονομικό πλούτο από μετοχές και ομόλογα στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα έχουν εξαφανιστεί, ένα ποσό που ισοδυναμεί με το μισό περίπου του παγκόσμιου ΑΕΠ. Στην περίοδο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης του 2008 και της κατάρρευσης της Λίμαν Μπράδερς, το αντίστοιχο ποσό που χάθηκε ήταν 7 τρισ. δολάρια. Επί πλέον νέα κρίση χρέους απειλεί να σαρώσει τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, όπως Ελλάδα, Ιταλία, που έχουν τεράστιο ύψος χρέους αναλογικά με το ΑΕΠ τους. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά κραχ.
Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση πήρε μεγαλύτερες διστάσεις και οξύνθηκε από την εξαπόλυση του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία, με τις πρωτοφανείς οικονομικές κυρώσεις που επέβαλε η Δύση, την εκτόξευση των τιμών στην ενέργεια και τα βασικά προϊόντα διατροφής, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό υπόβαθρο που ταρακουνά ήδη την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Το ξεπέρασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης περνά μέσα από μεγάλες καταστροφές των παραγωγικών δυνάμεων και την εξαθλίωση των πλατιών λαϊκών μαζών, μέσα από σκληρούς οικονομικούς ανταγωνισμούς και ανακατατάξεις στη δύναμη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που σπρώχνουν και βρίσκουν ήδη διέξοδο στον πόλεμο και το μακέλεμα των λαών.
4. Οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες των τελευταίων εξελίξεων είναι ήδη δραματικές για όλη την ανθρωπότητα. Δεν καταστρέφονται μόνο οι εμπόλεμες χώρες. Δεν αιματοκυλούνται μόνο οι λαοί τους. Δεν είναι μόνο τα τεράστια κύματα της προσφυγιάς που δεν λένε να κοπάσουν, αλλά αντίθετα δυναμώνουν. Είναι και οι δραματικές συνθήκες φτωχοποίησης και υποσιτισμού που απλώνονται πλέον σε όλο τον πλανήτη, σε όλες τις χώρες, ανεπτυγμένες και μη. Είναι ο ακραίος αυταρχισμός, η ανοιχτή αντιλαϊκή βία, τα νέα σώματα καταστολής «έκτακτης ανάγκης» στη «δημοκρατική» ΕΕ, είναι τα αντιμεταναστευτικά, ξενοφοβικά και ρατσιστικά μέτρα στην Ευρώπη, που φουντώνουν την ακροδεξιά και το φασισμό σε μια σειρά χώρες, με τελευταίες τη Σουηδία και την Ιταλία, όπου με τη στήριξη ισχυρών κύκλων της ευρωπαϊκής οικονομικής ολιγαρχίας γίνονται πλέον οι βασικοί ρυθμιστές των πολιτικών εξελίξεων.
Οι λαοί βομβαρδίζονται καθημερινά από τρομοκρατικές «προειδοποιήσεις» των αστικών επιτελείων όχι μόνο για τον «μαύρο χειμώνα» που έρχεται, αλλά και για τους επόμενους «5 με 10 φρικτούς χειμώνες»! Σπέρνουν τον πανικό και τρομοκρατούν. Για να εκφοβίσουν και να παραλύσουν τους λαούς, για να καταπνίξουν τις επερχόμενες αναπόφευκτες κοινωνικές εκρήξεις μπροστά στην άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση. Η λαϊκή οργή, που απλώνεται παντού, μετασχηματίζεται ήδη σε μαζικές λαϊκές αντιδράσεις, σε μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, σε όλο τον κόσμο. Είναι ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να φρενάρει την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την φιλοπόλεμη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα που εκδηλώνονται στην πιο άγρια μορφή κατά τα μεταπολεμικά χρόνια. Όταν κλιμακώνονται οι στρατιωτικές συγκρούσεις και οι απειλές για γενίκευση του πολέμου, πρέπει να θέσουμε στην πρώτη γραμμή το ζήτημα της αντιπολεμικής-αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Να σταθούμε στο πλευρό των λαών που γίνονται θύματα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Ο λαός μας πρέπει να δυναμώσει τον αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό του αγώνα, να απαιτήσει να σταματήσει κάθε εμπλοκή της Ελλάδας στα αμερικανονατοϊκά επιθετικά σχέδια και κάθε στρατιωτική αποστολή όπλων στα ανδρείκελα της Ουκρανίας. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα του ουκρανικού λαού ενάντια στους ρώσους και αμερικάνους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους λακέδες τους, για την απαλλαγή από την ξενική υποδούλωση, για την υπεράσπιση της εδαφικής κυριαρχίας και ακεραιότητας της χώρας του, ενάντια σε νέους διαμελισμούς και προσαρτήσεις, για το διώξιμο των ρωσικών στρατευμάτων κατοχής, για να μην μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για την ειρήνη, τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και το σοσιαλισμό.
Η Άγκυρα κλιμακώνει τους εκβιασμούς και τις πολεμικές απειλές
5. Το τελευταίο διάστημα, η τουρκική ολιγαρχία δεν αναφέρεται μόνο σε γκρίζες ζώνες, δεν περιορίζεται σε παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και υπερπτήσεις πάνω από κατοικημένα νησιά. Το σχέδιο για τη δημιουργία της «Μεγάλης Τουρκίας», της λεγόμενης «Γαλάζιας Πατρίδας», υλοποιείται βαθμιαία με κλιμάκωση μιας εμπρηστικής, πολεμικής ρητορικής και διευρυνόμενες επιθετικές κινήσεις απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Η κατάσταση είναι εκρηκτική. Εμφανίζοντας την Ελλάδα σαν επιτιθέμενη και την Τουρκία σαν αμυνόμενη, αμφισβητεί ανοιχτά την ελληνική κυριαρχία σε νησιά όπως η Λήμνος, η Σαμοθράκη, η Χίος, η Μυτιλήνη, η Σάμος, η Ικαρία και τα Δωδεκάνησα, απαιτώντας την «αποστρατιωτικοποίησή τους. Και απειλεί με ναυτικό αποκλεισμό τους, ακόμη και με εισβολή και μια νέα μικρασιατική καταστροφή.
Σε εφαρμογή του τουρκο-λιβυκού Μνημονίου του 2019 και επιχειρώντας να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα, υπέγραψε νέα συμφωνία συνεργασίας με την προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην επίμαχη περιοχή, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο παραβίασης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων νότια της Κρήτης. Επίσης, διακηρύσσει την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου και ετοιμάζεται να ενισχύσει τη στρατιωτική παρουσία της στα κατεχόμενα εδάφη, που απειλεί να τα προσαρτήσει στην Τουρκία.
Εκμεταλλεύεται τον πόλεμο στην Ουκρανία και τα ανοιχτά μέτωπα στην ευρύτερη περιοχή για να προβάλει ένα ρόλο ισχυρής περιφερειακής δύναμης και αναβαθμισμένης διεθνούς παρουσίας, κρίσιμης γεωπολιτικής σημασίας για τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Ρωσία, την Κίνα, διεκδικώντας εκτός της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ και την ένταξή της στον Οργανισμό της Σαγκάης.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η κυβέρνηση της ΝΔ μιλάει για «επίδειξη ψυχραιμίας», «συνετή στάση» και προσήλωση στο «διεθνές δίκαιο» και ακολουθεί την πάγια πολιτική του κατευνασμού και του ενδοτισμού στον επιθετικό γείτονα, δείχνοντας το Διεθνές δικαστήριο της Χάγης και εναποθέτοντας τη «διευθέτηση» της ελληνοτουρκικής κρίσης στους αμερικανονατοϊκούς και ευρωπαίους συμμάχους της.
Ταυτόχρονα, έχοντας μετατρέψει τη χώρα μας σε ένα απέραντο αμερικανονατοϊκό ορμητήριο, με την Αλεξανδρούπολη σε ρόλο κομβικής σημασίας για τους επιθετικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ σε βάρος της Ρωσίας που επιπλέον παρακάμπτει και μειώνει τη γεωστρατηγική σημασία των Στενών του Βοσπόρου, λειτουργεί και σαν αμερικανικός μοχλός πιέσεων και εκβιασμών απέναντι στην Τουρκία ώστε αυτή να ευθυγραμμιστεί με τα δυτικά συμφέροντα και πολιτική. Με υπέρογκους εξοπλισμούς, επικαλούμενη την «αμυντική θωράκιση» της χώρας και κομπάζοντας πως αποκτά τάχα υπεροπλία στο Αιγαίο απέναντι στην Τουρκία, στην πραγματικότητα, υπηρετεί τους επιθετικούς αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη.
Οι εθνικιστικές πολιτικές και οι τεράστιοι στρατιωτικοί εξοπλισμοί που συσσωρεύονται και στις δυο πλευρές του Αιγαίου αποσκοπούν στη δημιουργία κλίματος εχθρότητας ανάμεσα στους δυο λαούς. Οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν. Δεν έχουν τίποτε να κερδίσουν από τον ανταγωνισμό των κυρίαρχων τάξεων, από τον αντιδραστικό εθνικισμό και σοβινισμό.
Καταδικάζουμε κάθε παραβίαση ή πολεμική απειλή σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και κάθε αλλαγή των συνόρων των δύο χωρών, υπερασπίζοντας την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας σε περίπτωση επίθεσης από την πλευρά της Τουρκίας και καταγγέλλοντας κάθε τυχοδιωκτική επίθεση που μπορεί να εκδηλωθεί από την πλευρά της Ελλάδας σε βάρος της κυριαρχίας της Τουρκίας.
