Η ραγδαία πολιτική φθορά που έχει η κυβέρνηση Μητσοτάκη απασχολεί πολύ έντονα το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου, όχι μόνο γιατί όσα επιχείρησε προπαγανδιστικά να προβάλει ο Κυρ. Μητσοτάκης μετά το καλοκαίρι, για να την ανακόψει (εξαγγελίες ΔΕΘ κ.ά.), αποδείχθηκαν άκαρπα. Αλλά και γιατί οι συσσωρευτικές συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής στην οικονομική και κοινωνική ζωή του ελληνικού λαού (ακρίβεια, καθήλωση μισθών και συντάξεων, φορολεηλασία κλπ), η επιμονή της στην κλιμάκωσή της (με τελευταίο παράδειγμα την ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου τής επιβολής του 13ωρου εργατικού ωραρίου και της παραπέρα ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων), η προκλητική στάση της στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, οι συνεχιζόμενες αποκαλύψεις για σκάνδαλα διαφθοράς (ΟΠΕΚΕΠΕ κ.ά.), τα απανωτά ναυάγια στα εθνικά θέματα καθώς και ο αντίκτυπος που όλα αυτά έχουν μέσα στο κόμμα της ΝΔ, όπου οξύνθηκαν αντιθέσεις, προμηνύουν μια παραπέρα πορεία υποχώρησης της εκλογικής επιρροής της.

Το γεγονός αυτό έχει μεγαλώσει τις ανησυχίες της μητσοτακικής αυλής, η οποία πλέον επικεντρώνει όλη τη δραστηριότητά της σε κινήσεις του πρωθυπουργού, με στόχο να ανακόψουν μια τέτοια εξέλιξη. Οι σχεδιασμοί της είναι εμφανείς και κινούνται σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις:

Απευθύνονται προς το μεγάλο κεφάλαιο το οποίο πλουσιοπάροχα προικοδότησε και προικοδοτεί με την πολιτική της και τώρα, μέσα στην πίεση που νοιώθει από τη λαϊκή απομόνωσή της, ζητά το αντίτιμο της πολιτικής στήριξης για τις υπηρεσίες που του προσέφερε και του προσφέρει. Αυτό ήταν το νόημα της ομιλίας του Κυρ. Μητσοτάκη στη ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, όπου διατυμπάνισε πως η κυβέρνησή του έχει κάνει 20 φοροαπαλλαγές στη βιομηχανία και απάλλαξε τις τράπεζες από τα κόκκινα δάνεια για να καταλήξει πως «στηρίζει τις επιχειρήσεις και αυτό φαίνεται στα κέρδη σας», προβάλλοντας την κυβέρνησή του ως εκείνη που τους διασφαλίζει πολιτική σταθερότητα που εγγυάται την οικονομική προοπτική τους, δηλαδή, τη συνέχιση της αύξησης των κερδών τους.

Προσπαθούν να εξωραΐσουν τα αντιλαϊκά κυβερνητικά μέτρα με την παραπλανητική προπαγάνδα και τους επικοινωνιακούς σχεδιασμούς. Το πέρασμα του αντεργατικού νομοσχεδίου για το 13ωρο επενδύθηκε με τις προκλητικές κυβερνητικές ψευδολογίες πως δήθεν το 13ωρο είναι «προς όφελος των εργαζομένων» που δήθεν το «αισθάνονται» ως «ανάγκη» για «να παίρνουν περισσότερα χρήματα»! Ενώ η ακρίβεια μεγαλώνει ασυγκράτητα, επιχειρείται να δημιουργηθεί η εντύπωση πως η κυβέρνηση δήθεν την αντιμετωπίζει, επειδή ο Κυρ. Μητσοτάκης συναντήθηκε με τον επικεφαλής του μεγαλύτερου εργο­δότη της χώρας και μιας από τις μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ μάρκετ και συζήτησε ζητήματα λειτουργίας της αγοράς, διαφάνειας και ανταγωνισμού!

Το κυριότερο, ωστόσο, στο οποίο στοχεύουν οι μητσοτακικοί σχεδιασμοί είναι το χτύπημα των κινητοποιήσεων ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, που της προκαλούν και τη μεγαλύτερη φθορά. Τις τελευταίες μέρες είχαμε απανωτές επιθέσεις σε κοινωνικές διαμαρτυρίες. Η διαδήλωση συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό λαό, στις 7/10, που κατάγγειλε και τη στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που στέκεται στο πλευρό του Νετανιάχου και αρνείται την γενοκτονία, δέχτηκε σφοδρή αστυνομική κατασταλτική επίθεση που οδήγησε και σε συλλήψεις διαδηλωτών. Στο κάτω Πολυτεχνείο στις 14/10, η αστυνομία, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισέβαλε για να διαλύσει φοιτητική διαμαρτυρία και για να συλλάβει φοιτητές που έκαναν, με απόφαση γενικής συνέλευσής τους, ολιγοήμερη κατάληψη ενάντια στο κυβερνητικό μέτρο των διαγραφών φοιτητών. Στο νοσοκομείο Αττικόν, στις 15/10, κατά τη διάρκεια της φιέστας εγκαινίων που θέλησαν να στήσουν ο Κυρ. Μητσοτάκης και Αδ. Γεωργιάδης, η διαμαρτυρία των νοσηλευτών για την άθλια κατάσταση που έχει περιέλθει το ΕΣΥ από την κυβερνητική πολιτική βρέθηκε και αυτή αντιμέτωπη με τη βία και τα χημικά των ΜΑΤ. Στο ίδιο αντιδημοκρατικό μήκος κύματος ο Κυρ. Μητσοτάκης, προφανώς ενεργώντας και εκδικητικά απέναντι στον νικηφόρο αγώνα του Π. Ρούτσι που έκανε απεργία πείνας μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, ξαφνικά, ανακοίνωσε ότι το μνημείο, με νομοθετική ρύθμιση, θα περάσει στην αρμοδιότητα του υπουργείου Άμυνας, προαναγγέλλοντας απαγόρευση διαμαρτυριών μπροστά στη Βουλή!

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί με νέες επιθέσεις κατά των δημοκρατικών ελευθεριών να περιορίσει τις απανωτές κοινωνικές διαμαρτυρίες που πραγματοποιούνται κατά της πολιτικής της.

Ωστόσο, η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής σε συνδυασμό με την ένταση των αντιδημοκρατικών μέτρων δεν μπορεί παρά να έχει αντίστροφο αποτέλεσμα. Αποκαλύπτει ακόμα περισσότερο το χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής και φέρνει νέες κοινωνικές κινητοποιήσεις καταγγελίας της. Διευρύνει την αποστροφή και την αντιπαράθεση των εργαζομένων, της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων προς τη ΝΔ. Την αποδυναμώνει μπροστά στην επόμενη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας. Και αυτό είναι κάτι που αντιλαμβάνονται τα κέντρα της οικονομικής ολιγαρχίας τα οποία, όπως φαίνεται, και με τις κινήσεις Τσίπρα και Σαμαρά, σκέπτονται και άλλα εναλλακτικά σενάρια διακυβέρνησης. Το νοιώθουν και η ηγεσία και ο κεντρικός κομματικός μηχανισμός της ΝΔ που έχουν να αντιμετωπίσουν τη διέγερση των εσωκομματικών αντιθέσεων, καθώς η πολιτική φθορά της μεγαλώνει. Σε αυτό τον κύκλο αντιθέσεων προστέθηκαν τις τελευταίες ημέρες και η αιχμή του Μ. Βορίδη, προς το επιτελείο του Μαξίμου για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Οι εκδηλώσεις που έχουν καθιερωθεί με αφορμή παρουσίαση βιβλίων, όπου παρευρίσκονται στελέχη της ΝΔ, έχει γίνει ένας τρόπος έκφρασης διαφωνιών, μέσω ομιλιών, προς πλευρές της πολιτικής της μητσοτακικής ηγεσίας. Και έχουν πυκνώσει όσο εντείνονται τα προβλήματα. Το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει δύο, για την παρουσίαση βιβλίου του βουλευτή Ροδόπης της ΝΔ, Ευρ. Στυλιανίδη, και την παρουσίαση βιβλίου του Αλ. Πατέλη, άλλοτε διευθυντή του οικονομικού γραφείου του Κυρ. Μητσοτάκη.

Η πρώτη από τις εκδηλώσεις σχολιάστηκε περισσότερο, γιατί ενώ επιχειρήθηκε να χρησιμοποιηθεί από τον Κυρ. Μητσοτάκη για να προβάλει μια ΝΔ «ενωμένη», με τη μη προσέλευση του Αντ. Σαμαρά η εικόνα χάλασε. Και διερμηνεύτηκε ως κάψιμο ενός σεναρίου που διακινούνταν για «επαναπροσέγγιση του Σαμαρά στη ΝΔ», το οποίο, άλλωστε, είχε διαμηνύσει ο Αντ. Σαμαράς, με πρόσφατο άρθρο του στενού συνεργάτη του Χρυσ. Λαζαρίδη, που έγραψε ότι ο Κυρ.Μητσοτάκης «δεν είναι λύση» αλλά «το πιο σοβαρό πρόβλημα». Η απουσία Σαμαρά προκάλεσε όχληση στο κυβερνητικό επιτελείο που προσπάθησε να το προσπεράσει, με δηλώσεις σαν κι αυτή της Ντόρας Μπακογιάννη πως «είμαι συντετριμμένη που δεν ήρθε ο Αντώνης αλλά θα αντέξω..»(!), που δείχνει και ποιες είναι οι πραγματικές σχέσεις που επικρατούν μέσα στη ΝΔ.

Στη δεύτερη εκδήλωση στην οποία μίλησε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννης Στουρνάρας και θεωρήθηκε ότι ο πρωθυπουργός είχε ακροατήριο το «νεοφιλελεύθερο κέντρο», ερμηνεύτηκε ως προσπάθεια απεύθυνσης στον κεντρώο χώρο και γι’ αυτό περιείχε αιχμές στην περίοδο κυβέρνησης του Τσίπρα.

Εκτός από τις παρουσιάσεις βιβλίων, την περασμένη Τετάρτη έγινε προς τιμήν της Άννας Ψαρούδα Μπενάκη, πρώην προέδρου της Βουλής, πολιτική εκδήλωση στην οποία μίλησε ο Κ. Καραμανλής, παρουσία του Αντ. Σαμαρά. Αναφερόμενος στη σημερινή πολιτική κατάσταση, ο Κ. Καραμανλής έκανε λόγο για κρίση απαξίωσης, κρίση απονομιμοποίησης, κρίση αμφισβήτησης και απόρριψης του πολιτικού συστήματος, λέγοντας ότι «τα φαινόμενα αυτά είναι υπαρκτά και στην Ευρώπη και στη χώρα μας».

Τα στιγμιότυπα αυτά -και όχι μόνον- δείχνουν ότι, όσο κι αν η μητσοτακική ηγεσία -κάτω από την επίδραση των συνεπειών της πολιτικής της τόσο στα εσωτερικά όσο και στα εξωτερικά ζητήματα- επιδιώκει να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες τάσεις που έχουν αναπτυχθεί στο κομματικό και εκλογικό σώμα τής ΝΔ, αυτές οι τάσεις -προϊόντος του χρόνου- αναπτύσσονται περισσότερο.

Ωστόσο τον κύριο λόγο για την υποχώρηση της επιρροής της στο λαϊκό σώμα, αναμφίβολα, τον βλέπει στις μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις. Γι’ αυτό και προσπαθεί να τις ανασχέσει, με μια παραπλανητική προπαγάνδα υπονόμευσής τους, με την αστυνομική καταστολή και την τρομοκρατία.

Η διαπίστωση αυτή έρχεται να επιβεβαιώσει πως ο μαζικός λαϊκός αγώνας είναι εκείνος που έχει ταρακουνήσει την κυριαρχία της στο πολιτικό σκηνικό και της προκαλεί τη μεγαλύτερη πολιτική ζημιά. Και από αυτήν άποψη φαίνεται πόσο αναγκαία είναι ανάπτυξή του για την απόκρουση της αντιλαϊκής πολιτικής.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος

e-prologos.gr