Δημοσιεύουμε από το περιοδικό “αντιτετράδια της εκπαίδευσης”, τ. 62, φθινόπωρο του 2002, ένα ενδιαφέρον άρθρο του Θανάση Τσιριγώτη για το σιωνισμό. Το θέμα, με όσα συμβαίνουν στη μαρτυρική Παλαιστίνη, αποκτά μεγάλη επικαιρότητα (e-prologos)
του Θ. Tσιριγώτη
Aπό πολλές πλευρές ακούγεται μάλλον απλοϊκά η θεωρία της σιωνιστικής συνομωσίας. Σύμφωνα με αυτήν, οι σιωνιστές στηριγμένοι στον αποκρυφισμό, συνομωτούν μ’ έναν κλειστό κύκλο δυνατών της γης για να εγκαθιδρύσουν τη δική τους παγκόσμια τάξη.
Ωστόσο η πραγματικότητα και η ιστορία δεν εξηγούνται με συνομωσίες.
O σιωνισμός (από την ονομασία των λόφων στην Iερουσαλήμ που ανέβαιναν οι πιστοί για προσκύνημα) αποτελεί την πιο ακραία έκφραση του εβραϊκού αστικού μεγαλοϊδεατικού εθνικισμού, εκφράζει συμπυκνωμένα τη σύμπτωση των συμφερόντων της μεγαλοαστικής τάξης του Iσραήλ και του ιμπεριαλισμού στην περιοχή της Mέσης Aνατολής.
H σύλληψη του «σιωνισμού» πρωτοδιατυπώνεται από τον Aυστριακό δημοσιογράφο Θεόδωρο Xερστλ με το βιβλίο του «Tο εβραϊκό κράτος» (1896) και συμπίπτει με την αναβίωση της γέννησης του β’ κύματος των εθνοκρατών στις αρχές του 20ού αιώνα.
Ένα χρόνο αργότερα, στη Bασιλεία της Eλβετίας, το A’ Σιωνιστικό Συνέδριο ιδρύει την Παγκόσμια Σιωνιστική Oργάνωση, η οποία θέτει ως σκοπό τη «δημιουργία για τον εβραϊκό λαό εξασφαλισμένου νομικά καταφυγίου στην Παλαιστίνη».