- Ο Τραμπ εκφράζει τους πιο τρομοκρακτικούς και επιθετικούς κύκλους του μονοπωλιακού κεφαλαίου στις ΗΠΑ
- Θα προκαλέσει μεγαλύτερα δεινά στους λαούς και παραπέρα όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών
Μέσα από τη δυσωδία και τη σαπίλα του
αμερικάνικου πολιτικού συστήματος, μετά από μια πρωτοφανή σε χυδαιότητα
προεκλογική εκστρατεία, αναδύθηκε ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ
Τραμπ, συγκεντρώνοντας 276 εκλέκτορες. Μπορεί η Κλίντον να συγκέντρωσε
περισσότερες ψήφους, αλλά σύμφωνα με το αμερικάνικο εκλογικό σύστημα και
τις «δημοκρατικές αξίες» που διέπουν τις ΗΠΑ, νικητής αναδεικνύεται
αυτός που κερδίζει στους εκλέκτορες.
Σημαντικά τμήματα πληβειακών στρωμάτων με
δημοκρατικές και προοδευτικές αντιλήψεις, αρνήθηκαν να επιλέξουν
οποιονδήποτε από τους δύο υποψήφιους, τη Χίλαρι ή τον Τραμπ, αλλά
στράφηκαν ενάντια και στους δύο.
Απορρίπτοντας και αποδοκιμάζοντας την
επιβολή πάνω στον αμερικανικό λαό των εκλεκτών που κάθε φορά επιλέγουν
οι ιθύνοντες των πανίσχυρων ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων, οι κλίκες μιας
διεφθαρμένης ως το μεδούλι ολιγαρχίας του πλούτου που κινεί τα
πραγματικά νήματα της εξουσίας και πίσω από τη φανταχτερή βιτρίνα
δημοκρατικοφανών διαδικασιών προωθεί συστηματικά στο εσωτερικό τον
εκφασισμό του αμερικανικού κράτους και στο εξωτερικό τον πόλεμο και την
αιματοβαμμένη παγκόσμια επεκτατική ιμπεριαλιστική πολιτική.
Ο Τραμπ, αναρριχήθηκε στην εξουσία
ξεδιπλώνοντας μια ακροδεξιά ατζέντα και αναρίθμητες ανατριχιαστικές
θέσεις για τους μετανάστες, τους μουσουλμάνους, τις μειονότητες, τις
γυναίκες, διεγείροντας τις εθνικιστικές και ρατσιστικές προκαταλήψεις
και υποδαυλίζοντας την ξενοφοβία. Παριστάνοντας τον αντισυστημικό, παρά
το γεγονός ότι ο ίδιος είναι πολυεκατομμυριούχος, γέννημα-θρέμμα αυτού
του συστήματος, αξιοποίησε τη δυσαρέσκεια που εκδηλώθηκε από το
κατεστημένο πολιτικό φάσμα, ακόμα και μέσα στους κόλπους των
Ρεπουμπλικάνων, για την υποψηφιότητά του, ως όπλο για να εμφανίζεται ως
το αντίπαλο δέος, που θα κλονίσει και θα τιμωρήσει την κεντρική εξουσία.
Με υπεραντιδραστικά κρωξίματα και παραληρήματα μίσους κήρυξε την
επιστροφή στον προστατευτισμό και τον εθνικισμό για να «ξανακάνει την
Αμερική μεγάλη χώρα», που με μεγαλύτερη ισχύ θα παγιώσει την κυριαρχία
της. Ο Τραμπ εκμεταλλεύτηκε τη διογκούμενη λαϊκή απογοήτευση και
αγανάκτηση που χρόνια συσσωρεύονται στις ΗΠΑ στα μικροαστικά στρώματα
που φτωχοποιούνται, στα φτωχά που εξαθλιώνονται. Αξιοποίησε τις βαθιές
ταξικές ανισότητες, που όξυνε η οικονομική κρίση, η ανυπαρξία κοινωνικού
κράτους στις ΗΠΑ και επιχείρησε να τις μετατρέψει σε φυλετικές,
χαϊδεύοντας τα πιο καθυστερημένα στρώματα του λευκού ακροατηρίου,
απενεχοποιώντας ακροδεξιές και ρατσιστικές αντιλήψεις, που βρήκαν
διέξοδο στην κάλπη. Η πλήρης διάψευση των εξαγγελιών και υποσχέσεων της
οκταετίας Ομπάμα, τα εκατομμύρια της εργατικής τάξης που έχουν
περιθωριοποιηθεί, τα δυσβάστακτα λαϊκά αδιέξοδα, αποτέλεσαν προνομιακό
πεδίο δημαγωγίας για τον Τραμπ και έστρεψαν μια πολύ μεγάλη μερίδα
ψηφοφόρων στη μαύρη αντίδραση που εκπροσωπεί ο νέος Πρόεδρος.
Ανασύροντας στον αφρό όλα τα φασιστικά κατακάθια όπως αυτά της Κου-
Κλουξ - Κλαν που επωάζει η καπιταλιστική μητρόπολη και που σπεύδουν να
καρπωθούν την εκλογική νίκη. Αλλά και όλα τα ακροδεξιά, ρατσιστικά
κόμματα και μισαλλόδοξες φωνές της Ευρώπης από τη Λεπέν, τον Όρμπαν
μέχρι το AfD και τον Φάρατζ, που πανηγυρίζουν για την εκλογή Τραμπ ως
επιβεβαίωση της αντιμεταναστευτικής ρητορείας, της ανόδου του
εθνικισμού. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό, τόσο για τον αμερικάνικο
όσο και για τους υπόλοιπους λαούς, ότι η οργή διοχετεύεται στα γνωστά
κανάλια της ακροδεξιάς και των ξενοφοβικών αντιλήψεων που σταδιακά
αναδεικνύουν τις φασιστικές δυνάμεις και αναπόφευκτα οδηγούν στον
εκφασισμό του κράτους. Στην περαιτέρω σύνθλιψη ελευθεριών και
δημοκρατικών δικαιωμάτων, στην τρομοκράτηση και κατάπνιξη αντιστάσεων,
και οξύνοντας την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.
Ο Τραμπ και το αντιδραστικό ρεύμα που
εκπροσωπεί, εκφράζει τους πιο τρομοκρατικούς και επιθετικούς κύκλους του
μονοπωλιακού κεφαλαίου στις ΗΠΑ, που θα προκαλέσει μεγαλύτερα δεινά
στον αμερικάνικο λαό και στους λαούς του κόσμου, παγκόσμια κρίση και
αστάθεια στο καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό σύστημα, οξύνοντας
παραπέρα στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Μέσα από εθνικιστικές
εξάρσεις και κορώνες εκφράζει μεγαλύτερη σκλήρυνση στην προώθηση αυτών
των συμφερόντων, από το οικονομικό επίπεδο και τις εμπορικές συμφωνίες
ως την εξωτερική πολιτική. Στις νέες γεωπολιτικές ισορροπίες τρόμου και
συμφωνίες που θα επιχειρήσουν να διαμορφώσουν και να επιβάλουν οι ΗΠΑ
από τη Συρία μέχρι την Ουκρανία και τον Ειρηνικό, προκειμένου να
ισχυροποιήσουν την κυριαρχία τους και τις σφαίρες επιρροής τους, στο
λυσσαλέο ανταγωνισμό με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Και προφανώς
κάθε αλλαγή στρατηγικής στις ΗΠΑ, με στρατιωτική παρουσία σχεδόν σε όλο
τον πλανήτη και ηγετική δύναμη του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα η μετατόπιση σε μια
σαφή ακροδεξιά κατεύθυνση σηματοδοτεί επικίνδυνες εξελίξεις, που δεν
μπορούν ακόμα να προεξοφληθούν, αλλά μόνο δεινά και φρίκη επιφυλάσσουν
για τους λαούς.