Συγκρούσεις και συμβιβασμοί ανάμεσα σε παλιά και νέα διαπλοκή για τον έλεγχο των τηλεοπτικών μέσων
Δημοσιεύτηκε στις: 21, Φεβ 2016
Υπερψηφίστηκε τελικά στη Βουλή η
τροπολογία του υπουργού Επικρατείας Ν. Παπά για τις τηλεοπτικές άδειες
από τους βουλευτές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ καθώς και τον
ανεξάρτητο (διαγραμμένο) βουλευτή Ν. Νικολόπουλο.
Η τροπολογία, προβλέπει την αδειοδότηση
τεσσάρων καναλιών εθνικής εμβέλειας. Η αδειοδότηση θα γίνεται έπειτα από
σχετικό διαγωνισμό την ευθύνη του οποίου θα έχει ο υπουργός Επικρατείας
αντί του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) που ήταν υπεύθυνο
μέχρι τώρα. Μάλιστα στην αιτιολογική έκθεση που κατέθεσε η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται λόγος για αδυναμία στη συγκρότηση του ΕΣΡ, η οποία –
όπως καταγγέλλει η κυβέρνηση – προκαλείται από τα κόμματα της
αντιπολίτευσης και κύρια από τη ΝΔ.
Με αφορμή την τροπολογία αυτή έχει ξεσπάσει αντιπαράθεση ανάμεσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο, από τη μια πλευρά, και στα κόμματα της αντιπολίτευσης και στα κυρίαρχα αστικά ΜΜΕ από την άλλη. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται το «χτύπημα της διαπλοκής» στο χώρο των ΜΜΕ και ισχυρίζεται πως με την τροπολογία αυτή βάζει τάξη στην ασυδοσία των λεγόμενων συστημικών μέσων ενημέρωσης. Από τη μεριά της η αντιπολίτευση – πρωτοστατούσης της ΝΔ – κάνει λόγο για «φίμωση της ελευθεροτυπίας», για «καθεστωτικές πρακτικές» ενώ δεν έλειψαν και τα χολερικά σχόλια περί «σταλινικής νοοτροπίας» από τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Α. Λοβέρδο.
Από μια πρώτη ανάγνωση της πραγματικότητας, οι φωνές, οι υψηλοί τόνοι αντιπαράθεσης και η πολεμική της αντιπολίτευσης θυμίζουν θέατρο του παραλόγου. Αποτελεί πρόκληση να μιλούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για καταπάτηση της ελευθεροτυπίας και για επιχειρούμενη χειραγώγηση των ΜΜΕ όταν τα δύο αυτά κόμματα, εδώ και τρεις δεκαετίες γέννησαν, εξέθρεψαν και συντήρησαν το σημερινό σύστημα της διαπλοκής των ΜΜΕ με τους κυρίαρχους κύκλους της οικονομικής ολιγαρχίας. Ποια ακριβώς ελευθερία στην ενημέρωση υπερασπίζονται η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όταν τα κόμματα αυτά από τις κυβερνητικές θέσεις, αξιοποίησαν και εκμεταλλεύτηκαν συστηματικά τα αστικά ΜΜΕ (δημόσια και ιδιωτικά) για να επιβάλλουν την κυρίαρχη κυβερνητική πολιτική και ιδεολογία σαν την μόνη άποψη και να φιμώσουν κάθε άλλη φωνή; Άλλωστε τα κόμματα αυτά αξιοποίησαν και εκμεταλλεύτηκαν διαχρονικά τα κυρίαρχα ΜΜΕ για να προβάλλουν και να επιβάλλουν την κυβερνητική πολιτική τους.
Κανένας πόνος δεν έπιασε τους μεγαλοκαναλάρχες για την ελευθεροστομία που δήθεν περιορίζεται και σηκώνουν τώρα κουρνιαχτό ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.
Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να μετατρέπονται σε συμπαραστάτες των αγροτικών κινητοποιήσεων και οι εντεταλμένοι τους στα δελτία ειδήσεων να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και να αγωνιούν δήθεν για το εργασιακό τους μέλλον ως μισθωτοί! Πρόκειται στην πραγματικότητα για κρεσέντο υποκρισίας απέναντι στην κοινωνία και στα λαϊκά στρώματα στα οποία απευθύνονται, όταν οι ίδιοι εξαπολύουν καθημερινά – ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια – χυδαίο πόλεμο λάσπης ενάντια σε κάθε κλάδο εργαζομένων που κινητοποιείται, όταν οι ίδιοι επιδόθηκαν σε ένα ανελέητο όργιο κατατρομοκράτησης του λαού την περίοδο του δημοψηφίσματος για να τον καθυποτάξουν και να διασφαλίσουν το καθεστώς της ξένης εξάρτησης και της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας στη χώρα μας.
Στην πραγματικότητα ούτε τα αστικά κόμματα (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων) αλλά ούτε και τα κυρίαρχα ΜΜΕ κόπτονται πραγματικά για την ελευθερία της ενημέρωσης. Αντίθετα αυτό για το οποίο πραγματικά ενδιαφέρονται είναι η υπεράσπιση των ζωτικών οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων της μερίδας της ολιγαρχίας που βρίσκεται πίσω από αυτά. Γι αυτό αξιοποιούν τώρα όλο το πολιτικό τους προσωπικό, ώστε να διασφαλίσουν τους καλύτερους δυνατούς όρους για τη διαιώνιση της κυριαρχίας τους. Για το λόγο αυτό βάζουν και στο παιχνίδι ακόμα και χώρες της ΕΕ (Λουξεμβούργο, Βέλγιο), ώστε να εντείνουν την πίεση προς την κυβέρνηση στην κατεύθυνση αυτή.
Εξίσου όμως υποκριτική είναι και η στάση της ίδιας της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο ζήτημα. Πίσω από τα υποτιθέμενα τεχνικά επιχειρήματα αλλά και τις βαρυσήμαντες διακηρύξεις του πρωθυπουργού περί του τέλους της ασυδοσίας και του καθεστώτος της διαπλοκής κρύβονται δύο βασικά πράγματα. Πρώτον η δυσμενής θέση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε επίπεδο επικοινωνιακό αφού δεν ελέγχει επί της ουσίας κανένα ΜΜΕ. Δεύτερο η προσπάθειά του να φέρει στο προσκήνιο – μέσω των νέων τηλεοπτικών αδειών – και άλλα τμήματα της άρχουσας τάξης και της ολιγαρχίας που επιδιώκει να ενισχύσει προσφέροντάς τους τηλεοπτικές άδειες και επιζητώντας τη στήριξή τους.
Άλλωστε η πολιτική την οποία εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδια και απαράλλαχτη με αυτή των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Είναι η πολιτική των μνημονίων, της φτώχειας και της υποτέλειας. Μέσα σε αυτό το καθεστώς ποια είναι λοιπόν η αντικειμενική ενημέρωση την οποία ευαγγελίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Στην πραγματικότητα στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να δημιουργήσει ένα νέο καθεστώς χειραγώγησης και ταυτόχρονα νέας διαπλοκής, πάνω στο οποίο θα έχει ισχυρή παρουσία και έλεγχο. Βασική επιδίωξη του είναι να εξασφαλίσει ακόμα καλύτερους όρους ώστε να εδραιώσει την κυριαρχία του και να επιβάλλει την πολιτική του τρίτου μνημονίου.
Την έκβαση του ζητήματος αυτού καθώς επίσης και τους τελικούς συμβιβασμούς στους οποίους θα καταλήξει η κυβέρνηση με την παλιά και νέα διαπλοκή θα τους δούμε στο επόμενο διάστημα. Σε κάθε όμως περίπτωση, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία που ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με τα σκληρά και επώδυνα μέτρα του τρίτου μνημονίου, η αντιπαράθεση για το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και δεν αφορά το ευρύτερο λαϊκό κίνημα.
Αντίθετα η συζήτηση αυτή συσκοτίζει και διαστρεβλώνει το πραγματικό περιεχόμενο και το ρόλο των αστικών ΜΜΕ σαν ένα από τους βασικούς μηχανισμούς πολιτικής και ιδεολογικής χειραγώγησης για την επιβολή της κυρίαρχης πολιτικής.