ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ

Οι εκπρόσωποι του ξένου και ντόπιου μονοπωλιακού κεφαλαίου θέτουν νέους αντεργατικούς όρους για «επενδύσεις»

Η άφιξη αξιωματούχων της ΕΕ, του ΔΝΤ, των τραπεζών, του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, οικονομολόγων και δημοσιογράφων κλπ. παρατρεχάμενων, ενόψει του διημέρου συνεδρίου του «Economist», έδωσε την ευκαιρία να εκφραστούν από τη μια μεριά οι ιμπεριαλιστικές φιλοφρονήσεις για τις «εξαιρετικές επιδόσεις» στο «πρόγραμμα» και τις «αναπτυξιακές» πρωτοβουλίες της συγκυβέρνησης των Α.Τσίπρα-Π.Καμμένου, αλλά από την άλλη η ανησυχία για την επίσπευση και ολοκλήρωση των βάρβαρων αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων», αλλά και των συνολικότερων εξελίξεων στην εμβέλεια της γεωστρατηγικής τους επικράτειας.

Στην πραγματικότητα και τα μεν και τα δε, υποδηλώνουν τόσο την ευαρέσκεια των ιμπεριαλιστικών κέντρων για τις ραγδαίες αντιλαϊκές ανατροπές, όσο και  για τη συνέχισή τους στο προβλεπτό μέλλον, όπως επίσης και τις επικείμενες επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Οι πρόσφυγες και μετανάστες της χώρας μας –απότοκο του πολέμου- δεν εμφανίστηκαν καθόλου στις συζητήσεις των περιούσιων, αρκούμενοι στο να βρίσκονται καταχωνιασμένοι στα ελεεινά στρατόπεδα συγκέντρωσης με απάνθρωπους όρους διαβίωσης και συνεχή καταστολή.

Στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση, παρουσία του Ζ.Κ.Γιούνκερ και των πολιτικών αρχηγών, η ντόπια ολιγαρχία μέσω του ΣΕΒ, κινούμενη στην πιο ακραία έκφανση της μνημονιακής πολιτικής, έβαλε νέους αντεργατικούς όρους προκειμένου να διευρύνει τα συμφέροντά της τόσο στην κατεύθυνση της παραπέρα σύνθλιψης των εργατικών κατακτήσεων, όσο και απέναντι στις «επενδυτικές» προϋποθέσεις του ξένου κεφαλαίου, στην προσπάθειά της να επωφεληθεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Σημειώνουμε, πως στην Αθήνα βρίσκονται ένα σωρό γερμανικά μονοπώλια (Hοchtief, Fraport, Bayer, BASF, Boehringer Ingelheim, επιχειρηματικοί όμιλοι του ενεργειακού κλάδου και των ΑΠΕ, η ταξιδιωτική εταιρεία TUI, καθώς και η κρατική επενδυτική τράπεζα KFW) με επικεφαλής τον αντικαγκελάριο και υπουργού Οικονομίας και Ενέργειας, σοσιαλδημοκράτη Ζ.Γκάμπριελ, προκειμένου να προσφέρει στήριξη στις γερμανικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, αλλά και να περιορίσει τις ορέξεις άλλων ενδιαφερόμενων κρατών (Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Ν.Κορέα, κ.α.) που δεν επηρεάζονται από την ευρωπαϊκή κρίση λόγω Brexit. 

Προσδιορίζοντας τις «άμεσες προτεραιότητες», ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ.Φέσσας, απαίτησε από την κυβέρνηση:

Α) Την καθιέρωση «σύγχρονων εργασιακών σχέσεων», με αιχμή την αναθεώρηση του συνδικαλιστικού νόμου και τη «σωστή» λειτουργία του θεσμού της διαιτησίας για ν’ αποφευχθούν οι «μισθολογικές υπερβολές και πισωγυρίσματα». Αυτό που ζητά ο μεγαλοβιομήχανος είναι η σύνθλιψη του μισθού εργασίας στο επίπεδο πείνας, έχοντας εξασφαλισμένο έναν τεράστιο εφεδρικό στρατό ανέργων, πρόθυμο να αποδεχθεί τη «μαύρη εργασία» και μεροκάματα που αγγίζουν τα όρια της εξαθλίωσης. 

Β) Τον «εξορθολογισμό» του φορολογικού συστήματος με την άμεση εφαρμογή χαμηλών φορολογικών συντελεστών και με αυστηρότατη διαδικασία είσπραξης, προτείνοντας την εισαγωγή ενός «κόφτη φορολογικών συντελεστών», με άμεση μείωση μόλις επιτυγχάνονται οι στόχοι για τα κρατικά έσοδα.

Γ) Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο προσέλκυσης επενδύσεων, απαιτώντας την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, την αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων, τις επενδύσεις στον τουρισμό και την ψηφιακή οικονομία.

Καταλήγοντας και έχοντας σαν ορόσημο το ιδεολογικοπολιτικό ξεπούλημα της ψευτοαριστερής κυβέρνησης Τσίπρα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ ξεκαθάρισε τις επιδιώξεις της τάξης του: «…Ο παραδοσιακός διαχωρισμός αριστεράς-δεξιάς είναι ξεπερασμένος (…) Το πραγματικό δίλημμα είναι ένα: Θέλουμε την ανοιχτή κοινωνία του ανταγωνισμού, της συμμετοχής, των ευκαιριών, της κινητικότητας, ή θέλουμε τα κλειστά συστήματα των διακρίσεων, της αναξιοκρατίας, της στασιμότητας, της εσωστρέφειας;». Τι είπε; Μονά-ζυγά δικά τους!

Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της Κομισιόν, Ζ.Κ.Γιούνκερ, μιλώντας στη συνέλευση του ΣΕΒ, τόνισε χαρακτηριστικά: «Απαιτείται πολιτική στήριξη και συναίνεση από όλες τις πλευρές και πλήρης ιδιοκτησία του προγράμματος. Πρέπει να είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε το μείγμα πολιτικής και να ξεκαθαριστεί ότι αυτοί που λένε το αντίθετο είναι εχθροί της σταθερότητας και της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας». 

Εξάλλου στο διήμερο συνέδριο του «Economist» στην Αθήνα, η γνωστή Ντ.Βελκουλέσκου από το ΔΝΤ, αντιπρότεινε τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης σε ακόμη μεγαλύτερα τμήματα του λαού μας, ενώ ζήτησε την αναβολή των μεταρρυθμίσεων για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Θεώρησε πολύ αισιόδοξους τους δημοσιονομικούς στόχους και σε συνδυασμό με την «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους, ζήτησε από τους Ευρωπαίους να υπάρξει δέσμευση τους για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, προκειμένου να συμμετάσχει και το Ταμείο στο ελληνικό «πρόγραμμα». Ούτε λίγο, ούτε πολύ οι αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ συνεχίζονται, με τελικό αποδέκτη την οικονομική αφαίμαξη του λαού μας που καλείται να πληρώσει το δυσβάσταχτο χρέος που εξακολουθεί να προστίθεται στις πλάτες πολλών εργατολαϊκών γενεών. 

Σε αντίθετη κατεύθυνση ήταν η παρέμβαση του Κλ. Ρέγκλινγκ, προέδρου του ESM, που ζήτησε την αταλάντευτη προσήλωση της συγκυβέρνησης στη μνημονιακή πολιτική των «μεταρρυθμίσεων» και την τήρηση της «δέσμευσης» στο στόχο του «πρωτογενούς πλεονάσματος» στο 3,5% του ΑΕΠ, ακόμα και το 2019. 

Η φτηνή φραστική «κοκορομαχία», Α.Τσίπρα και Κ.Μητσοτάκη, συνεχίστηκε τόσο στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, όσο και στο διήμερο συνέδριο του «Eco­no­mist», επιχειρώντας να πείσουν το ντόπιο και διεθνές ακροατήριο για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει αποτελεσματικότερα τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας ολιγαρχίας και παράλληλα να χειραγωγήσει τις λαϊκές αντιδράσεις, όταν αυτές αρχίσουν να βγαίνουν στο προσκήνιο. Οι αναφορές του πρωθυπουργού στο «πολύ καλό μομέντουμ» προκειμένου «…να εγκαινιάσουμε μια νέα εποχή ανάκαμψης και ευημερίας για το σύνολο της χώρας, όπου είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε σε μια σφιχτή και καλά σχεδιασμένη μεταρρυθμιστική πολιτική σε πολλά και διαφορετικά πεδία».

Από την πλευρά του ο πρόεδρος της ΝΔ, μιλώντας στο συνέδριο του «Econo­mist», εστίασε στο λαθεμένο «μείγμα» της δημοσιονομικής διαχείρισης της κυβέρνησης Τσίπρα, προβάλλοντας τη δική του θέση ότι: «Η υφεσιακή επίδραση των φόρων θα είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή μιας στοχευμένης περικοπής δαπανών». Φυσικά και οι δύο επικαλούνται τη λαϊκή ετυμηγορία («αποδοχή από το κοινωνικό σύνολο» ο Τσίπρας, «αποκατάσταση σχέσεων εμπιστοσύνης με τους πολίτες», ο Μητσοτάκης), ποντάροντας στη σημερινή αποσυγκρότηση του λαϊκού κινήματος.

Όμως γίνεται απολύτως καθαρό πως και οι δύο σπεκουλάρουν πάνω στις αντοχές του λαού, τον οποίο φορτώνουν είτε με άμεσους και έμμεσους φόρους, είτε με περικοπές κοινωνικών δαπανών, σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Κοινωνική Ασφάλιση.