Το μαύρο μέλλον της φτώχειας και των πολέμων, δικό τους – Η ελπίδα, η αισιοδοξία της οργάνωσης και των αγώνων, δική μας
Το σύστημά τους… Ένας καπιταλισμός στο τελευταίο του στάδιο, ένας καπιταλισμός που σαπίζει. Βυθίζεται σε μία ακόμη ανεξέλεγκτη οικονομική κρίση, γίνεται ξανά απειλή για την ανθρωπότητα. Για να ανακάμψει και από αυτή την κρίση πρέπει να φάει τα σπλάχνα του. Να καταστρέψει τεράστιες παραγωγικές δυνάμεις…, μέσα παραγωγής και εργατική δύναμη. Καταστρέφει ανθρώπους. Αθροίζει εκατομμύρια νεκρούς στα χαρακώματα των πολέμων και τη νέα «κανονικότητα» της ειρήνης τους. Αυτή την «ειρήνη» που πνίγεται στην ακρίβεια και τη φτώχεια, που απλώνει την ανεργία και την εξαθλίωση, που με τα ασφυκτικά της αδιέξοδα φτιάχνει θηλιές και αυξάνει συνεχώς τις αυτοκτονίες.
Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί τους γίνονται αδυσώπητοι. Ο πλανήτης μοιάζει να γίνεται έρμαιό τους. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι διαστάσεις που λαμβάνει κάθε μέρα που περνάει επιταχύνει τις εξελίξεις, αναδιατάσσει και διαμορφώνει μέτωπα, προετοιμάζει τις νέες συγκρούσεις. Ένα παγκόσμιο εμπόριο όπλων, μια παραφρονική κούρσα εξοπλισμών, ένας σύγχρονος ακραίος μιλιταρισμός γίνονται προάγγελοι πέτρινων χρόνων. Στην ημερήσια διάταξη οι αναφορές για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, που έρχεται… και οι πυρηνικοί αλληλοεκβιασμοί!
Η Ελλάδα, με τις πολιτικές της εξάρτησης και της υποτέλειάς τους, σε αυτές τις συνθήκες μετατρέπεται σε νατοϊκό προγεφύρωμα. Αδιανόητα τα ύψη των εξοπλισμών και των στρατιωτικών συμφωνιών που καλείται να πληρώσει ο ελληνικός λαός. Τεράστιοι οι κίνδυνοι της πλήρους υποταγής στα νατοϊκά συμφέροντα και της εμπλοκής στον πόλεμο για τη νεολαία. Εγκληματικές οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και των προηγούμενων για το μέλλον του λαού και του τόπου, για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Πίσω από τις κυβερνητικές αρλούμπες των καλοταϊσμένων ΜΜΕ, προβάλλει η σαπίλα της ακραία δεξιάς πολιτικής τους. Εξοργιστικά τα σκάνδαλα που φτάνουν στη δημοσιότητα, από τον Πάτση μέχρι τις παρακολουθήσεις. Ενδεικτικά της μεγάλης ρεμούλας, του οικονομικού παρασιτισμού και της διαφθοράς. Των «δημοκρατικών» αξιών που πρεσβεύουν οι πολιτικοί απόγονοι των μετεμφυλιακών μοναρχοφασιστικών κυβερνήσεων και οι υμνητές της χούντας. Μαζί με αυτά αυξάνουν και οι «περιπτώσεις» κυβερνητικών στελεχών, μελών και φίλων της μεγάλης δεξιάς παράταξης, που γεμίζουν την επικαιρότητα με σελίδες… απίστευτης κτηνωδίας.
Ο «πολιτισμός» τους. Μαζί με την ακρίβεια και τη φτώχεια ένας βόρβορος κατακλύζει κάθε πλευρά και κάθε στιγμή της κοινωνικής ζωής. Κάθε ρωγμή στο καπιταλιστικό απόστημα ξερνάει βρόμα και δυσωδία. Ο μεσαίωνας των γαλαζοαίματων, των βασιλιάδων και των ευγενών προβάλλεται με θαυμασμό και αίγλη. Η μεσημεριανή ζώνη, το life style και τα reality γίνονται το ευαγγέλιό τους. Ο ευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης και η εκπόρνευση, είτε με τους θεσμικούς οίκους ανοχής είτε μέσα από χιλιάδες κανάλια από επίσημα και ανεπίσημα μέσα που διαθέτουν, γεννάει τις απάνθρωπες ιστορίες του εποικοδομήματός τους. Γεννάει ψυχικά άρρωστους και ανάπηρους, πολλαπλασιάζει τις αποτρόπαιες πράξεις. Ένα σύστημα που βρίσκεται σε προχωρημένη σήψη φτιάχνει τους «ανθρώπους» του.
Η προπαγάνδα τους πρόστυχη και ύπουλη. Αποκρύπτει, διαστρεβλώνει, παραποιεί, βιάζει καθημερινά την αλήθεια. Παρουσιάζει τις συνέπειες της κρίσης και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ως ατύχημα. Χρεώνει την ακρίβεια και τη φτώχεια, τα δομικά συστατικά του συστήματός τους…, σε λάθη και στον… Πούτιν. Προσφέρει επιδόματα, voucher…, καθρεφτάκια, για να διαχειρίζεται την οργή. Εξαπατεί για το καλύτερο μέλλον που θα έρθει…, από μόνο του… Φτιάχνει αυταπάτες για διεξόδους που θα έρθουν με κάλπες. «Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους και πάλι…».
Όμως η απατηλή προπαγάνδα τους γίνεται στάχτη στις φλόγες της πραγματικότητας. Όσα συμβαίνουν σήμερα στον πλανήτη και τη χώρα είναι τέκνα του καπιταλισμού τους. Του συστήματός τους και της πολιτικής τους. Που το μόνο που μπορεί να προσφέρει πια στην ανθρωπότητα είναι ένα τεράστιο κοινωνικό… πισωγύρισμα.
Οι αγώνες μας είναι οι μόνοι που μπορεί να φωτίσουν το σκοτάδι τους. Λαός και νεολαία δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις κάλπες που θα στήσουν. Κακές υπηρεσίες προσφέρει στο κίνημα όποιος, ειδικά σε αυτές τις συνθήκες, καλλιεργεί και τις πιο μικρές αυταπάτες για αυτές. Η μόνη ρεαλιστική διέξοδος αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη συλλογική στάση και δράση…, στους αγώνες μας! Είναι ανάγκη επιτακτική η οργάνωση αυτών των αγώνων. Στα σωματεία, στα μαθητικά συμβούλια και τους φοιτητικούς συλλόγους, στις γειτονιές, παντού πρέπει να δυναμώσει η φωνή των αγώνων. Αυτών που θα βάλουν ανάχωμα στην πολιτική τους που θα αποτρέψουν τα εγκληματικά τους σενάρια για το μέλλον. Αυτών των οργανωμένων αγώνων που δίνουν ανάσες και απαντοχή όπως η τελευταία μεγάλη απεργία της 9ης Νοέμβρη. Αγώνες που πρέπει να είναι ανυποχώρητοι, να έχουν συνέχεια και σωστούς πολιτικούς στόχους και αιτήματα. Αυτούς ακριβώς τους αγώνες, που αναπόδραστα θα ξεσπάσουν, φοβούνται. Για αυτό και καταφεύγουν στον αυταρχισμό και την καταστολή, σε αντιδραστικούς νόμους που στοχεύουν στη φίμωση των σωματείων και της συνδικαλιστικής δράσης. Που επιχειρούν να αφαιρέσουν θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα.
Η οργάνωσή μας, ο δικός μας μονόδρομος. Απλώνουμε το
χέρι σε κάθε φίλο σε αυτή τη δύσκολη αλλά ελπιδοφόρα… πορεία. Οι καιροί
δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για «ατομικές λύσεις». Στην οργάνωση, στη
συγκρότηση, στον προσανατολισμό, στην κοινή βούληση…, εκεί βρίσκεται η δύναμη όλων μας.
Σε κάθε αδιέξοδο που ορθώνουν οι βάρβαρες πολιτικές τους να απαντήσουμε
με την ελπίδα και την αισιοδοξία της συλλογικής στάσης. Να πλέξουμε τα
χέρια μας σε αλυσίδες. Να κοντύνουμε τους δισταγμούς. Να υψώσουμε το
μπόι μας.
Η νεολαία… «δεν θα γυρέψει βερεσέ»…, «θα
ακολουθήσει άλλες σημαίες»… Τις σημαίες της οργάνωσης και του αγώνα. Τις
σημαίες της ελπίδας.
Αναδημοσίευση από το περιοδικό “Πορεία”,
τεύχος 55, “αντί προλόγου”
