Εξωραϊσμός των αντιλαϊκών κατευθύνσεων που επιβάλλουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα απο μία εθελόδουλη κυβέρνηση
Κατά την τελευταία συνεδρίαση του έκτακτου υπουργικού συμβουλίου, ο πρωθυπουργός επιχείρησε να προσδώσει κλίμα αισιοδοξίας τόσο για την εξέλιξη της οικονομίας και των μνημονιακών δεσμεύσεων, όσο και για τα λεγόμενα εθνικά θέματα.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μία ακόμα προσπάθεια εξωραϊσμού των αντιδραστικών-αντιλαϊκών κατευθύνσεων που επιβάλλουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα με επίκεντρο τα πολλαπλά συμφέροντά τους, σε μία εθελόδουλη κυβέρνηση που προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία. Σε ό,τι αφορά την οικονομία και τις μνημονιακές υποχρεώσεις, αρκεί να σημειώσουμε πως η χώρα βρίσκεται πάντα καθηλωμένη σε καθεστώς «ελεγχόμενης χρεωκοπίας» και όλες οι δήθεν θετικές εξελίξεις ανάγονται στο απώτερο μέλλον και πάντως έξω και πέρα από τα λαϊκά συμφέροντα για τα οποία δήθεν κόπτεται η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ο λαός μας έχει μπει σε μία κρίσιμη περίοδο όπου, εκτός από τις αποφάσεις που αφορούν την οικονομία και το ζοφερό μέλλον του για τις επόμενες δεκαετίες, θα πρέπει να δρομολογηθούν λύσεις σε μια σειρά εθνικής σημασίας ζητήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη. Στην πορεία για την τέταρτη «αξιολόγηση», που φέρνει νέα δεινά για τις εργατολαϊκές οικογένειες, έχουν υλοποιηθεί τα 12 από τα 88 «προαπαιτούμενα», ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις, τα ενεργειακά (λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ κλπ.) και το σχέδιο του Ελληνικού καρκινοβατούν λόγω της προσπάθειας της κυβέρνησης να βρει την κατάλληλη συγκυρία ώστε να αποφύγει τυχόν λαϊκές αντιδράσεις. Ο κυβερνητικός στόχος είναι η πολιτική ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις 21 Ιούνη, όπου θα συζητηθεί το συνολικό πακέτο της λύσης για την Ελλάδα (χρέος, έξοδος από το πρόγραμμα κλπ.). Ωστόσο, παρά τις πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις για “καθαρή έξοδο” το πιθανότερο είναι να ζητηθεί με τη μία ή την άλλη μορφή παράταση του Μνημονίου πέραν της 20ής Αυγούστου. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει και η συζήτηση για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους με βάση το γαλλικό σχέδιο και αυτό του ESM. Όμως καθοριστικό παράγοντα αποτελεί και η συμμετοχή του ΔΝΤ, που θα ξεκαθαρίσει τη στάση του στις 20-22 Απρίλη μετά την εαρινή του Σύνοδο. Στο παρασκήνιο της Συνόδου θα συζητηθεί και το θέμα της «ελάφρυνσης» του χρέους.
Τις επόμενες ημέρες η κυβέρνηση Τσίπρα είναι υποχρεωμένη να παρουσιάσει στο Eurogroup της 27ης Απρίλη τους πρώτους άξονες του βαρύγδουπου «ολιστικού αναπτυξιακού σχεδίου», που απαιτούν οι δανειστές προκειμένου να ανοίξει η στρόφιγγα των «αγορών». Παράλληλα, πάνω σ’ αυτό το λεγόμενο «100% ελληνικό εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο» της δήθεν μεταμνημονιακής εποχής θα μονταριστεί όλο το αυστηρό καθεστώς εποπτείας για τις επόμενες δεκαετίες, με κυρίαρχο στοιχείο τη «ρήτρα μη αντιστρεψιμότητας» των ψηφισμένων μεταρρυθμίσεων και των τριών Μνημονίων. Ωστόσο, στο παρασκήνιο του Euroworking group εκφράζονται σοβαρότατες επιφυλάξεις από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα: α) Για την αύξηση του κατώτερου μισθού ο οποίος θα υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα, την «ανάπτυξη», τις εξαγωγές και την προσέλκυση επενδύσεων, β) Για τις ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, στο σκέλος των συλλογικών δαπραγματεύσεων, στην αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων, όπου αρνούνται διαρρήδην κάθε ευνοϊκή τροποποίηση, γ) Για τα «αντίμετρα» (στην περίπτωση περικοπών συντάξεων από 1ης Γενάρη 2019), όπου οι δανειστές επιμένουν μόνο στα μέτρα, δ) Για τις ιδιωτικοποιήσεις, όπου διαπιστώνεται ότι το πλάνο αξιοποίησης ή και πώλησης των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου δεν είναι τόσο φιλόδοξο όσο θα ήθελαν οι δανειστές. Εννοείται πως πάνω στο «ελληνικό» σχέδιο θα υπάρξει σωρεία παρεμβάσεων από πλευράς ιμπεριαλιστικών κέντρων, κυρίως σε ό,τι αφορά τις νέες δεσμεύσεις και προϋποθέσεις που αφορούν τόσο τις «ουρές» των «προαπαιτούμενων», όσο και την «ελάφρυνση» του χρέους. Για το ζήτημα αυτό ο νέος Γερμανός σοσιαλδημοκράτης υπουργός Οικονομικών, Ο. Σολτς, αντιτίθεται στις ελληνικές αξιώσεις, ενώ το Οικονομικό Συμβούλιο των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) αποφεύγει προς το παρόν να πάρει ξεκάθαρη θέση στις προτάσεις της Γαλλίας και του ESM. Ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών παρέπεμψε στο επόμενο Eurogroup όπου θα συζητηθεί το θέμα, και παράλληλα το αναπτυξιακό σχέδιο που καλείται να παρουσιάσει η ελληνική πλευρά, αλλά και η ολοκλήρωση ή μη της τέταρτης αξιολόγησης που είναι βασική προϋπόθεση για τα όποια επόμενα μέτρα. Εξ άλλου μέχρι τον Ιούνη θα πρέπει η Βουλή να αποφασίσει εάν η απαίτηση του ΔΝΤ για περικοπή στο αφορολόγητο και τις συντάξεις να ισχύσει από το 2019 αντί για το 2020 και να ψηφίσει επίσης το «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα» που θα επιβεβαιώσει την πρόβλεψη για «πρωτογενή πλεονάσματα» 3,5% του ΑΕΠ ως και το 2022 και 2,2% ως το 2060, αν στο μεταξύ δεν υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση!
Μέσα σ’ αυτό το κάδρο υπεισέρχεται και η εξαιρετικά ρευστή κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου που εγκυμονεί σοβαρές εξελίξεις και πολεμικούς κινδύνους, λόγω των οξυμμένων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που συνοδεύονται με την ένταση της τουρκικής προκλητικότητας στο Αιγαίο και την Κύπρο, αλλά και τις εμπρηστικές δηλώσεις των ντόπιων κυβερνητικών εκπροσώπων. Εξ άλλου τα ανοιχτά μέτωπα στα Βαλκάνια (σχέσεις με Αλβανία και πΓΔΜ), επιδρούν καθοριστικά στην εξέλιξη και των οικονομικών θεμάτων, με αποτέλεσμα ο λαός να βρίσκεται συνεχώς μέσα σε Συμπληγάδες Πέτρες.
★★★
Η κυβέρνηση Τσίπρα σκληραίνει τη στάση της απέναντι στο λαό, προχωρώντας σε καταιγιστικούς ρυθμούς φορολογικών και άλλων μέτρων, κατασχέσεων, απειλών και εκβιασμών στα εργατολαϊκά νοικοκυριά που αδυνατούν να πληρώσουν τους δυσβάσταχτους φόρους. Μέχρι στιγμής όλα τα κρατικά έσοδα βασίζονται στη στυγνή φορολογία, μιας και σε κανένα κλάδο της οικονομίας δεν εμφανίζονται θετικές ενδείξεις. Τα 2/3 των λαϊκών νοικοκυριών ζουν με μισθούς ή συντάξεις των 650 € κ.μ.ο., ενώ παράλληλα είναι βυθισμένα σε χρέη που είναι αδύνατον να ξοφληθούν. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων το συσσωρευμένο χρέος των περασμένων ετών διαμορφώνεται πλέον στα 101,3 δις €. Και παρά το γεγονός ότι το συντριπτικό μέρος αφορά χρέη λίγων μεγάλων επιχειρήσεων, ωστόσο, το κυνήγι των μαγισσών στρέφεται προς τη μεγάλη μάζα των λαϊκών νοικοκυριών που αποτελούν το 87,7% (3.569.975 οφειλέτες) των «μπαταξήδων», που όμως έχουν βασική οφειλή μέχρι 5.000 € και με συνολικό χρέος 2,5 δις €!!! Παρ’ όλ’ αυτά το κυβερνητικό κυνήγι είχε σαν αποτέλεσμα την εκτόξευση του «πρωτογενούς πλεονάσματος» στα 6,67 δις € (έναντι 3,97 δις € πέρσι), στοιχείο που κατά τους κυβερνητικούς εκλαμβάνεται σαν «ανάπτυξη»! Αν μία λέξη μπορεί να προσδιορίσει την κυβερνητική πολιτική, είναι η λέξη φοροληστεία!
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, αλλά και η πρόσφατη Έκθεση του ΙΟΒΕ, δείχνουν συνεχή επιδείνωση όλων σχεδόν των τομέων της οικονομίας «…που πιθανόν να συνδέεται με την αβεβαιότητα που αναπτύσσεται στα ευρύτερα θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής». Ειδικότερα, η Έκθεση απολογισμού της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) για το 2017 αναφέρει ότι ο συνολικός αριθμός των οφειλετών προς τους οποίους πρόκειται να παρθούν αναγκαστικά μέτρα είσπραξης, φθάνουν τα 1,74 εκατομμύρια άτομα! Από την πλευρά του, το υπουργείο Οικονομικών έσπευσε να καθησυχάσει, ισχυριζόμενο ότι έχει ενδυναμωθεί το κλίμα της «επιχειρηματικής εμπιστοσύνης», ότι υπάρχουν «θετικές εξελίξεις» στο θέμα της «ελάφρυνσης» του χρέους, ότι χτίζεται το διαβόητο «μαξιλάρι ρευστότητας» για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας (διάβαζε κεφαλαιακής επάρκειας τραπεζών, ενισχύσεις και επιδοτήσεις ντόπιας ολιγαρχίας) μετά το τέλος του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018, κλπ., κλπ. Την ίδια στιγμή οι δανειστές, με όπλο την τελευταία δόση των 11,7 δις €, πιέζουν ασφυκτικά την κυβέρνηση για την έγκαιρη ολοκλήρωση του προγράμματος ή, αν αυτό δεν γίνει εφικτό, την εφαρμογή ενός νέου «υβριδικού» μνημονίου, με το οποίο θα δίνεται συνέχεια της ασφυκτικής εποπτείας -τουλάχιστον μέχρι το 2022- όπου οι στόχοι στα πλεονάσματα δεν μετακινούνται σπιθαμή πιο κάτω από το 3,5% του ΑΕΠ. Μέσα στο νέο Μνημόνιο θα περιλαμβάνονται μνημονιακές δράσεις, όπως είναι το Κτηματολόγιο, οι αποκρατικοποιήσεις (ειδικά στην ενέργεια), η πλήρης λειτουργία του νέου συστήματος των αναπηρικών επιδομάτων, οι τοποθετήσεις νέων διευθυντών στο Δημόσιο και πολλά άλλα που συνδέονται με την εφαρμογή διατάξεων που έχουν ήδη ψηφιστεί. Να θυμίσουμε πως το «στρατηγικό σχέδιο» της «Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ» (ΕΕΣΥΠ-«υπερταμείο») για την περίοδο 2018-2022, που δημοσιοποιήθηκε αυτήν τη βδομάδα, αποτελεί την «ομπρέλα» κάτω από την οποία, με τη μορφή θυγατρικών εταιρειών, στεγάζονται οι κρατικές εταιρείες διαχείρισης και συγκεκριμένα το ΤΑΙΠΕΔ, η «Εταιρεία Δημόσιων Συμμετοχών», το «Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας» και η «Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου» (ΕΤΑΔ). Η διάρκεια του ΕΕΣΥΠ έχει οριστεί στα 99 χρόνια με δυνατότητα παράτασης, ενώ ταυτόχρονα «…η Εταιρεία δεν ανήκει στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα…». Το «στρατηγικό σχέδιο» της ΕΕΣΥΠ θα μονταριστεί πάνω στο «εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο» και προβλέπει ένα καθολικό ξεπούλημα των βασικών κλάδων της Ενέργειας, της Ύδρευσης - Αποχέτευσης, των Μεταφορών, των Υποδομών, της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, κλπ. Σημειώνουμε ότι το 50% από τα κέρδη της ΕΕΣΥΠ θα πηγαίνει για την αποπληρωμή του κρατικού χρέους, ενώ το άλλο 50% θα κατευθύνεται μέσω των περιβόητων «επενδύσεων» στις τσέπες της ξένης και ντόπιας ολιγαρχίας.
Το κουαρτέτο των δανειστών θα επιστρέψει στην Αθήνα στις 7 Μάη για τον δεύτερο κύκλο των συζητήσεων, που θα είναι καθοριστικός για την έκβασης της τέταρτης «αξιολόγησης» για την οποία οι δανειστές προβλέπουν σοβαρές καθυστερήσεις. Έτσι ενισχύονται τα σενάρια για παράταση του τρέχοντος μνημονίου, με τον επίτροπο Οικονομικών, Π. Μοσκοβισί, να αφήνει ανοιχτό το ζήτημα παράτασης του τρέχοντος «προγράμματος».
★★★
Αυτή η πολιτική του μονόδρομου και της υποτέλειας προς τους Ευρωπαίους και Αμερικάνους συνεχίζεται με ακόμα μεγαλύτερη ένταση καθώς η συγκυβέρνηση οδηγείται προς το τέλος
του τρίτου Μνημονίου. Η συρρίκνωση των μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων, η κυβερνητική επέλαση στις μεταπολεμικές κοινωνικές κατακτήσεις (Ασφαλιστικό, Παιδεία, Πρόνοια, Υγεία, πενθήμερο κλπ) ή ακόμα στις ιστορικές κατακτήσεις του 8ωρου (ελαστικοποίηση), η σύνδεση μισθού-παραγωγικότητας, οι αντεργατικοί νόμοι, η αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο ρατσισμός, η καλπάζουσα ανεργία, τα εκατομμύρια των νεόπτωχων, βρίσκονται πλέον στην καθημερινή επικαιρότητα.
Είναι ξεκάθαρο, και θα πρέπει να γίνει συνείδηση για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, ότι τα ιμπεριαλιστικά κέντρα αποτελούν τη θεσμοθετημένη έκφραση της κυριαρχίας των δυνάμεων του ευρωπαϊκού και αμερικάνικου μονοπωλιακού κεφαλαίου και σαν τέτοια είναι από τη φύση της αντεργατική και αντιδραστική. Κανένα φτιασίδι και κανένα εξωραϊσμό δεν επιδέχονται προς μια «προοδευτικότερη» κατεύθυνση όσο και αν τα σοσιαλδημοκρατικά, ρεφορμιστικά και ρεβιζιονιστικά κόμματα και οργανώσεις προσπαθούν να πείσουν τα εργατολαϊκά στρώματα.
Το αντίθετο μάλιστα.
Η αστική τάξη της χώρας, με σημερινό εκφραστή της τον Τσίπρα, περνά σε μια νέα φάση όπου το τίμημα καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός μας με νέες ακόμα βαρύτερες θυσίες.
Η διαβόητη μνημονιακή περίοδος παρά τις κυβερνητικές, κατά καιρούς, θριαμβολογίες, οδήγησε στην ισοπέδωση των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η οικονομική δήθεν ανάκαμψη αποδεικνύεται αντιστρόφως ανάλογη της κοινωνικής, αναδεικνύοντας την ξεκάθαρη ταξική διάσταση της «ανάπτυξης». Παρά τις συνεχείς τονώσεις της οικονομίας με δάνεια, η χώρα οδηγείται σε ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση, σε ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή της Γεωργίας, σε ακόμα μεγαλύτερη αποβιομηχάνιση, με το λαό να βουλιάζει στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Πάνω στο έδαφος της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής των Σαμαρά-Βενιζέλου αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα μαζικοί και μαχητικοί, παρατεταμένοι αγώνες. Και παρά το γεγονός ότι η σπορά αυταπατών του ΣΥΡΙΖΑ εξασθένισε και αποδιοργάνωσε το εργατολαϊκό κίνημα, η συνεχιζόμενη αντιλαϊκή-αντιδραστική πολιτική της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αργά ή γρήγορα θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο και θα σηματοδοτήσει την απαρχή μιας νέας φάσης ανασύνταξης και ανόδου για το εργατολαϊκό κίνημα της χώρας μας. Για το χτύπημα του αποκρουστικού προσώπου της εκμετάλλευσης καμία ρεφορμιστική λογοκοπία, κανένας συμβιβασμός, κανένα συνδικαλιστικό τερτίπι δεν είναι αποδεκτό, παρά μόνο η ταξική αντιπαράθεση. Μέσα από αυτούς τους αγώνες, οι εργαζόμενοι θα σπάσουν το κλίμα απογοήτευσης και ηττοπάθειας που σπέρνει ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, θα κερδίσουν την αυτοπεποίθησή τους, θα αναστηλώσουν την κλονισμένη πίστη στην αγωνιστική προοπτική, θα βάλουν παρακαταθήκη και θα ανοίξουν δρόμο για νέους πιο οργανωμένους και νικηφόρους αγώνες.