Ενάντια στις δια­λυ­τι­κές πο­λι­τι­κές των κυ­ρί­αρ­χων πα­ρα­τάξε­ων στη ΓΣΕΕ να δυ­να­μώσου­με την πάλη για την τα­ξι­κή ανα­συ­γκρότη­ση των συν­δι­κάτων

23 Μαρτίου 2019

Ανα­κοί­νω­ση της ΕΡΓΑΣ

 

Ενάντια στις δια­λυ­τι­κές πο­λι­τι­κές των κυ­ρί­αρ­χων πα­ρα­τάξε­ων

στη ΓΣΕΕ να δυ­να­μώσου­με την πάλη για την τα­ξι­κή 

ανα­συ­γκρότη­ση των συν­δι­κάτων

Η επει­σο­δια­κή μα­ταί­ω­ση του 37ου συ­νε­δρί­ου της ΓΣΕΕ και τα όσα επα­κο­λού­θη­σαν στην ολο­μέλεια της διοί­κη­σης της ΓΣΕΕ της 20.3 και εί­χαν σαν απο­τέλε­σμα, από τη μια, η “πλειο­ψη­φία” της διοί­κη­σης της ΓΣΕΕ να ανα­κοι­νώνει ότι “απο­φα­σί­στη­κε” επα­νάλη­ψη, σε μορ­φή εξ­πρές, του συ­νε­δρί­ου της ΓΣΕΕ, (“θα ολο­κλη­ρω­θεί σε μια μέρα δε­δο­μένων των απει­λών για τη μη πραγ­μα­το­ποί­η­σή του” (!), σύμ­φω­να με την ανα­κοί­νω­ση της ηγε­σί­ας της ΓΣΕΕ) και, από την άλ­λη, το ΠΑ­ΜΕ στη δι­κή του ανα­κοί­νω­ση να μι­λά για «υπο­τι­θέμε­νη συ­νε­δρί­α­ση του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ που πο­τέ δεν έγι­νε» (!), κα­τα­δεί­χνουν με το πιο με­λα­νό τρόπο πόσο βα­θιά στο τέλ­μα της διάλυ­σης και της απο­σύν­θε­σης έχουν οδη­γή­σει και συ­νε­χί­ζουν να σπρώχνουν τη ΓΣΕΕ και γε­νι­κότε­ρα το ερ­γα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα οι κυ­ρί­αρ­χες συν­δι­κα­λι­στι­κές πα­ρα­τάξεις.

Το όλο θέα­μα συν­δι­κα­λι­στι­κής σύ­γκρου­σης που δί­νει το ΠΑ­ΜΕ με τις πα­ρα­τάξεις του ΠΑ­ΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, των με­θόδων και πρα­κτι­κών που με­τέρ­χο­νται και οι δύο πλευ­ρές για να επη­ρε­άσουν τον συ­σχε­τι­σμό των δυ­νάμε­ων και τη σύν­θε­ση στο συ­νέδριο της ΓΣΕΕ, αλ­λά και των άλ­λων ανώτε­ρων συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γα­νώσε­ω­ν, εί­ναι εντε­λώς απο­κρου­στι­κό και απω­θη­τι­κό για την πλα­τιά μάζα των ερ­γα­ζο­μένων. Υπο­νο­μεύ­ει καί­ρια τη συν­δι­κα­λι­στι­κή ορ­γάνω­ση και συ­σπεί­ρω­σή τους σε μια χρο­νι­κή πε­ρί­ο­δο όπου η ερ­γα­τι­κή τάξη έχει με­γάλη ανάγκη απ’ αυ­τήν, όπου η ερ­γο­δο­σία και οι κυ­βερ­νή­σεις του κε­φα­λαί­ου για να σα­ρώσουν τα ερ­γα­τι­κά δι­καιώμα­τα συ­στη­μα­τι­κά επι­διώκουν τη συν­δι­κα­λι­στι­κή απο­διορ­γάνω­ση των ερ­γα­ζόμε­νων.
Τα όσα δια­μεί­φθη­καν στη ΓΣΕΕ, τις τε­λευ­ταί­ες μέρες, δεν απο­τέλε­σαν πα­ρά κο­ρύ­φω­ση πα­ρόμοιων πρα­κτι­κών που εφαρ­μόσθη­καν, με τον ίδιο στόχο, σε προ­γε­νέ­­στε­ρα συ­νέδρια δευ­τε­ρο­βάθ­μιων συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γα­νώσε­ων-με­λών της ΓΣΕΕ, και ενόψει του συ­νε­δρί­ου της ΓΣΕΕ, με τε­λευ­ταία συ­νέπεια τη μη, τε­λι­κά, πραγ­μα­το­ποί­η­ση του συ­νε­δρί­ου της με­γα­λύ­τε­ρης Ομο­σπον­δί­ας της ΓΣΕΕ, της Ομο­σπον­δί­ας Ιδιω­τι­κών Υπάλ­λη­λων Ελ­λάδας. Οι πρα­κτι­κές αυ­τές, που απο­τε­λούν προ­ϊ­όν απα­ράδε­κτων και αντι­δη­μο­κρα­τι­κών πο­λι­τι­κών δια­μόρ­φω­σης των συ­σχε­τι­σμών δυ­νάμε­ων, θέτουν τη συν­δι­κα­λι­στι­κή ορ­γάνω­ση του ιδιω­τι­κού το­μέα σε μια κα­τάστα­ση ανώμα­λη όσο και ανη­συ­χη­τι­κή, κα­θώς τη φέρ­νουν μπρο­στά στα εν­δε­χόμε­να εί­τε να επι­βλη­θούν σε συν­δι­κα­λι­στι­κές ορ­γα­νώσεις δι­κα­στι­κά διο­ρι­σμένες διοι­κή­σεις εί­τε να μεί­νουν ακέφα­λες και να συρ­θούν στη διάλυ­ση, κα­τά το κα­τα­στρο­φι­κό ανάλο­γο που έχει συμ­βεί στο φοι­τη­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα, με την κα­τάρ­γη­ση της ΕΦΕΕ εδώ και πολ­λά χρόνια­.

***

Την πρώτη ευ­θύ­νη γι’ αυ­τή την τελ­μα­τώδη συν­δι­κα­λι­στι­κή κα­τάστα­ση φέρ­νουν οι πο­λι­τι­κές των συν­δι­κα­λι­στι­κών πα­ρα­τάξε­ων των αστι­κών κομ­μάτων (ΠΑ­ΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) που διεκ­πε­ραιώνουν φι­λερ­γο­δο­τι­κό και φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κό ρόλο, προ­ω­θώντας τη γραμ­μή της τα­ξι­κής συ­νερ­γα­σί­ας και της τα­ξι­κής υπο­τα­γής στα αντερ­γα­τι­κά μέτρα του κε­φα­λαί­ου, των κυ­βερ­νή­σε­ων της με­γα­λο­α­στι­κής τάξης, της ΕΕ. Τα τε­λευ­ταία χρόνια, αυ­τές οι δυ­νάμεις ανα­δεί­χθη­καν και σε στή­ριγ­μα της πιο σκλη­ρής επί­θε­σης που έχει δε­χθεί με­τα­πο­λι­τευ­τι­κά η ερ­γα­τι­κή τάξη, με τα μνη­μόνια της τρόι­κας. Η συν­δι­κα­λι­στι­κή γραμ­μή τους βρί­σκε­ται σε αντί­θε­ση με τα συμ­φέρο­ντα των ερ­γα­ζόμε­νων και για να γί­νει γραμ­μή και των ερ­γα­τι­κών συν­δι­κάτων απαι­τεί αυ­τά να ελέγ­χο­νται με αλ­λοί­ω­ση της θέλη­σης και της εκ­προ­σώπη­σης της ερ­γα­τι­κής βάσης τους, με αντι­δη­μο­κρα­τι­κές με­θόδους χει­ρα­γώγη­σής της. Η πλα­τιάς έκτα­σης νόθευ­ση της αντι­προ­σώπευ­σης σε συν­δι­κα­λι­στι­κά συ­νέδρια εί­ναι ένα χρόνιο πρόβλη­μα που δεν έχει επι­λυ­θεί. Εξα­κο­λου­θεί να έχει πο­λύ σο­βα­ρή διάστα­ση και αυ­τό δια­πι­στώθη­κε και στα τε­λευ­ταία συν­δι­κα­λι­στι­κά συ­νέδρια, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μένου και της ΓΣΕΕ. Αυ­τό το αντι­δη­μο­κρα­τι­κό κα­θε­στώς, που εξα­σφα­λί­ζει στις πα­ρα­τάξεις των αστι­κών κομ­μάτων τον έλεγ­χο των πε­ρισ­σότε­ρων συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γα­νώσε­ων και την ανα­πα­ρα­γω­γή της συν­δι­κα­λι­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας που έχουν συ­γκρο­τή­σει στην κο­ρυ­φή αυ­τών των ορ­γα­νώσε­ω­ν, το στη­ρί­ζουν σθε­να­ρά οι ΠΑ­ΣΚΕ, ΔΑ­ΚΕ και από δί­πλα η πα­ράτα­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με τη συν­δρο­μή της ερ­γο­δο­σί­ας και των κυ­βερ­νή­σε­ων. Εμπο­δί­ζει τη γνή­σια συν­δι­κα­λι­στι­κή έκ­φρα­ση των ερ­γα­ζο­μένων, κα­τα­πα­τά τη δη­μο­κρα­τία στα συν­δι­κάτα και, εύ­λο­γα, ξε­ση­κώνει ερ­γα­τι­κές αντι­δρά­­σεις και έντο­νες δια­μάχες μέσα στα συν­δι­κάτα. Εί­ναι ο βα­σι­κός πα­ράγο­ντας που προ­κάλε­σε τις οξύν­σεις και τα όσα δια­δρα­μα­τί­σθη­καν στα τε­λευ­ταία συν­δι­κα­λι­στι­κά συ­νέδρια και από αυ­τή την άπο­ψη η προ­σ­­πάθεια της ηγε­σί­ας της ΓΣΕΕ να φο­ρέσει τη μάσκα της υπε­ράσπι­σης των “δη­μο­κρα­τι­κών δια­δι­κα­σιών”, βρί­σκο­ντας λα­βή στις συ­μπε­ρι­φο­ρές του ΠΑ­ΜΕ, απο­τε­λεί μέγι­στη και δόλια υπο­κρι­σί­α­.

***

Η απάντη­ση στη νόθευ­ση και τη φαλ­κί­δευ­ση της δη­μο­κρα­τι­κής συν­δι­κα­λι­στι­κής αντι­προ­σώπευ­σης των ερ­γα­ζόμε­νων δεν μπο­ρεί να δο­θεί με την τα­κτι­κή που επι­λέγει το ΠΑ­ΜΕ. Πέρα του ότι έχει και η συν­δι­κα­λι­στι­κή πα­ράτα­ξη του ΚΚΕ το δι­κό της με­ρί­διο σε συν­δι­κα­λι­στι­κές νο­θεί­ες, η τα­κτι­κή της να ορ­γα­νώσει δυ­να­μι­κές εφόδους στα συν­δι­κα­λι­στι­κά συ­νέδρια με προ­με­τω­πί­δα «να μην γί­νουν αυ­τά με νόθους και ερ­γο­δότες», πυ­ρο­δο­τώντας με­γάλη έντα­ση και βί­αιη αντι­πα­ράθε­ση, το μόνο απο­τέλε­σμα που μπο­ρού­σε να φέρει, και αυ­τό έφε­ρε, ήταν να τρο­φο­δο­τή­σει δια­δι­κα­σί­ες συ­νε­δρια­κής διάλυ­σης, να δώσει στην ηγε­σία της ΓΣΕΕ προ­σχή­μα­τα δη­μο­κρα­τι­κο­φάνειας. Η απαλ­λα­γή από νόθους αντι­προ­σώπους με επε­λάσεις δυ­νάμε­ων του ΚΚΕ σε συν­δι­κα­λι­στι­κά συ­νέδρια εί­ναι μια και­νο­φα­νής πρα­κτι­κή που ει­σάγει το ΠΑ­ΜΕ, ξένη προς τη δη­μο­κρα­τι­κή επί­λυ­ση αυ­τού του προ­βλή­μα­τος από τους ίδιους τους ερ­γα­ζόμε­νους. Με­τα­τρέπει το θέμα της δη­μο­κρα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας των συν­δι­κάτων από υπόθε­ση πάλης για την ενί­σχυ­ση της θέσης των τα­ξι­κών, πραγ­μα­τι­κά δη­μο­κρα­τι­κών δυ­νάμε­ων μέσα στα σω­μα­τεί­α, σε υπόθε­ση “δυ­να­μι­κής σύ­γκρου­σης” πα­ρα­τα­ξια­κών μη­χα­νι­σμών. Η πο­λι­τι­κή του ΠΑΜΕ, δια­κη­ρύσ­σο­ντας “να μην γί­νουν συ­νέδρια με νόθους και ερ­γο­δότες” και επι­λέγο­ντας την πρα­κτι­κή των δυ­να­μι­κών πα­ρα­τα­ξια­κών δράσε­ων που δια­λύ­ουν συν­δι­κα­λι­στι­κά συ­νέδρια, μια πρα­κτι­κή που δεν επέτρε­ψε να γί­νει, τε­λι­κά, συ­νέδριο της ΟΙ­ΥΕ και επι­πλέον ζή­τη­σε διο­ρι­σμό διοί­κη­σης στην ΟΙ­ΥΕ από τα δι­κα­στή­ρια, μια πρα­κτι­κή που εμ­φα­νί­ζε­ται να προ­χω­ρεί και στην πε­ρί­πτω­ση του συ­νε­δρί­ου της ΓΣΕΕ, εγεί­ρει το κρί­σι­μο ερώτη­μα αν το ΠΑ­ΜΕ έχει στόχο, για να ανα­τρέψει το νόθο συ­σχε­τι­σμό δυ­νάμε­ων στα συ­νέδρια, να τρα­βή­ξει ως το ση­μείο να επι­βλη­θούν διο­ρι­σμένες διοι­κή­σεις. Αυ­τό θα ήταν μια ακόμα πιο κα­τα­στρο­φι­κή εξέλι­ξη για το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα­.

***

Μέσα από αυ­τές τις αντι­δη­μο­κρα­τι­κές και δια­λυ­τι­κές πρα­κτι­κές, που τι­νάζουν στον αέρα τις δια­δι­κα­σί­ες της δη­μο­κρα­τι­κής εκ­προ­σώπη­σης και συ­ζή­τη­σης, οι ερ­γα­ζόμε­νοι πα­ρα­κο­λου­θούν να διε­ξάγε­ται ένας πόλε­μος των πα­ρα­τα­ξια­κών μη­χα­νι­σμών της πλειο­ψη­φί­ας της ηγε­σί­ας της ΓΣΕΕ και του ΠΑ­ΜΕ με όρους πρω­το­φα­νούς εκ­­τράχυν­σης. Το ΠΑ­ΜΕ, από τη μια, να κα­ταγ­γέλ­λει τη “συν­δι­κα­λι­στι­κή μα­φία” της ΓΣΕΕ και να την κα­λεί “να πα­ρα­δώσει εδώ και τώρα τα κλει­διά και το κτί­ριο”
της (!) και, από την άλ­λη, η ηγε­σία της ΓΣΕΕ να κα­ταγ­γέλ­λει το ΠΑ­ΜΕ για “ξυ­λο­δαρ­μούς, ύβρεις και τρα­μπου­κι­σμούς”  και να “απο­φα­σί­ζει” ότι θα ασκή­σει “ποι­νι­κή δί­ω­ξη” για “σω­μα­τι­κές βλάβες, πα­ράνο­μη βία και απει­λές κα­τά συ­νέδρων”  κα­θώς, επί­σης, και “αστι­κές αξιώσεις για πε­ριου­σια­κή και ηθι­κή ζη­μία που υπέστη η Συ­νο­μο­σπον­δία”! Αυ­τά τα πρω­το­φα­νή συ­μπλη­ρώνο­νται και με προ­κλη­τι­κά αι­τή­μα­τα της ηγε­σί­ας της ΓΣΕΕ “προς την κυ­βέρ­νη­ση, το υπουρ­γείο Προ­στα­σί­ας του Πο­λί­τη και την ηγε­σία της ΕΛΑΣ”, με επι­στο­λές του προ­έδρου της ΓΣΕΕ  “προς τον πρόε­δρο της Δη­μο­κρα­τί­ας, τον πρω­θυ­πουρ­γό, τον πρόε­δρο της Βου­λής και τους προ­έδρους των κομ­μάτων του κοι­νο­βου­λί­ου”,  για να γί­νει κρα­τι­κή επέμ­βα­ση στη ΓΣΕΕ για “τη δια­σφάλι­ση της νο­μι­μό­­τη­τας”  και την πα­ρο­χή “προ­στα­σί­ας από τις αρ­μόδιες αρ­χές”!
Από την άλ­λη πλευ­ρά και το ΠΑ­ΜΕ δεν δι­στάζει να με­τα­χει­ρι­σθεί και αυ­τό το “όπλο” της κρα­τι­κής επέμ­βα­σης στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα, απευ­θυ­νόμε­νο προς την υπουρ­γό Προ­στα­σί­ας του Πο­λί­τη και δια­μαρ­τυ­ρόμε­νο στις αστυ­νο­μι­κές δυ­νάμεις για­τί έδει­ξαν  “ανο­χή στα όσα δια­δρα­μα­τί­στη­καν στο συ­νέδριο της ΟΙ­ΥΕ”, ενώ με­τά τη μη πραγ­μα­το­ποί­η­ση του συ­νε­δρί­ου της ΟΙ­ΥΕ προ­σέφυ­γε στα δι­κα­στή­ρια και, όπως κα­ταγ­γέλ­θη­κε, ζή­τη­σε διο­ρι­σμό μο­νο­πα­ρα­τα­ξια­κής διοί­κη­σης στην Ομο­σπον­δία Ιδιω­τι­κών Υπαλ­λή­λων Ελ­λάδας!
Οι ερ­γα­ζόμε­νοι βρί­σκο­νται μπρο­στά σε ένα σκη­νι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κής σή­ψη­ς, όπου οι ερ­γα­τι­κές συν­δι­κα­λι­στι­κές πα­ρα­τάξεις των αστι­κών κομ­μάτων και η πα­ράτα­ξη του ΚΚΕ -που κα­τά τα άλ­λα κάνει ντού­ρες κα­ταγ­γε­λί­ες για το αστι­κό κράτος και την αστι­κή δι­καιο­σύ­νη- όχι μόνο επι­δί­δο­νται σε μια πο­λε­μι­κή με απα­ράδε­κτα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, που κα­μιά σχέση δεν έχει με την ερ­γα­τι­κή δη­μο­κρα­τι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή αντι­πα­ράθε­ση, αλ­λά και κα­τα­φεύ­γουν στη “βο­ή­θεια” του αστι­κού κράτους, των αστυ­νο­μι­κών και δι­κα­στι­κών μη­χα­νι­σμών του, για να “επι­λύ­σουν” συν­δι­κα­λι­στι­κές δια­φο­ρές και να επι­βάλουν συ­σχε­τι­σμούς δυ­νάμε­ων στα συν­δι­κα­λι­στι­κά όρ­γα­να, κα­τα­πα­τώντας και κα­τα­λύ­ο­ντας κάθε έν­νοια ανε­ξαρ­τη­σί­ας των συν­δι­κάτων από το αστι­κό κράτος, ανάγο­ντας το αστι­κό κράτος σε “προ­στάτη” της ερ­γα­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας και βάζο­ντας το αστι­κό κράτος να επεμ­βαί­νει στο ερ­γα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα και να γί­νε­ται ρυθ­μι­στής των ερ­γα­τι­κών υπο­θέσε­ω­ν!

***

Αυ­τές οι εχθρι­κές προς το πραγ­μα­τι­κό τα­ξι­κό, ερ­γα­τι­κό-δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα πο­λι­τι­κές απο­συνθέτουν τα συν­δι­κάτα και ανα­πόφευ­κτα και δι­καιο­λο­γη­μένα προ­κα­λούν την απο­στρο­φή της πλα­τιάς μάζας των ερ­γα­ζο­μένων. Ταυ­τόχρο­να, θέτουν έντο­να το κε­φα­λαιώδες ζή­τη­μα πώς το ερ­γα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα θα μπο­ρέσει να ξε­φύ­γει από αυ­τή την κα­τα­στρο­φι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή πο­ρεία. Απα­ντή­σεις που επα­νέρ­χο­νται με έμ­φα­ση, με αφορ­μή τις τε­λευ­ταί­ες συν­δι­κα­λι­στι­κές εξε­λί­ξεις, από ορι­σμένες δυ­νάμεις, ότι για να ξε­πε­ρα­σθεί η ση­με­ρι­νή άσχη­μη συν­δι­κα­λι­στι­κή κα­τάστα­ση, εί­ναι μάταιο οι αγω­νι­στές του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος και οι ερ­γα­ζόμε­νοι να συ­νε­χί­ζουν να πα­λεύ­ουν για την αλ­λα­γή συ­σχε­τι­σμού δυ­νάμε­ων στα ση­με­ρι­νά συν­δι­κάτα και ότι θα πρέπει να ανα­ζη­τή­σουν λύ­σεις έξω ή μα­κριά από αυ­τά, σε “άλ­λες συν­δι­κα­λι­στι­κές μορ­φές” ή συν­δι­κα­λι­στι­κά “κέντρα”, εί­ναι λα­θε­μένες. Φτάνουν, μάλι­στα, ως το ση­μείο να ζη­τούν να «μην πραγ­μα­το­ποι­η­θεί» συ­νέδριο της ΓΣΕΕ (ανα­κοί­νω­ση του ΝΑΡ 21.3), πρι­μο­δο­τώντας με αυ­τό τον τρόπο τη χει­ρότε­ρη λύ­ση μιας ΓΣΕΕ με κρα­τι­κά διο­ρι­σμένη διοί­κη­ση ή της κα­τάρ­γη­σης της ΓΣΕΕ, θε­ω­ρώντας ίσως, του­λάχι­στον αφε­λώς, πως έτσι μπο­ρεί να απο­δυ­να­μώσουν και να πλή­ξουν τον φι­λερ­γο­δο­τι­κό και φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό! Αυ­τές οι λα­θε­μένες απόψεις, στην ου­σία, ση­μα­το­δο­τούν πα­ραί­τη­ση και φυ­γή από εκεί που πρέπει να συ­νε­χι­σθεί η μάχη για την ανα­σύ­ντα­ξη του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος και η εφαρ­μο­γή τους οδη­γεί σε έναν πα­ρα­πέρα κα­τα­κερ­μα­τι­σμό του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, ενώ η προ­σπάθεια θα πρέπει να εστια­σθεί στη μα­ζι­κή συ­σπεί­ρω­ση των ερ­γα­ζο­μένων στα σω­μα­τεία πάνω σε μια τα­ξι­κή αγω­νι­στι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή βάση, που μπο­ρεί να ανοί­ξει τον δρόμο για την αλ­λα­γή του συ­σχε­τι­σμού δυ­νάμε­ων στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα υπέρ μιας τα­ξι­κής αγω­νι­στι­κής γραμ­μή­ς, που θα ανα­ζω­ο­γο­νή­σει τη δη­μο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία των συν­δι­κάτων.

***

Η ΕΡΓ.Α.Σ κα­λεί τους ερ­γα­ζόμε­νους, τις τα­ξι­κές αγω­νι­στι­κές δυ­νάμεις του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος να κα­ταγ­γεί­λουν και να απο­μο­νώσουν τη συν­δι­κα­λι­στι­κή γραμ­μή των πα­ρα­τάξε­ων της πλειο­ψη­φί­ας της ΓΣΕΕ, τη γραμ­μή του τα­ξι­κού συμ­βι­βα­σμού, της τα­ξι­κής υπο­τα­γής, του συν­δι­κα­λι­στι­κού αντι­δη­μο­κρα­τι­σμού και της κρα­τι­κής επέμ­βα­σης στα συν­δι­κάτα, που έχει απο­διορ­γα­νώσει και εκ­φυ­λί­σει το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα. Τους κα­λεί να απο­δο­κι­μάσουν και τη γραμ­μή του ΠΑ­ΜΕ, που συμ­βάλ­λει και αυ­τή στην απο­σύν­θε­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­το­ς, με πρα­κτι­κές συν­δι­κα­λι­στι­κής διάσπα­σης, δυ­να­μι­κών πα­­­­ρα­­τα­ξια­κών εφορ­μή­σε­ων που δια­λύ­ουν συν­δι­κα­λι­στι­κά συ­νέδρια, ακόμα και με προ­σφυ­γή στις αστυ­νο­μι­κές και δι­κα­στι­κές αρ­χές για να πα­ρέμ­βουν στα συν­δι­κάτα.
Τους κα­λεί να εντεί­νουν την πάλη τους για τη μα­ζι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή συ­σπεί­ρω­ση των ερ­γα­ζο­μένων στα σω­μα­τεία, για την κα­τα­πο­λέμη­ση των κα­τα­στρο­φι­κών και λα­θε­μένων πο­λι­τι­κών και πρα­κτι­κών που απο­δυ­να­μώνουν και πα­ρα­λύ­ουν τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση, για την ενί­σχυ­ση της αγω­νι­στι­κής συν­δι­κα­λι­στι­κής κα­τεύ­θυν­σης που έχει στό­­­­χο την τα­ξι­κή ανα­συ­γκρότη­ση των συν­δι­κάτων, την υπε­ράσπι­ση της τα­ξι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας τους από το κράτος και τα αστι­κά κόμ­μα­τα, την απο­κα­τάστα­ση της δη­μο­κρα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας τους.