ΕΡΓΑΣ
Εργαζόμενες, εργαζόμενοι.
Με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς
ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες τα τεχνικά κλιμάκια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και
των λεγόμενων θεσμών, ολοκλήρωσαν τη συμφωνία της τρίτης αξιολόγησης με
επιτυχία! Σύμφωνα με την ανακοίνωση αποφασίστηκε το ξεπούλημα του τμήματος της
ΔΕΗ που είχε απομείνει, η περικοπή των κοινωνικών επιδομάτων, η περικοπή του
αφορολόγητου ένα χρόνο νωρίτερα και μια σειρά άλλα μέτρα που σαρώνουν σαν
καταιγίδα ότι δικαίωμα έχει απομείνει.
Ένα απ’ τα πιο ενδιαφέροντα σημεία
της συμφωνίας αφορούσε φυσικά και το νέο συνδικαλιστικό νόμο που περιορίζει
σημαντικά της συνδικαλιστικές ελευθερίες. Η κυβέρνηση της υποτέλειας και του
ραγιαδισμού που έβγαλε στο σφυρί τα πάντα δεν πρόλαβε καλά- καλά να ολοκληρώσει
τη συμφωνία με τους εκπροσώπους του ιμπεριαλισμού Ε.Ε-ΔΝΤ και αποφάσισε να
φέρει στη Βουλή ΑΜΕΣΑ τροπολογία για το δραματικό περιορισμό των απεργιακών κινητοποιήσεων.
Ανεξάρτητα αν για ταχτικούς λόγους αυτή τη στιγμή την απέσυρε, δοκιμάζοντας στη
πραγματικότητα και τα αντανακλαστικά του συνδικαλιστικού κινήματος, είναι
βέβαιο ότι τις επόμενες μέρες θα την επαναφέρει, αφού το τσάκισμα των
απεργιακών κινητοποιήσεων είναι άμεση απαίτηση τόσο των ιμπεριαλιστών όσο και
της ντόπιας ολιγαρχίας.
Συνάδελφοι εργαζόμενοι.
Η δουλικότητα τούτης της
κυβέρνησης έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο! Η υποταγή της σε κάθε απαίτηση της
τρόικα και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, την έχει φέρει στη κορυφή της
υποτέλειας και γι’ αυτό στο πρωθυπουργό Τσίπρα προσέφεραν και το πρώτο βραβείο
για τη προσφορά του στη κατεύθυνση αυτή.
Όμως η κυβέρνηση βρίσκει και τα
κάνει. Γιατί δίπλα της στη πραγματικότητα συμπορεύεται και όλη η ηγεσία του
συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά από απραξία τόσου
μεγάλου χρονικού διαστήματος εμφανίστηκε με μια απεργία –ντουφεκιά για να
αποδείξει ότι υπάρχει και για να έχει άλλοθι ότι δήθεν αγωνίζεται και
αντιτίθεται στη πολιτική των μνημονίων.
Τίποτε δεν μπορεί
να περιμένει κανείς από μια τέτοια υποταγμένη φιλοεργοδοτική ηγεσία. Δεν πρέπει
όμως να καλλιεργείται και η λογική της αναμονής ή του συμβιβασμού με τη
κυβερνητική πολιτική. Είναι αναγκαίο η ταξική πτέρυγα του κινήματος να αναλάβει
πρωτοβουλίες για το σταμάτημα αυτής της πολιτικής μέσα απ’ τις πρωτοβάθμιες
οργανώσεις του κινήματος εδώ και τώρα.
Μοναδικό όπλο των εργαζομένων είναι ο αγώνας και η
μαχητική και ταξική τους ενότητα!