Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες αντιμέτωποι με τη ρατσιστική πολιτική του Τραμπ

Τα νοτιοοαμερικανικά μεταναστευτικά καραβάνια αντιμέτωπα με τη ρατσιστική μισαλλοδοξία και το στρατό του Τραμπ

Στις 14 του Νοέμβρη οι πρώτοι τετρακόσιοι μετανάστες του γνωστού πλέον καραβανιού των μεταναστών έφθασαν στα σύνορα Μεξικού και ΗΠΑ, μέσω της πολιτείας Τιχουάνα.

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα ενιαίο καραβάνι, αλλά για τέσσερα μέχρι τώρα κύματα μεταναστών που ζητούν άσυλο στις ΗΠΑ, κυρίως από την Ονδούρα, αλλά και από τη Γουατεμάλα και το Ελ Σαλβαδόρ και γι’ αυτόν το λόγο το γεγονός αναφέρεται και ως η Έξοδος της Κεντρικής Αμερικής. Οι κατατρεγμένοι μετανάστες προσπαθούν εδώ και ένα μήνα περίπου να φτάσουν στα σύνορα των ΗΠΑ με όποιο μέσο μπορούν, προκειμένου να διαφύγουν της ακραίας φτώχειας και εξαπλωμένης βίας στις χώρες τους, οι οποίες παρουσιάζουν εικόνα πλήρους αποδιοργάνωσης.

Τα προβλήματα έχουν ενταθεί και από φαινόμενα ξηρασίας και τυφώνων τα τελευταία δύο χρόνια, που έχουν επιβαρύνει τους αγροτικούς πληθυσμούς των περιοχών αυτών, με τα κράτη – μπανανίες να μην είναι σε θέση να κάνουν απολύτως τίποτα για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.

Οι τρεις αυτές χώρες, βρίσκονται διαχρονικά κάτω από τον έλεγχο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ο οποίος τις έχει καταστήσει εξαρτώμενες μπανανίες και εφαρμόζουν απαρέγκλιτα τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό την πολιτική που αυτός επιβάλλει. Κατά ενδιαφέροντα τρόπο, δεν έχουμε καραβάνι μεταναστών από τη Νικαράγουα, η οποία ακολουθεί μια διαφορετική πορεία τα τελευταία χρόνια και γι’ αυτό βρίσκεται και στο στόχαστρο των ΗΠΑ.

Το ζήτημα συνέπεσε με την περίοδο των ενδιάμεσων εκλογών στις ΗΠΑ. Ο Τραμπ, που δεν έχει εκπληρώσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις, είτε πρόκειται για το άνοιγμα εργοστασίων είτε πρόκειται για το πελώριο τείχος που θα θωράκιζε τη χώρα από τους κατατρεγμένους, προσπάθησε, με αφορμή την υπόθεση αυτή, να αναθερμάνει τις σχέσεις του με τα πιο οπισθοδρομικά τμήματα της αμερικάνικης κοινωνίας, προβαίνοντας σε αποκρουστικές και ποταπές δηλώσεις και ενέργειες σχετικά μ’ αυτό.

Έχει χαρακτηρίσει την προσπάθεια εισόδου των καραβανιών στις ΗΠΑ ως «εισβολή εγκληματιών», πίσω από την οποία βρίσκεται η κυβέρνηση της Βενεζουέλας και γι’ αυτό έχει κινητοποιήσει στρατιωτική δύναμη ύψους πέντε χιλιάδων προκειμένου να την «αποκρούσει». Ο Αμερικανός πρόεδρος, σε μια επίδειξη έξαλλου μισανθρωπισμού, έχει δώσει εντολή στη στρατιωτική δύναμη, που αναπτύσσεται στα σύνορα, να θεωρήσει τις πέτρες που ενδεχομένως θα πετάξουν οι μετανάστες εναντίον της, ως πυρά από όπλα, οπότε να απαντήσει αναλόγως. «Στέλνουμε το στρατό, δεν παίζουμε μάγκες» και «το συρματόπλεγμα μπορεί να είναι πολύ όμορφο αν χρησιμοποιηθεί σωστά» είναι από τις δηλώσεις του κατά τη διάρκεια ομιλιών για το ζήτημα, ενώ στις 9 Νοεμβρίου υπέγραψε διάταγμα, όπου αποκλείει από αίτηση ασύλου όσους εισέρχονται παράνομα στη χώρα.

Κατά την εξέλιξη αυτού του δράματος, η κυβέρνηση του Μεξικού, μιας χώρας από την οποία επίσης πολλοί μεταναστεύουν στην Αμερική, έχει σταθεί σαν πολύτιμος σύμμαχος στις ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Πένα Νιέτο, που ξαφνικά θυμήθηκε ότι η χώρα του είναι ανεξάρτητη, δήλωσε ότι δεν θα επιτρέψει ως ανεξάρτητο κράτος την είσοδο των καραβανιών σε μεξικανικό έδαφος. Έχει ήδη ενισχύσει τα νότια σύνορά του με αστυνομία και στρατό, έχοντας χτυπήσει και συλλάβει εκατοντάδες στην πόλη Ταπατσούλα της πολιτείας Τσιάπας, όπου ψέκασαν τους διερχόμενους μετανάστες με τοξικό ζιζανιοκτόνο. Στο βαθμό ωστόσο που αυτό δεν κατέστη πλήρως εφικτό, οι μεξικανικές αρχές κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να δυσκολέψουν τη διέλευση των καραβανιών, ώστε να τους εξαντλήσουν και να τους αποθαρρύνουν. Οι εκάστοτε τοπικές αρχές διαφόρων πολιτειών έχουν εντολές να αρνούνται την είσοδο των καραβανιών σε κατοικημένες περιοχές, οπότε και αυτά υποχρεώνονται να συνεχίζουν την πορεία τους, κυρίως με τα πόδια, χωρίς προμήθειες μέσω των πιο αφιλόξενων και άγριων περιοχών του Μεξικού.

Παρόλες όμως τις απειλές και τις κακουχίες, ήδη οι πρώτες ομάδες των καραβανιών έφτασαν στα σύνορα και αναμένονται περισσότεροι τις επόμενες ημέρες.