Ενισχυόμενη κυβερνητική φθορά
Οι ανατιμήσεις στην ενέργεια και στα είδη πρώτης ανάγκης είναι εξωφρενικές. Προκαλούν σοκ στην ελληνική λαϊκή οικογένεια. Η ακρίβεια και ο πληθωρισμός ξεσπούν με μανία πάνω σε μια πολλαπλά εξουθενωμένη κοινωνία, από τα μνημόνια και την πανδημία, από τις πυρκαγιές, τους σεισμούς και τις πλημμύρες. Το μείγμα της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας και των φυσικών καταστροφών και της εξοντωτικής πολυμέτωπης αντιλαϊκής πολιτικής της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης δημιουργεί μια δραματική και, ταυτόχρονα, εκρηκτική κατάσταση. Ένα ζοφερό οικονομικό και κοινωνικό τοπίο έχει εδραιωθεί στη χώρα μας, με το ένα τρίτο -τουλάχιστον- της ελληνικής κοινωνίας να ζει σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Και τα χειρότερα για το λαό είναι μπροστά.
Η δυσφορία και η οργή είναι πλέον διάχυτες. Ένα υπόκωφο, ογκούμενο ρεύμα αμφισβήτησης και εναντίωσης στην αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ δένεται με τις αναδυόμενες και διευρυνόμενες εστίες αντίστασης και αγώνα. Πρόκειται για αναπότρεπτες κοινωνικές διεργασίες και εξελίξεις που θα ενταθούν την επόμενη περίοδο.
Το κυβερνητικό αφήγημα για μια «νέα εποχή ισχυρής ανάπτυξης» αποσαθρώνεται. Τα οικονομικά στοιχεία παραπέμπουν σε μια εξαιρετικά ευάλωτη οικονομία, σε βαθύτατη και εντεινόμενη κρίση. Η τρέχουσα τουριστική έκρηξη μπορεί να μετριάσει αλλά όχι να αντιστρέψει τη δραματική αυτή κατάσταση. Η σκηνοθεσία μιας παραπλανητικής πραγματικότητας που αναφέρεται στην «επιτυχή διαχείριση» των «μεγάλων κρίσεων» έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με όσα έχουν βιώσει και συνεχίζουν να βιώνουν τα πλατιά εργατολαϊκά στρώματα.
Η μέχρι τώρα αδιαμφισβήτητη κυριαρχία της ΝΔ στην πολιτική ζωή της χώρας παρουσιάζει σοβαρές ρωγμές και το πολιτικό κεφάλαιο του Κυρ. Μητσοτάκη συρρικνώνεται, παρά την προκλητική στήριξη που έχουν οι κυβερνώντες από όλους τους μοχλούς εξουσίας και τα πλήρως ελεγχόμενα ΜΜΕ. Οι κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις, που προσπαθούν να εξωραΐσουν την πραγματικότητα και να ενισχύσουν την κυβερνητική εικόνα, δυσκολεύονται πια να αποσιωπούν και να μην καταγράφουν τη λαϊκή δυσφορία και αντίθεση, να μην αποτυπώνουν την ενισχυόμενη κυβερνητική φθορά.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί μεγάλη ανησυχία στα αστικά κέντρα εξουσίας. Η σχετική πολιτική σταθερότητα που επιτεύχθηκε με την εκλογική νίκη της ΝΔ το 2019, ύστερα από την πρωτοφανή κρίση και αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος κατά τα μνημονιακά χρόνια, έχει αρχίσει να δοκιμάζεται. Και με δεδομένη την επιδείνωση των φαινομένων της ολόπλευρης κρίσης -οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής- τους επόμενους μήνες, προκρίνουν τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Για να έχουν νέα κυβέρνηση με νωπή τη «λαϊκή εντολή». Και η ΝΔ να προλάβει τις ακόμη πιο δυσάρεστες γι αυτήν εξελίξεις του χειμώνα.
Επιχείρηση εξαγοράς και εγκλωβισμού της λαϊκής ψήφου
Έχει αρχίσει, λοιπόν, ο χορός των προεκλογικών παροχών και επιδομάτων, τα «φιλοδωρήματα» στο λαό. Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια. Η γνωστή, χυδαία αστική επιχείρηση εξαγοράς συνειδήσεων και ψήφων και πολιτικής ομηρίας του λαού. Η αντιλαϊκή πολιτική μιας κυβέρνησης, όμως, που συσσωρεύει δεινά στο λαό και προσφέρει προκλητικά προνόμια στην ολιγαρχία, δεν μπορεί να συγκαλυφθεί και να εξωραϊστεί με τα μέτρα δήθεν «ανακούφισης» των λαϊκών νοικοκυριών, με τα ψευτοεπιδόματα και τις ψευτοπαροχές. Τα ψίχουλα αυτά δεν μπορούν να αντισταθμίσουν τις απώλειες, τη μεγάλη ληστεία σε βάρος των εργατολαϊκών στρωμάτων, που συνεχίζεται -με ακραίο τρόπο- τα τελευταία δώδεκα χρόνια των μνημονίων και έχει εκτοξευθεί το τελευταίο διάστημα. Μια ληστεία στην οποία έχουν βάλει το χέρι τους και την υπογραφή τους όλα τα κόμματα που θα διεκδικήσουν κυβερνητική εξουσία. Και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κάθε φορά, όποιος και αν είναι στην κυβέρνηση, χρησιμοποιεί τα επιδόματα για να εγκλωβίσει τη λαϊκή ψήφο και να αφήσει αλώβητη την αντιλαϊκή πολιτική. Τα επιδόματα είναι στιγμιαία, προσωρινά, επιμέρους. Δεν μεταβάλλουν την αντιλαϊκή πολιτική, που παραμένει ανέγγιχτη, διαιωνίζεται και κλιμακώνεται. Αποτελούν μια μικρή παρένθεση «ανακούφισης» στη μονιμότητα της αντιλαϊκής βαρβαρότητας και εισαγωγή σε ένα νέο γύρο λεηλασίας, μετεκλογικά. Κάτι που έχει, εξάλλου, προαναγγελθεί. Η «πολεμική οικονομία» είναι μπροστά μας.
Παράλληλα με τα επιδόματα, επιστρατεύονται και οι εκβιασμοί. Η «ακυβερνησία» στις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν. Το «χάος» της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στη «σταθερότητα» και την «ικανή διαχείριση» της ΝΔ κ.ο.κ. Και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, «να φύγει η Δεξιά». Λες και δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, με την πολιτική του, που έστρωσε το δρόμο για την πανηγυρική επάνοδο της Δεξιάς. Και ακόμη είμαστε στην εισαγωγή.
Είναι βέβαιο πως η ΝΔ αλλά και οι άλλοι επίδοξοι διαχειριστές της
κυβερνητικής εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, θα χρησιμοποιήσουν όλα τα
μέσα για να ορθώσουν ψεύτικα διλήμματα μπροστά στο λαό και να αποσπάσουν
τη ψήφο του, έστω με «κρύα καρδιά». Θα επιδοθούν σε τεχνητές οξύνσεις
και πολώσεις, σε κοκορομαχίες και ανούσιες ατάκες. Θα επιχειρήσουν να
σκορπίσουν αυταπάτες και να παραπλανήσουν για τις πραγματικές προθέσεις
τους. Θα προτάξουν ένα τάχα φιλολαϊκό πρόσωπο. Για να υφαρπάξουν την
ψήφο, τη λαϊκή ανοχή και συναίνεση.
Για να κρύψουν τη μεγάλη αλήθεια.
Πως συμπλέουν και ταυτίζονται σε όλα τα μεγάλα και ουσιαστικά θέματα
εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Αυτό πλέον έχει καταδειχθεί στην
πράξη, επί σειρά ετών, και αποτελεί συνείδηση για πλατιά λαϊκά στρώματα,
ανεξάρτητα από τις εκβιαζόμενες εκλογικές επιλογές τους και τα
αποτελέσματα της κάλπης. Το ζητούμενο δεν είναι η ανατροπή του ενός για
να επικρατήσει το άλλο, αλλά η ανάπτυξη ενός εργατολαϊκού κινήματος που
θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά του και θα βάζει
φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική από όποιον και αν αυτή εκφράζεται. Και
αυτό μόνο στους δρόμους του ενωμένου λαϊκού αγώνα μπορεί να επιτευχθεί.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος