Μια ατέλειωτη κοροϊδία
Είναι πλέον βέβαιο ότι η κυβέρνηση της Δεξιάς ξεπέρασε τον εαυτό της. Ο μέχρι τα τώρα διακαής πόθος, η «ανάπτυξη», ξαφνικά και ενόψει της ΔΕΘ, αποκαλύπτεται πως -ω! του θαύματος και ελέω ΕΛΣΤΑΤ- η εκτίναξη του ΑΕΠ του β΄ τριμήνου είναι στο 16%, υπερβαίνοντας ακόμα και την υπερανάπτυξη!!! Ωστόσο, αποφεύγει συστηματικά να ξεκαθαρίσει πως αυτό το “θεαματικό” αποτέλεσμα, αποτελεί τη διαφορά μεταξύ του αποτελέσματος του 2ου τριμήνου του 2020 που ήταν -13,2% του ΑΕΠ και του 2ου τριμήνου του 2021, ήταν δηλαδή 3,4%. Έτσι προκύπτει το «θαυμαστό» αυτό αποτέλεσμα που σπεύδει με κάθε τρόπο να εκμεταλλευτεί η κυβέρνηση, αφήνοντας να εννοηθεί μία θεαματική αύξηση του τουριστικού ρεύματος τους μήνες Ιούλη-Αύγουστο. Ωστόσο, τα διάφορα γκάλοπ που προβάλλονταν καθημερινά δεν έδειξαν ούτε τους ξενοδόχους, ούτε τους εστιάτορες, ούτε τους λιανοπωλητές, ούτε τους «επενδυτές» να καταδεικνύουν μία τέτοια εντυπωσιακή αύξηση των δραστηριοτήτων τους! Εξάλλου, πρώτον, το β΄ τρίμηνο αντιστοιχεί στους μήνες Απρίλη-Μάη-Ιούνη, δηλ. σε μία περίοδο οικονομικής μάλλον απραξίας.
Δεύτερον, ήμασταν μάρτυρες του υποτονικού (τουριστικά) Ιούνη και Ιούλη, ενώ ένας Αύγουστος δεν αρκεί για να δώσει τον τόνο μιας εντυπωσιακής ανόδου του ΑΕΠ. Τρίτον, η ίδια η ΕΛΣΤΑΤ – Τριμηνιαίοι Εθνικοί Λογαριασμοί (Προσωρινά στοιχεία – εποχικά διορθωμένα σε όρους όγκου), ανακοινώνει στις 7/09: «Η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) ανακοινώνει το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν για το 2ο τρίμηνο του 2021 (προσωρινά στοιχεία). Με βάση τα διαθέσιμα εποχικά διορθωμένα στοιχεία, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) σε όρους όγκου, κατά το 2ο τρίμηνο 2021 παρουσίασε αύξηση κατά 3,4%, σε σχέση με το 1ο τρίμηνο 2021, ενώ σε σύγκριση με το 2ο τρίμηνο 2020 παρουσίασε αύξηση κατά 16,2%». Περιττό να σημειώσουμε, ότι η «αύξηση» αυτή προκύπτει από τις παροχές, τις διευκολύνσεις, τις επιδοτήσεις στις ντόπιες επιχειρήσεις από τον ξένο δανεισμό και όχι φυσικά από κάποια παραγωγική διαδικασία που δεν φαίνεται πουθενά. Ίσως κάπου υπόγεια γίνονται αδιαφανείς αναπτυξιακές διεργασίες…Μένουμε λοιπόν με τη βεβαιότητα της κυβερνητικής κοροϊδίας, αντιλαμβανόμενοι προφανώς ότι αυτή η δήθεν οικονομική έκρηξη, που δημιουργεί νέα δημοσιονομικά περιθώρια, γίνεται προκειμένου να μην πάει το ερχόμενο Σάββατο, στη ΔΕΘ ο Μητσοτάκης με άδεια χέρια σε μία ρευστή περίοδο μάλιστα, με εμφανή φθορά της κυβερνητικής πολιτικής και με προβληματικό ανασχηματισμό. Μάλιστα δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις «ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» (sic) προς τις οποίες θα στραφεί το «ενδιαφέρον» τάχα της κυβέρνησης. Καημό που το ’χαν. Γι’ αυτό και το δημοσιονομικό εύρημα δημιουργεί εύλογα το ερώτημα, τι λογιών κάλπικες παροχές να πρωτοδοθούν το 2022 στο χειμαζόμενο λαό μας με αυτό το πλεόνασμα; Μείωση του ΕΝΦΙΑ; Έξτρα φορολογικές ελαφρύνσεις; Αναστολή του τέλους επιτηδεύματος για ένα χρόνο; Αύξηση επιδομάτων των ανέργων; Αύξηση του κατώτατου μισθού; κλπ, κλπ. Παράλληλα, τέτοιοι είναι οι πανηγυρισμοί στα οικονομικά επιτελεία, ώστε ο υπουργός Οικονομικών, Χ. Σταϊκούρας, να δηλώσει σχετικά ότι: «…αυτά τα δεδομένα, σε συνδυασμό με τη θετική πορεία όλων των συνιστωσών της εγχώριας ζήτησης (…) δείχνουν ότι η πορεία του ΑΕΠ στο σύνολο του τρέχοντος έτους θα είναι καλύτερη από τις εκτιμήσεις που είχαν γίνει στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2022-25 και την επιστροφή της οικονομίας στην προ της πανδημίας εποχή»! Ξεχνά ο ανεπανάληπτος υπουργός ότι τόσο η οικονομική κρίση, όσο και η πανδημία βρίσκεται ακόμα σε έξαρση με άγνωστο το τέλος τους, αλλά γνωστά τα τραγικά τους αποτελέσματα…
Μ’ αυτά και τ’ άλλα, η Δεξιά θα ακροβατούσε στα όρια του γελοίου, αν δεν ήταν τόσο τραγική η κατάσταση για το λαό μας.
***
Προς το παρόν δεν μπαίνει ζήτημα ανάπτυξης, όποιο τερτίπι κι αν χρησιμοποιεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όποια τρικ κι αν εφευρίσκει. Η οικονομία έχει στεγνώσει, οι «επενδύσεις» δεν έρχονται, οι δημόσιες υποδομές και τα δημόσια αγαθά ξεπουλιούνται μπιρ παρά. Αυτή είναι η αλήθεια. Εξάλλου οι ομολογιακοί δανεισμοί δεν μπορεί να ερμηνεύονται τάχα σαν κρατικά έσοδα ή «ανάπτυξη», εφόσον είναι γνωστό πως ροκανίζουν συστηματικά την οικονομία με την τεράστια αύξηση του κρατικού χρέους. Αυτό το καταλαβαίνουν και οι πιο άσχετοι περί τα οικονομικά. Εκείνο που μπορεί να «σηκώσει» την οικονομία είναι η έναρξη της ροής του «Ταμείου Ανάκαμψης» που όμως θα χαρίσει τεράστια ποσά στην ολιγαρχία, δουλειές στα ξένα μονοπώλια και ίσως κάποια ψίχουλα στο λαό, από το μεγάλο φαγοπότι του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Αυτό έχει ξαναγίνει με το Σχέδιο Μάρσαλ, τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, τα εξοπλιστικά, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα Μεγάλα Έργα κ.ο.κ. Ποιο ήταν το αναπτυξιακό αποτέλεσμα είναι προφανές από τις μηδαμινές παραγωγικές δυνατότητες της χώρας.
Την ίδια στιγμή, ο λαός, όχι μόνο δέχεται τον καταιγισμό των αντιλαϊκών μέτρων τριών Μνημονίων, αλλά και την εφαρμογή του «νέου παραγωγικού μοντέλου» με όλες τις αντεργατικές διατάξεις (κατάργηση 8ώρου και την επιβολή εβδομάδας 50 ωρών εργασίας, την αύξηση του ανώτατου ορίου υπερωριών σε 150 από 120 ώρες ετησίως για τις υπηρεσίες και 96 ώρες για τη βιομηχανία, μείωση των θέσεων εργασίας εξαιτίας των αυξημένων υπερωριών και του 10ώρου, ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης -απεργία, ηλεκτρονική ψηφοφορία για τις Γεν. Συνελεύσεις, Μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων, παραπομπή στον Ο.ΜΕ.Δ. τις απεργίες και μέχρι ο μεσολαβητής να αποφασίσει κ.ά.-, μετατροπή του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας σε δήθεν ανεξάρτητη αρχή, η παράκαμψη των Σωματείων για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, μετατροπή του ΣΕΠΕ σε ουσιαστικά κυβερνητική αρχή, δέσμευση για τήρηση των ρυθμίσεων μέχρις ότου αποδεσμευθούν οι πόροι του «Ταμείου Ανάκαμψης» μετά την πανδημία, κατάργηση των ασφαλιστικών δικλείδων της συλλογικής συμφωνίας με την επιχειρησιακή ή την κλαδική συνδικαλιστική οργάνωση, κατάργηση στην ουσία του συνδικαλιστικού νόμου 1264/1982 κλπ). Παράλληλα, ζει τα προεόρτια μιας πρωτοφανούς αύξησης σε πάνω από 500 προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης, που έρχεται να τσακίσει τα ήδη πενιχρά εισοδήματα. Οι ανατιμήσεις ξεκινούν από το ηλεκτρικό ρεύμα, το πετρέλαιο (που θα εκτινάξει τις τιμές όλων των ντόπια παραγόμενων αγαθών και όχι μόνο), το ψωμί, το νερό, τον καπνό, τα ζυμαρικά, τις παιδικές τροφές, τα είδη υγιεινής, τα ροφήματα κλπ, κλπ. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου έσπευσε να θεωρήσει τις ανατιμήσεις ως κάτι «…φυσιολογικό και αναμενόμενο (…) έχουμε κάποιες αυξητικές τιμές των αγαθών παγκοσμίως. Αυτό αποτελεί χωρίς αμφιβ..) απαίτησε και οδήγησεολία μια δυσάρεστη, αλλά αναμενόμενη εξέλιξη γιατί η αντιμετώπιση της πανδημίας (. στην εκτύπωση χρήματος από τις τράπεζες παγκοσμίως. Αυτό, λοιπόν, ήταν αναμενόμενο ότι θα δημιουργήσει αυτά τα κύματα ανατιμήσεων». Αποφεύγει ο εκπρόσωπος να αναφέρει πως για τις ανατιμήσεις ένα μεγάλο μέρος ευθύνης, φέρνει και η κάθε είδους παροχή στο μεγάλο κεφάλαιο και η διασπάθιση των όποιων αποθεματικών συγκεντρώθηκαν στα ματωμένα «πρωτογενή πλεονάσματα» του ΣΥΡΙΖΑ από τον ιδρώτα και το υστέρημα του λαού μας.
***
Έτσι τώρα, η κυβέρνηση επιχειρεί να προκαταλάβει και να αμβλύνει τις ανατιμήσεις με τις δήθεν ελαφρύνσεις στη ΔΕΘ. Όμως, ελαφρύνσεις για ποιους; Γιατί απ’ ό,τι διαρρέει, πρόκειται για μείωση του συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων στο 22% από 24% και διατήρηση των μειωμένων ασφαλιστικών εισφορών, για τις επιχειρήσεις. Για το λαό συζητείται α) η «αύξηση» του κατώτατου μισθού -που θα απορροφηθεί αμέσως από την ακρίβεια των αγαθών και την πρόσφατη κατάργηση του 8ώρου-, β) μία μικρή μείωση των φορολογικών συντελεστών -που βοηθά κυρίως τα υψηλά επιχειρηματικά κέρδη- και όχι τα λαϊκά εισοδήματα, γ) μία «διεύρυνση» των κριτηρίων του Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου της ΔΕΗ στον αναμενόμενο διπλασιασμό της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και του εισαγόμενου πανάκριβου φυσικού αερίου. Είναι νωπές οι μνήμες από τις γαλαντόμες κυβερνητικές δηλώσεις για μείωση της τιμής της ενέργειας λόγω «πράσινης μετάβασης», λόγω «απολιγνιτοποίησης», λόγω «απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας» κ.ά. γνωστά παραμύθια. Το βέβαιο είναι πως για το λαό έρχονται «πράσινοι» φόροι, έρχονται ιδιωτικοποιήσεις (Ασφάλισης, Παιδείας, Υγείας κ.ά.), έρχονται περικοπές κοινωνικών κονδυλίων, έρχονται σαρωτικές αυξήσεις, έρχονται νέοι φόροι, έρχονται νέα «προαπαιτούμενα και «μεταρρυθμίσεις που θα προκύψουν μέσα από τις διάφορες φάσεις του νέου Μνημονίου του ευρωπαϊκού «Μηχανισμού Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας».
Είναι πια γεγονός ότι τόσο η παραπαίουσα Δεξιά κυβέρνηση του χαμαιρπισμού, μαζί με τη διεφθαρμένη μεγαλοαστική τάξη και τους παρακεντέδες τους, έχουν αφεθεί ολοκληρωτικά στις
επιλογές των ιμπεριαλιστικών κέντρων, έτοιμες να ικανοποιήσουν ακόμα και τις πιο παράλογες απαιτήσεις τους. Έτσι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, χάνοντας συνεχώς το λαϊκό έρεισμα, οδηγείται σε αδιέξοδο, εισπράττοντας τα αντίτιμο της ίδιας πάντα ξενόδουλης πολιτικής της υποτέλειας και της εξάρτησης. Και δε χωρεί βέβαια η παραμικρή αμφιβολία ότι η ολόπλευρη αποδοχή των νέων μνημονιακών πολιτικών του «Ταμείου Ανάκαμψης» έχει μεν τραγικές επιπτώσεις για τον ελληνικό λαό, αλλά παράλληλα διευρύνει διεργασίες, διαλύει ψευδαισθήσεις, τονώνει την αγωνιστικότητα, οδηγώντας τον