ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

 Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εκφράσει τις ελπίδες της αριστεράς;

Η αστάθεια στο αστικό πολιτικό σύστημα και τα σενάρια για πρόωρες βουλευτικές εκλογές φουντώνουν τη συζήτηση γύρω από τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή γύρω από το ρόλο του στην ιστορική περίοδο και τι προτίθεται να πράξει αν βγουν αληθινά τα ευρήματα των δημοσκόπων, τα περισσότερα από τα οποία είναι κατά παραγγελίαν. Ζούμε μία πολιτική πράξη σε πλήρη αντίφαση.

Το αστικό πολιτικό δίδυμο Σαμαράς – Βενιζέλος και η κουστωδία των συμβούλων τους προσπαθούν να παρουσιάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως ακραίο αριστερό κόμμα της πολιτικής ανωμαλίας και της τρομοκρατίας. Μ' αυτό τον τρόπο αντισυσπειρώνουν τους φιλήσυχους πολίτες,  τους “νοικοκυραίους” και τη λεγόμενη σιωπηλή πλειοψηφία.

Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ απευθυνόμενος στο ίδιο κοινό προσπαθεί να τους πείσει ότι είναι το κόμμα της ασφάλειας και της σιγουριάς, των μικροκαταθετών και των μεταρρυθμίσεων.

Εμείς έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Για την ακρίβεια είναι το μόνο σημείο με το οποίο συμφωνούμε μαζί του, πως είναι δηλαδή ακίνδυνος για το αστικό πολιτικό σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνέχεια της ΕΔΑ, του ΚΚΕ (εσωτερικού) και του Συνασπισμού. Ακολουθεί ένα κλασικό μεταρρυθμιστικό (ρεφορμιστικό) ρεύμα το οποίο στις χώρες της δύσης (Γαλλία -Ιταλία – Ισπανία) πήρε μαζικά κομμουνιστικά κόμματα και τα έλιωσε στο δρόμο της στήριξης της αστικής δημοκρατίας (Μαρσαί- Τολιάτι – Καρίγιο). Στη χώρα μας αναδύθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση στις εκλογές του Μάη- Ιούνη 2012 όταν συνέβησαν δύο γεγονότα. Πρώτον η διάλυση του ΠΑΣΟΚ και η μαζική μετανάστευσή του στον ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερον η καταστροφή των μικροαστών λόγω μνημονίου και η αναζήτηση ασφαλέστερης στέγης.

Η αποχώρηση των στελεχών της ΔΗΜΑΡ από τον ΣΥΡΙΖΑ με ένα δεξιότροπο-κυβερνητικό και ευρωπαιόδουλο πρόγραμμα έχει ήδη καλυφθεί σ' εκλογικό επίπεδο  από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πολλά εκ των οποίων έχουν μόνιμη θέση στα ΜΜΕ και σε θέσεις κλειδιά στην παλιά κρατικο-σοσιαλδημοκρατική μηχανή. (Όταν αναφερόμαστε στη σοσιαλδημοκρατία πρέπει να χουμε κατά νου ότι πρόκειται για μια κλασική -πλέον- αστική διαχείριση. Η σοσιαλδημοκρατία του 21ου αιώνα αποτελεί σε όλες τις χώρες της καπιταλιστικής δύσης μία από τις δύο ψυχές του συστήματος).

Οι λεγόμενες αριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ (ΚΟΕ, ΔΕΑ, Ενεργοί Πολίτες (Γλέζος), ΚΕΔΑ, ΑΚΟΑ, Δίκτυο) έχουν κουρνιάσει κάτω από τις φτερούγες είτε του κεντρικού ΣΥΡΙΖΑ είτε του λεγόμενου Αριστερού Ρεύματος που αποτελεί το κινηματικό άλλοθι του Τσίπρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρυτανείο του μεταφορμισμού. Αλλάζει θέσεις με ταχύτητα φωτός και σε σύγκριση με το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80 δείχνει δρομέα μικρών αποστάσεων. Από τον Μπολιβάρ και τον Τσάβες του 2010 πέρασε ταχύτατα στο Άγιο Όρος και τον Πάπα και από τον σκληρό διαπραγματευτή του μνημονίου μεταμορφώθηκε στον ήσυχο “τραπεζικό νοικοκύρη” που συναλλάσσεται με τον Ντράγκι, καθησυχάζει το ντόπιο κεφάλαιο όπως έκανε στη ΔΕΘ και τον ΣΕΒ.

Οι μικρές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε έκαναν διάφορες εργατίστικες ομάδες στην Ευρώπη αλλά και οι -πάλαι ποτέ- ένοπλοι αντάρτες στη Λατινική Αμερική, φαντασιώνονται πως αποτελούν την αιχμή του δόρατος κόντρα στην Ευρώπη και το ντόπιο κεφάλαιο. Προς το παρόν παρέχουν την πολιτική τεχνογνωσία τους στον ΣΥΡΙΖΑ και τους λεγόμενους προεδρικούς που ετοιμάζονται να καταλάβουν κυβερνητικές καρέκλες.  

Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι τα δύο τελευταία σενάρια άσκησης “σκληρής” αντιπολιτευτικής στάσης και οργανωτικής προετοιμασίας του ΣΥΡΙΖΑ στέφθηκαν με απόλυτη αποτυχία.

Πέρυσι ο ΣΥΡΙΖΑ δοκίμασε να χρησιμοποιήσει ορισμένες ομοσπονδίες του δημόσιου τομέα (ΟΛΜΕ- ΔΟΕ- ΠΟΕΔΗΝ- ΟΤΑ) ως πολιορκητικό κριό ενάντια στην κυβέρνηση. Τζίφος. Την ίδια ώρα προσπαθούσε να μετασχηματίσει τις παρατάξεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα σ' ενιαίο μόρφωμα με το όνομα ΜΕΤΑ.

Πλήρης τραγέλαφος. Στις φοιτητικές εκλογές τον Μάη του 2013 η φοιτητική παράταξη ΑΡΕΝ βρέθηκε πίσω από τις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-ΠΣΚ και ΕΑΑΚ, πράγμα που δείχνει το χαμηλό ποσοστό αντανάκλασης του ΣΥΡΙΖΑ σ' ένα κατ' εξοχήν ευαίσθητο κοινωνικό σώμα όπως είναι οι φοιτητές.

Τα “κοινωνικά χέρια” του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται -όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις- στους δημόσιους υπαλλήλους, σε στρώματα διανοουμένων καθώς και σε μικροαστούς της πόλης που χτυπήθηκαν από την πολιτική του μνημονίου.  

Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μονοθεματικό κόμμα. Αναφέρεται κυριαρχικά στην οικονομία όπως και οι ΑΝΕΛ. Παραμονή στην Ευρώπη, στο ΝΑΤΟ, Καλλικράτης, αστικοί συνεταιρισμοί, στρατός, αστυνομία αποτελούν είτε δείγματα αστικής συμμόρφωσης είτε επτασφράγιστα μυστικά.

Τα κόμματα καθορίζονται ανάλογα με την κοινωνική σύνθεσή τους, από το πρόγραμμά τους, από την εμπλοκή τους στην ταξική πάλη (πράξη), από την ιστορική διαδρομή τους και από την ηγεσία τους. Από τα πέντε βασικά κριτήρια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν στην αντιμνημονιακή δράση τους, πράγμα βεβαίως που δεν αποδείχνει καμία ιδιαιτερότητα. Θα ’ταν οπωσδήποτε λάθος για έναν αγωνιστή της αριστεράς, για έναν κομμουνιστή,  να απευθύνεται στα κατώτερα μέλη ή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας μόνο για την ιστορική εμπειρία του ρεφορμισμού (π.χ. Χιλή-Αλιέντε) ή να προσπαθεί να αποδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κομμουνιστικό κόμμα, πράγμα βεβαίως που αποκηρύσσουν με βδελυγμία οι πάντες σ’ αυτό το συνονθύλευμα.

Η αντιπαράθεση μας με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά στον …κομμουνισμό.

Συναρτάται με το ότι βρίσκεται βαθιά χωμένος στη διαχείριση του υπάρχοντος συστήματος επιδιώκοντας ανθρώπινο πρόσωπο στην καπιταλιστική κρίση. Οι διαφορές μας με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορούν -μόνο- την πορεία της αριστεράς στον τόπο μας. Αφορούν στο παρόν και το μέλλον του κόσμου της εργασίας και φυσικά θα διδαχτούμε από τα ανάλογα εγχειρήματα στη δύση ώστε να μην «ξαναζήσουμε» ένα όψιμο ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε τα συντρίμμια του τελευταίου είναι υλικά αναπαλαίωσης, μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, του πολιτικού σκηνικού.

Αν σήμερα χιλιάδες αριστεροί είναι εντός των ρεφορμιστικών τειχών και αυταπατών χρειάζεται συστηματική αποδεικτική (και όχι επιδεικτική) δουλειά στους χώρους δουλειάς, τα συνδικάτα και τους τόπους κατοικίας ώστε ν’ απελευθερωθούν από τα δεσμά της απελπισίας και τη λογική του μικρότερου κακού. Το επόμενο διάστημα θα πολλαπλασιαστούν τα δόκανα και οι σειρήνες του ΣΥΡΙΖΑ. Ας εξοπλιστούμε κατάλληλα. Οι αγωνιστές της αριστεράς και οι κομμουνιστές δεν πρέπει να γίνουν αναλώσιμα υλικά για το νέο κυβερνητισμό.

                                       Δημοσιεύθηκε απ' τον Χ. Κάτσικα εκπαιδευτικό, μέλος του
                         εκπαιδευτικού Ομίλου- Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης