Στα ύψη η αντιπαράθεση Ελλάδας – Τουρκίας στο Αιγαίο
Το τελευταίο διάστημα η αντιπαράθεση ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την Τουρκία έχει χτυπήσει κόκκινο. Οι δηλώσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων δίνουν και παίρνουν ανεβάζοντας συνεχώς τους τόνους σε εθνικιστικές κορώνες, που είχαν αρκετά χρόνια να ακουσθούν.
Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν με διάφορες δηλώσεις, που καμία σχέση δεν έχουν με το λεξιλόγιο της διπλωματίας, περιέγραψε τον έλληνα πρωθυπουργό με τα πιο μελανά χρώματα σαν άνθρωπο – υποχείριο των αμερικάνων, που δεν τήρησε τις συμφωνίες που είχαν αποφασίσει κατά την συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, για επίλυση των διαφορών ανάμεσα στις δύο χώρες με απευθείας συνομιλίες και μάλιστα, με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο, δήλωσε ότι για την Τουρκία δεν υπάρχει έλληνας πρωθυπουργός με το όνομα Μητσοτάκης!
Παράλληλα και ο πρόεδρος του εθνικιστικού κόμματος της Εθνικής Σωτηρίας, που είναι ο σύμμαχος του Ερντογάν στην κυβέρνηση, αμφισβήτησε ευθέως την ελληνικότητα διάφορων νησιών του Αιγαίου από κάποια μικρά έως και όλα τα Δωδεκάνησα! Μάλιστα απείλησε ανοιχτά ότι θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα η Τουρκία σε στρατιωτικές επεμβάσεις σε όλο σχεδόν το Αιγαίο. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται καθημερινά τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης στη Τουρκία ζητώντας Γη και αίμα απ’ την ηγεσία της Τουρκίας.
Η έξαρση αυτής της όξυνσης φαίνεται να έχει σαν αφετηρία την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ και την δουλική ομιλία του στο Κογκρέσο και την αμερικάνικη Γερουσία, όπου με τον πιο υποτελή τρόπο ο αρχηγός της ΝΔ εκλιπαρούσε απ’ τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές να τον στηρίξουν στην αντιπαράθεσή του με την Τουρκία. Ένα από τα σημεία που πιθανόν να ενόχλησαν ιδιαίτερα την Τουρκική αστική τάξη ήταν η απόφαση δημιουργίας τερματικού σταθμού υγροποιημένου αερίου (LNG) ανοιχτά της Αλεξανδρούπολης και μάλιστα έξω απ’ τα ελληνικά χωρικά ύδατα των 6 μιλίων.
Μια τέτοια κίνηση μπορεί να θεωρηθεί απ’ τη μεριά της Τουρκίας σαν προσπάθεια παραγκωνισμού της στα πλαίσια της ενεργειακής κρίσης και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ίδια ετοιμάζεται για νέες επιθετικές επεμβάσεις στη Συρία, οξύνουν τον ανταγωνισμό και διευρύνουν την κρίση ανάμεσα στις δύο χώρες, αλλά ταυτόχρονα και ανάμεσα σε ΗΠΑ και Τουρκία σε όλη την περιοχή. Άλλωστε οι επιχειρούμενες προσπάθειες της Τουρκίας να παίξει το ρόλο του διαμεσολαβητή στον πόλεμο της Ουκρανίας, δεν βλέπονται με καλό μάτι απ’ τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές, που διαβλέπουν με τον τρόπο αυτό να γίνεται όλο και πιο πολύπλοκο το παιχνίδι στην περιοχή.
Ένας άλλος παράγοντας, που επηρεάζει επίσης αρνητικά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, είναι ο ξέφρενος ανταγωνισμός των στρατιωτικών εξοπλισμών. Η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι μπορεί να αποκτήσει στρατιωτική υπεροπλία απέναντι στην Τουρκία αυξάνοντας συνεχώς το στρατιωτικό της οπλοστάσιο, αγοράζοντας συνεχώς και νέα όπλα από Γαλλία, ΗΠΑ, και Γερμανία. Το αδυσώπητο αυτό κυνήγι έχει σοβαρές επιπτώσεις πρώτα απ’ όλα στη ζωή του ελληνικού λαού που στενάζει απ’ τη φτώχεια και την εξαθλίωση, την ίδια ώρα που ένας πακτωλός δισεκατομμυρίων ευρώ προσφέρεται απλόχερα στα μεγάλα στρατιωτικο- πολιτικά τραστ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών. Ταυτόχρονα πολλαπλασιάζει την ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες και το μόνο που δεν εξυπηρετεί είναι η ενίσχυση της άμυνας της χώρας όπως θέλει να υποστηρίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Να τονίσουμε βέβαια ότι το ξέφρενο αυτό κυνήγι των εξοπλισμών στηρίζουν και τα άλλα αστικά κόμματα του κοινοβουλίου, αφού επί της αρχής έχουν στηρίξει όλα τα σχετικά νομοσχέδια στη Βουλή.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμα σκοτεινό σημείο που ίσως παίξει σημαντικό ρόλο στα γεγονότα. Το σημείο αυτό είναι ο ρόλος που έχουν επιλέξει οι αμερικάνοι να παίξει η ελληνική κυβέρνηση στην περίπτωση αυτή. Με δεδομένο ότι ο Μητσοτάκης και η ΝΔ είναι απολύτως υποταγμένοι στις αμερικανικές επιδιώξεις υπάρχει έστω και σαν μικρό ενδεχόμενο να επιχειρήσει η Ελλάδα κάποια τυχοδιωκτική κίνηση, κατ’ εντολή των αμερικάνων φυσικά, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς και των δύο χωρών. Σε μια τέτοια εξέλιξη φαίνεται να πιέζουν και αρκετοί στρατιωτικοί κύκλοι που καθημερινά σηκώνουν τους τόνους της στρατιωτικής εμπλοκής, σαν «έγκυροι» αναλυτές στα διάφορα ΜΜΕ της χώρας.
Όποια και αν τελικά είναι η εξέλιξη το βέβαιο είναι ένα. Η
συνεχιζόμενη και συνεχώς αυξανόμενη ένταση στο Αιγαίο, τίποτε καλό δεν
μπορεί να φέρει στους λαούς των δύο χωρών. Γι’ αυτό η ανάγκη την
αντιιμπεριαλιστικής αντιπολεμικής πάλης και απ’ τις δύο μεριές του
Αιγαίου είναι ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να αποτρέψει τα όποια
τυχοδιωκτικά σχέδια των δύο αστικών τάξεων καθώς και τα όποια σχέδια
προωθεί ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στην περιοχή.