Αποκαλυπτικές δηλώσεις για το μέλλον του ασφαλιστικού συστήματος απ' τον Κυριάκο Μητσοτάκη

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΝΔ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ.

Με μία απόλυτα αποκαλυπτική τοποθέτηση προσδιόρισε στην ομιλία του γύρω απ’ τις προθέσεις της ΝΔ για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας, στη ΔΕΘ Θεσσαλονίκης ο πρόεδρος της Κυριάκος Μητσοτάκης.

Είναι γεγονός ότι η ομιλία Μητσοτάκη ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική, τόσο που θα μπορούσε να δημιουργήσει και ερωτηματικά για τη πρωτοφανή κυνικότητα των θέσεων του. Με σαφήνεια δήλωσε ότι θεωρεί ότι παρά τις μεγάλες περικοπές που έγιναν στις συντάξεις τα τελευταία χρόνια, ότι είναι αναγκαίες και νέες περικοπές για να γίνει το σύστημα βιώσιμο! Ακόμα δηλώνει με απόλυτη σαφήνεια ότι θα μεταφέρει ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνικής ασφάλισης στον ιδιωτικό τομέα, κάτι που επιδιώκει τουλάχιστον η ΝΔ απ’ τη δεκαετία του 90 όταν ο πατέρας του σημερινού αρχηγού της ΝΔ με τις αλλαγές που επέφερε στο ασφαλιστικό έκανε τις πρώτες μεγάλες περικοπές, καθώς επίσης τις μεγάλες αυξήσεις στις εισφορές των εργαζομένων και στα χρόνια υπηρεσίας για τη παροχή σύνταξης.

Στελέχη της ΝΔ επιχειρώντας να δικαιολογήσουν τις θέσεις της παράταξης τους ομολόγησαν κυνικά ότι οι λεγόμενες Κενσιανές απόψεις για το ασφαλιστικό είναι οριστικά παρελθόν και ότι η χρηματοδότηση του συστήματος είναι ουσιαστικά αποκλειστική ευθύνη του εργαζόμενου, δηλαδή αφαιρείται κάθε στοιχείο κοινωνικού χαρακτήρα στην ασφάλιση. Πρέπει επίσης να παρατηρήσουμε ότι την επόμενη μέρα απ’ την ομιλία του, ο Μητσοτάκης, στη συνέντευξη τύπου που έδωσε επιχείρησε να απαλύνει έστω για λίγο τις αρχικές του δηλώσεις, χωρίς όμως επιτυχία αφού δεν μπορεί να συγκεραστούν οι προκλητικές νεοφιλελεύθερες απόψεις με τη κοινωνική ασφάλιση. Ας δούμε όμως το πυρήνα των θέσεων της ΝΔ για το ασφαλιστικό.

Πρώτον , η ΝΔ αφαιρεί κάθε στοιχείο κοινωνικής αλληλεγγύης απ’ το ασφαλιστικό σύστημα. Η βασική διαφοροποίηση ανάμεσα στο λεγόμενο αναδιανεμητικό (αλληλεγγύης) και κεφαλαιοποιητικό σύστημα ασφάλισης βρίσκεται στο εξής: Το αναδιανεμητικό σύστημα έχει ορισμένα χαρακτηριστικά διαγενεακής και εσωτερικής αλληλεγγύης εργαζομένων (από τα αποθεματικά που δημιουργούν οι συνολικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία πληρώνονται οι ασφαλιστικές παροχές (υγείας κλπ.) και οι συντάξεις αυτών που ολοκληρώνουν τον εργασιακό τους βίο είτε γιατί έχουν συμπληρώσει τα απαιτούμενα χρόνια, είτε γιατί άλλοι λόγοι (π.χ. λόγοι υγείας) τους οδηγούν σε πρόωρη συνταξιοδότηση) αλλά και αναδιανομής για τους πιο αδύνατους, με την αντίστοιχη ευθύνη του κράτους.

Στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα η σύνταξη καθορίζεται αποκλειστικά απ’ τις εισφορές του ασφαλισμένου. Έτσι αν κάποιος βρεθεί στην ανεργία εξαιτίας  όχι δικής του ευθύνης, είτε για λόγους υγείας, τότε στη πραγματικότητα θα βρεθεί στο έλεος της εξαθλίωσης και της περιθωριοποίησης. Ο Μητσοτάκης χωρίς κανένα ενδοιασμό χαρακτήρισε αυτούς που δεν καταφέρνουν για όλους αυτούς τους λόγους να ολοκληρώσουν τα χρόνια δουλειάς σαν βαρίδια του συστήματος που πρέπει να πεταχτούν έξω απ’ το ασφαλιστικό σύστημα.

Δεύτερον , σε ότι αφορά τη χρηματοδότηση του συστήματος προτείνει την ύπαρξη ενός τριπλού συστήματος, τους λεγόμενους τρεις πυλώνες, δηλαδή την υποχρεωτική ασφάλιση με βάση το σύστημα αλληλεγγύης, ο δεύτερος πυλώνας θα είναι επίσης υποχρεωτικός με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα είτε μέσα από το δημόσιο ή από ιδιωτικό φορέα και ο τρίτος πυλώνας θα είναι προαιρετικός με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα αποκλειστικά μέσα απ’  τις ιδιωτικές εταιρείες ασφάλισης. Με το σύστημα αυτό γίνεται φανερό ότι η παρέμβαση του ιδιωτικού τομέα στην ασφάλιση γίνεται αποφασιστική τόσο στις κύριες όσο και στις επικουρικές συντάξεις όπως θα δούμε παρακάτω.

Το κύριο χαρακτηριστικό της πρότασης αυτής είναι ότι η χρηματοδότηση της ασφάλισης γίνεται πλέον σχεδόν αποκλειστική ευθύνη του εργαζόμενου που θα υποχρεώνεται να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες του μέσα από παραφουσκωμένες εισφορές τόσο στο κράτος αλλά κυρίως στις ιδιωτικές εταιρείες που θα λυμαίνονται τους εργαζόμενους. Έτσι αν κάποιος θα έχει τη δυνατότητα να πληρώνει μεγάλες εισφορές που θα καθορίζουν κάθε φορά αυθαίρετα οι ασφαλιστικές εταιρείες, τότε θα ελπίζει σε κάποια ικανοποιητική σύνταξη. Για όλους τους άλλους που επιβιώνουν με μισθούς πείνας το μέλλον θα είναι απόλυτα σκοτεινό. Βέβαια ο Μητσοτάκης αυτό το θεωρεί κοινωνική δικαιοσύνη αφού όπως δηλώνει δεν είναι δυνατό να πληρώνουν άλλοι για αυτούς που βγαίνουν στη σύνταξη με όρους φτώχιας, λες και κάποιοι επιλέγουν να ζουν μέσα στη φτώχια και την εξαθλίωση.

Σ' όλα αυτά να προσθέσουμε τους αυξημένους κινδύνους που προέρχονται από την ιδιωτική ασφάλιση. Να υπενθυμίσουμε ότι γνωστές και πολυάριθμες εταιρείες, με μεγάλο μάλιστα άνοιγμα, χρεοκόπησαν στο παρελθόν με αποτέλεσμα ασφαλισμένοι να χάσουν ό,τι οικονομίες είχαν καταθέσει στα περίφημα ελκυστικά προγράμματα των εταιρειών και μαζί μ’ αυτές και κάθε δυνατότητα σύνταξης και ασφαλιστικής παροχής.

Το τρίτο ζήτημα αφορά τις επικουρικές συντάξεις. Ως γνωστό οι επικουρικές συντάξεις καλύπτονται αποκλειστικά απ’ τις εισφορές των εργαζομένων. Έτσι οι συνταξιούχοι καλύπτονται απ’ τις εισφορές των νέων ασφαλισμένων. Η πρόταση Μητσοτάκη δίνει τη δυνατότητα στους νέους ασφαλισμένους να μην μπουν στο ταμείο επικουρικής ασφάλισης και να επιλέξουν κάποιο ασφαλιστικό πρόγραμμα μιας ιδιωτικής εταιρείας! Μια τέτοια επιλογή θα είναι ολέθρια για τους υπάρχοντες συνταξιούχους αφού είναι φανερό ότι δεν θα υπάρχει χρηματοδότηση για τις επικουρικές τους συντάξεις.

Ο Μητσοτάκης στις διευκρινήσεις που έδωσε έμπλεξε πιο πολύ τα πράγματα αφού προσπάθησε να απαντήσει λέγοντας ότι οι νέοι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν εισφορές στο επικουρικό ταμείο. Αυτό όμως σημαίνει ότι οι νέοι εργαζόμενοι θα πληρώνουν τόσο για τη δική τους την επικουρική όσο και για την επικουρική των ήδη συνταξιούχων. Στη πορεία βέβαια ανασκεύασε τη θέση αυτή λέγοντας ότι αν βρεθεί στη κυβέρνηση τότε θα υπάρξει «τεχνική» λύση που θα απαντήσει στο πρόβλημα.

Ας θυμηθούμε όμως πως λύθηκε το πρόβλημα των επικουρικών συντάξεων στις τράπεζες όταν και πάλι η κυβέρνηση της ΝΔ, του πατέρα Μητσοτάκη, με το λεγόμενο ασφαλιστικό νόμο Σιούφα προχώρησε σε ανάλογες ρυθμίσεις. Τότε λοιπόν οι τράπεζες είχαν αναλάβει την υποχρέωση να καλύψουν τις εισφορές των εργαζομένων στα ταμεία επικουρικής ασφάλισης. Όμως στη πράξη αυτό δεν έγινε ποτέ, σε ελάχιστο χρόνο οι τραπεζίτες αθέτησαν τη συμφωνία, τα επικουρικά βούλιαξαν και τις συνέπειες τις βλέπουμε ακόμα και σήμερα με αυτά που συμβαίνουν στη Εθνική Τράπεζα που έπαψε να πληρώνει την επικουρική σύνταξη χιλιάδων συνταξιούχων.

Ορισμένα βασικά συμπεράσματα.

Οι προτάσεις Μητσοτάκη αποτελούν την πιο ακραία έκφραση αντιασφαλιστικής και αντικοινωνικής πολιτικής. Οι προτάσεις αυτές  είναι απόλυτα προσαρμοσμένες στο αμερικάνικο μοντέλο ασφάλισης που είναι απόλυτα ιδιωτικοποιημένο, βαθιά ταξικό και οδηγεί στην εξαθλίωση χιλιάδων και χιλιάδων συνταξιούχων. Το βασικό πρόβλημα στη φιλοσοφία των προτάσεων αυτών είναι η χρηματοδότηση και φυσικά το γεγονός ότι οι συνταξιούχοι ζουν πολλά χρόνια, όπως άλλωστε με απόλυτη κυνικότητα είχε δηλώσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και επανέλαβε και ο σημερινός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας!

Το προχώρημα των προτάσεων Μητσοτάκη στις σημερινές ακραίες  ιδέες στηρίζεται στο γεγονός ότι με διαδοχικούς νόμους τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι χρόνια αποδομείται ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης στη χώρα. Στη κατεύθυνση αυτή άλλωστε κινείται και ο περίφημος νόμος Κατρούγκαλου που αποτελεί επίσης ένα ασφαλιστικό έκτρωμα και η εφαρμογή του οποίου θα σημάνει έναν ακόμα ανελέητο σφαγιασμό όλων των συντάξεων.