Προκλητικός εμπαιγμός
Απαράδεκτη πρόκληση, και μνημείο πολιτικού αμοραλισμού, αποτελεί το προχθεσινό διάγγελμα του πρωθυπουργού Α.Τσίπρα.
Όταν μόλις πριν λίγες μέρες, στο
Eurogroup, η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνυπόγραψε με τους
ιμπεριαλιστές, στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης» και της
«ρύθμισης του χρέους», αντιλαϊκά μέτρα που φθάνουν μέχρι το 2060,
έρχεται σήμερα να σπείρει για άλλη μία φορά ψεύτικες προσδοκίες,
εξαγγέλλοντας το μοίρασμα 613 εκατ. € σε 1.600.000
«χαμηλοσυνταξιούχους»!
Πρόκειται για ασύλληπτου μεγέθους υποκρισία, όταν με την ψήφιση του Ν. 4387/2016 «Περί του ενιαίου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλειας», καταργεί το ΕΚΑΣ, πετσοκόβει τις επικουρικές, αυξάνει τις εισφορές και αφαιρεί σε βάθος τριετίας ποσά συντάξεων που αγγίζουν τα 7,8 δις € και μάλιστα από «ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα», έρχεται τώρα να παρουσιάσει τα προχθεσινά ψίχουλα με το περιτύλιγμα της δήθεν «επαναφοράς της 13ης σύνταξης»! Κι ακόμα, την ίδια ώρα που στη Βουλή ψηφίζεται ένας ακόμα αντιδραστικός, αντισυνταγματικός Προϋπολογισμός λιτότητας, με βάρβαρα μέτρα σε βάρος των εργατολαϊκών στρωμάτων που φθάνουν τα 4 δις €, o Α.Τσίπρας τολμάει και εμπαίζει το λαό. Αυτό που είναι φανερό, είναι πως τα ψίχουλα που εξαγγέλλονται τώρα, θα επιστρέψουν πολλαπλάσια στα κρατικά ταμεία, αμέσως μετά την εφαρμογή του νέου Προϋπολογισμού με την τεράστια φοροληστεία σε βάρος των εργαζομένων.
Πρόκειται για ασύλληπτου μεγέθους υποκρισία, όταν με την ψήφιση του Ν. 4387/2016 «Περί του ενιαίου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλειας», καταργεί το ΕΚΑΣ, πετσοκόβει τις επικουρικές, αυξάνει τις εισφορές και αφαιρεί σε βάθος τριετίας ποσά συντάξεων που αγγίζουν τα 7,8 δις € και μάλιστα από «ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα», έρχεται τώρα να παρουσιάσει τα προχθεσινά ψίχουλα με το περιτύλιγμα της δήθεν «επαναφοράς της 13ης σύνταξης»! Κι ακόμα, την ίδια ώρα που στη Βουλή ψηφίζεται ένας ακόμα αντιδραστικός, αντισυνταγματικός Προϋπολογισμός λιτότητας, με βάρβαρα μέτρα σε βάρος των εργατολαϊκών στρωμάτων που φθάνουν τα 4 δις €, o Α.Τσίπρας τολμάει και εμπαίζει το λαό. Αυτό που είναι φανερό, είναι πως τα ψίχουλα που εξαγγέλλονται τώρα, θα επιστρέψουν πολλαπλάσια στα κρατικά ταμεία, αμέσως μετά την εφαρμογή του νέου Προϋπολογισμού με την τεράστια φοροληστεία σε βάρος των εργαζομένων.
Αυτό που διαφαίνεται πίσω από τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες, είναι η προσπάθεια μίας παραπαίουσας κυβέρνησης να κρατηθεί όπως-όπως στην εξουσία. Τα αρνητικά μηνύματα που φθάνουν από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, οδηγούν στο συμπέρασμα πως οι κυβερνητικές προσδοκίες για ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης» πριν το τέλος του χρόνου, για ένταξη στο σύστημα «ποσοτικής χαλάρωσης», για «έξοδο στις αγορές», κλπ. αυταπάτες, διαψεύδονται. Τόσο η Γερμανία, όσο και το ΔΝΤ, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, με άμεση αναφορά στο Grexit, απαιτούν και νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα και παράλληλα παραπέμπουν την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» και τη «ρύθμιση» του χρέους στο διηνεκές, γεγονός που μπορεί να πυροδοτήσει ραγδαίες εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, οι οποίες σχετίζονται και με τις επερχόμενες, μέσα στο 2017, εκλογές σε Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία. Παράλληλα, η προχθεσινή γενική απεργία των υποταγμένων ηγεσιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, παρά το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής στις διαδηλώσεις, είχε σημαντικό ποσοστό συμμετοχής στους επιμέρους κλάδους, σηματοδοτώντας την αγωνιστική διάθεση που εξακολουθεί να σιγοβράζει στους κόλπους της εργατικής τάξης.
Με τη σειρά της, η αντιπολίτευση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ωρύεται για την κυβερνητική πρόκληση, ξεχνώντας την απάτη του «κοινωνικού μερίσματος» που μοίραζε το 2014, τα «δομημένα ομόλογα», το PSI, τις αλλεπάλληλες μειώσεις, που οδήγησαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τις συντάξεις στην κατάρρευση.
Γεννιέται το ερώτημα: Πού οδηγείται η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Αντίθετα με τα επικοινωνιακά τερτίπια και τις γενικόλογες υπερταξικές αναφορές για «αξιοπρέπεια», «περηφάνια», «δημοκρατία», «ανθρώπινα δικαιώματα», κλπ., κλπ., εκείνο που φαίνεται ολοκάθαρα, είναι πως η κυβέρνηση έχει υποταχθεί στις ορέξεις των δανειστών, που έξι χρόνια τώρα επιδιώκουν την πρωτοφανή λαϊκή μαζική οικονομική εξόντωση. Ανεξάρτητα από το «τράβηγμα του χαλιού» και το ενδεχόμενο νέας εκλογικής αναμέτρησης, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, το βέβαιο είναι πως ο χαμένος της υπόθεσης θα είναι και πάλι ο λαός μας, αν δεν αποφασίσει να πάρει την τύχη του στα χέρια του, να οργανώσει το κίνημά του και να προσανατολίσει τη δράση του ενάντια στον ταξικό του αντίπαλο: την ντόπια ολιγαρχία και τους ξένους ιμπεριαλιστές που τη στηρίζουν.
