Η κυβέρνηση εντείνει την πολιτική του αυταρχισμού και της καταστολής!
Και το τελευταίο φύλλο συκής έπεσε και αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο το πραγματικό πρόσωπο της κυβέρνησης της ΝΔ. Όσο κι αν επιχείρησαν τα επικοινωνιακά επιτελεία και τα ΜΜΕ να παρουσιάσουν μια διαφορετική φιλολαϊκή και δημοκρατική εικόνα της ΝΔ, απαλλαγμένης από το βαρύ πρόσφατο παρελθόν, τα γεγονότα τους διαψεύδουν κατηγορηματικά. Ο Βορίδης πριν από λίγες μέρες υπογράμμισε με προκλητικότητα την κατεύθυνση που χαράζει η ΝΔ για να επιβάλει την αντιλαϊκή πολιτική της. “Ελπίζω ότι δεν σας σοκάρω με αυτό που σας λέω αλλά η άσκηση νόμιμης βίας είναι αυτό που κάνει η Αστυνομία προκειμένου να εφαρμόσει τον νόμο. Φυσικά θα συνεχίσουμε. Θα κάνουμε αυτό”.Ήταν σαφής και επιπρόσθετα τα πραγματικά γεγονότα τον επιβεβαιώνουν. Ήδη ολόκληρο το προηγούμενο διάστημα η νεολαία και οι φοιτητές που βρίσκονται στους δρόμους για να υπερασπίσουν τα μορφωτικά τους δικαιώματα και τα πτυχία τους, βρίσκονται αντιμέτωποι σε καθημερινή βάση με την πολιτική της άγριας αστυνομικής βίας και της καταστολής των διαδηλώσεών τους. Η κυβέρνηση επιχειρεί να εδραιώσει το καθεστώς της καταπάτησης και της ουσιαστικής κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου δίνοντας κάθε τόσο το πράσινο φως στις αστυνομικές δυνάμεις να επεμβαίνουν και να το καταπατούν. Τα πρόσφατα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ, με την εισβολή των ΜΑΤ στο χώρο του Πανεπιστημίου και τους φοιτητικούς συλλόγους που πραγματοποιούσαν τις γενικές τους συνελεύσεις, είναι δεικτικά του αντιδημοκρατικού κατήφορου και του αυταρχισμού που είναι συνώνυμα της κυβερνητικής πολιτικής.
Η επέτειος από τη δολοφονία του μαθητή Α. Γρηγορόπουλου, από τα χέρια και τα όπλα της αστυνομίας το 2008, συνοδεύτηκε από την ακραία και προκλητική βία των δυνάμεων καταστολής. Οι τηλεοπτικές αλλά και διαδικτυακές εικόνες των ΜΑΤ που ασκούσαν ασύστολη βία και ξεγύμνωναν ανθρώπους περιφέροντάς τους, καταπατώντας κάθε ίχνος στοιχειώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μιλούν από μόνες τους.
Την ίδια αντιμετώπιση είχαν και οι γιατροί και οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία στις πρόσφατες κινητοποιήσεις τους, όταν ήρθαν αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα. Αιτία κι αφορμή παράλληλα ήταν η κινητοποίησή τους ενάντια στις επιχειρούμενες ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων νοσοκομείων που προωθεί η κυβέρνηση.
Ο κατάλογος είναι μακρύς. Επιβεβαιώνεται πως τα γεγονότα που διαρκώς εκτυλίσσονται, δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Αντίθετα πρόκειται για την συστηματική προσπάθεια της κυβέρνησης να οικοδομήσει και να παγιώσει ένα νέο ακόμα πιο αυταρχικό και αστυνομικό κράτος.
Κι αν η κρατική βία και καταστολή αποτελούν τη μια όψη του αυταρχισμού η άλλη πλευρά είναι τα μέτρα που ενεργοποιεί, που ψηφίζει και επιβάλλει η κυβέρνηση για να θωρακίσει νομικά το αστικό κράτος και να δώσει μια “νόμιμη” έκφραση στην άσκηση βίας.
Στο ίδιο μήκος κύματος, η κυβέρνηση της ΝΔ επέβαλε, με το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο, τα πιο σκληρά αντεργατικά και αντισυνδικαλιστικά μέτρα της πρόσφατης περιόδου στρώνοντας το έδαφος για το ανοιχτό φακέλωμα όσων εργαζομένων ασκούν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα, όσων συνδικαλίζονται και απεργούν. Ταυτόχρονα επιβάλλει νέα ακόμα αυστηρότερα μέτρα για τον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία, πατώντας πάνω στις προηγούμενες αντισυνδικαλιστικές διατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν να χτυπήσουν το δικαίωμα στην απεργία, να διασπείρουν και να παγιώσουν το καθεστώς του φόβου και του τρόμου, της υποταγής των εργαζομένων, να καταστείλουν την λαϊκή οργή και αγανάκτηση που συσσωρεύεται. Σ’ αυτή ακριβώς την κατεύθυνση η κυβέρνηση της ΝΔ ξαναβγάζει από τα συρτάρια της τα παλιότερα σχέδιά της για τον δραστικό περιορισμό ή ακόμα και την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Η επιβολή ενός τέτοιου μέτρου αποτελεί πρόκληση και καταπάτηση των πιο θεμελιωδών δημοκρατικών λαϊκών κατακτήσεων.
Διόλου τυχαία δεν είναι επίσης τα οικονομικά πρόστιμα που επιβάλλει το κοινοβούλιο στο Μ-Λ ΚΚΕ, με την σύμφωνη γνώμη μάλιστα και του ΣΥΡΙΖΑ, εκπροσώπου της “ριζοσπαστικής Αριστεράς”, για τις λιγοστές αφίσες που ανάρτησε την προεκλογική περίοδο, ούτε βέβαια το εξοντωτικό πρόστιμο στον Αγαπητό. Η κυβέρνηση ενεργοποιώντας σκονισμένους και σκουριασμένους αντιδραστικούς νόμους και διατάξεις, νεκρανασταίνοντας στοιχειωμένες κοινοβουλευτικές επιτροπές και με πρόσχημα τις δήθεν περιβαλλοντικές ευαισθησίες, στήνει μια βιομηχανία προστίμων με στόχο να πλήξει τα δημοκρατικά δικαιώματα, την ελεύθερη έκφραση λόγου και τη φίμωση των δυνάμεων της αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος.
Ο Μητσοτάκης δίνει τον τόνο και το ύφος με το οποίο πρέπει να επενδυθεί επικοινωνιακά αυτή οι πολιτική, με τις δηλώσεις του για την “σταδιακή αποκατάσταση της ασφάλειας και της τάξης στη χώρα”. Στα τηλεοπτικά παράθυρα παρουσιάζονται οι δήθεν αγανακτισμένοι μικροεπιχειρηματίες και μαγαζάτορες που ασφυκτιούν τάχα από τους “κλειστούς δρόμους λόγω διαδηλώσεων”, την ώρα που τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια αναπαράγουν με τον ίδιο μονότονο τρόπο τα περί “ανομίας” στα Πανεπιστήμια, για την “τάξη” και την “ασφάλεια” που πρέπει να επανέλθει στους δρόμους και τις γειτονιές. Τα κυβερνητικά επιτελεία, αξιοποιώντας τις πολύτιμες υπηρεσίες που απλόχερα προσφέρουν οι μεγάλοι δημοσιογραφικοί όμιλοι, επιχειρούν να ενεργοποιήσουν στα πλατιά λαϊκά κοινωνικά στρώματα τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά, να καλλιεργήσουν τα πιο φοβικά σύνδρομα. Η επικοινωνιακή αυτή εκστρατεία ξεκινά από τη συστηματική υπερπροβολή της περιθωριακής και εχθρικής, προς το λαϊκό κίνημα, δράσης των “μπαχαλάκηδων” και φτάνει μέχρι και τα δελτία καιρού!
Επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να δημιουργήσει συνθήκες σιγής νεκροταφείου στην κοινωνία, ώστε να επιβάλει την πολιτική της πιο σκληρής καταπίεσης των εργαζομένων, της σύνθλιψης των όποιων κατακτήσεων άφησε όρθια η μνημονιακή θύελλα της τελευταίας δεκαετίας, της ασύδοτης κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, της εξάρτησης και της υποτέλειας από τα δεσμά των ξένων αφεντικών της. Το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων, η στοχοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, η ποινικοποίηση της Αριστεράς, η ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής είναι ο αναγκαίος μοχλός για την επιβολή της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών αποτελεί μέλημα κύριας σημασίας για το λαϊκό κίνημα.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος