Γρήγορη αναζήτηση

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

Η δεύτερη αξιολόγηση τελείωσε. Εμπρός για τη τρίτη! Νέα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα



Μόλις τελείωσε η 2η αξιολόγηση, ανακοινώθηκαν τα νέα (113) αντιλαϊκά μέτρα που θα εφαρμοστούν το πρώτο εξάμηνο του 2018
Μόνο ο παλλαϊκός αγώνας μπορεί να ανατρέψει τα αντεργατικά μέτρα και να σπάσει τα δεσμά των ιμπεριαλιστικών μνημονίων

"Μετά το καλοκαίρι θα επιστρέψουμε για την τρίτη αξιολόγηση" δήλωσε ο Ντ. Κοστέλο, εκπρόσωπος της ΕΕ στο κουαρτέτο, ενώ ανακοινώνονταν άλλα 113 προαπαιτούμενα σκληρά αντι­λαϊκά μέτρα που πρέπει να υλοποιηθούν μέχρι το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2018. Έπεται, δηλαδή, μετά την "καλή συμφωνία" για την οποία θριαμβολογεί ο Α. Τσίπρας, τρίτη αξιολόγηση. Και μετά από αυτήν άλλη, και άλλη, κ.ο.κ. Τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Επί επτά χρόνια, μόλις ολοκληρώνεται μια δέσμη μέτρων αρχίζει η "προετοιμασία" για την επό­μενη.

Εντωμεταξύ, η καταβολή της δόσης των 7,7 δις ευρώ της δεύτερης αξιολόγησης, μετατίθεται πιθανότατα για τις 13 Ιουλίου, ώστε να έχουν ρυθμιστεί -στο ακέραιο- και οι τελευταίες απαιτήσεις των δανειστών. Από την πλευρά του ΔΝΤ, τίθενται ως ζητήματα η έκδοση νομικής γνωμάτευσης για τη συνταγματικότητα της μείωσης των συντάξεων από το 2019, η έκδοση Υπουργικής Απόφασης που θα ορίζει επακριβώς τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές και η υιοθέτηση νομοθετικής ρύθμισης για το άνοιγμα του επαγγέλματος των μηχανικών. Από την πλευρά της ΕΕ, αξιώθηκε η ασυλία όλων των υπαλλήλων των δανειστών, εντός της ελληνικής επικράτειας, κατά την εκτέλεση των "καθηκόντων" τους, σύμφωνα με τη συνήθη πρακτική των επικυρίαρχων όπου γης
Η παραπομπή στη δικαιοσύνη στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ, σχετικά με τη σκανδαλώδη υπόθεση της πώλησης και επαναμίσθωσης 28 ακινήτων του Ελληνικού Δημοσίου, προκάλεσε την οργή του αντιπροέδρου της Κομισιόν Β. Ντομπρόφσκις, ο οποίος απείλησε πως η καταβολή της δόσης θα πραγματοποιηθεί μόνο εφόσον σταματήσει κάθε δίωξη. Και ο Άρειος Πάγος -πειθήνιος διεκπεραιωτής των άνωθεν εντολών- έσπευσε να αναιρέσει, εν ριπή οφθαλμού, το παραπεμπτικό βούλευμα με το οποίο το Συμβούλιο Εφετών είχε παραπέμψει τους αρμόδιους του ΤΑΙΠΕΔ! Η επιτροπεία πρόσταξε και οι εγχώριοι υποτελείς ακαριαία εκτέλεσαν τα διατεταγμένα.
Διέξοδος για τους ισχυρούς
Ο περιβόητος "καθαρός δρόμος διεξόδου", κατά την πρωθυπουργική ρήση, ο οποίος άνοιξε με το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης στο τελευταίο Eurogroup, αποτελεί δρόμο διεξόδου για τους ιμπεριαλιστές δανειστές και την εγχώρια ολιγαρχία και μόνο. Μέσα από παλινωδίες, τακτικισμούς και συστηματική ψευδολογία, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σύρθηκε -και πάλι- σε ταπεινωτικό συμβιβασμό και ανοιχτή υποταγή στην ΕΕ και το ΔΝΤ.
Το αφήγημα που επιχειρείται να πλασαριστεί από την κυβερνητική προπαγάνδα για μια "κατά γενική ομολογία καλή συμφωνία" δεν μπορεί να συγκαλύψει την πραγματικότητα μιας επαίσχυντης συμφωνίας που εδραιώνει και βαθαίνει τη λεηλασία του λαού και της χώρας, υπό καθεστώς μόνιμης επιτροπείας, μέχρι το 2060!
Επί δυόμισι χρόνια, από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα που τον πλαισιώνει αναδείχθηκαν σαν η κυρίαρχη εκείνη πολιτική δύναμη που μπορούσε να δώσει πολύτιμες ανάσες στα εμφανή αδιέξοδα του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Με χρεοκοπημένη την ελληνική καπιταλιστική οικονομία, σε συνθήκες βαθιάς πολιτικής κρίσης, πλήρους ανυποληψίας του αστικού πολιτικού συστήματος και εξάντλησης των πολιτικών εφεδρειών του, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να νομιμοποιήσει την πολιτική της υποταγής στους δανειστές και το "μονόδρομο" των μνημονίων υποδούλωσης, να υπηρετήσει πειθήνια το δόγμα της ελληνικής ολιγαρχίας «ανήκομεν εις την Δύσιν» και να εξαγνίσει τη στρατηγική της για αδιαμφισβήτητη παραμονή στην ΕΕ και την ευρωζώνη.
Ασκώντας δεξιά πολιτική και συντασσόμενος με τους εχθρούς του λαού, κρατώντας υποκριτικά τις σημαίες της Αριστεράς, υπηρέτησε αποτελεσματικά την ολιγαρχία και τον ιμπεριαλισμό, υπονομεύοντας τη ριζοσπαστικοποίηση του λαού και εκτονώνοντας την αγανάκτηση και τις αντιστάσεις του. Γι αυτό, παρά τις αντιπολιτευτικές ενστάσεις κυρίαρχων κύκλων εξουσίας, αναγνωρίστηκε ο ρόλος του και επαινέθηκε η συμβολή του στις αντιδραστικές εξελίξεις που πρωταγωνίστησε κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας. Τώρα, ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Κρίση και αστάθεια
Η περίοδος που διανύουμε είναι πυκνή σε πολιτικές διεργασίες. Η κρίση που ταλανίζει το αστικό πολιτικό σύστημα συνεχίζει και βαθαίνει. Τα επτά χρόνια μνημονίων έχουν δημιουργήσει πολιτικές συνθήκες μεγάλης πολιτικής αστάθειας και ρευστότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε σοβαρή δημοσκοπική υποχώρηση. Έχοντας οδηγήσει το λαό σε μεγαλύτερη φτώχια και εξαθλίωση, αντιμετωπίζει πλέον τη πλατιά λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. Οι προσπάθειες της κυβερνητικής προπαγάνδας να καλλιεργήσει νέες ελπίδες και προσδοκίες πέφτουν στο κενό. Τα φαινόμενα αποσύνθεσης, οι αναταράξεις και οι τριγμοί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, επεκτείνονται. Η πρόσφατη ψηφοφορία για την εκλογή του Δημ. Καμμένου ως αντιπροέδρου στη Βουλή είναι ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί. Η ημερομηνία λήξης της παρούσας κυβέρνησης θα εξαρτηθεί από τις αντοχές της στη λαϊκή οργή και όχι από τους τακτικισμούς και τις συνεχείς επικλήσεις για εκλογές του Κυρ. Μητσοτάκη και όποιου άλλου.
Η ΝΔ, παρά το ότι προβάλλεται σαν ο βέβαιος διεκδικητής της κυβερνητικής εξουσίας, μένει καθηλωμένη σε χαμηλά ποσοστά. Άκαρπες, μέχρι στιγμής παραμένουν οι προσπάθειές της να δημιουργήσει κλίμα διευρύνσεων και συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων ώστε να εξασφαλίσει όρους σχηματισμού κυβέρνησης.
Το ΠΑΣΟΚ, αν και απέφυγε την πλήρη κατάρρευσή του και ανανέωσε τις φιλοδοξίες του να αποτελέσει την κύρια δύναμη της περίφημης ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς με το πρόσφατο συνέδριο της ΔΗΣΥ, συνεχίζει να παραδέρνει μαζί με όλα τα αρχηγικά μορφώματα και τα ρετάλια της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας -που προσπαθεί να συσπειρώσει- σε αθεράπευτη κρίση.
 Όσο για το Ποτάμι έχει μπει σε τροχιά συρρίκνωσης και διεργασιών με άδηλο μέλλον. Οι πολύχρονες συστηματικές προσπάθειες ισχυρών κέντρων εξουσίας να νεκραναστήσουν τον πολιτικό χώρο της λεγόμενης Κεντροαριστεράς  δεν ευοδώνονται.
 Η απαξίωση αυτών των δυνάμεων από το λαό εξακολουθεί να είναι ισχυρή.